Ποιο είναι το πρόβλημα;To Rewilding στοχεύει στην αποκατάσταση υγιών οικοσυστημάτων με τη δημιουργία άγριων, βιοποικιλιακών χώρων. Επαναδημιουργεί οικοσυστήματα που έχουν προηγουμένως τροποποιηθεί από ανθρώπινες διαταραχές, χρησιμοποιώντας τη φυτική και ζωική ζωή που θα υπήρχε αν δεν είχε συμβεί ποτέ η διαταραχή. Με τον τρόπο αυτό το rewilding αποκαθιστά τις φυσικές διαδικασίες που παρέχουν στην ανθρωπότητα καθαρό αέρα, νερό, τροφή, καταφύγιο και φάρμακα. Αυτή η ιδέα της αντιστροφής της απώλειας της βιοποικιλότητας και της δημιουργίας άγριων τοπίων, επιτρέποντας στη φύση να ανακτήσει περιοχές που δεν βρίσκονται πλέον υπό ανθρώπινη διαχείριση, έχει κερδίσει μεγάλη προσοχή ως μια αισιόδοξη προσέγγιση για τη διατήρηση. Καλοπροαίρετες κυβερνήσεις, ΜΚΟ, κοινότητες και ιδιώτες υιοθετούν όλο και συχνότερα στρατηγικές "αναδημιουργίας", αλλά οι αρχές αυτές είναι ασυνεπώς καθορισμένες και συχνά παραποιούνται και εφαρμόζονται εσφαλμένα. Η κατάχρηση της ολοένα και πιο δημοφιλούς έννοιας του rewilding ενέχει τον κίνδυνο να αποξενώσει τις κοινότητες, να βλάψει την υπάρχουσα βιοποικιλότητα και να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη σε μια τεχνική με τεράστιες δυνατότητες διατήρησης. Οι αρχές του Rewildling που συμφωνήθηκαν από περισσότερους από 150 εμπειρογνώμονες της αναδημιουργίας καθοδηγούν τους επαγγελματίες για την ασφαλή αναδημιουργία και προτείνουν μηχανισμούς για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και τους φορείς χρηματοδότησης ώστε να αξιολογούν την αποτελεσματικότητα των έργων και να δίνουν έτσι προτεραιότητα στην υποστήριξη. Γιατί είναι σημαντικό;Η ανθρώπινη δραστηριότητα υποβαθμίζει τα οικοσυστήματα και οδηγεί στην απώλεια της βιοποικιλότητας ταχύτερα από ποτέ. Η ανάγκη αναστροφής αυτών των τάσεων διατυπώνεται επίσημα στους στόχους 14 και 15 για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Η Δεκαετία του ΟΗΕ για την αποκατάσταση των οικοσυστημάτων και το παγκόσμιο πλαίσιο για τη βιοποικιλότητα μετά το 2020 παρέχουν ευκαιρίες για την ανοικοδόμηση των βιοποικίλων οικοσυστημάτων που συντηρούν όλη τη ζωή στη Γη. Η αναδημιουργία της άγριας φύσης έχει τη δυνατότητα να το κάνει αυτό σε κλίμακα τοπίου και επιφέρει άλλα σημαντικά οφέλη για την κοινωνία. Τα αναδημιουργημένα οικοσυστήματα μπορούν να συμβάλλουν στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής, αυξάνοντας την απομάκρυνση άνθρακα από την ατμόσφαιρα, και να προστατεύσουν από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, μειώνοντας, για παράδειγμα, τη διάβρωση του εδάφους και τον κίνδυνο πλημμυρών. Τα οικοσυστήματα που έχουν αναδασωθεί μπορούν επίσης να δημιουργήσουν κοινωνικοοικονομικές ευκαιρίες για τις τοπικές κοινότητες, να μειώσουν τις επιπτώσεις και το κόστος που συνδέονται με τους περιβαλλοντικούς κινδύνους (όπως οι πλημμύρες) και να βελτιώσουν την ανθρώπινη υγεία και ευημερία βελτιώνοντας την πρόσβαση στη φύση. Ένα έργο στην κοιλάδα Chacabuco στη βόρεια Χιλή είναι ένα παράδειγμα επιτυχούς εφαρμογής της αναδημιουργίας. Μετά από αγορά γης το 2004, το Rewilding Patagonia αφαίρεσε την κτηνοτροφική και γεωργική υποδομή από 890 km2. Η γηγενής βλάστηση και η άγρια ζωή έχουν έκτοτε αναδημιουργήσει παταγονική στέπα και δάση οξιάς εύκρατης ζώνης που λειτουργούν χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Το έργο υποστηρίζει επίσης τους κτηνοτρόφους γύρω από τα αναδημιουργημένα τοπία ώστε να εφαρμόσουν βιώσιμες πρακτικές διαχείρισης της γης. Ωστόσο, η κακή διαχείριση της αναδημιουργίας εγκυμονεί κινδύνους για τη βιοποικιλότητα και τους ντόπιους κατοίκους. Μια μελέτη του 2019 αξιολογεί το έργο Oostvaardersplassen (OVP) στις Κάτω Χώρες, το οποίο ξεκίνησε το 1983 με την εισαγωγή βοοειδών Heck, αλόγων Konik και κόκκινων ελαφιών σε ανακτημένες εκτάσεις. Ο αριθμός τους δεν διαχειρίστηκε και τα ζώα δεν μπορούσαν να μετακινηθούν σε νέα ενδιαιτήματα, οπότε οι πληθυσμοί ρυθμίστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τη διαθεσιμότητα τροφής. Η γηγενής βλάστηση υποβαθμίστηκε από την υπερβόσκηση και έως και το 30% των ζώων πέθαιναν κατά τη διάρκεια των χειμερινών περιόδων, όταν η τροφή ήταν σπάνια. Το 2018 αναθεωρήθηκε το σχέδιο διαχείρισης του OVP, με μειωμένο αριθμό φυτοφάγων ζώων. Χωρίς την κατάλληλη διαβούλευση, η αναδημιουργία μπορεί να μην ωφελήσει τις τοπικές κοινότητες, ιδίως εκείνες με κακό ιστορικό παραδοσιακής διαχείρισης της γης, όπως το κυνήγι, η γεωργία, η δασοκομία και η αλιεία. Τα ακατάλληλα σχέδια για την αποκατάσταση φυσικών οικοτόπων και την επανεισαγωγή ζώων που μπορεί αρχικά να είχαν εξαφανιστεί λόγω συγκρούσεων με τα ανθρώπινα συμφέροντα είναι συχνά αμφιλεγόμενα. Τα έργα κινδυνεύουν να αποξενώσουνε τους ντόπιους κατοίκους, εκτός αν οι ενδιαφερόμενοι φορείς συμμετέχουν στο σχεδιασμό που εντοπίζει και μετριάζει αυτές τις ανησυχίες. Σε αρκετές περιπτώσεις, η έλλειψη διαβούλευσης έχει οδηγήσει σε τοπικές εκστρατείες κατά της επαναδημιουργίας, με αποτέλεσμα την εγκατάλειψη των έργων. Τι μπορεί να γίνει;Η IUCN επικροτεί τις προσπάθειες των κυβερνήσεων, των οργανισμών προστασίας και άλλων εταίρων για την αναδημιουργία της άγριας φύσης σε ορισμένα μέρη του κόσμου. Υπογραμμίζει την ανάγκη να λαμβάνονται υπόψη οικολογικά, οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα κατά την ανάπτυξη πρωτοβουλιών αναδημιουργίας και να εμπλέκονται όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη από την αρχή. Σε διαβούλευση με περισσότερους από 150 εμπειρογνώμονες σε θέματα αναδημιουργίας, η θεματική ομάδα αναδημιουργίας (RTG) της Επιτροπής Διαχείρισης Οικοσυστημάτων (CEM) της IUCN ανέπτυξε δέκα αρχές για να καθοδηγήσει τις πρωτοβουλίες αναδημιουργίας:
Αυτές οι δέκα αρχές παρέχουν ένα σημείο αναφοράς για την αναδημιουργία και υποστηρίζουν την ενσωμάτωση της τεχνικής αυτής στους παγκόσμιους στόχους διατήρησης. Οι κυβερνήσεις και η κοινωνία των πολιτών θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους αυτές τις αρχές και να ακολουθούν τις κατευθυντήριες γραμμές της IUCN για τις επανεισαγωγές και άλλες μετακινήσεις για τη διατήρηση σε όλα τα έργα αναδημιουργίας. Αυτός είναι ένας τρόπος για να διασφαλιστεί ότι η επαναδημιουργία δεν επηρεάζει αρνητικά τις ζωές και τα μέσα διαβίωσης των ντόπιων κατοίκων ούτε βλάπτει το περιβάλλον. Αν και ο γενικός στόχος είναι ένα αυτοσυντηρούμενο οικοσύστημα, η διαδικασία της αναδημιουργίας μπορεί να περιλαμβάνει σημαντικές δραστηριότητες και επενδύσεις. Οι κυβερνήσεις, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οι ιδιώτες χρηματοδότες και οι επιχειρήσεις θα πρέπει να αναγνωρίσουν τις δυνατότητες της βασισμένης σε στοιχεία αναδημιουργίας. Με διακοινωνική υποστήριξη, αυτή η προσέγγιση για την ανασυγκρότηση μπορεί να προσφέρει μια αποτελεσματική λύση με βάση τη φύση για την επίτευξη της βιώσιμης ανάπτυξης. Εκτός από τις δέκα αρχές που περιγράφονται παραπάνω, οι φορείς και οι επενδυτές μπορούν να εφαρμόσουν το Παγκόσμιο Πρότυπο της IUCN για λύσεις βασισμένες στη φύση κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού και της υλοποίησης έργων. Περισσότερες πληροφορίες
Ελεύθερη μετάφραση από IUCN
Αυτόν τον Μάιο, ο Scarabaeus laticollis θα επιστρέψει στη νοτιοανατολική Γαλλία και σε ένα από τα μεγαλύτερα δάση φυτειών της Ευρώπης. Ογδόντα από αυτά τα ταπεινά σκαθάρια του Παλαιού Κόσμου, που περιγράφηκαν για πρώτη φορά από τον φυσιοδίφη Λινναίο το 1767, θα επανεισαχθούν στο Εθνικό Καταφύγιο Étang de Cousseau ως ένα πρώτο βήμα για τη βελτίωση της βιοποικιλότητας των δασών εκεί. Σε αντίθεση με άλλα σκαθάρια κοπριάς, το S. laticollis όχι μόνο τυλίγει την κοπριά σε τακτοποιημένες μπάλες, αλλά και τις μεταφέρει στο υπέδαφος, ανακυκλώνοντας σημαντικά θρεπτικά συστατικά του εδάφους, όπως άζωτο και φώσφορο, ενώ παράλληλα διασπείρει σπόρους χόρτων και δέντρων. Σημαντικό είναι ότι έχουν επίσης εισαχθεί τοπικές φυλές βοοειδών - στις οποίες δεν χορηγούνται αντιβιοτικά, με αποτέλεσμα η κοπριά να είναι απαλλαγμένη από φάρμακα - για να βόσκουν τη γη. Η άφιξη του σκαθαριού της κοπριάς σηματοδοτεί την πρώτη απελευθέρωση στο πλαίσιο του νέου Ευρωπαϊκού Ταμείου Επιστροφής της Άγριας Ζωής (EWCF), το οποίο στοχεύει στην επανεισαγωγή μιας ποικιλίας αυτοφυών ζώων σε ολόκληρη την ήπειρο, συμπεριλαμβανομένων βασικών ειδών όπως το σκαθάρι της κοπριάς, το κόκκινο ελάφι (Cervus elaphus) και το πλατώνι (Dama dama) στο Δέλτα του Δούναβη, ο Ευρασιατικός λύγκας (Lynx lynx) στη βορειοδυτική Πολωνία και τα άλογα Sorraia (Equus ferus caballus) στο Φυσικό Πάρκο Sintra-Cascais της Πορτογαλίας. Το EWCF είναι ένα έργο του Rewilding Europe μαζί με άλλους εταίρους για τη διατήρηση και τη χρηματοδότηση. Μια βασική αλλά αμφιλεγόμενη αιτιολόγηση υποστηρίζει αυτές τις βελτιώσεις της βιοποικιλότητας, σύμφωνα με ορισμένους συντηρητές. Η αποκατάσταση της φυσικής ισορροπίας στα δάση έχει τη δυνατότητα να ενισχύσει την ικανότητά τους να αποθηκεύουν άνθρακα, λέει η Sophie Monsarrat, υπεύθυνη του Rewilding Europe για το rewilding. Dung beetles in France. While they may not look important, dung beetles, of which there are around 60 species in Europe, are a keystone species. They play a critical role in the recycling of organic matter. Dung beetle populations are declining in many places, threatened by habitat loss due to agriculture, pollution, invasive species and climate change. Image courtesy of Rewilding Europe. "Η αναδημιουργία της άγριας φύσης δεν αφορά μόνο τα αρπακτικά και τα μεγάλα θηλαστικά. Πρόκειται και για την επαναφορά λειτουργικών οικοσυστημάτων", εξηγεί ο Monsarrat. Αν και παραδέχεται ότι η αποκατάσταση των μεγάλων ζώων, συμπεριλαμβανομένων των γηγενών φυτοφάγων, μπορεί να φαίνεται αντιφατική για την αποκατάσταση των δασών, υπογραμμίζει την αξία τους στην ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής. Τα μεγάλα φυτοφάγα ζώα, όπως αποδεικνύεται, με το να καταβροχθίζουν την υπέργεια βλάστηση, ενισχύουν την αποθήκευση άνθρακα στο ριζικό σύστημα, ενώ καθιστούν τα δάση πιο ανθεκτικά στις πυρκαγιές που ενισχύονται από την υπερθέρμανση του πλανήτη. Ενώ ο John Linnell καλωσορίζει το πρόγραμμα EWCF, αυτός ο ανώτερος επιστήμονας του Νορβηγικού Ινστιτούτου Έρευνας της Φύσης αμφισβητεί το κατά πόσον οι επανεισαγωγές ζώων έχουν αξιοσημείωτο αντίκτυπο στον κύκλο του άνθρακα. "Η άγρια ζωή χρειάζεται κάθε δυνατή υποστήριξη", συμφωνεί, αλλά "υπάρχει μια πολύ λεπτή σχέση μεταξύ της επιστήμης της διατήρησης και της πρακτικής της διατήρησης ... Όταν ξεκίνησαν αυτού του είδους οι προσπάθειες διατήρησης, ήταν απλώς να φέρουν πίσω το [εξαφανισμένο] ζώο. Κανείς δεν σκέφτηκε την οικολογική λειτουργία ή τον κύκλο του άνθρακα ή τις υπηρεσίες του οικοσυστήματος που θα μας προσέφερε ... Το κίνητρο είναι απλώς ότι είναι ένα ωραίο ζώο και το θέλουμε πίσω". Αυτές οι δύο ευρέως αντίθετες απόψεις που υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα της αποκαταστημένης βιοποικιλότητας στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής καθορίζουν μια συνεχιζόμενη συζήτηση για τη διατήρηση, καθώς η Ευρώπη δρομολογεί διάφορα πειράματα επαναδημιουργίας. Το "πρόβλημα της κλίμακας" έναντι της "απόδειξης της ιδέας"Η Ευρώπη έχει ήδη σημειώσει κάποια επιτυχία στην επιστροφή των μεγαλύτερων, εμβληματικών θηλαστικών της. Κάποτε κυνηγημένοι σχεδόν μέχρι εξαφάνισης, εκτιμάται ότι σήμερα 21.000 λύκοι (Canis lupus lupus) περιφέρονται στην Ευρώπη, όπως και παρόμοιος αριθμός αρκούδων (Ursus arctos arctos), λέει ο Linnell. Αλλά ενώ αυτή η ανοδική τάση είναι καλή είδηση, υπάρχουν ελάχιστα επιστημονικά στοιχεία για αξιοσημείωτες σημαντικές οικολογικές επιπτώσεις, προειδοποιεί ο Linnell. Στην Ευρώπη, επισημαίνει, οι γεωργικές εκτάσεις, η δασοκομία, οι δρόμοι και άλλες υποδομές κυριαρχούν στην ύπαιθρο. "Η επαναφορά ενός λύκου στη φύση δεν σταματά τίποτα από όλα αυτά ... Το ανθρώπινο αποτύπωμα στο τοπίο είναι συνολικό ... διαχειριζόμαστε τα πάντα". Η ανθρώπινη κυριαρχία, λέει, είναι ο πρωταρχικός παράγοντας που δημιουργεί το υπερμεγέθες αποτύπωμα άνθρακα της Ευρώπης. "Πνευματικά, αυτό [η επαναδημιουργία] έχει τεράστιο αποτέλεσμα, γνωρίζοντας ότι αυτά [τα επανεισαγόμενα ζώα] είναι εκεί έξω και κάνουν τη δουλειά τους, αλλά το οικολογικό αποτέλεσμα είναι ασήμαντο. Αν θέλετε να επιφέρετε αλλαγές σε αυτό το τοπίο, τότε πρέπει να συνεργαστείτε με τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής γύρω από τη γεωργία