ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΞΩΤΙΚΩΝ ΖΩΩΝ
ΣΑΥΡΕΣ
Οι σαύρες είναι ερπετά που έχουν 4 άκρα και ουρά ενώ ζούν σε ολόκληρο τον πλανήτη (εκτός από την Ανταρκτική) στο έδαφος, μέσα σε τρύπες, πάνω σε δένδρα ακόμη και στη θάλασσα.
Η οικογένεια Iguanidae (ιγκουάνα) έχει 55 γένη και 650 είδη τα οποία είναι φυτοφάγα, εντομοφάγα, σαρκοφάγα και παμφάγα. Αντιπροσωπευτικό και πιο συχνά συναντώμενο είδος σε αιχμαλωσία είναι το είδος Iguana iguana.
Το ιγκουάνα ζεί σε θερμά και υγρά δάση στο Μεξικό, στην Κεντρική Αμερική, στα νησιά της Καραιβικής, και στη Ν. Αμερική.
Είναι κατά κανόνα χορτοφάγο (λαχανικά και λουλούδια 80%, φρούτα 20%), ενώ σε νεαρή ηλικία είναι και εντομοφάγο. Στη φύση ζεί πάνω στα δένδρα και τρέφεται με φύλλα και άνθη. Η δίαιτα του πρέπει να αποτελείται από πρωτεΐνες φυτικής προέλευσης 80-90% και ζωικής προέλευσης 10-20%.
Το μήκος του φτάνει 1-2 μέτρα, το βάρος τα 6-8 kg ενώ ζεί 25 χρόνια(σε αιχμαλωσία μέσος όρος 7 χρόνια).
Σε αιχμαλωσία διατηρείται σε ειδικά κλουβιά (τεράρια) με κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας (29-32 ημέρα και 24-26 νύχτα). Οι διαστάσεις του χώρου εγκατάστασής τους είναι ανάλογες πάντα με το μέγεθος και το είδος του κάθε ζώου. Ο εμπλουτισμός των κλουβιών με εξαρτήματα ανάλογα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του κάθε ζώου, θεωρείται απαραίτητος
Σε νεαρή ηλικία μπορεί να είναι ήσυχο ή πολύ ζωηρό. Με υπομονή και συχνούς χειρισμούς μπορεί να συνηθίσει τον άνθρωπο. Όταν ενηλικιωθεί και ιδιαίτερα σε περίοδο οίστρου, μπορεί να γίνει επιθετικό.
Είναι φορέας της Salmonella spp και για το λόγο αυτό, δεν είναι κατάλληλο κατοικίδιο για πολύ μικρά παιδιά και άτομα με ανοσολογικές διαταραχές.
Τα ιγκουάνα συχνά πεθαίνουν σε πολύ νεαρή ηλικία λόγω κακής διαχείρησης από άγνοια. Οι συχνές επισκέψεις ρουτίνας στον κτηνίατρο για συμβουλές που αφορούν τη σωστή διαχείρηση και για γενικές εξετάσεις, μπορούν να αποτρέψουν ή να προλάβουν κάποιες παθήσεις. Σημεία ανησυχίας αποτελούν η μειωμένη ανάπτυξη, η ανορεξία, η δυσκοιλότητα, οι διαταραχές του χρώματος, οι δυσκολίες κατά τη βάδιση, η απώλεια βάρους, η αναγωγή, τα κατάγματα, οι σπασμοί και επιληπτικές κρίσεις.
Οι παρακάτω παθήσεις συναντώνται κυρίως στα ιγκουάνα αλλά και σε άλλα είδη σαυρών.
Η οικογένεια Iguanidae (ιγκουάνα) έχει 55 γένη και 650 είδη τα οποία είναι φυτοφάγα, εντομοφάγα, σαρκοφάγα και παμφάγα. Αντιπροσωπευτικό και πιο συχνά συναντώμενο είδος σε αιχμαλωσία είναι το είδος Iguana iguana.
Το ιγκουάνα ζεί σε θερμά και υγρά δάση στο Μεξικό, στην Κεντρική Αμερική, στα νησιά της Καραιβικής, και στη Ν. Αμερική.