και τη δασοκομία και την ανάπτυξη των υποδομών - οι οποίοι επηρεάζουν τα πάντα". Ο Linnell επισημαίνει τους βίσονες (Bison bonasus) που έχουν επανεισαχθεί στο δάσος Białowieża της Πολωνίας, ζώα που είναι περιφραγμένα και κινδυνεύουν να πυροβοληθούν αν δραπετεύσουν. "Δεν πρόκειται για [πραγματική] επανεισαγωγή", λέει, "δεν αποκαθιστά τις διεργασίες του οικοσυστήματος, αλλά τροποποιεί ένα μικρό κομμάτι δάσους ... Η κλίμακα είναι το πράγμα που λείπει από την αντίληψη όλων" - και ο κύριος σύνδεσμος που λείπει μεταξύ των επανεισαγωγών και της αποθήκευσης άνθρακα στα δάση. Ο Rob Stoneman δεν είναι τόσο σίγουρος. Ως διευθυντής της αποκατάστασης του τοπίου στο British Wildlife Trusts, συμφωνεί ότι η παγκόσμια ανακύκλωση του άνθρακα θα είναι ελάχιστη για τις επανεισαγωγές που δεν πραγματοποιούνται σε κλίμακα. Υποστηρίζει όμως ότι, ακόμη και σε μικρότερη κλίμακα, η αναδημιουργία μπορεί να λειτουργήσει ως σημαντική απόδειξη της ιδέας. Επισημαίνει ένα παράδειγμα στην αγγλική ύπαιθρο, μια μικρή δασική έκταση όπου πέντε επανεισαχθείσες βίσονες περιφέρονται τώρα σε ένα περιφραγμένο χώρο 50 εκταρίων (124 στρεμμάτων), μέρος του προγράμματος Wilder Blean του Kent Wildlife Trust. Αυτό το δάσος ήταν κάποτε σε μεγάλο βαθμό υλοτομημένο από τους παραγωγούς ξυλάνθρακα, εξηγεί ο Stoneman, μια δραστηριότητα που ενθάρρυνε μια ποικιλία βιοποικιλόμορφων ενδιαιτημάτων, από ψηλά δέντρα μέχρι θάμνους και ανοιχτά ξέφωτα. Αλλά με την εξαφάνιση αυτής της βιομηχανίας του 19ου αιώνα, τα ενδιαιτήματα αυτά γίνονται πιο ομοιογενή και λιγότερο ποικιλόμορφα. Έτσι, το ίδρυμα ερευνά κατά πόσον οι βίσονες, μαζί με τα πόνι του Exmoor και μια φυλή χοίρων της Εποχής του Σιδήρου, θα μπορούσαν να επιτελέσουν μια παρόμοια εργασία με αυτή των ανθρακωρύχων, με τα μεγάλα θηλαστικά να "διαχειρίζονται" το δάσος για να δημιουργήσουν ένα υγιέστερο, πιο ποικιλόμορφο και ανθεκτικό δάσος. Αν το έργο είναι επιτυχές, λέει, τότε άλλα είδη, όπως τα ημιάγρια βοοειδή και τα άλογα, θα μπορούσαν να επιστρέψουν σε μεγαλύτερα τοπία, όπως το New Forest, 56.600 εκταρίων (140.000 στρεμμάτων), στο Hampshire. "Αντί εμείς, το Wildlife Trusts, να ξοδεύουμε πολλά χρήματα για τη διαχείριση αυτών των τοπίων με συγκεκριμένους στόχους διατήρησης, απλώς εγκαθιδρύουμε φυσικές διαδικασίες χρησιμοποιώντας πράγματα όπως τα μεγάλα ζώα και τα ελικοειδή ποτάμια ... Αυτό πυροδοτεί τις υπηρεσίες οικοσυστήματος που θέλουμε". Άλλες επανεισαγωγές μπορούν να βοηθήσουν στη δημιουργία καλύτερα λειτουργικών δασών, λέει. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα δενδροκούναβα (Martes martes) επανέρχονται για να κυνηγήσουν τους χωροκατακτητικούς γκρίζους σκίουρους (Sciurus carolinensis) που τρώνε τα δενδρύλλια και έχουν αμβλύνει τις προσπάθειες αναδάσωσης στο Ηνωμένο Βασίλειο. Και ο Stoneman δεν είναι ο μόνος που επιθυμεί την επιστροφή των λύγκων ως μέσο ελέγχου της καταστροφικής υπερτροφίας του υπεδάφους από τα ελάφια. Sorraia horses in the Côa Valley, Western Iberia, Portugal. An EWCF grant will enable Rewilding Europe to release and monitor three Sorraia horses and four roe deer in Quinta do Pisão, Portugal. It’s hoped the grazing animals will enhance biodiversity and reduce the risk of catastrophic wildfires. Image courtesy of Juan Carlos Muñoz/Rewilding Europe. Ο κάστορας (Castor fiber) είναι ένα άλλο σημαντικό είδος-κλειδί, το οποίο έχει πλέον επανεισαχθεί με επιτυχία σε μεγάλο μέρος της Δυτικής Ευρώπης. Με την απονεύρωση των δέντρων, επιτελούν παρόμοιο ρόλο με τους ανθρώπινους καρβουνιάρηδες. Μαζί με τους νέους υγροτόπους που δημιουργούν οι κάστορες μέσω των φυσικών τους ικανοτήτων στην κατασκευή φραγμάτων, δημιουργούν συνθήκες που επιτρέπουν στη γη να αποθηκεύσει πολύ περισσότερο άνθρακα. Η πιθανή επίδρασή τους, μαζί με άλλες τροφικές αναπλάσεις, καλύπτεται σε πρόσφατη εργασία που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Climate Change. Αλλά και πάλι, το πρόβλημα της κλίμακας μπαίνει στη μέση. Προς το παρόν, οι απελευθερώσεις κάστορα στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν περιοριστεί σε μερικές τοποθεσίες στη νοτιοδυτική Αγγλία και στον ποταμό Tay στη Σκωτία. "Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να επαναφέρουμε τον κάστορα σε κάθε μεγάλη λεκάνη απορροής ποταμού", λέει ο Stoneman. "Αν επιστρέψουν σε ολόκληρο το βρετανικό τοπίο, τότε η εικόνα θα είναι πράγματι πολύ διαφορετική". Κοιτάζοντας αυτή τη μεγαλύτερη εικόνα, λέει ο Stoneman, πρέπει να μάθουμε πώς να ζούμε ξανά με είδη όπως οι βίσονες, ώστε να αυξηθούν οι πληθυσμοί τους και να συμβάλουν σημαντικά στην ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής. Στα Καρπάθια Όρη της Ρουμανίας, για παράδειγμα, οι επανεισαχθείσες βίσονες περιφέρονται ελεύθερα και οργανώσεις όπως η Rewilding Europe, για την οποία ο Stoneman εργάστηκε στο παρελθόν, συνεργάζονται με τις τοπικές κοινότητες για να δείξουν στους ανθρώπους τις θετικές επιπτώσεις των επανεισαγωγών, συμπεριλαμβανομένου του οικοτουρισμού. "Είναι πραγματικά σημαντικό να ξαναμάθουμε πώς να ζούμε με την άγρια ζωή και να αποδεχτούμε ότι ένα τοπίο πλούσιο σε άγρια ζωή είναι ένα πραγματικά καλό τοπίο", λέει. Οι βίσονες είναι αρχέτυποι μηχανικοί του οικοσυστήματος, που βόσκουν, βόσκουν, ανοίγουν νέους ηλιόλουστους χώρους και μεταφέρουν θρεπτικά συστατικά στο δάσος μέσω της κοπριάς τους. Αυτή η δραστηριότητα δημιουργεί τις συνθήκες για νέα ανάπτυξη, ενώ παράλληλα βελτιώνει τη δομή του εδάφους και την υπόγεια μυκητιακή δραστηριότητα. "Τα υγιή εδάφη είναι πολύ σημαντικά για την αύξηση της ποσότητας άνθρακα που μπορεί να αποθηκεύσει ένα δάσος. Αλλά είναι ένα δύσκολο κομμάτι της επιστήμης", παραδέχεται ο Stoneman. Είναι επίσης ένα κομμάτι της επιστήμης που έχει ανοίξει ένα μεγάλο σχίσμα στον ακαδημαϊκό κόσμο. Red deer in Croatia. In 2023, herds of 20 red and fallow deer will be released by the Rewilding Ukraine team on Stambulsky Island, a large island of around 6,000 hectares (14,800 acres) located in the Ukrainian Danube Delta, a region being impacted by the Russian invasion. Image courtesy of Nino Salkic/Rewilding Europe. Εκκαθάριση του δάσους για να σωθεί ο άνθρακας;Ο Ernst-Detlef Schulze είναι ιδρυτικός διευθυντής του Ινστιτούτου Βιογεωχημείας Max Planck στη Γερμανία, και η θέση του σχετικά με τα δάση και την αποθήκευση άνθρακα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με αυτή των περισσότερων οικολόγων. Ο Schulze πιστεύει ότι ο καλύτερος τρόπος για να αυξηθεί το δυναμικό αποθήκευσης άνθρακα των δασών δεν είναι η επανεισαγωγή ειδών, αλλά η εντατική διαχείριση από τον άνθρωπο. Όταν τα δάση δεν υφίστανται πλέον επιθετική διαχείριση, υποστηρίζει, εισέρχονται σε μια σταθερή κατάσταση, που σημαίνει ότι η ποσότητα του άνθρακα παραμένει περίπου η ίδια. Η αποψίλωση μπορεί να το αλλάξει αυτό, λέει, επειδή η αναγέννηση των νεαρών δέντρων απορροφά περισσότερο άνθρακα μέσω της φωτοσύνθεσης από ό,τι αποθηκεύεται στο έδαφος ενός ώριμου δάσους. Είναι προτιμότερο, υποστηρίζει, να κόβεται μια μεγάλη έκταση και να χρησιμοποιείται η ξυλεία σε προϊόντα μακράς διάρκειας ζωής, όπως τα δοκάρια οροφής, όπου ο άνθρακας δεσμεύεται για τη διάρκεια ζωής του κτιρίου. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλιστεί το μακροπρόθεσμο δυναμικό δέσμευσης άνθρακα ενός δάσους, υποστηρίζει. Η χρήση του ξύλου στις κατασκευές μειώνει επίσης την ανάγκη για ενεργοβόρα οικοδομικά υλικά όπως το σκυρόδεμα και ο χάλυβας, προσθέτει. Ο Schulze υποστηρίζει επίσης τα οφέλη από τη χρήση των δέντρων, ιδίως των κλαδιών και των αραιών ξύλων που απομένουν από τις επιχειρήσεις ξυλείας, για την καύση τους ως βιομάζα για την παραγωγή ενέργειας. Η βιομάζα μπορεί να συμβάλει στη μείωση της χρήσης ορυκτών καυσίμων, λέει. Μέσω μιας πολιτικής κοπής και αναγέννησης, σημειώνει, η Σουηδία έχει μειώσει την κατανάλωση ορυκτών καυσίμων κατά περισσότερο από 50%, διατηρώντας παράλληλα μεγαλύτερο όγκο ξύλου στα δάση της. Ως μέλος μιας ομάδας 500 ερευνητών και επιστημόνων, ο Schulze δημοσίευσε αυτές τις απόψεις σε ανοιχτή επιστολή προς την ΕΕ πέρυσι, συμμετέχοντας στη συζήτηση για μια νέα δασική πολιτική για το 2030, η οποία θα συμβάλλει στους στόχους της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα και τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Ο Schulze αναφέρει ότι η πολιτική αυτή πρέπει να αναγνωρίζει τη συμβολή ολόκληρης της αλυσίδας αξίας με βάση τα δάση για την επίτευξη μιας βιώσιμης και κλιματικά ουδέτερης οικονομίας της ΕΕ έως το 2050. Η επιστολή έφερε άμεση απάντηση από μια δεύτερη ομάδα περισσότερων από 550 επιστημόνων, μεταξύ των οποίων ο Per Angelstam, καθηγητής διαχείρισης δασών και φυσικών πόρων στο Σουηδικό Πανεπιστήμιο Γεωργικών Επιστημών, ο οποίος αναφέρει ότι "η καθαρή υλοτομία δεν είναι καλή για τη βιοποικιλότητα, τη διατήρηση ή τον άνθρακα". Ο Angelstam σημειώνει ότι ο ρόλος του εδάφους ως αποθηκευτή άνθρακα είναι ζωτικής σημασίας και ότι τα δάση είναι το κλειδί για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής όχι λόγω της ταχύτητας πρόσληψης άνθρακα κατά την ανάπτυξη των δέντρων, αλλά λόγω της ποσότητας άνθρακα που έχει ήδη αποθηκευτεί τόσο στη ζωντανή όσο και στη νεκρή βιομάζα, και ιδιαίτερα στα βορεαλικά δάση, στο έδαφος. "Η εκχέρσωση των δασών και στη συνέχεια η επαναφύτευση είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος δέσμευσης άνθρακα από την ατμόσφαιρα [μακροπρόθεσμα], αλλά το να αφήνουμε τα παλιά δάση όρθια είναι ένας καλύτερος τρόπος για να εξασφαλίσουμε ότι περισσότερος άνθρακας διατηρείται στο έδαφος", λέει. "Είναι πραγματικά περίπλοκο ... Έχει να κάνει με τους περιορισμούς του συστήματος [και] το χρονικό πλαίσιο για το οποίο μιλάτε", συνεχίζει. Εξαρτάται επίσης από την αφετηρία σας, είπε. Εάν, όπως έκαναν στη νότια Σουηδία, η ερυθρελάτη φυτευτεί σε ανοιχτή γη που κάποτε βόσκονταν, τότε βελτιώνετε την αποθήκευση άνθρακα. Αντίθετα, στη βόρεια Σουηδία, όπου για πρώτη φορά υλοτομούνται παλαιά δάση και καθαρίζεται η νεκρή ξυλεία, τότε η τάση είναι αντίθετη. Ο Angelstam αμφισβητεί επίσης τον ισχυρισμό ότι τα μακρόβια ξύλινα προϊόντα δεσμεύουν αποτελεσματικά τον άνθρακα, επισημαίνοντας έρευνα που δείχνει ότι στη Σουηδία μόλις το 10% της κομμένης ξυλείας πηγαίνει σε αυτά τα προϊόντα. Το υπόλοιπο προορίζεται για εργοστάσια χαρτοπολτού και σταθμούς παραγωγής ενέργειας. Σε ολόκληρη τη Σκανδιναβία, προσθέτει, τα δάση μοιράζονται περίπου 50/50 μεταξύ ιδιωτών και δασικών εταιρειών. "Ο στόχος της δασικής βιομηχανίας είναι να παράγει προϊόντα προστιθέμενης αξίας ... Δεν ενδιαφέρονται απαραίτητα για τα ίδια τα δάση. Ενδιαφέρονται για τις πρώτες ύλες". Ένας αυξανόμενος όγκος στοιχείων υποστηρίζει τις απόψεις του Angelstam. Οι έρευνες δείχνουν ότι τα φυσικά δάση αποθηκεύουν περισσότερο άνθρακα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ό,τι οι μονοκαλλιέργειες φυτειών με επιθετική διαχείριση, οι οποίες στερούνται βιοποικιλότητας. Επίσης, η καύση δασικής βιομάζας για την παραγωγή ενέργειας έχει απομυθοποιηθεί επιστημονικά ως "ουδέτερο" καύσιμο σε σχέση με τον άνθρακα, ενώ η τρέχουσα πολιτική της ΕΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου για το κλίμα κλείνει τα μάτια στην καταμέτρηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα από σταθμούς παραγωγής ενέργειας από βιομάζα. "Στην πραγματικότητα, τα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής που καίνε βιομάζα εκπέμπουν 150% του CO2 του άνθρακα ... ανά μονάδα παραγόμενης ενέργειας", σύμφωνα με το Partnership for Policy Integrity. Το 2021, μια ομάδα περισσότερων από 500 επιστημόνων υπέγραψε επιστολή με την οποία καλούσε τους παγκόσμιους ηγέτες να σταματήσουν να αντιμετωπίζουν την καύση βιομάζας ως ουδέτερη ως προς τον άνθρακα. Βρίσκοντας κοινό έδαφοςΟ Linnell φαίνεται να κατέχει κάτι από τη μέση θέση στη συζήτηση: "Η αποθήκευση [των δασών] άνθρακα και οι περισσότερες από τις άλλες υπηρεσίες του οικοσυστήματος θα επηρεαστούν από τον τρόπο με τον οποίο ασκείτε τη δασοκομία - ποια δέντρα φυτεύετε, πότε τα κόβετε, πώς τα κόβετε, πώς κατασκευάζετε τους δρόμους πρόσβασης, πώς αποστραγγίζετε, πώς λιπαίνετε, πώς διαχειρίζεστε μέσω του κυνηγιού τους πληθυσμούς των οπληφόρων που ζουν στο δάσος. Η παρουσία του λύγκα, του βίσονα ή των σκαθαριών της κοπριάς είναι απλά μικροσκοπικές σταγόνες στον ωκεανό σε σύγκριση με τα αλυσοπρίονα και τα δασοκομικά μηχανήματα", λέει.