Είναι κατά κανόνα χορτοφάγο (λαχανικά και λουλούδια 80%, φρούτα 20%), ενώ σε νεαρή ηλικία είναι και εντομοφάγο. Στη φύση ζεί πάνω στα δένδρα και τρέφεται με φύλλα και άνθη. Η δίαιτα του πρέπει να αποτελείται από πρωτεΐνες φυτικής προέλευσης 80-90% και ζωικής προέλευσης 10-20%.
Το μήκος του φτάνει 1-2 μέτρα, το βάρος τα 6-8 kg ενώ ζεί 25 χρόνια(σε αιχμαλωσία μέσος όρος 7 χρόνια).
Σε αιχμαλωσία διατηρείται σε ειδικά κλουβιά (τεράρια) με κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας (29-32 ημέρα και 24-26 νύχτα). Οι διαστάσεις του χώρου εγκατάστασής τους είναι ανάλογες πάντα με το μέγεθος και το είδος του κάθε ζώου. Ο εμπλουτισμός των κλουβιών με εξαρτήματα ανάλογα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του κάθε ζώου, θεωρείται απαραίτητος
Σε νεαρή ηλικία μπορεί να είναι ήσυχο ή πολύ ζωηρό. Με υπομονή και συχνούς χειρισμούς μπορεί να συνηθίσει τον άνθρωπο. Όταν ενηλικιωθεί και ιδιαίτερα σε περίοδο οίστρου, μπορεί να γίνει επιθετικό.
Είναι φορέας της Salmonella spp και για το λόγο αυτό, δεν είναι κατάλληλο κατοικίδιο για πολύ μικρά παιδιά και άτομα με ανοσολογικές διαταραχές.
Τα ιγκουάνα συχνά πεθαίνουν σε πολύ νεαρή ηλικία λόγω κακής διαχείρησης από άγνοια. Οι συχνές επισκέψεις ρουτίνας στον κτηνίατρο για συμβουλές που αφορούν τη σωστή διαχείρηση και για γενικές εξετάσεις, μπορούν να αποτρέψουν ή να προλάβουν κάποιες παθήσεις. Σημεία ανησυχίας αποτελούν η μειωμένη ανάπτυξη, η ανορεξία, η δυσκοιλότητα, οι διαταραχές του χρώματος, οι δυσκολίες κατά τη βάδιση, η απώλεια βάρους, η αναγωγή, τα κατάγματα, οι σπασμοί και επιληπτικές κρίσεις.
Οι παρακάτω παθήσεις συναντώνται κυρίως στα ιγκουάνα αλλά και σε άλλα είδη σαυρών.
- Μεταβολική νόσος των οστών
- Νεφρική ανεπάρκεια
- Κατάγματα
- Παρασιτώσεις
- Κατακράτηση αυγών
- Δερματώσεις
- Κακώσεις της ουράς ή των δακτύλων
- Δυσέκδυση
ΦΙΔΙΑ
Τα φίδια είναι υπογειόβια, δενδρόβια, υδρόβια και χερσαία ερπετά. Έχουν κυλινδρικό σώμα, μακρύ και άποδο, πολυάριθμους σπονδύλους και έναν λειτουργικό πνεύμονα.
Εκδύουν ολόκληρο το δέρμα και έχουν εξαιρετικά ανεπτυγμένη όσφρηση, γεύση και αφή.
Είναι κυρίως σαρκοφάγα. Η δίαιτα τους αποτελείται από τρωκτικά κατά κύριο λόγο, τα οποία πρέπει να χορηγούνται νεκρά (πρόσφατα). Τα μικρά φίδια πρέπει να διατρέφονται κάθε εβδομάδα ενώ τα μεγάλα κάθε 1-4 εβδομάδες.
Σε αιχμαλωσία διατηρούνται σε ειδικά κλουβιά (τεράρια). Οι διαστάσεις του χώρου εγκατάστασής τους είναι ανάλογες πάντα με το μέγεθος και το είδος του κάθε ζώου καθώς επίσης και οι συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας. Ο εμπλουτισμός των κλουβιών με εξαρτήματα ανάλογα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του κάθε ζώου, θεωρείται απαραίτητος.