Πάρτε για παράδειγμα την αποψίλωση, συνεχίζει. Από πλευράς βιοποικιλότητας, τα φυτοφάγα ζώα την αγαπούν γιατί σε λίγα χρόνια θα έχουν μια τεράστια έκταση με νέα βλάστηση για να βοσκήσουν, ενώ αρπακτικά όπως ο λύκος και ο λύγκας θα κυνηγήσουν οπουδήποτε. Ωστόσο, "εκατοντάδες και χιλιάδες σκαθάρια, μανιτάρια, μύκητες και σκουλήκια ... καταστρέφονται από αυτό". "Αν θέλετε να διατηρήσετε αυτό το 99% της βιοποικιλότητας που δεν το βρίσκουμε χαρισματικό, ελκυστικό ή ενδιαφέρον, τότε η διαχείριση των ενδιαιτημάτων γίνεται πραγματικά σημαντική. Αλλά αυτό δεν επηρεάζεται από το αν έχετε λύκο ή όχι ... επηρεάζεται από το γεγονός ότι μόλις το διασχίσατε με ένα δασικό μηχάνημα και κόψατε ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο". Αλλά ίσως ο Schulze και ο Angelstam να είναι πιο κοντά σε ορισμένα σημεία απ' ό,τι φαίνεται αρχικά. Στη Γερμανία, λέει ο Schulze, η οξιά είναι το κυρίαρχο δέντρο, που φτάνει σε ύψος τα 40 μέτρα (130 πόδια) και εκτοπίζει τα άλλα δέντρα. "Αν αφήναμε το δάσος ήσυχο, η οξιά θα σκότωνε τα περισσότερα άλλα είδη δέντρων και άλλα φυτά", λέει και δεν θα υπήρχε τέφρα, σφενδάμι ή σημύδα. "Αν θέλουμε να διατηρήσουμε την ποικιλομορφία που υπάρχει στην Ευρώπη, πρέπει να κάνουμε διαχείριση". Ο Angelstam υποστηρίζει την ιδέα ενός μικτού δάσους, με ορισμένα δέντρα να κόβονται και άλλα να παραμένουν σε προστατευόμενες περιοχές, με το νεκρό ξύλο να αφήνεται να πέσει και να σαπίσει. Αυτό θα απέτρεπε επίσης πολλούς από τους κινδύνους που συνδέονται με οποιαδήποτε μορφή μονοκαλλιέργειας δασών φυτείας, λέει. Η ενεργός διαχείριση της ποικιλομορφίας των δασών μπορεί επίσης να αποτελέσει ένα καλό μέσο προστασίας από τις ασθένειες. Στην Ευρώπη, η ασθένεια των σκαθαριών του φλοιού εξαπλώνεται, μαζί με μύκητες που προσβάλλουν και σκοτώνουν τα νεαρά πεύκα. "Στην Τσεχική Δημοκρατία και τη Γερμανία, το σκαθάρι του φλοιού προκάλεσε την επιστροφή στα παλιά μικτά δάση", λέει, τα οποία κάποτε κυριαρχούσαν στο τοπίο πριν οι βιομηχανίες γυαλιού και σιδήρου τα αντικαταστήσουν με φυτείες από ταχέως αναπτυσσόμενη ερυθρελάτη. Η αποκατάσταση των αυτοφυών δέντρων για τη δημιουργία ενός μείγματος ειδών "θα ήταν μια καλή ιδέα τόσο από την άποψη της εξασφάλισης περισσότερων ενδιαιτημάτων για τη βιοποικιλότητα όσο και από την άποψη ότι τα δάση θα γίνουν πιο ανθεκτικά", λέει ο Angelstam. "Πρόκειται για μια διαχείριση των δασών πιο κοντά στη φύση", καταλήγει. "Διαβάστε την τοποθεσία και βεβαιωθείτε ότι φυτεύετε τα είδη δέντρων που είναι πιο προσαρμοσμένα". Αυτού του είδους οι πολυπλοκότητες πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη κατά τη στάθμιση των επιπτώσεων των επανεισαγωγών άγριας πανίδας και χλωρίδας. Αρχική Εικόνα: Ο Ευρασιατικός λύγκας είναι ένα από τα πολλά ενδημικά είδη που επανεισάγονται στην Ευρώπη. Υπάρχει μεγάλη συζήτηση μεταξύ των επιστημόνων σχετικά με το πόσο οι επανεισαγωγές άγριων ζώων μπορούν να συμβάλουν στην αύξηση του άνθρακα των δασών Ελεύθερη μετάφραση από: https://news.mongabay.com/2023/04/could-biodiversity-be-a-key-to-better-forest-carbon-storage-in-europe/ Η αναπαραγωγή αποσπασμάτων ήχου από κελαηδίσματα και καλέσματα είναι ένα συνηθισμένο εργαλείο για καλύτερες λήψεις, αλλά μπορεί επίσης να αποβεί επιζήμια για τα πουλιά και τους νεοσσούς τους.
Για την πλειοψηφία από εμάς τους φωτογράφους πουλιών, το πάθος μας τροφοδοτείται τόσο από την επιθυμία μας να δημιουργήσουμε όμορφες εικόνες όσο και από την αγάπη μας για τα πουλιά. Καταβάλλουμε μεγάλες προσπάθειες για να πετύχουμε τις λήψεις μας: Ξυπνάμε πριν από την αυγή, καμουφλάρουμε τους εαυτούς μας, καθόμαστε αμήχανα για ώρες, επενδύουμε σε ακριβό εξοπλισμό και, όλο και περισσότερο, βασιζόμαστε στην τεχνολογία για να μας βοηθήσει. Μεταξύ των εργαλείων που χρησιμοποιούν πολλοί φωτογράφοι είναι οι εφαρμογές που διαθέτουν ηχογραφήσεις των τραγουδιών και των κλήσεων των πουλιών (που ονομάζονται playback όταν χρησιμοποιούνται στο πεδίο). Η αναπαραγωγή ήχων λειτουργεί με τη χρήση ηχητικών αποσπασμάτων για να προσελκύσει ένα πουλί πιο κοντά στο οπτικό πεδίο. Μερικές φορές μπορεί να χρησιμοποιήσουμε το ίδιο το κάλεσμα του πουλιού για να μιμηθούμε έναν ανταγωνιστή, και άλλες φορές μπορεί να χρησιμοποιήσουμε αυτό ενός θηρευτή για να τρομάξουμε το πουλί. Οι φωτογράφοι συχνά βασίζονται σε αυτά τα τεχνάσματα για να πετύχουν μια ανεμπόδιστη λήψη, να απαθανατίσουν μια εικόνα ενός ντροπαλού ή ασύλληπτου είδους ή να καταγράψουν ενδιαφέρουσες συμπεριφορές. Όμως, όσο βολική και αν είναι η χρήση της αναπαραγωγής ήχων, γίνεται επίσης σαφές ότι μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο στα ίδια τα πουλιά που σκοπεύουμε να γιορτάσουμε. Εξαιτίας αυτού, από φέτος, τα Βραβεία Φωτογραφίας Audubon θα αποκλείουν οποιεσδήποτε φωτογραφίες ή βίντεο πουλιών που έχουν ληφθεί με τη βοήθεια αναπαραγωγής ήχων. Η έρευνα σχετικά με τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει το playback στα πτηνά βρίσκεται σε εξέλιξη, αλλά καθώς προκύπτουν νέα ευρήματα, είναι σαφές ότι η πρακτική αυτή μπορεί να είναι αποδιοργανωτική και ακόμη και επιζήμια για ορισμένα είδη. Λαμβάνοντας αυτή τη θέση, η Audubon ελπίζει να ευαισθητοποιήσει το κοινό σχετικά με το θέμα και να αποθαρρύνει το playback ως εργαλείο που χρησιμοποιείται τακτικά στο πεδίο. Αυτή η νέα πολιτική σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή στον κόσμο της φωτογραφίας, η οποία θα πρέπει να προβληματίσει όλους εμάς τους φωτογράφους. Η προσπάθεια να πετύχουμε την τέλεια λήψη οδηγεί συχνά σε συμπεριφορές που μπορεί να βλάψουν τα ίδια τα θέματα που αγαπάμε, γι' αυτό θα πρέπει όλοι να αφιερώσουμε χρόνο για να ενημερωθούμε σχετικά με τη νομιμότητα και την εξελισσόμενη ηθική γύρω από το playback. Ας δούμε μερικές από τις ξεκάθαρες καταστάσεις κατά τις οποίες θα πρέπει να απέχετε από τη χρήση της στο πεδίο. Πότε και πού πρέπει να αποφεύγεται η αναπαραγωγή Πού είναι παράνομη: Σε πολλές περιοχές, όπως τα εθνικά πάρκα και τα εθνικά καταφύγια άγριας ζωής στις ΗΠΑ, η χρήση ηχογραφήσεων είναι παράνομη. Άλλα διατηρητέα μπορεί να έχουν ασαφή διατύπωση ή εποχιακές αλλαγές στις πολιτικές τους, οπότε εναπόκειται στον φωτογράφο να επιβεβαιώσει αν επιτρέπεται η αναπαραγωγή. Αυτό συχνά σημαίνει ότι πρέπει να περάσετε από τη ρεσεψιόν ή το γραφείο για να ρωτήσετε. Εάν η περιοχή δεν είναι διαχειρίσιμη και δεν υπάρχει συγκεκριμένος κανόνας που να απαγορεύει τη χρήση αναπαραγωγής ήχων -κάτι που συμβαίνει σε πολλές τοποθεσίες πουλιών και ανθρώπων- θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας τις πιθανές επιπτώσεις που αναφέρονται παρακάτω. Όταν βλάπτει τα πουλιά που φωλιάζουν και τα νεογνά: Είναι επιτακτική ανάγκη να αποφεύγεται η χρήση αναπαραγωγής ήχων κατά τη διάρκεια της περιόδου ωοτοκίας. Υπάρχουν ολοένα και περισσότερες έρευνες που δείχνουν ότι η χρήση κλήσεων αρπακτικών (όπως ένα γεράκι ή μια κουκουβάγια) ή ενός ανταγωνιστή (μια κλήση του ίδιου είδους που προκαλεί εδαφική αντίδραση) κατά τη διάρκεια της περιόδου αναπαραγωγής είναι επιβλαβής. Τα πουλιά μπορεί να απομακρυνθούν από τις φωλιές τους για να αντιμετωπίσουν το αρπακτικό ή τον αντιληπτό διεκδικητή. Αυτό μπορεί να αποσπάσει την προσοχή των πτηνών από άλλα σημαντικά γονεϊκά καθήκοντα, να τα αναγκάσει να κάψουν ζωτικά αποθέματα ενέργειας και να αφήσουν τα αυγά ή τους νεοσσούς ευάλωτους σε θηρευτές που περιμένουν κοντά τους για μια τέτοια ευκαιρία. Μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι η επαναλαμβανόμενη χρήση της αναπαραγωγής ήχων είχε ως αποτέλεσμα οι νεοσσοί του House Wren να ζυγίζουν σημαντικά λιγότερο λόγω του φόβου που προκαλεί το playback. Όταν εγκυμονεί κινδύνους για τα είδη που βρίσκονται σε κίνδυνο: Υπάρχει αυξανόμενος αριθμός ειδών πτηνών που απειλούνται ή κινδυνεύουν με εξαφάνιση στον κόσμο μας. Η χρήση αναπαραγωγής ήχων θηρευτών ή ανταγωνιστών παρουσία αυτών των ειδών δεν πρέπει ποτέ να γίνεται. Επιπλέον, η αναπαραγωγή ήχων δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται για την προσέλκυση σπάνιων περιπλανώμενων πουλιών που μπορεί να βρίσκονται στην περιοχή. Παρόμοια με τα πουλιά που φωλιάζουν, με την εκτόξευση αυτών των ήδη στρεσαρισμένων ειδών στο ύπαιθρο, τα κάνετε πιο ευάλωτα και διακόπτετε την ανάπαυση ή την αναζήτηση τροφής τους. Πού θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν άλλοι την αναπαραγωγή: Η χρήση αναπαραγωγής ήχων σε περιοχές που παρατηρούνται συχνά πουλιά ή σε περιβάλλοντα εργαστηρίων φωτογραφίας μεγεθύνει τα προβλήματα που περιγράφονται παραπάνω. Φανταστείτε ένα πουλί που καλείται επανειλημμένα καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας, κάθε μέρα, για εβδομάδες ολόκληρες. Σκεφτείτε τις ενεργειακές απαιτήσεις που θέτει αυτό στο πουλί και τη διακοπή των καθημερινών του ρυθμών και των σημαντικών διαδικασιών της ζωής του, όπως η σίτιση ή η φροντίδα της οικογένειάς του. Πότε μπορεί να παρεμποδίσει την έρευνα: Σε περιοχές έρευνας πτηνών, η αναπαραγωγή ήχων χρησιμοποιείται συχνά από τους επιστήμονες για τη στερέωση των πτηνών με ζώνες ή την ανάκτηση γεωεντοπιστών για τη λήψη δεδομένων εντοπισμού. Η χρήση του playback από άλλους σε αυτές τις περιοχές μπορεί να κάνει τη δουλειά τους πολύ πιο δύσκολη. "Ορισμένα είδη θα ακούσουν τόσο πολύ playback, που δεν θα ανταποκριθούν καλά όταν οι ερευνητές προσπαθήσουν να τα συλλάβουν", λέει η Jennifer Tyrell, Master Bird Bander με το Audubon South Carolina. Μπορεί να είναι δύσκολο να γνωρίζει κανείς αν μια περιοχή χρησιμοποιείται για έρευνα, αλλά αν επισκέπτεστε ένα διαχειριζόμενο πάρκο ή καταφύγιο, μπορείτε τουλάχιστον να ελέγξετε στην είσοδο για τυχόν πινακίδες ή να ρωτήσετε κάποιον υπάλληλο. Αυτοί είναι μερικοί μόνο από τους λόγους για τους οποίους οι φωτογράφοι θα πρέπει να επανεξετάσουν τη χρήση της αναπαραγωγής ήχων στο πεδίο. Ορισμένοι φωτογράφοι θα υποστηρίξουν ότι η χρήση των φωνών των πουλιών είναι πολύ λιγότερο επιβλαβής από πολλές άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες ή ότι υπάρχουν σωστοί ή ηθικοί τρόποι για τη χρήση τους για φωτογραφικούς σκοπούς. Είναι αλήθεια ότι, όταν χρησιμοποιείται με σύνεση, αποτελεί ένα πολύ μικρό πρόβλημα σε σύγκριση με την περιβαλλοντική καταστροφή και τις κλιματικές αλλαγές που αντιμετωπίζουν σήμερα τα πουλιά. Αλλά παρόλο που οι περισσότεροι φωτογράφοι πιθανότατα χρησιμοποιούν με φειδώ τις ηχογραφήσεις πουλιών, με τα πουλιά να αντιμετωπίζουν ήδη τόσες πολλές φυσικές και ανθρωπογενείς πιέσεις, ίσως ήρθε η ώρα να επανεξετάσουμε τη χρήση της αναπαραγωγής ήχων καθόλου όταν φωτογραφίζουμε τα άγρια θέματά μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλες αυτές οι εφαρμογές ήχου στο τηλέφωνό σας είναι πλέον άχρηστες. Αντί να τις διαγράψετε, σκεφτείτε να αναδιαμορφώσετε τον τρόπο χρήσης τους. Μπορούν να εξακολουθήσουν να αποτελούν σπουδαία βοηθήματα που θα σας βοηθήσουν να συνδεθείτε με τα πουλιά και να εμβαθύνετε την κατανόηση των επιμέρους ειδών. Η χρήση ηχογραφήσεων πουλιών για την εκμάθηση τραγουδιών και κλήσεων μπορεί να αποτελέσει ανεκτίμητο πλεονέκτημα όταν βρίσκεστε στο πεδίο- μπορεί να σας βοηθήσει να εντοπίσετε γρήγορα τα πουλιά-στόχους ενώ περπατάτε ή οδηγείτε. Θεωρώ επίσης ότι βελτιώνει την υπομονή μου αν γνωρίζω τι πουλιά ακούω γύρω μου. Ο περιορισμός ή η πλήρης διακοπή της χρήσης της αναπαραγωγής ήχων μπορεί να χρειαστεί προσαρμογή, αλλά μπορείτε να είστε υπερήφανοι για το γεγονός ότι έχετε κάνει ό,τι καλύτερο μπορείτε για να μην διαταράξετε τις φυσικές συμπεριφορές των πουλιών. Για μένα, αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες δεξιότητες που μπορεί να αναπτύξει κάθε φωτογράφος πουλιών και με αφήνει με βαθιά ικανοποίηση. Τα πουλιά μας δίνουν τεράστια χαρά, εμπλουτίζουν τη ζωή μας και μας βοηθούν να συνδεθούμε με τον φυσικό κόσμο. Σε αυτό το πνεύμα, οι περισσότεροι από εμάς ελπίζουμε ότι, μοιραζόμενοι τις εικόνες μας, το κοινό μας θα εκτιμήσει τα πουλιά όσο και εμείς. Και αυτό σημαίνει επίσης ότι πρέπει να βεβαιωθούμε ότι αποτυπώνουμε τα ίδια και τις συμπεριφορές τους όσο το δυνατόν πιο αυθεντικά και ευσυνείδητα. Η Kelley Luikey είναι φωτογράφος με έδρα τη Νότια Καρολίνα και επικεντρώνεται στα μόνιμα και μεταναστευτικά πουλιά. Είναι υπέρμαχος της ηθικής φωτογραφίας. Ελεύθερη μετάφραση από: audubon.org Η Παγκόσμια Ημέρα Υδρόβιων Ζώων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 3 Απριλίου με σκοπό την ευαισθητοποίηση για τη σημασία της θαλάσσιας ζωής και την ανάγκη προστασίας της. Οι ωκεανοί και άλλες υδάτινες μάζες φιλοξενούν αμέτρητα είδη υδρόβιων ζώων, τα οποία διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στη διατήρηση της ευαίσθητης ισορροπίας του οικοσυστήματος του πλανήτη μας.