Τα φίδια σαν κατοικίδια δεν συμπεριφέρονται στους ιδιοκτήτες όπως ο σκύλος και γάτα, αλλά προτιμούν συνήθως την ησυχία.
Υπάρχουν 2.500 είδη ενώ μόνο τα 300 είναι επικίνδυνα. Τα φίδια που συναντώνται πιο συχνά ως κατοικίδια είναι είδη που ανήκουν στην οικογένεια Boidae, Boa constrictor(2-4 μ), που προέρχεται από τη N. Αμερική, και Phythonidae, Python regius (1-1.5 μ, Αφρική), Python molurus (5-7 μ, Ασία), Python reticulates (6-10 μ, Ασία). Τα είδη αυτά δεν είναι δηλητηριώδη, αλλά ανήκουν στους σφικτήρες.
Ο Βασιλικός πύθωνας (Python regius) που προτιμάται συχνά λόγω μεγέθους είναι ένα ελκυστικό, ευγενικό και ντροπαλό φίδι που προέρχεται από τις σαβάνες της Δυτικής και Κεντρικής Αφρικής. Επειδή είναι μικρός και ευάγωγος αποτελεί μια εξαιρετική επιλογή για κάποιον αρχάριο.Ζεί 20-30 χρόνια.
Οι συχνές επισκέψεις ρουτίνας στον κτηνίατρο για συμβουλές που αφορούν τη σωστή διαχείρηση και για γενικές εξετάσεις, μπορούν να αποτρέψουν ή να προλάβουν κάποιες παθήσεις.
Τα νοσήματα που συναντώνται συχνότερα στα φίδια και ιδιαίτερα στους πύθωνες είναι :
Εκδύουν ολόκληρο το δέρμα και έχουν εξαιρετικά ανεπτυγμένη όσφρηση, γεύση και αφή.
Είναι κυρίως σαρκοφάγα. Η δίαιτα τους αποτελείται από τρωκτικά κατά κύριο λόγο, τα οποία πρέπει να χορηγούνται νεκρά (πρόσφατα). Τα μικρά φίδια πρέπει να διατρέφονται κάθε εβδομάδα ενώ τα μεγάλα κάθε 1-4 εβδομάδες.
Σε αιχμαλωσία διατηρούνται σε ειδικά κλουβιά (τεράρια). Οι διαστάσεις του χώρου εγκατάστασής τους είναι ανάλογες πάντα με το μέγεθος και το είδος του κάθε ζώου καθώς επίσης και οι συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας. Ο εμπλουτισμός των κλουβιών με εξαρτήματα ανάλογα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες του κάθε ζώου, θεωρείται απαραίτητος.
Τα φίδια σαν κατοικίδια δεν συμπεριφέρονται στους ιδιοκτήτες όπως ο σκύλος και γάτα, αλλά προτιμούν συνήθως την ησυχία.
Υπάρχουν 2.500 είδη ενώ μόνο τα 300 είναι επικίνδυνα. Τα φίδια που συναντώνται πιο συχνά ως κατοικίδια είναι είδη που ανήκουν στην οικογένεια Boidae, Boa constrictor(2-4 μ), που προέρχεται από τη N. Αμερική, και Phythonidae, Python regius (1-1.5 μ, Αφρική), Python molurus (5-7 μ, Ασία), Python reticulates (6-10 μ, Ασία). Τα είδη αυτά δεν είναι δηλητηριώδη, αλλά ανήκουν στους σφικτήρες.
Ο Βασιλικός πύθωνας (Python regius) που προτιμάται συχνά λόγω μεγέθους είναι ένα ελκυστικό, ευγενικό και ντροπαλό φίδι που προέρχεται από τις σαβάνες της Δυτικής και Κεντρικής Αφρικής. Επειδή είναι μικρός και ευάγωγος αποτελεί μια εξαιρετική επιλογή για κάποιον αρχάριο.Ζεί 20-30 χρόνια.