Τα υδρόβια ζώα περιλαμβάνουν πλάσματα που ζουν στο νερό, όπως ψάρια, φάλαινες, δελφίνια, καρχαρίες, θαλάσσιες χελώνες, χταπόδια, καβούρια και πολλά άλλα. Αυτά τα ζώα είναι απαραίτητα για το οικοσύστημα, καθώς παρέχουν τροφή για πολλά άλλα είδη και συμβάλλουν στη διατήρηση της υγείας του ωκεανού. Δυστυχώς, πολλά υδρόβια ζώα αντιμετωπίζουν απειλές λόγω ανθρώπινων δραστηριοτήτων, όπως η υπεραλίευση, η ρύπανση, η κλιματική αλλαγή και η καταστροφή των ενδιαιτημάτων τους. Πολλά είδη απειλούνται με εξαφάνιση ή κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Η Παγκόσμια Ημέρα Υδρόβιων Ζώων στοχεύει στην ευαισθητοποίηση σχετικά με αυτά τα ζητήματα και στην ενθάρρυνση των ανθρώπων να αναλάβουν δράση για την προστασία αυτών των ζώων και των ενδιαιτημάτων τους. Μία από τις σημαντικότερες απειλές για τα υδρόβια ζώα είναι η υπεραλίευση. Πολλοί πληθυσμοί ψαριών εξαντλούνται λόγω των εμπορικών αλιευτικών πρακτικών που δεν είναι βιώσιμες. Αυτό δεν επηρεάζει μόνο τα ψάρια αλλά και τα ζώα που εξαρτώνται από αυτά για τροφή, όπως τα θαλάσσια πτηνά και τα θαλάσσια θηλαστικά. Για να το καταπολεμήσουμε αυτό, πρέπει να υποστηρίξουμε βιώσιμες αλιευτικές πρακτικές και να ενθαρρύνουμε τους καταναλωτές να κάνουν υπεύθυνες επιλογές θαλασσινών. Η ρύπανση αποτελεί επίσης σημαντικό πρόβλημα για τα υδρόβια ζώα. Τα πλαστικά απόβλητα, η απόρριψη χημικών ουσιών και οι πετρελαιοκηλίδες μπορούν να βλάψουν ή να σκοτώσουν τη θαλάσσια ζωή και μπορούν επίσης να έχουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στο οικοσύστημα. Είναι σημαντικό να μειώσουμε τη χρήση πλαστικών μίας χρήσης και να απορρίπτουμε σωστά κάθε απόβλητο που μπορεί να καταλήξει στον ωκεανό. Η κλιματική αλλαγή είναι μια άλλη σημαντική απειλή για τα υδρόβια ζώα. Η άνοδος της θερμοκρασίας της θάλασσας και η οξίνιση των ωκεανών επηρεάζουν την υγεία των κοραλλιογενών υφάλων, οι οποίοι αποτελούν βιότοπο για αμέτρητα είδη θαλάσσιας ζωής. Επιπλέον, πολλά ζώα, όπως οι θαλάσσιες χελώνες και οι πολικές αρκούδες, χάνουν το βιότοπό τους λόγω του λιώσιμου των πάγων. Πρέπει να αναλάβουμε δράση για να μειώσουμε τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και να προστατεύσουμε αυτά τα ζώα και τα ενδιαιτήματά τους. Συμπερασματικά, η Παγκόσμια Ημέρα Υδρόβιων Ζώων είναι μια σημαντική ημέρα για την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις απειλές που αντιμετωπίζουν τα υδρόβια ζώα και την ανάγκη προστασίας τους. Αναλαμβάνοντας δράση για τη μείωση της ρύπανσης, την υποστήριξη βιώσιμων αλιευτικών πρακτικών και την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, μπορούμε να συμβάλουμε στη διασφάλιση της επιβίωσης αυτών των ζώων και στη διατήρηση ενός υγιούς ωκεάνιου οικοσυστήματος για τις επόμενες γενιές. Η Chrysaora hysoscella είναι ένα είδος μέδουσας που είναι ευρέως γνωστό ως μέδουσα πυξίδα. Αυτό το πανέμορφο πλάσμα χαρακτηρίζεται από τον εντυπωσιακό μπορντό χρωματισμό του και το χαρακτηριστικό μοτίβο σημείων που μοιάζει με πυξίδα. Βρίσκεται στα νερά του ανατολικού Ατλαντικού Ωκεανού, από τη Σκανδιναβία έως τη Μεσόγειο, και αποτελεί κοινό θέαμα κατά μήκος των ακτών της Ελλάδας κατά την άνοιξη.
Κάθε χρόνο, από τα μέσα Μαρτίου έως τα μέσα Μαΐου, τα νερά της Ελλάδας γεμίζουν με τις μέδουσες Chrysaora hysoscella. Αυτές οι εξάρσεις είναι ένα φυσικό φαινόμενο που συμβαίνει όταν μεγάλος αριθμός μεδουσών συγκεντρώνεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Ενώ το θέαμα των χιλιάδων μεδουσών μπορεί να προκαλεί δέος, μπορεί επίσης να αποτελεί αιτία ανησυχίας στους κολυμβητές, καθώς οι εξάρσεις της Chrysaora hysoscella μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στο τοπικό οικοσύστημα και στην ανθρώπινη υγεία. Οι αιτίες των εξάρσεων της Chrysaora hysoscella Οι εξάρσεις της Chrysaora hysoscella είναι ένα φυσικό φαινόμενο που επηρεάζεται από διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Ορισμένοι από τους σημαντικότερους παράγοντες που συμβάλλουν στη δημιουργία αυτών των εξάρσεων περιλαμβάνουν τη θερμοκρασία, την αλατότητα και τη διαθεσιμότητα θρεπτικών ουσιών. Κατά τους ανοιξιάτικους μήνες στην Ελλάδα, τα νερά αρχίζουν να θερμαίνονται και το αυξημένο ηλιακό φως και οι θερμότερες θερμοκρασίες προκαλούν την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή του φυτοπλαγκτού, το οποίο αποτελεί την κύρια πηγή τροφής για τις μέδουσες. Τα θερμότερα νερά προωθούν επίσης την ανάπτυξη βακτηρίων και άλλων μικροοργανισμών, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη διαθεσιμότητα θρεπτικών συστατικών στο νερό. Αυτή η αφθονία τροφής και θρεπτικών συστατικών μπορεί να προσελκύσει μεγάλο αριθμό μεδουσών σε μια συγκεκριμένη περιοχή, οδηγώντας σε έξαρση. Οι επιπτώσεις των εξάρσεων της Chrysaora hysoscella Ενώ το θέαμα χιλιάδων μεδουσών μπορεί να προκαλεί δέος, οι εξάρσεις της Chrysaora hysoscella μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στο τοπικό οικοσύστημα και στην ανθρώπινη υγεία. Για παράδειγμα, αυτές οι εξάρσεις μπορεί να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στο τροφικό πλέγμα της περιοχής, καθώς είναι γνωστό ότι οι μέδουσες ανταγωνίζονται τα ψάρια για τροφή και μπορούν ακόμη και να θηρεύουν τα αυγά και τις προνύμφες των ψαριών. Οι εξάρσεις της Chrysaora hysoscella μπορούν επίσης να έχουν αντίκτυπο στην ανθρώπινη υγεία. Τα τσιμπήματα των μεδουσών μπορούν να προκαλέσουν ερεθισμό του δέρματος, πόνο, ακόμη και αναφυλακτικό σοκ σε ορισμένα άτομα. Οι κολυμβητές, οι ψαράδες και άλλα άτομα που έρχονται σε επαφή με μέδουσες κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης μπορεί να κινδυνεύουν να τσιμπηθούν. Αντιμετώπιση των εξάρσεων της Chrysaora hysoscella Η διαχείριση των εξάρσεων της Chrysaora hysoscella μπορεί να είναι δύσκολο έργο, καθώς πρόκειται για ένα φυσικό φαινόμενο που επηρεάζεται από διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα μέτρα που μπορούν να ληφθούν για τον μετριασμό των επιπτώσεων αυτών των εξάρσεων. Μια προσέγγιση είναι η παρακολούθηση της ποιότητας του νερού και των περιβαλλοντικών συνθηκών σε περιοχές όπου είναι πιθανό να υπάρξουν εξάρσεις της Chrysaora hysoscella. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό του πότε οι συνθήκες γίνονται ευνοϊκές για μια έξαρση και να επιτρέψει τη λήψη μέτρων έγκαιρης παρέμβασης. Μια άλλη προσέγγιση είναι η ενημέρωση του κοινού σχετικά με τους κινδύνους που συνδέονται με τις εξάρσεις της Chrysaora hysoscella και η παροχή οδηγιών σχετικά με τον τρόπο αποφυγής της επαφής με μέδουσες κατά τη διάρκεια μιας έξαρσης. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την τοποθέτηση προειδοποιητικών πινακίδων σε παραλίες και άλλες δημοφιλείς περιοχές, καθώς και την παροχή πληροφοριών για ασφαλείς πρακτικές κολύμβησης. Σημαντικές αλλαγές στο τρόπο που αντιμετωπίζονται οι παραβάσεις περί θήρας επέρχονται με το άρθρο 205 του ν. 5037/2023 (Α΄ 78). Ειδικότερα, με τον νέο νόμο, μεταξύ άλλων, προβλέπεται η επιβολή διοικητικού προστίμου κατά όσων παραβιάζουν τις διατάξεις περί θήρας. Σε όποιον αρνείται ή παρακωλύει ή κωλυσιεργεί τη διενέργεια των ελέγχων από τα ελεγκτικά όργανα (δασικοί υπάλληλοι, θηροφύλακες, αστυνομικά όργανα) ή αρνείται την παροχή πληροφοριών ή παρέχει ψευδείς πληροφορίες, επιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο ύψους διακοσίων (200) ευρώ. Ο υπαίτιος των ανωτέρω πράξεων τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα (1) έτος. Στον πίνακα που ακολουθεί αναγράφεται το διοικητικό πρόστιμο που επιβάλλεται για παραβάσεις περί θήρας.
Νόμος 5037/2023 (Α΄ 78) «Μετονομασία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων και διεύρυνση του αντικειμένου της με αρμοδιότητες επί των υπηρεσιών ύδατος και της διαχείρισης αστικών αποβλήτων, ενίσχυση της υδατικής πολιτικής – Εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας για τη χρήση και παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές μέσω της ενσωμάτωσης των Οδηγιών ΕΕ 2018/2001 και 2019/944 – Ειδικότερες διατάξεις για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες και την προστασία του περιβάλλοντος.» Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο νόμος 5037/2023 «Μετονομασία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων και διεύρυνση του αντικειμένου της με αρμοδιότητες επί των υπηρεσιών ύδατος και της διαχείρισης αστικών αποβλήτων, ενίσχυση της υδατικής πολιτικής – Εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας για τη χρήση και παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές μέσω της ενσωμάτωσης των Οδηγιών ΕΕ 2018/2001 και 2019/944 – Ειδικότερες διατάξεις για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες και την προστασία του περιβάλλοντος.» (Α΄ 78). Πρόκειται για πολυσέλιδο νομοθέτημα με 275 άρθρα και επτά παραρτήματα που δέχθηκε έντονη κριτική τόσο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης όσο και από αρμόδιους φορείς. Σημαντικές διατάξεις του νέου νόμου έτυχαν προσχηματικής διαβούλευσης, μόλις τεσσάρων ημερών, εν μέσω του τριημέρου της Καθαράς Δευτέρας. Κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, το Υπουργείο Περιβάλλοντος κατηγορήθηκε ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο συνιστά μνημείο πολύ κακής νομοθέτησης. Επίσης, πολλές από τις διατάξεις του είναι φωτογραφικές, αρκετές ελέγχονται για τη συνταγματικότητά τους καθώς και την τήρηση της σχετικής ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Πηγή: dasarxeio.com
Οι καταγραφές διαδρομών για πεταλούδες (Butterflies transect) είναι μια μέθοδος παρακολούθησης των πληθυσμών πεταλούδων με περπάτημα μιας σταθερής διαδρομής και καταγραφή του αριθμού και των ειδών πεταλούδων που παρατηρούνται. Αυτές οι διαδρομές αποτελούν τον πυρήνα του προγράμματος παρακολούθησης πεταλούδων του Ηνωμένου Βασιλείου (UKBMS) με πάνω από 2000 διαφορετικές διαδρομές που δημιουργήθηκαν και επισκέφθηκαν τα πρώτα 30 χρόνια του προγράμματος (από το 1976 και μετά).
Τα δεδομένα που συλλέγονται μέσω αυτών των διαδρομών χρησιμοποιούνται για την παρακολούθηση των αλλαγών στους πληθυσμούς πεταλούδων και την ενημέρωση των προσπαθειών διατήρησης. Η επιστήμη των πολιτών παίζει καθοριστικό ρόλο στις διαδρομές πεταλούδων. Η πλειονότητα των διαδρομών επιλέγεται από τον περιπατητή και αυτός αποφασίζει ποια διαδρομή θα επιλέξει. Οι εθελοντές περπατούν αυτές τις διατομές σε τακτική βάση, καταγράφουν τις παρατηρήσεις τους και υποβάλλουν τα δεδομένα τους σε οργανισμούς όπως το UKBMS. Αυτό επιτρέπει τη συλλογή μεγάλου όγκου δεδομένων σε μια ευρεία γεωγραφική περιοχή. Εκτός από τις παραδοσιακές διαδρομές, υπάρχουν επίσης στοχευμένες έρευνες για μεμονωμένα είδη ή εξειδικευμένα είδη οικοτόπων. Αυτές οι έρευνες ακολουθούν την τυπική μεθοδολογία αλλά επικεντρώνονται σε ένα μόνο ή μικρό αριθμό ειδών, μειώνοντας τόσο τον απαιτούμενο χρόνο για τον περίπατο κάθε διαδρομής όσο και τον αριθμό των απαιτούμενων επισκέψεων. Η συμμετοχή σε διαδρομές πεταλούδων και άλλα προγράμματα επιστήμης των πολιτών είναι ένας πολύ καλός τρόπος να συμβάλλετε στην επιστημονική έρευνα και στις προσπάθειες διατήρησης. Προσφέροντας εθελοντικά το χρόνο σας και μοιραζόμενοι τις παρατηρήσεις σας, μπορείτε να βοηθήσετε τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τους πληθυσμούς πεταλούδων και τον τρόπο με τον οποίο μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου. Εθνικό εθελοντικό πρόγραμμα βιοπαρακολούθησης των πεταλούδων της Ελλάδας - Apollo Σκοπός του apollo είναι να δημιουργήσει το πρώτο εθνικό εθελοντικό πρόγραμμα βιοπαρακολούθησης των πεταλούδων της Ελλάδας, συνδέοντας την επιστήμη με την κοινωνία προς αμοιβαίο όφελος των πολιτών, της επιστήμης και της φύσης. Το πρώτο εθελοντικό πρόγραμμα καταγραφής και βιοπαρακολούθησης των πεταλούδων της Ελλάδας ξεκίνησε το 2021! Πρόκειται για την πρώτη οργανωμένη προσπάθεια στην Ελλάδα συστηματικής καταγραφής των πεταλούδων από τους πολίτες. Το ξεκίνησε το Εργαστήριο Διατήρησης της Βιοποικιλότητας (BCL) του Τμήματος ΒΕΤ (Βιολογικών Εφαρμογών & Τεχνολογιών) του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ο πυρήνας της προσπάθειας είναι η Κική Κατή, Καθηγήτρια του ΒΕΤ (συντονίστρια) μαζί με δυο ερευνήτριες με διδακτορική ειδίκευση στις πεταλούδες: την Ντίνα Ζωγράφου και την Όλγα Τζωρτζακάκη. Το πρόγραμμα απευθύνεται σε όλους, παιδιά και μεγάλους, και σε όσους γνωρίζουν και φωτογραφίζουν χρόνια τις πεταλούδες, και στους «πρωτάρηδες» που μαθαίνουν τώρα αυτήν την όμορφη πολύχρωμη ομάδα. Ξεκίνα με τις απλές καταγραφές, και αφού εξοικειωθεί αρκετά κάποιος, προχωράει στο επόμενο έτος στα επαναλαμβανόμενα σημεία και διαδρομές. Είναι αλήθεια βέβαια πως οι πιο έμπειροι πεταλουδάδες αποτελούν στην αρχή τον πυλώνα αυτής της προσπάθειας, ενώ η εμπειρία και η γνώση θα αυξάνεται συλλογικά για όλους. Το μόνο που χρειάζεται να αφιερώσει κάποιος είναι λίγες ώρες ή λίγες ημέρες κάθε χρόνο. Τρία επίπεδα δυσκολίας και αντίστοιχης διάθεσης του εθελοντικού χρόνου ανά έτος.