Οι συχνές επισκέψεις ρουτίνας στον κτηνίατρο για συμβουλές που αφορούν τη σωστή διαχείρηση και για γενικές εξετάσεις, μπορούν να αποτρέψουν ή να προλάβουν κάποιες παθήσεις.
Τα νοσήματα που συναντώνται συχνότερα στα φίδια και ιδιαίτερα στους πύθωνες είναι :
- Ανορεξία
- Ενδοπαρασιτώσεις
- Εξωπαρασιτώσεις
- Δερματικά προβλήματα
- Αναπνευτικά προβλήματα
- Νεκρωτική στοματίτιδα
- Δυσέκδυση
- Δυσκοιλιότητα
- Πρόπτωση της αμάρας
- Κατάγματα
- Εγκαύματα
ΧΕΛΩΝΕΣ
Οι χελώνες έχουν εξωτερικό σκληρό κέλυφος (χέλυο και πλάστρο) το οποίο καλύπτει όλο το σώμα τους εκτός από την ουρά, τα άκρα, το λαιμό και το κεφάλι. Τα περισσότερα είδη ζουν μέσα στο γλυκό νερό εκτός από 8 είδη θαλάσσιων και μια μεγάλη οικογένεια αποκλειστικά χερσαίων χελωνών.
Οι χελώνες δεν έχουν δόντια ενώ οι γνάθοι καταλήγουν σε ράμφος.
Η διατροφή των χελωνών γενικά ποικίλλει ανάλογα με το είδος και την ηλικία. Τα χερσαία είδη είναι κατά κανόνα φυτοφάγα, ενώ του γλυκού νερού είναι παμφάγα. Οι θαλάσσιες χελώνες είναι σαρκοφάγες.
Οι υδρόβιες χελώνες χρειάζονται εγκατάσταση με ένα τμήμα ξηράς με υπέρυθρη λάμπα, νερό (λίμνη) με σύστημα φιλτραρίσματος νερού, θερμοστάτη και θερμοκρασία νερού 20 ο-22ο C.
Τα είδη που ανήκουν στην οικογένεια Emydidae,Trachemys scripta, Pseudemys scripta, Chrysemys picta (υδρόβια, χορτοφάγα, σαρκοφάγα) συναντώνται συχνά ως κατοικίδια.
Το είδος Trachemys scripta elegans (red-eared) είναι το πιο γνωστό και πιο δημοφιλές είδος σαν κατοικίδιο. Προέρχεται από τις Η.Π.Α. Είναι ιδιαίτερα ελκυστικό, έξυπνο και γοητευτικό ζώο το οποίο όμως απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα. Η διατήρησή του σε αιχμαλωσία απαιτεί αφοσίωση και ειδικές γνώσεις. Σ'ένα καλοδιατηρημένο περιβάλλον μας γοητεύει με την εμφάνιση και ασυνήθιστη συμπεριφορά του. Ζεί 15-25 χρόνια. Σε νεαρή ηλικία είναι κυρίως σαρκοφάγος ενώ σε μεγαλύτερη ηλικία γίνεται κυρίως χορτοφάγος.
Οι συχνές επισκέψεις ρουτίνας στον κτηνίατρο για συμβουλές που αφορούν τη σωστή διαχείρηση και για γενικές εξετάσεις, μπορούν να αποτρέψουν ή να προλάβουν κάποιες παθήσεις.
Τα νοσήματα που συναντώνται συχνότερα στις χελώνες αυτές είναι :
Οι χελώνες δεν έχουν δόντια ενώ οι γνάθοι καταλήγουν σε ράμφος.
Η διατροφή των χελωνών γενικά ποικίλλει ανάλογα με το είδος και την ηλικία. Τα χερσαία είδη είναι κατά κανόνα φυτοφάγα, ενώ του γλυκού νερού είναι παμφάγα. Οι θαλάσσιες χελώνες είναι σαρκοφάγες.
Οι υδρόβιες χελώνες χρειάζονται εγκατάσταση με ένα τμήμα ξηράς με υπέρυθρη λάμπα, νερό (λίμνη) με σύστημα φιλτραρίσματος νερού, θερμοστάτη και θερμοκρασία νερού 20 ο-22ο C.