Το πρότζεκτ Apollo προσφέρει σε κάθε εγγεγραμμένο ενεργό εθελοντή:
Περισσότερες πληροφορίες για το Apollo και αίτηση εγγραφής μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα: https://bc.lab.uoi.gr/el/research/projects/apollo. Σημαντικοί Σύνδεσμοι: 1. https://butterfly-monitoring.net/bms-methods 2. Μέθοδοι καταγραφής διαδρομών πεταλούδων | UKBMS. https://ukbms.org/Methods 3. Butterfly transects | Alderney Wildlife Trust. https://www.alderneywildlife.org/blog/claire-thorpe/butterfly-transects. 4. What is a butterfly transect and how does it work? https://www.thecrt.co.uk/blog/what-is-a-butterfly-transect-and-how-does-it-work Η Ώρα της Γης είναι μια ετήσια παγκόσμια εκδήλωση που έχει ως στόχο την ευαισθητοποίηση σχετικά με την κλιματική αλλαγή και την ανάγκη ανάληψης δράσης για την προστασία του πλανήτη μας. Κατά τη διάρκεια αυτής της εκδήλωσης, άτομα και οργανισμοί σε όλο τον κόσμο σβήνουν τα φώτα τους για μία ώρα ως σύμβολο της δέσμευσής τους να μειώσουν το αποτύπωμα άνθρακα και να λάβουν μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Ενώ η Ώρα της Γης μπορεί να φαίνεται σαν μια μικρή χειρονομία, μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στη θαλάσσια ζωή. Η φωτορύπανση αποτελεί μείζον πρόβλημα για πολλά θαλάσσια είδη, συμπεριλαμβανομένων των θαλάσσιων χελωνών, οι οποίες χρησιμοποιούν το φυσικό φως του φεγγαριού για να πλοηγηθούν από και προς τις θέσεις φωλεοποίησής τους. Τα τεχνητά φώτα από κτίρια, σκάφη και άλλες πηγές μπορούν να αποπροσανατολίσουν τις θαλάσσιες χελώνες και να τις οδηγήσουν μακριά από τις θέσεις φωλεοποίησής τους, καθιστώντας δύσκολο για αυτές να γεννήσουν τα αυγά τους και για τα νεογέννητα να φτάσουν στον ωκεανό. Εκτός από τις θαλάσσιες χελώνες, πολλά άλλα θαλάσσια είδη επηρεάζονται επίσης από τη φωτορύπανση. Για παράδειγμα, ορισμένα είδη πλαγκτόν, τα οποία αποτελούν τη βάση της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας, προσελκύονται από τα τεχνητά φώτα και ενδέχεται να καταναλωθούν από αρπακτικά πριν προλάβουν να αναπαραχθούν. Σβήνοντας τα φώτα μας κατά τη διάρκεια της Ώρας της Γης, μπορούμε να συμβάλουμε στη μείωση της φωτορύπανσης και να ελαχιστοποιήσουμε τις επιπτώσεις της στη θαλάσσια ζωή. Αυτή η μικρή χειρονομία μπορεί να βοηθήσει στην προστασία των θαλάσσιων χελωνών, του πλαγκτόν και άλλων ειδών που είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία των ωκεανών μας και του πλανήτη στο σύνολό του. Εκτός από τη συμμετοχή στην Ώρα της Γης, μπορούμε επίσης να λάβουμε μέτρα για τη μείωση της φωτορύπανσης στην καθημερινή μας ζωή, χρησιμοποιώντας ενεργειακά αποδοτικό φωτισμό, κατευθύνοντας τα φώτα προς τα κάτω αντί προς τα πάνω και ελαχιστοποιώντας τον εξωτερικό φωτισμό όπου είναι δυνατόν. Συνολικά, η Ώρα της Γης είναι ένα σημαντικό γεγονός που μας υπενθυμίζει την ευθύνη μας για την προστασία του περιβάλλοντος και των πολλών ειδών που το αποκαλούν σπίτι τους. Συνεργαζόμενοι, μπορούμε να συμβάλουμε στη δημιουργία ενός πιο φωτεινού και βιώσιμου μέλλοντος για εμάς και τις μελλοντικές γενιές. Τεράστια απειλή για τη βιοποικιλότητα χαρακτηρίζει ο ζωολόγος και υποψήφιος διδάκτωρ του τμήματος Ζωολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, Θεόδωρος Κομηνός τα αδέσποτα – εγκαταλελειμμένα σκυλιά τα οποία ανέρχονται στο σύνολο σε 3 εκατομμύρια και 60.000 με 70.000 και ζουν στα βουνά. «Πρόκειται κυρίως για τσοπανόσκυλα και κυνηγόσκυλα» μας λέει ενώ παράλληλα εξηγεί γιατί έχουν αυξηθεί οι λύκοι και τα τσακάλια αλλά και τι συμβαίνει με τα αγριογούρουνα.
Ο Θεόδωρος Κομηνός ασχολείται ενεργά με την άγρια φύση εδώ και περίπου 40 χρόνια και έχει καταφέρει να τοποθετήσει σε τουλάχιστον 2.000 σημεία σε όλη τη χώρα μας κάμερες ώστε να καταγράψει τα ζώα που κυκλοφορούν και ζουν από τη βόρεια Ελλάδα μέχρι και την Κρήτη. «Ήταν μία δουλειά την οποία ξεκίνησα μόνος μου χρησιμοποιώντας την τεχνολογία για να μελετήσω κάποια είδη ζώων που λόγω της φύσης τους δεν τα βλέπεις εύκολα και κινούνται κυρίως τις νυχτερινές ώρες. Η κάμερα είναι μία πολύ διαδεδομένη μέθοδος που έχει εξελιχθεί την τελευταία 10ετία. Μπορούμε να πούμε η πιο καλή για να δεις και να καταγράψεις όλα αυτά τα είδη και τη δραστηριότητά τους, την παρουσία τους και τις συμπεριφορές του» τονίζει μιλώντας στο Newsbeast o ζωολόγος και υποψήφιος διδάκτωρ του τμήματος Ζωολογίας του ΑΠΘ, Θεόδωρος Κομηνός. «Όταν άρχισα να περνάω τα δεδομένα κατάλαβα πως τα αδέσποτα – εγκαταλελειμμένα σκυλιά στα βουνά είναι χιλιάδες» «Μέσα στη γενικότερη έρευνα που έκανα χρησιμοποίησα κάμερες που καταγράφουν τα πάντα. Μηχανήματα τα οποία δραστηριοποιούνται με την κίνηση. Ό,τι περνάει από μπροστά το βλέπουν. Κυρίως αυτά κατέγραψαν κάποια είδη κυρίως σαρκοφάγων όπως λύκους και τσακάλια. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι κάμερες ”είδαν” και σκυλιά. Κάποια στιγμή όταν άρχισα να περνάω τα δεδομένα στη βάση είδα πως ήταν πραγματικά πολλά. Στην καταγραφή διαπίστωσα ένα τεράστιο αριθμό δηλαδή 60.000 με 70.000 εγκαταλελειμμένα στα βουνά σκυλιά» υπογραμμίζει και εξηγεί πως «ένα βασικό στοιχείο στα σκυλιά είναι ότι μπορείς να ξεχωρίζεις τα άτομα από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους». Αναφερόμενος στα παρατημένα σκυλιά στους ορεινούς όγκους της χώρας ο Θεόδωρος Κομηνός σημειώνει πως πρόκειται κυρίως για τσοπανόσκυλα και κυνηγόσκυλα. «Έχει και αδέσποτα άλλα όπως τα είναι κοκονάκια. Αυτά ζουν σε ομάδες με άλλα σκυλιά που βλέπουμε επίσης να κυκλοφορούν μέσα σε πόλεις σε περιοχές Τα εντόπισα όμως σε πολύ απομακρυσμένα από χωριά, από οικισμούς, από ανθρώπινες δραστηριότητες σημεία και αναρωτιόμουν ”καλά πως επιβιώνουν αυτά εκεί;”» συμπληρώνει. Ο ζωολόγος και υποψήφιος διδάκτωρ του τμήματος Ζωολογίας του ΑΠΘ υπογραμμίζει πως διαθέτει 130 κάμερες και κάποιες από αυτές τις έχει σε μόνιμη βάση σε κάποιες περιοχές εδώ και 2 με 2,5 χρόνια και πηγαίνει και τους αλλάζει μπαταρίες και κάρτες. Οι συγκεκριμένες κάμερες καταγράφουν καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου ό,τι περνάει από μπροστά. «Υπάρχει κάμερα που έχει καταγράψει πάνω από 2.000 σκυλιά. Αυτά δεν είναι όλα παρατημένα. Πολλά συνοδεύονται από τους κυνηγούς ή συνοδεύουν κοπάδια ή οικόσιτα ζώα. Δεν είναι όλα αδέσποτα» σημειώνει. «Ζουν σε άγρια κατάσταση, λειτουργούν όπως ο λύκος και σκοτώνουν για να τραφούν» Θέλοντας να διευκρινίσει πως τα αδέσποτα σκυλιά της πόλης δεν είναι το ίδιο με τα αδέσποτα – εγκαταλελειμμένα στα βουνά σκυλιά ο Θεόδωρος Κομηνός μιλώντας στο Newsbeast ξεκαθαρίζει: «Όσα ζουν στα βουνά έχουν τεράστια διαφορά με τα αδέσποτα της πόλης καθώς αυτά εξαρτιόνται πολύ από τον άνθρωπο και από τα σκουπίδια που πετάει. Πολλά από τα αδέσποτα του βουνού ζουν σε άγρια κατάσταση. Ζουν πολύ μακριά από τον άνθρωπο, δεν τους παρέχει κάποιος τροφή και έτσι κυνηγούν. Έχουν γυρίσει δηλαδή σε κάποιες καταστάσεις που ήταν άγρια. Σκοτώνουν ζώα για να τραφούν. Έχουν αλλάξει χαρακτήρα, έχουν γίνει ένα με το περιβάλλον στο οποίο ζουν». «Τα αδέσποτα των βουνών λειτουργούν όπως ο λύκος, είναι κυρίως κοπάδια» αναφέρει χαρακτηριστικά και προσθέτει: «Κάποια στιγμή το καλοκαίρι είχα καταγράψει κοντά σε μία λίμνη δύο αγριογούρουνα πους τους επιτέθηκε ένα κοπάδι σκυλιών. Πρώτα πήγαν τα μεγάλα σκυλιά. Κυνήγησαν τα αγριογούρουνα και προσπάθησαν να τα χτυπήσουν. Ήταν έξι σκυλιά μεταξύ αυτών και κοκονάκια τα οποία περίμεναν στην άκρη να δουν τι θα γίνει, τι θα κάνουν τα μεγάλα. Και στα σκυλιά υπάρχει μία ιεραρχία, μία κοινωνική δομή η οποία λειτουργεί όπως και στους λύκους». Πού βρίσκονται τα περισσότερα αδέσποτα – εγκαταλελειμμένα σκυλιά Τα περισσότερα αδέσποτα – εγκαταλελειμμένα σκυλιά εντοπίζονται στην Πελοπόννησο, στην Αιτωλοακαρνανία και κατά μήκος της Ηπείρου. Σε όλη τη δυτική Ελλάδα υπάρχουν όμως πολλά σκυλιά τα οποία περιφέρονται στις ορεινές περιοχές. Οι περιοχές με τα περισσότερα αδέσποτα σκυλιά είναι αυτές στις οποίες υπάρχει έντονη κτηνοτροφική δραστηριότητα, σύμφωνα με τον ζωολόγο, Θεόδωρο Κομηνό. «Έτσι όπως είναι οι μονάδες βοηθάει στο να υπάρχουν πολλά αδέσποτα, πολλοί λύκοι και τσακάλια από την τραγική κατάσταση που επικρατεί γύρω από τις στάνες. Δεν σκέφτεται κανείς πως οι στάνες έχουν καταντήσει μία χωματερή και πάνε έξω από αυτές για να βρουν τροφή τα σκυλιά, τα αγριογούρουνα και τα τσακάλια. Είναι ένας φαύλος κύκλος που έχει τη βάση του στον ανθρώπινο παράγοντα» διευκρινίζει. «Ο Έλληνας με τα ζώα δεν είχε ούτε θα έχει ποτέ καμία πνευματική κουλτούρα» Τονίζοντας πως το πρόβλημα ξεκινά από τον άνθρωπο ο υποψήφιος διδάκτωρ του τμήματος Ζωολογίας του ΑΠΘ μας λέει: «Ο Έλληνας με τα ζώα δεν είχε ούτε θα έχει ποτέ καμία πνευματική κουλτούρα. Οι βοσκοί έχουν ελεύθερα τα σκυλιά γύρω από τα μαντριά αυτά συνεχώς γεννούν και πολλαπλασιάζονται. Έχω βρει μάνες με μικρά σκυλιά χιλιόμετρα μακριά από χωριά και σκέφτομαι “πως ζουν αυτά;”. Η απάντηση φυσικά είναι πως για να μεγαλώσει το μωρά της κάτι σκότωσε». «Φωνάζουν οι κυνηγοί και λένε “μας τρώνε οι λύκοι τα σκυλιά”. Φυσικά και θα τρώνε αφού τα βλέπουν ανταγωνιστικά τα βλέπουν αλλά και ως τροφή. Λέμε αυξήθηκαν τα τσακάλια και οι λύκοι αλλά δεν λέμε για τα σκυλιά. Έχω καταγράψει 60.000 με 70.000 σκυλιά και 500 λύκους και αντί να μιλάμε για τα σκυλιά μιλάμε για τους λύκους» εξηγεί. «Είναι τραγική η κατάσταση με τα αδέσποτα στη χώρα μας και αυτό φαίνεται από τους αριθμούς»Τα σκυλιά δημιουργούν τρομερό στρες στα ζώα, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Θεόδωρος Κομηνός και δηλώνει: «Η ύπαρξη τόσων πολλών παρατημένων – αδέσποτων σκύλων στα βουνά της Ελλάδας διαταράζει την ισορροπία της φύσης. Ο λύκος βλέπει ανταγωνιστικά τα σκυλιά που βρίσκονται στην περιοχή του και αυτά αναπτύσσουν πιο άγρια χαρακτηριστικά με στόχο να επιβιώσουν απ’ ότι εάν ζούσαν σε πιο ήρεμο περιβάλλον. «Είναι τραγική η κατάσταση γενικότερα με τα αδέσποτα σκυλιά στη χώρα μας και αυτό φαίνεται από τα δεδομένα. Στη χώρα μας υπολογίζονται σε 3 εκατομμύρια ενώ για παράδειγμα στην Ινδία που έχει 1,4 δισεκατομμύρια κατοίκους υπολογίζονται στα 20 εκατομμύρια» σημειώνει. «Για μένα το θέμα του σκυλιού είναι από τις μεγαλύτερες απειλές της βιοποικιλότητας. Εάν δείτε τι γίνεται μέσα στους υδρότοπους, στον Αμβρακικό, στο Μεσολόγγι δεν θα το πιστεύετε. Έχω καταγράψει επιθέσεις σκυλιών σε σημεία που φωλιάζουν και βρίσκουν καταφύγιο γλαρόνια» προσθέτει. Τι συμβαίνει με τους λύκους και τα τσακάλια; – Γιατί αυξήθηκαν; Ο ζωολόγος και υποψήφιος διδάκτωρ στο τμήμα Ζωολογίας του ΑΠΘ Θεόδωρος Κομηνός μας μιλάει επίσης για την αύξηση του πληθυσμού των λύκων και των τσακαλιών εξηγώντας πως έχει να κάνει με το ότι αυξήθηκαν τα γουρούνια. «Υπάρχει μία τρομερή κατάσταση ειδικά στην ύπαιθρο. Ο καθένας πάει πετάει ό,τι να ΄ναι, ό,τι μπορεί να φανταστεί. Έχω καταγράψει λύκους κοντά στη Θεσσαλονίκη που πάνε και τρώνε την τροφή που βάζουν μερικοί για τα σκυλιά» σημειώνει. «Έχει αυξηθεί το αγριογούρουνο ως αποτέλεσμα της περιόδου που όλοι περνούσαν καλά και ήθελαν να τρώνε μαύρο χοίρο. Έτσι αυξήθηκαν τα ελευθέρας βοσκής αγριογούρουνα τα οποία στη συνέχεια ζευγάρωσαν και αυξήθηκε περαιτέρω ο πληθυσμός. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αυξηθούν οι λύκοι που τα κυνηγούν και να αυξηθεί και το τσακάλι που τρώει τα υπολείμματα» τονίζει κλείνοντας. Πηγή: Newsbeast.gr Διερεύνηση των πολλαπλών επιδράσεων της ριζοβολίας αγριόχοιρου στις απαιτήσεις ενδιαιτήματος μιας απειλούμενης πεταλούδας, Italian Festoon (Zerynthia cassandra). Η απώλεια και η υποβάθμιση των οικοτόπων είναι από τους βασικούς παράγοντες απώλειας της βιοποικιλότητας παγκοσμίως. Για παράδειγμα, πολλά είδη πεταλούδων που εξαρτώνται από συγκεκριμένα φυτά-ξενιστές για να γεννήσουν τα αυγά τους ή που απαντούν μόνο σε συγκεκριμένα ενδιαιτήματα, έχουν μειωθεί απότομα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, οι οργανισμοί που είναι ικανοί να διαμορφώνουν το περιβάλλον με τη δραστηριότητά τους - οι λεγόμενοι μηχανικοί οικοσυστημάτων - μπορεί να αποτελέσουν πολύτιμους συμμάχους για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, καθώς μπορούν να δημιουργήσουν κατάλληλα μικροενδιαιτήματα για τις απειλούμενες πεταλούδες. Ένας από τους πιο διαδεδομένους μηχανικούς του οικοσυστήματος στην Ευρώπη είναι το αγριογούρουνο, η δραστηριότητα ριζοβολίας του οποίου μπορεί να αλλάξει σημαντικά τις εδαφικές συνθήκες και, με τη σειρά της, τη βλάστηση και τους μικροενδιαιτήματα. Τα αγριογούρουνα προκαλούν όλο και περισσότερες ανησυχίες στους οικολόγους λόγω των δυνητικά αρνητικών επιπτώσεών τους στο περιβάλλον, ιδίως στη βλάστηση, ωστόσο πολύ λίγα είναι γνωστά για το πώς η ριζοβολία επηρεάζει άλλα ζώα, όπως τα έντομα που προκαλούν ανησυχία για τη διατήρηση. Στην παρούσα εργασία, χρησιμοποιήσαμε την ενδημική Ιταλική Φεστούνα (Zerynthia cassandra) ως μελέτη περίπτωσης για να διερευνήσουμε πώς οι αγριόχοιροι μπορούν να ευνοήσουν - ή όχι - ένα προστατευόμενο είδος πεταλούδας με στενές περιβαλλοντικές ανάγκες. Η Ιταλική Φεστούνα (Zerynthia cassandra) είναι στην πραγματικότητα μια εξειδικευμένη πεταλούδα που γεννά αυγά μόνο σε λίγα ποώδη είδη του γένους Aristolochia και λόγω της χαμηλής αφθονίας της περιλαμβάνεται στα είδη που προστατεύονται από την οδηγία της ΕΕ για τους οικοτόπους. Για να το αντιμετωπίσουμε αυτό, πραγματοποιήσαμε την εργασία μας σε λιβαδικά ενδιαιτήματα της νότιας Ιταλίας, όπου ερευνήσαμε εντατικά τις περιοχές που επηρεάστηκαν ή δεν επηρεάστηκαν από τη δραστηριότητα ριζοβολίας των αγριόχοιρων για την καταγραφή της αφθονίας του φυτού ξενιστή (Aristolochia clusii), της εμφάνισης των αυγών της πεταλούδας και της ποώδους φυτοκοινότητας. Τονίσαμε ότι το φυτό ξενιστής είναι πιο πιθανό να εμφανιστεί σε περιοχές με δραστηριότητα αγριόχοιρων, όπου είναι επίσης πιο άφθονο. Η Ιταλική Φεστούνα (Zerynthia cassandra) προτιμά επίσης να γεννά αυγά σε φυτά ξενιστές που περιβάλλονται από μεγαλύτερη έκταση ριζών, γεγονός που συνδυάζεται επίσης με αυξημένη διαθεσιμότητα κατάλληλων πόρων νέκταρος.
Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν τον αγριόχοιρο ως βασικό σύμμαχο της Ιταλικής Φεστούνας (Zerynthia cassandra), τουλάχιστον στην περιοχή μελέτης, και αποτελούν ένα πρώτο βήμα για την κατανόηση των λεπτών και ευαίσθητων συνδέσεων μεταξύ των μηχανικών του οικοσυστήματος, των φυτών και των ασπόνδυλων. Πιθανές περαιτέρω ερευνητικές κατευθύνσεις σχετικά με αυτό το σύστημα μπορούν να επικεντρωθούν στον προσδιορισμό του βέλτιστου επιπέδου ριζοβολίας των αγριόχοιρων - και της πυκνότητας του πληθυσμού - που προάγει θετικές αντιδράσεις από είδη και οικοτόπους που αποτελούν αντικείμενο ενδιαφέροντος για τη διατήρηση, δηλαδή παρέχοντας ένα εργαλείο για μια πιο τεκμηριωμένη διαχείριση των αγριόχοιρων. Ελεύθερη μετάφραση από: Ecology & Evolution Community Την 1η Γενική Συνέλευση διοργάνωσε το ««Δίκτυο για την Προστασία της Άγριας Ζωής» και τον διακριτικό τίτλο «SaveWild»» σήμερα στην Αθήνα 14 Μαρτίου 2023. Η Συνέλευση ενέκρινε ομόφωνα: - τον Απολογισμό Δράσεων και τον Οικονομικό Απολογισμό Μαρτίου 2022 – Φεβρουαρίου 2023, - τον Προϋπολογισμό και τον Προγραμματισμό Δράσεων Μαρτίου 2023 – Φεβρουαρίου 2024 και, - εξέλεξε την νέα Διοικούσα Επιτροπή. Η νέα 8μελής Διοικούσα Επιτροπή αποτελείται από τον Μάριο Φουρνάρη, την Ειρήνη Μολφέση, τον Γιάννη Ορφανό, τον Χρήστο Τακλή, την Σοφία Προύσαλη, τον Χαράλαμπο Αλιβιζάτο, τον Ιάσονα Πασχαλίδη-Γεροστεργίου και τον Γιώργο Δημητρίου. Η Γενική Συνέλευση ολοκληρώθηκε με την κοπή της πίτας του Σωματείου, ακριβώς με τη λήξη της κυνηγετικής περιόδου στις 10 Μαρτίου ! ΥΓ. Το «φλουρί» έπεσε στον Χρήστο Τακλή. Φωτογραφίες από την 1η Γενική Συνέλευση του SaveWild και της κοπής πίτας του.Σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η Ελλάδα δεν συγκαταλέγεται στις πρώτες θέσεις όσον αφορά το παράνομο εμπόριο άγριας ζωής. Σύμφωνα με την έκθεση για το 2020 του δικτύου παρακολούθησης του εμπορίου άγριας ζωής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EU-TWIX), η Ελλάδα κατατάσσεται στη 14η θέση μεταξύ των 28 κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά τις κατασχέσεις παράνομων προϊόντων άγριας ζωής. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα στοιχεία για το παράνομο εμπόριο άγριας ζωής μπορεί να είναι ελλιπή και δύσκολα διαθέσιμα, οπότε η πραγματική έκταση του προβλήματος στην Ελλάδα μπορεί να μην αποτυπώνεται πλήρως σε αυτή την κατάταξη και να είναι στην πραγματικότητα σε πολύ χειρότερη θέση.
Τα τελευταία χρόνια έχουν καταβληθεί προσπάθειες από την ελληνική κυβέρνηση και μη κυβερνητικές οργανώσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος του παράνομου εμπορίου άγριων ζώων. Ωστόσο, υπάρχει ακόμη δουλειά που πρέπει να γίνει για την ενίσχυση της εφαρμογής των νόμων για την προστασία της άγριας ζωής και την ευαισθητοποίηση του κοινού. Είναι επίσης σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι το παράνομο εμπόριο άγριας ζωής είναι ένα διακρατικό ζήτημα που απαιτεί συνεργασία και συνεννόηση μεταξύ των χωρών για την αποτελεσματική καταπολέμησή του. Τα άγρια ζώα έχουν εξελιχθεί ώστε να ζουν σε ομάδες για διάφορους λόγους. Από το κυνήγι της τροφής μέχρι την αποφυγή των θηρευτών, αυτά τα κοινωνικά ζώα έχουν αναπτύξει πολύπλοκα συστήματα επικοινωνίας και συνεργασίας που τους επέτρεψαν να ευδοκιμήσουν στη φύση.
Ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους τα άγρια ζώα ζουν σε ομάδες είναι η προστασία από τα αρπακτικά. Όταν τα ζώα συνασπίζονται σε μια ομάδα, είναι σε θέση να αμυνθούν καλύτερα απέναντι σε πιθανές απειλές. Για παράδειγμα, πολλά φυτοφάγα ζώα, όπως οι ζέβρες και τα γκνου, ταξιδεύουν σε μεγάλα κοπάδια για να αποτρέψουν θηρευτές όπως τα λιοντάρια και οι ύαινες. Με το να μένουν ενωμένα, τα ζώα αυτά μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη συλλογική τους δύναμη για να αποκρούσουν τυχόν επίδοξους επιτιθέμενους. Ένας άλλος λόγος για τον οποίο τα άγρια ζώα ζουν σε ομάδες είναι το κυνήγι. Πολλά αρπακτικά, όπως οι λύκοι και τα λιοντάρια, κυνηγούν σε αγέλες, επιτρέποντάς τους να σκοτώνουν μεγαλύτερα θηράματα από ό,τι θα μπορούσαν μόνα τους. Αυτά τα ζώα συνεργάζονται για να ξεγελάσουν και να εξουδετερώσουν το θήραμά τους, χρησιμοποιώντας συντονισμένες τακτικές για να περικυκλώσουν και να απομονώσουν τον στόχο τους. Η ζωή σε ομάδες μπορεί επίσης να βοηθήσει τα ζώα να βρουν και να εξασφαλίσουν πόρους όπως η τροφή και το νερό. Ορισμένα ζώα, όπως οι νυφίτσες και οι κυνόμυς, ζουν σε μεγάλα κοινά λαγούμια, τα οποία τα βοηθούν να προστατεύονται από ακραίες θερμοκρασίες και θηρευτές. Άλλα, όπως τα πουλιά, σχηματίζουν σμήνη για να μεταναστεύσουν σε περιοχές με άφθονες πηγές τροφής. Η κοινωνική διαβίωση μπορεί επίσης να προσφέρει στα ζώα ευκαιρίες για μάθηση και ανταλλαγή γνώσεων. Πολλά ζώα, όπως οι ελέφαντες και οι χιμπατζήδες, έχουν πολύπλοκες κοινωνικές δομές και ιεραρχίες, όπου τα μεγαλύτερα, πιο έμπειρα άτομα διδάσκουν στα νεότερα μέλη της ομάδας σημαντικές δεξιότητες επιβίωσης, όπως η εύρεση τροφής ή την αποφυγή θηρευτών. Τέλος, η διαβίωση σε ομάδες μπορεί να βοηθήσει τα ζώα να βρουν συντρόφους και να αναπαραχθούν. Πολλά ζώα, όπως τα πτηνά και τα πρωτεύοντα θηλαστικά, εμπλέκονται σε πολύπλοκες τελετουργίες ερωτοτροπίας, όπου τα αρσενικά ανταγωνίζονται για την προσοχή των θηλυκών. Ζώντας σε ομάδες, τα ζώα είναι σε θέση να αλληλεπιδρούν και να δημιουργούν κοινωνικούς δεσμούς με πιθανούς συντρόφους, αυξάνοντας τις πιθανότητες επιτυχούς αναπαραγωγής τους. Συμπερασματικά, τα άγρια ζώα ζουν σε ομάδες για πολλούς λόγους, όπως η προστασία από τα αρπακτικά, το κυνήγι για τροφή, η εξασφάλιση πόρων, η ανταλλαγή γνώσεων και η εύρεση συντρόφων. Αυτές οι κοινωνικές δομές έχουν εξελιχθεί κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών και έχουν επιτρέψει στα ζώα να επιβιώνουν και να ευδοκιμούν στον συχνά σκληρό και απρόβλεπτο φυσικό κόσμο. Η φωτογραφία άγριας ζωής είναι μια μοναδική και συναρπαστική μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης που επιτρέπει στους φωτογράφους να απαθανατίσουν την ομορφιά και το μεγαλείο του φυσικού κόσμου. Μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ευαισθητοποίηση και την προώθηση της διατήρησης της άγριας ζωής και των οικοτόπων τους, αλλά είναι σημαντικό για τους φωτογράφους να λάβουν υπόψη τις ηθικές συνέπειες των πράξεών τους.
Ένα από το κύριο μέλημα στη φωτογραφία άγριας ζωής είναι η ελαχιστοποίηση της ενόχλησης της άγριας ζωής και των οικοτόπων τους. Η παρουσία φωτογράφων και του εξοπλισμού τους μπορεί να διαταράξει τη συμπεριφορά της άγριας ζωής, προκαλώντας τα ζώα να αλλάξουν τα πρότυπα κίνησης, ταΐσματος ή ζευγαρώματος και ενδεχομένως να οδηγήσουν σε βλάβη. Για παράδειγμα, μια μητέρα πτηνού μπορεί να εγκαταλείψει τη φωλιά της εάν αισθάνεται ότι απειλείται ή ένα κοπάδι ζώων μπορεί να φύγει από την παρουσία ενός φωτογράφου, οδηγώντας σε αυξημένο άγχος και δαπάνη ενέργειας. Ένας άλλος σημαντικός ηθικός παράγοντας είναι η αποφυγή επικίνδυνης ή παρεμβατικής συμπεριφοράς. Αυτό περιλαμβάνει το να πλησιάσετε πολύ την άγρια ζωή, να ρίξετε δόλωμα στα ζώα για να πετύχετε μια συγκεκριμένη λήψη ή να χρησιμοποιήσετε εξοπλισμό που μπορεί να βλάψει ζώα, όπως φωτογράφιση με φλας. Οι φωτογράφοι θα πρέπει επίσης να προσέχουν τον αντίκτυπό τους στο φυσικό περιβάλλον και να λαμβάνουν μέτρα για να ελαχιστοποιούν τυχόν ζημιές που προκαλούνται από την παρουσία τους. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την αποφυγή του περπατήματος σε ευαίσθητη βλάστηση ή μη σταθερό έδαφος και την αποφυγή χρήσης μονοπατιών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε διάβρωση. Εκτός από αυτά τα πρακτικά ζητήματα, υπάρχουν επίσης ηθικά ζητήματα που σχετίζονται με τις τεχνικές και τον εξοπλισμό που χρησιμοποιούνται στη φωτογραφία άγριας ζωής. Για παράδειγμα, η χρήση τεχνικών ψηφιακής χειραγώγησης όπως το photoshop ή η σύνθεση εικόνων μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα μιας κατάστασης και να θέσει σε κίνδυνο την ακεραιότητα της φωτογραφίας. Τέλος, είναι σημαντικό για τους φωτογράφους άγριας φύσης να προσέχουν τον αντίκτυπο των πράξεών τους στο φυσικό περιβάλλον και να λαμβάνουν υπόψη τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της δουλειάς τους. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την εξέταση των επιπτώσεων της παρουσίας τους στους πληθυσμούς της άγριας ζωής, όπως το αυξημένο άγχος ή η μειωμένη επιτυχία αναπαραγωγής ή ο αντίκτυπος του εξοπλισμού τους στους οικοτόπους, όπως η διάβρωση του εδάφους ή η διαταραχή της βλάστησης. Συμπερασματικά, η φωτογραφία άγριας ζωής είναι ένα ισχυρό εργαλείο για την ευαισθητοποίηση και την προώθηση της διατήρησης, αλλά είναι σημαντικό για τους φωτογράφους να λαμβάνουν υπόψη τις ηθικές συνέπειες των πράξεών τους. Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις ηθικές σκέψεις, οι φωτογράφοι άγριας ζωής μπορούν να βοηθήσουν στην προστασία της άγριας ζωής, ενώ καταγράφουν και μοιράζονται εικόνες που συμβάλλουν στην αύξηση της ευαισθητοποίησης και στην προώθηση της διατήρησης. Είτε είστε έμπειρος επαγγελματίας είτε ερασιτέχνης φωτογράφος, αφιερώνοντας χρόνο για να λάβετε υπόψη αυτές τις ηθικές σκέψεις θα σας βοηθήσει να διασφαλίσετε ότι η δουλειά σας δεν είναι μόνο όμορφη, αλλά και υπεύθυνη και επιδραστική. Θέμα 2023: Συνεργασίες για τη διατήρηση της άγριας ζωής. Η Παγκόσμια Ημέρα Άγριας Ζωής 2023 θα πραγματοποιηθεί με θέμα " Συνεργασίες για τη διατήρηση της άγριας ζωής" για να γιορτάσει όλες τις προσπάθειες διατήρησης, από τη διακυβερνητική έως την τοπική κλίμακα. Στο πλαίσιο αυτού του θέματος, η ημέρα επικεντρώνεται σε δύο επιμέρους θέματα:
Το φετινό θέμα θα δώσει την ευκαιρία να αναδειχθούν οι άνθρωποι που κάνουν τη διαφορά, καθώς και να γιορτάσουμε τη γέφυρα που αποτέλεσε η CITES για τη δημιουργία αυτών των εταιρικών σχέσεων, συμβάλλοντας σημαντικά στη βιωσιμότητα, τη διατήρηση της άγριας ζωής και της βιοποικιλότητας. Οι συνεργασίες για τη διατήρηση είναι ζωτικής σημασίας, καθώς κανένας οργανισμός, και αυτό περιλαμβάνει και τον ΟΗΕ, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση της βιοποικιλότητας μόνος του. Έχουμε ένα εκατομμύριο είδη που απειλούνται με εξαφάνιση, και θα χρειαστούν όλες οι κοινές μας προσπάθειες για να αντιστραφεί αυτό το φαινόμενο. Οι συνεργασίες φέρνουν σε επαφή ανθρώπους ή ομάδες με διαφορετικά επίπεδα εμπειρίας και τεχνογνωσίας, για να καταλήξουν σε νέες ιδέες και με στόχο να έχουν αντίκτυπο. Μετάφραση από: Geneva Environment Network
Όταν οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται τις σιδηροτροχιές των τρένων, φαντάζονται ένα σκληρό και αφιλόξενο περιβάλλον. Εξάλλου, οι σιδηροτροχιές είναι κατασκευασμένες από μέταλλο και σκυρόδεμα και έχουν σχεδιαστεί για να μεταφέρουν βαριά φορτία με υψηλές ταχύτητες. Ωστόσο, αν κοιτάξετε προσεκτικά, μπορεί να εκπλαγείτε ανακαλύπτοντας ότι οι σιδηροτροχιές των τρένων μπορούν στην πραγματικότητα να αποτελέσουν βιότοπο για μια ποικιλία φυτών και ζώων.
Οι πέτρες έρματος που στηρίζουν τις σιδηροδρομικές γραμμές μπορούν να παρέχουν κατάλληλο υπόστρωμα για την ανάπτυξη ορισμένων φυτικών ειδών, όπως χόρτα και αγριολούλουδα. Αυτά τα φυτά, με τη σειρά τους, μπορούν να παρέχουν ενδιαίτημα και τροφή για έντομα όπως πεταλούδες, μέλισσες και ακρίδες. Στην πραγματικότητα, μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι οι σιδηροτροχιές μπορούν να υποστηρίξουν μια ποικιλία φυτικών ειδών, με ορισμένες σιδηροτροχιές να έχουν περισσότερα φυτικά είδη απ' ότι οι κοντινές φυσικές περιοχές. Επιπλέον, οι σιδηροτροχιές διέρχονται συχνά από διαφορετικούς τύπους οικοσυστημάτων, όπως δάση, υγροβιότοπους και λιβάδια. Αυτό παρέχει ευκαιρίες για μια ποικιλία ειδών να ζουν και να μετακινούνται κατά μήκος του σιδηροδρομικού διαδρόμου. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ενώ η βιοποικιλότητα μπορεί να βρεθεί στις σιδηροδρομικές γραμμές, υπάρχουν επίσης αρνητικές επιπτώσεις που σχετίζονται με τις σιδηροδρομικές μεταφορές. Μία από τις μεγαλύτερες επιπτώσεις είναι ο κατακερματισμός των ενδιαιτημάτων, ο οποίος συμβαίνει όταν οι σιδηροδρομικές γραμμές χωρίζουν τα φυσικά ενδιαιτήματα σε μικρότερα και απομονωμένα κομμάτια. Αυτό μπορεί να καταστήσει δύσκολη τη μετακίνηση ορισμένων ειδών μεταξύ διαφορετικών τμημάτων του ενδιαιτήματός τους, οδηγώντας σε μειωμένη γενετική ποικιλομορφία και αυξημένο κίνδυνο τοπικών εξαφανίσεων. Μια άλλη επίπτωση είναι η ηχορύπανση, η οποία μπορεί να διαταράξει την επικοινωνία και την πλοήγηση ορισμένων ειδών. Για παράδειγμα, έρευνες έχουν δείξει ότι οι δυνατοί θόρυβοι που παράγονται από τα διερχόμενα τρένα μπορούν να επηρεάσουν τα σήματα επικοινωνίας των πουλιών και να μεταβάλουν τη συμπεριφορά των βατράχων. Υπό το πρίσμα αυτών των επιπτώσεων, είναι σημαντικό να διαχειριστούμε τους σιδηροδρομικούς διαδρόμους με τρόπο που να ελαχιστοποιεί τις αρνητικές επιπτώσεις και να προωθεί τη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει μέτρα όπως η φύτευση αυτοφυούς βλάστησης κατά μήκος των σιδηροδρομικών διαδρόμων, η κατασκευή διαβάσεων άγριας ζωής που επιτρέπουν στα είδη να μετακινούνται με ασφάλεια κατά μήκος των γραμμών και η μείωση της ηχορύπανσης μέσω τεχνικών και σχεδιαστικών λύσεων. Συμπερασματικά, οι σιδηροτροχιές μπορεί να φαίνονται απίθανο μέρος για να βρει κανείς βιοποικιλότητα, αλλά στην πραγματικότητα μπορούν να αποτελέσουν ένα μοναδικό και σημαντικό βιότοπο για μια ποικιλία φυτικών και ζωικών ειδών. Ενώ υπάρχουν αρνητικές επιπτώσεις που σχετίζονται με τις σιδηροδρομικές μεταφορές, υπάρχουν επίσης ευκαιρίες για την προώθηση της διατήρησης της βιοποικιλότητας με τη διαχείριση των σιδηροδρομικών διαδρόμων με βιώσιμο και υπεύθυνο τρόπο. Η αλιεία είναι μια κρίσιμη πτυχή της ανθρώπινης επιβίωσης για χιλιάδες χρόνια, αλλά τα τελευταία χρόνια, η υπεραλίευση έχει γίνει μια σημαντική ανησυχία που έχει οδηγήσει στην εξάντληση των ιχθυαποθεμάτων και την υποβάθμιση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων. Σε απάντηση σε αυτό, πολλές αλιευτικές κοινότητες σε όλο τον κόσμο έχουν αρχίσει να αγκαλιάζουν την αλιεία οικοτουρισμού, μετατρέποντας τα σκάφη τους σε σκάφη που υποστηρίζουν βιώσιμες αλιευτικές πρακτικές και προωθούν τη διατήρηση των ωκεανών του κόσμου και των ειδών που φιλοξενούν.
Ένα από τα σημαντικότερα οφέλη της αλιείας στον οικοτουρισμό είναι ότι βοηθά στην προστασία και διατήρηση των πληθυσμών των ψαριών. Οι παραδοσιακές μέθοδοι αλιείας συχνά περιλαμβάνουν τη χρήση μεγάλων διχτυών ψαρέματος που πιάνουν αδιακρίτως οτιδήποτε στο πέρασμά τους, με αποτέλεσμα τη σύλληψη ειδών που δεν αποτελούν στόχο και το θάνατο αμέτρητων θαλάσσιων πλασμάτων. Αντίθετα, η αλιεία στον οικοτουρισμό χρησιμοποιεί μικρότερα αλιευτικά εργαλεία και τα αλιεύματα είναι πιο επιλεκτικά, μειώνοντας τις επιπτώσεις στα μη στοχευόμενα είδη και επιτρέποντας στους πληθυσμούς των ψαριών να ανακάμψουν. Η υπεραλίευση και άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν διαταράξει την ευαίσθητη ισορροπία των τροφικών αλυσίδων του ωκεανού, οδηγώντας στην παρακμή των ζωτικών ειδών και στην υποβάθμιση των κρίσιμων οικοτόπων. Με την αλιεία οικοτουρισμού, η εστίαση είναι στην επιστροφή των αλιευμένων ψαριών στον ωκεανό με βιώσιμο τρόπο, ελαχιστοποιώντας τις επιπτώσεις στο οικοσύστημα και επιτρέποντάς του να ανακάμψει με την πάροδο του χρόνου. Εκτός από τα περιβαλλοντικά της οφέλη, η οικοτουριστική αλιεία προσφέρει και οικονομικά οφέλη στις τοπικές κοινωνίες που το ασπάζονται. Πολλές αλιευτικές κοινότητες έχουν δυσκολευτεί τα τελευταία χρόνια λόγω της μείωσης των ιχθυαποθεμάτων, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να βγάλουν τα προς το ζην. Μετατρέποντας τα σκάφη τους σε αλιευτικά σκάφη οικοτουρισμού και προσφέροντας βιώσιμες αλιευτικές περιηγήσεις, αυτές οι κοινότητες μπορούν να προσελκύσουν τουρίστες και να δημιουργήσουν νέες πηγές εισοδήματος, στηρίζοντας τα προς το ζην και βοηθώντας να εξασφαλίσουν το μέλλον τους. Ένας από τους βασικούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να διατηρηθεί η οικοτουριστική αλιεία είναι μέσω της εκπαίδευσης και της ευαισθητοποίησης. Παρέχοντας πληροφορίες σχετικά με τις βιώσιμες αλιευτικές πρακτικές και τη σημασία της διατήρησης των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, η αλιεία οικοτουρισμού μπορεί να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τον αντίκτυπο που έχουν οι ανθρώπινες δραστηριότητες στον ωκεανό και τους κατοίκους του. Επιπλέον, προσφέροντας πρακτικές εμπειρίες στο νερό, η αλιεία οικοτουρισμού μπορεί να προσφέρει στους τουρίστες μια βαθύτερη κατανόηση του ωκεανού και των θεμάτων που αντιμετωπίζει, ενθαρρύνοντάς τους να υποστηρίξουν βιώσιμες αλιευτικές πρακτικές και προσπάθειες διατήρησης της θάλασσας. Συμπερασματικά, η αλιεία με οικοτουρισμό είναι ένας καινοτόμος και αποτελεσματικός τρόπος για την υποστήριξη βιώσιμων αλιευτικών πρακτικών και τη διατήρηση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων. Υιοθετώντας αυτήν την προσέγγιση, οι αλιευτικές κοινότητες σε όλο τον κόσμο μπορούν να βοηθήσουν στην προστασία και τη διατήρηση των ωκεανών του κόσμου και των κατοίκων τους, ενώ παράλληλα δημιουργούν νέες πηγές εισοδήματος και υποστηρίζοντας τα προς το ζην. Δουλεύοντας μαζί και αυξάνοντας την ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σημασία της βιώσιμης αλιείας, μπορούμε να βοηθήσουμε να διασφαλίσουμε ότι οι μελλοντικές γενιές θα μπορούν να απολαμβάνουν τα οφέλη των άφθονων πόρων του ωκεανού. Λέμε όχι σε Γαλέο με σκορδαλιά και άλλα είδη καρχαριών για την καθαρά Δευτέρα και την 25η Μαρτίου.26/2/2023
Ο Γαλέος, είναι ένα είδος καρχαρία που καταναλώνεται συνήθως σε ορισμένες μεσογειακές χώρες, συχνά μαγειρεμένο με σκόρδο και άλλα μπαχαρικά. Ωστόσο, παρά τη δημοτικότητά του, ο Γαλέος είναι ένα είδος που είναι ιδιαίτερα ευάλωτο στην υπεραλίευση και έχει αργό ρυθμό αναπαραγωγής, γεγονός που καθιστά δύσκολη την αναπλήρωση του πληθυσμού του όταν αυτός εξαντληθεί. Η κατανάλωση του Γαλέου, ιδίως κατά την Καθαρά Δευτέρα και την 25η Μαρτίου, όπως π.χ. το παραδοσιακό πιάτο Γαλέος με σκορδαλιά που το ξέρουν οι άπαντες, μπορεί να συμβάλει στη μείωση των πληθυσμών των καρχαριών και να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στα θαλάσσια οικοσυστήματα. Είναι σημαντικό να λαμβάνουμε υπόψη τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τις επιπτώσεις στην υγεία των διατροφικών μας επιλογών και να λαμβάνουμε συνειδητές αποφάσεις που ωφελούν τόσο εμάς όσο και τον κόσμο γύρω μας.
Στην Ελλάδα έχουμε 4 είδη Γαλέων, τον Δροσίτη Γαλέο (Galeorhinus galeus) ο οποίος είναι το μόνο προστατευόμενο είδος από τους Γαλέους, τον Αστρογαλέο (Mustelus asterias), τον Γριζογαλέο (Mustelus mustelus) και τον Στικτογαλέο (Mustelus punctulatus) Επιπλέον, ορισμένα είδη καρχαριών, συμπεριλαμβανομένου των ειδών Γαλέου, μπορεί να περιέχουν υψηλά επίπεδα υδραργύρου, ο οποίος μπορεί να είναι επιβλαβής για την ανθρώπινη υγεία εάν καταναλωθεί σε μεγάλες ποσότητες. Γενικά η βιοσυσσώρευση του κρέατος καρχαρία είναι τοξική για τους ανθρώπους. Σας ζητάμε να πείτε όχι στον Γαλέο και σε άλλα είδη κρέατος καρχαρία. Αυτή η απλή επιλογή μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά στην προστασία της υγείας των ωκεανών μας και των πλασμάτων που τους αποκαλούν σπίτι τους. Ελάτε μαζί μας στον αγώνα για την προστασία των ωκεανών μας και της απίστευτης ποικιλίας της θαλάσσιας ζωής που υποστηρίζουν. Επιλέξτε την αποχή από το κρέας καρχαρία και διαδώστε το στους φίλους και την οικογένειά σας. Δουλεύοντας μαζί, μπορούμε να έχουμε θετικό αντίκτυπο στον κόσμο γύρω μας και να προστατεύσουμε το περιβάλλον για τις μελλοντικές γενιές. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, το Υ.Π.ΕΝ. σε συνεργασία με το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης και την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος (ΚΣΕ), προχωρούν στην έκδοση Ηλεκτρονικής Άδειας Θήρας. Θα προηγηθεί η δημιουργία online δικτύου με διασυνδεδεμένες τις βάσεις δεδομένων της Δασικής Υπηρεσίας, της Ελληνικής Αστυνομίας και των Κυνηγετικών Οργανώσεων.
Παράλληλα στα δικαιολογητικά που προβλέπονται για την έκδοση Άδειας Θήρας θα απαιτείται η υποβολή βεβαίωσης συμμετοχής του κυνηγού σε φιλοθηραματικές και φιλοπεριβαλλοντικές δράσεις, κατά το προηγούμενο κυνηγετικό έτος. Στόχος είναι η αύξηση συμμετοχής των κυνηγών σε δράσεις δημοσίου συμφέροντος. Τέλος, σύμφωνα πάντα με την ανακοίνωση του ΥΠΕΝ, σχεδιάζεται η δημιουργία Συστήματος Ελέγχου Συμπεριφοράς Κυνηγών σε συνεργασία με την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος, το οποίο θα περιλαμβάνει:
Πηγή: https://ypen.gov.gr/ilektroniki-adeia-thiras-point-system-gia-paravaseis Η παρατήρηση πεταλούδων, είναι η πράξη της παρατήρησης και της μελέτης πεταλούδων στα φυσικά τους ενδιαιτήματα. Οι πεταλούδες είναι ένα από τα πιο ποικίλα και όμορφα πλάσματα στη γη, με πάνω από 20.000 είδη παγκοσμίως και άνω των 235 ειδών στην Ελλάδα. Η παρατήρηση πεταλούδων δεν είναι μόνο ένα διασκεδαστικό και χαλαρωτικό χόμπι, αλλά έχει επίσης σημαντική επιστημονική αξία όσον αφορά την έρευνα και τη διατήρηση.
Η Ελλάδα φιλοξενεί ένα ευρύ φάσμα ειδών πεταλούδας, με περίπου 235 είδη που έχουν καταγραφεί στη χώρα. Μερικά από τα πιο συνηθισμένα είδη που απαντώνται στην Ελλάδα είναι η Papilio machaon, η Iphiclides podalirius, η Maniola jurtina, η Vanessa cardui και η Vanessa atalanta. Τα ελληνικά νησιά, ιδίως αυτά του Αιγαίου, είναι γνωστά για την υψηλή ποικιλότητα και τον ενδημισμό των πεταλούδων τους, με αρκετά είδη να απαντώνται μόνο στην Ελλάδα ή στην περιοχή της Μεσογείου. Οι παρατηρητές πεταλούδων χρησιμοποιούν διάφορες τεχνικές για να παρατηρήσουν και να μελετήσουν τις πεταλούδες, όπως κιάλια, παγίδες με κάμερες και απόχες. Το πιο σημαντικό πράγμα κατά την παρατήρηση πεταλούδων είναι να ελαχιστοποιείται η ενόχληση των ενδιαιτημάτων και της συμπεριφοράς τους. Πολλά είδη πεταλούδων είναι ευαίσθητα στις αλλαγές στο περιβάλλον τους και μπορούν εύκολα να διαταραχθούν από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Η έρευνα για τις πεταλούδες περιλαμβάνει τη μελέτη της συμπεριφοράς, των ενδιαιτημάτων και της κατανομής των πληθυσμών των πεταλούδων. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν αυτές τις πληροφορίες για την καλύτερη κατανόηση της βιολογίας, της οικολογίας και των αναγκών διατήρησης των πεταλούδων. Η έρευνα για τις πεταλούδες μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να εντοπίσουμε τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, της απώλειας ενδιαιτημάτων και άλλων περιβαλλοντικών παραγόντων στους πληθυσμούς των πεταλούδων. Ορισμένοι τρόποι για να συμμετάσχετε στην παρατήρηση και την έρευνα πεταλούδων περιλαμβάνουν την ένταξη σε τοπικές ομάδες παρατήρησης πεταλούδων, τη συμμετοχή σε προγράμματα επιστήμης των πολιτών και την εθελοντική εργασία σε οργανώσεις που επικεντρώνονται στη διατήρηση των πεταλούδων. Με λίγη προσπάθεια, ο καθένας μπορεί να συμβάλει στην κατανόηση αυτών των όμορφων και σημαντικών πλασμάτων. Ο ρόλος της επιστήμης του πολίτη Οι επιστήμονες-πολίτες μπορούν να διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο στην παρατήρηση και την έρευνα για τις πεταλούδες, συλλέγοντας πολύτιμα δεδομένα για τους πληθυσμούς και τη συμπεριφορά των πεταλούδων. Ακολουθούν ορισμένοι τρόποι με τους οποίους οι επιστήμονες-πολίτες μπορούν να συνεισφέρουν και να συμμετάσχουν:
Συνολικά, οι επιστήμονες-πολίτες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην παρατήρηση και την έρευνα για τις πεταλούδες, συνεισφέροντας πολύτιμα δεδομένα και συμβάλλοντας στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τη διατήρηση των πεταλούδων. Συμμετέχοντας, ο καθένας μπορεί να κάνει τη διαφορά στην προστασία αυτών των σημαντικών και όμορφων πλασμάτων. Εργαλείο έρευνας η απόχη εντόμων και όχι παιχνίδι Η απόχη εντόμων είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται από παρατηρητές πεταλούδων και ερευνητές για τη συλλογή δειγμάτων πεταλούδων για σκοπούς παρατήρησης και έρευνας. Η απόχη εντόμων αποτελείται συνήθως από μια μακριά λαβή με ένα τριγωνικό δίχτυ στο άκρο, κατασκευασμένο από υλικό με λεπτό πλέγμα. Για να χρησιμοποιήσει μια απόχη εντόμων, ο παρατηρητής πεταλούδων ή ο ερευνητής περπατά συνήθως μέσα σε ένα βιότοπο πεταλούδων, όπως ένα λιβάδι ή ένα χωράφι, και σαρώνει το δίχτυ αριστερά-δεξιά μέσα στη βλάστηση, πιάνοντας τυχόν πεταλούδες που βρίσκονται στην πορεία του διχτυού. Στη συνέχεια, οι πεταλούδες αφαιρούνται προσεκτικά από το δίχτυ και αναγνωρίζονται. Οι απόχες εντόμων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη συλλογή δεδομένων σχετικά με τους πληθυσμούς, τη συμπεριφορά και την κατανομή των πεταλούδων. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τη συλλογή δειγμάτων για επιστημονικές έρευνες, όπως η γενετική ανάλυση ή η ταυτοποίηση ειδών. Είναι σημαντικό να χρησιμοποιείτε μια απόχη εντόμων με υπευθυνότητα και φροντίδα για τις πεταλούδες και τα ενδιαιτήματά τους. Οι παρατηρητές πεταλούδων και οι ερευνητές θα πρέπει να αποφεύγουν να διαταράσσουν ή να καταστρέφουν τη βλάστηση και να απελευθερώνουν τις πεταλούδες που πιάνουν σώες μετά την παρατήρηση ή τη συλλογή. Είναι επίσης σημαντικό να ακολουθούνται οι τοπικοί κανονισμοί και οδηγίες σχετικά με τη χρήση απόχης εντόμων σε ενδιαιτήματα πεταλούδων, όπως και την πιθανή προϋπόθεση να έχει άδεια έρευνας ο κάτοχος της πριν βγει στο πεδίο. Ακολουθούν μερικές συμβουλές για να τραβήξετε εκπληκτικές φωτογραφίες άγριας ζωής:
Τι είναι η ταξινομία του Λινναίου;
Η ταξινομία του Λινναίου είναι ένα ιεραρχικό σύστημα ταξινόμησης και ονομασίας των οργανισμών. Αναπτύχθηκε από τον Κάρολο Λινναίο, έναν Σουηδό βοτανολόγο και ζωολόγο, τον 18ο αιώνα. Το σύστημα Λινναίου βασίζεται στη χρήση της διωνυμικής ονοματολογίας, που σημαίνει ότι σε κάθε είδος δίνεται μια μοναδική επιστημονική ονομασία που αποτελείται από δύο μέρη, το γένος και το είδος. Η ιεραρχική δομή της ταξινομίας του Λινναίου βασίζεται στην οργάνωση των οργανισμών σε ολοένα και πιο συγκεκριμένες ομάδες. Το υψηλότερο επίπεδο ταξινόμησης είναι το βασίλειο, το οποίο διαιρείται περαιτέρω σε φύλο, ομοταξία, τάξη, οικογένεια, γένος και είδος. Το σύστημα Λινναίου χρησιμοποιείται ευρέως από τους επιστήμονες σήμερα και παρέχει ένα συνεπές πλαίσιο για τη μελέτη της βιοποικιλότητας. Ωστόσο, έχει ορισμένους περιορισμούς και τα τελευταία χρόνια έχει συμπληρωθεί με άλλα συστήματα ταξινόμησης. Ποιος ήταν ο Κάρολος Λινναίος; Ο Καρλ Λινναίος ήταν Σουηδός βοτανολόγος και ζωολόγος που έζησε από το 1707 έως το 1778. Συχνά αποκαλείται πατέρας της σύγχρονης ταξινομίας λόγω της συμβολής του στην ανάπτυξη ενός τυποποιημένου συστήματος για την ονομασία και την ταξινόμηση των οργανισμών. Το έργο του Λινναίου για την ταξινόμηση ξεκίνησε με τα φυτά και δημοσίευσε το πρώτο του μεγάλο έργο, το "Systema Naturae", το 1735. Σε αυτό το έργο, εισήγαγε το σύστημα διωνυμικής ονοματολογίας, το οποίο χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα. Ο Λινναίος συνέβαλε επίσης σημαντικά στη μελέτη της ταξινόμησης των ζώων και του αποδίδεται η περιγραφή πολλών νέων ειδών ζώων κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ήταν παραγωγικός συγγραφέας και δημοσίευσε πολυάριθμα έργα για τη βοτανική και τη ζωολογία, συμπεριλαμβανομένων πολλών εκδόσεων του "Systema Naturae". Η ταξινομία του Λινναίου αντικατέστησε όλα τα άλλα ταξινομικά συστήματα. Πριν από την ευρεία υιοθέτηση της ταξινομίας του Λινναίου, υπήρχαν πολυάριθμα ταξινομικά συστήματα σε χρήση, με διαφορετικό βαθμό συνέπειας και ακρίβειας. Τα συστήματα αυτά βασίζονταν συχνά σε υποκειμενικά κριτήρια, όπως η αντιληπτή ομοιότητα ενός οργανισμού με άλλους οργανισμούς. Η ταξινομία του Λινναίου έγινε δημοφιλής επειδή ήταν απλή, τυποποιημένη και εύχρηστη και επέτρεπε την ακριβή ταυτοποίηση και την επικοινωνία μεταξύ των επιστημόνων. Το σύστημα του Λινναίου βασιζόταν επίσης σε αντικειμενικά κριτήρια, όπως τα φυσικά χαρακτηριστικά ενός οργανισμού, γεγονός που το καθιστούσε πιο ακριβές και συνεπές από τα προηγούμενα συστήματα. Η υιοθέτηση της ταξινομίας του Λινναίου έγινε σταδιακά, αλλά έγινε όλο και πιο δημοφιλής κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα. Μέχρι τον 19ο αιώνα, είχε γίνει το πρότυπο σύστημα για την ονομασία και την ταξινόμηση των οργανισμών και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα. Συνοπτικά, η ταξινομία του Λινναίου αντικατέστησε άλλα ταξινομικά συστήματα επειδή ήταν απλούστερη, πιο τυποποιημένη και ακριβέστερη από τις προηγούμενες μεθόδους. Επέτρεψε στους επιστήμονες να επικοινωνούν αποτελεσματικότερα σχετικά με την ταξινόμηση των οργανισμών και παρείχε ένα συνεπές πλαίσιο για τη μελέτη της βιοποικιλότητας. Άλλα συστήματα ταξινόμησης πέρα του Λινναίου: Πριν υιοθετηθεί ευρέως η ταξινομία του Λινναίου, υπήρχαν διάφορα ταξινομικά συστήματα που χρησιμοποιούνταν από διάφορους φυσιοδίφες και επιστήμονες. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα:
Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα από τα πολλά ταξινομικά συστήματα που έχουν προταθεί κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Ενώ ορισμένα από αυτά τα συστήματα δεν χρησιμοποιούνται πλέον ή έχουν αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από την ταξινομία του Λινναίου, όλα συνέβαλαν στην κατανόηση του φυσικού κόσμου και βοήθησαν στη διαμόρφωση της ανάπτυξης της σύγχρονης ταξινομίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ορισμένα από αυτά τα ταξινομικά συστήματα αναπτύχθηκαν παράλληλα μεταξύ τους, ενώ άλλα είχαν μεγαλύτερη επιρροή και μεγαλύτερη διάρκεια από άλλα. Επιπλέον, τα ταξινομικά συστήματα συνέχισαν να εξελίσσονται και να αναπτύσσονται με την πάροδο του χρόνου, καθώς η κατανόηση του φυσικού κόσμου αυξήθηκε και νέα εργαλεία και τεχνολογίες έγιναν διαθέσιμα. Η Ελλάδα φιλοξενεί ένα απίστευτα ποικίλο φάσμα άγριας ζωής, με πολλά είδη που δεν συναντώνται πουθενά αλλού στον κόσμο. Ωστόσο, αυτή η μοναδική και πολύτιμη βιοποικιλότητα απειλείται από τη λαθροθηρία, η οποία έχει σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Η παράνομη λαθροθηρία όχι μόνο απειλεί την επιβίωση απειλούμενων ειδών, αλλά μπορεί επίσης να διαταράξει ολόκληρα οικοσυστήματα, οδηγώντας σε αρνητικές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία και αποδυναμώνοντας τη βιωσιμότητα της οικονομίας. Για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος έχουν εφαρμοστεί διάφορα μέτρα κατά της λαθροθηρίας στην Ελλάδα στο παρελθόν.
Επειδή όμως αυτές οι στρατηγικές απέτυχαν οικτρά, σαν Ελληνικό Παρατηρητήριο Βιοποικιλότητας ερχόμαστε να προτείνουμε νέες στρατηγικές και να δώσουμε νέες ιδέες στα απολιθωμένα μυαλά της κεντρικής διοίκησης. Προτείνουμε:
Η εφαρμογή αυτών των ιδεών κατά της λαθροθηρίας, μαζί με τα υπάρχοντα μέτρα, θα μπορούσε να βοηθήσει στην προστασία της άγριας ζωής αλλά και να σταματήσει ή να μειώσει δραματικά την λαθροθηρία στην Ελλάδα. Το Herping είναι η δραστηριότητα της αναζήτησης, παρατήρησης και μελέτης ερπετών και αμφιβίων στα φυσικά τους ενδιαιτήματα. Ο όρος "herp" προέρχεται από τη λέξη "herpetology", η οποία είναι η μελέτη των ερπετών και των αμφιβίων. Το herping είναι αντίστοιχο της ορνιθοπαρατήρησης, απλώς για αμφίβια και ερπετά.
Το Herping μπορεί να γίνει σε μια ποικιλία ενδιαιτημάτων, όπως δάση, ερήμους, υγροτόπους, ακόμη και σε αστικές περιοχές. Ορισμένοι ερπετολόγοι ειδικεύονται σε ορισμένα είδη ερπετών και αμφιβίων, όπως φίδια, σαύρες, βατράχια ή χελώνες, ενώ άλλοι απολαμβάνουν την παρατήρηση όλων των ειδών ερπετών. Το Herping δεν είναι μόνο η παρατήρηση ερπετών, αλλά και η εκμάθηση της συμπεριφοράς τους, των προτιμήσεων των ενδιαιτημάτων τους και του κύκλου ζωής τους. Ορισμένοι herpers συμμετέχουν επίσης σε προγράμματα επιστήμης των πολιτών, όπου συλλέγουν δεδομένα σχετικά με την κατανομή και την αφθονία ορισμένων ειδών για να βοηθήσουν στις προσπάθειες διατήρησης. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το herping πρέπει να γίνεται με υπευθυνότητα και σεβασμό προς τα ζώα και τα ενδιαιτήματά τους. Οι herpers θα πρέπει πάντα να ακολουθούν τους τοπικούς νόμους και κανονισμούς, να λαμβάνουν τις απαραίτητες άδειες, εάν απαιτείται, και να χειρίζονται τα ζώα με προσοχή, ώστε να μην τα βλάπτουν ή να μην προκαλούν περιττό στρες. Φωτογράφιση ερπετών Η φωτογραφία ερπετών είναι η τέχνη και η πρακτική της φωτογράφησης ερπετών και αμφιβίων στο φυσικό τους περιβάλλον. Μπορεί να είναι ένα δύσκολο αλλά ικανοποιητικό χόμπι, καθώς η λήψη υψηλής ποιότητας εικόνων αυτών των ασύλληπτων και συχνά ταχέως κινούμενων πλασμάτων μπορεί να απαιτήσει μεγάλη υπομονή, δεξιότητα και γνώση των ζώων. Για να τραβήξετε επιτυχημένες φωτογραφίες ερπετών, είναι σημαντικό να κατανοήσετε τη συμπεριφορά και το ενδιαίτημα του είδους που προσπαθείτε να φωτογραφίσετε. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τη μελέτη των προτιμώμενων σημείων απόκρυψης του ζώου, των ενεργών περιόδων της ημέρας και τυχόν μοναδικών φυσικών χαρακτηριστικών που μπορεί να το κάνουν πιο εύκολα αναγνωρίσιμο σε μια φωτογραφία. Εκτός από την κατανόηση της συμπεριφοράς του ζώου, είναι επίσης σημαντικό να έχετε τον κατάλληλο εξοπλισμό για τη φωτογράφηση ερπετών. Αυτός μπορεί να περιλαμβάνει μια φωτογραφική μηχανή υψηλής ποιότητας με γρήγορη ταχύτητα κλείστρου, έναν μακρύ φακό για την αποτύπωση απομακρυσμένων ζώων και ένα καλό τρίποδο για σταθερές λήψεις. Οι εξειδικευμένοι φακοί, όπως οι φακοί macro, μπορεί επίσης να είναι χρήσιμοι για τη λήψη κοντινών εικόνων μικρών ερπετών, όπως βατράχια ή σαύρες. Όταν φωτογραφίζετε ερπετά, είναι σημαντικό να είστε υπομονετικοί και να σέβεστε τα ζώα και το περιβάλλον τους. Η ενόχληση του ζώου ή του περιβάλλοντός του μπορεί να οδηγήσει σε άγχος και πιθανή βλάβη του ζώου. Είναι επίσης σημαντικό να αποφεύγετε τη φωτογράφηση με φλας, καθώς αυτό μπορεί να είναι επιβλαβές για τα μάτια του ζώου και να διαταράξει τη φυσική του συμπεριφορά. Η Ελληνική ομάδα Greek Herping Η Ελλάδα είναι γνωστή ως ο παράδεισος των ερπετών και ένας από τους κορυφαίους προορισμούς ερπετών στην Ευρώπη. Από αλπικούς και δασικούς βιότοπους μέχρι μικροσκοπικά, απομονωμένα νησιά στο Αιγαίο, η χώρα αυτή φιλοξενεί περίπου 100 είδη ευρωπαϊκής, αφρικανικής και ασιατικής προέλευσης, ενώ αρκετά είναι ενδημικά της Ελλάδας. Στόχος αυτής της facebook ομάδας Greek Herping και του hellenolacerta.blogspot.com είναι να ενώσει τους ερπετοφάγους και τους λάτρεις της ερπετοπανίδας από την Ελλάδα & όλο τον κόσμο καθώς και να αναδείξει τον πλούτο της ελληνικής ερπετικής και αμφίβιας ποικιλότητας. Τα μέλη είναι ευπρόσδεκτα να δημοσιεύσουν τα ευρήματα τους, τις φωτογραφίες τους, τις αναφορές ταξιδιών, να κάνουν ερωτήσεις, να έχουν ενδιαφέρουσες συζητήσεις με άλλους herpers και να γίνουν ενεργά μέλη του προγράμματος Hellenolacerta. |
|