Τα είδη που ανήκουν στην οικογένεια Emydidae,Trachemys scripta, Pseudemys scripta, Chrysemys picta (υδρόβια, χορτοφάγα, σαρκοφάγα) συναντώνται συχνά ως κατοικίδια.
Το είδος Trachemys scripta elegans (red-eared) είναι το πιο γνωστό και πιο δημοφιλές είδος σαν κατοικίδιο. Προέρχεται από τις Η.Π.Α. Είναι ιδιαίτερα ελκυστικό, έξυπνο και γοητευτικό ζώο το οποίο όμως απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα. Η διατήρησή του σε αιχμαλωσία απαιτεί αφοσίωση και ειδικές γνώσεις. Σ'ένα καλοδιατηρημένο περιβάλλον μας γοητεύει με την εμφάνιση και ασυνήθιστη συμπεριφορά του. Ζεί 15-25 χρόνια. Σε νεαρή ηλικία είναι κυρίως σαρκοφάγος ενώ σε μεγαλύτερη ηλικία γίνεται κυρίως χορτοφάγος.
Οι συχνές επισκέψεις ρουτίνας στον κτηνίατρο για συμβουλές που αφορούν τη σωστή διαχείρηση και για γενικές εξετάσεις, μπορούν να αποτρέψουν ή να προλάβουν κάποιες παθήσεις.
Τα νοσήματα που συναντώνται συχνότερα στις χελώνες αυτές είναι :
- Οίδημα των βλεφάρων
- Μαλακό κέλυφος, κακή ανάπτυξη ή δυσμορφία κελύφους
- Τυμπανικά αποστήματα
- Αναπνευτικά προβλήματα
- Μολύνσεις του κελύφους
- Πρόπτωση αμάρας
- Κακώσεις (κατάγματα κελύφους, τραύματα)
ΚΡΙΚΗΤΟΣ (ΧΑΜΣΤΕΡ)
Ο κρικητός (χάμστερ) είναι ένα μικρό τρωκτικό που ανήκει στην τάξη Rodentia, υποτάξηMyomorpha και στην οικογένεια Cricetidae.
Τα είδη τα οποία συναντώνται συχνά ως εξωτικά κατοικίδια είναι ο Μesocricetus auratus (Συριακό ή χρυσό χάμστερ), ο Cricetulus griseus (Κινέζικο χάμστερ), ο Cricetus cricetus(Ευρωπαικό χάμστερ) και ο Phodopus sungorus (Σιβηρικό χάμστερ).
Ο κρικητός είναι ένα μικρό, ελκυστικό τρωκτικό που πρασαρμόζεται καλά σε αιχμαλωσία. Δεν απαιτεί ιδιαίτερα μεγάλο χώρο και το κόστος διατήρησής του είναι μικρό.
Έχει 4 τομείς οι οποίοι αναπτύσσονται συνεχώς σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Οι οφθαλμοί είναι μικροί και προβάλλουν ελαφρά προς τα έξω. Τα πρόσθια άκρα έχουν τέσσερα δάχτυλα και τα οπίσθια πέντε. Έχει μικρή ουρά και 6-7 μαστούς που εκτείνονται μέχρι τον ώμο.
Οι κρικητοί είναι νυκτόβια, μονογαστρικά ζώα. Η διάρκεια ζωής τους κυμαίνεται από 1,5 έως 3 χρόνια.
Τα αρσενικά ζώα έχουν ένα καλά ανεπτυγμένο όσχεο το οποίο είναι εύκολα ορατό ενώ κατά τη διάρκεια του χειμώνα συστέλλεται. Τα θηλυκά είναι πολυοιστρικά ζώα, με οίστρους σε όλη τη διάρκεια του έτους, εκτός από την περίοδο της χειμερίας νάρκης. Ωριμάζουν σεξουαλικά σε ηλικία 6-8 εβδομάδων. Ο οίστρος διαρκεί 4 ημέρες και η κύηση 15-18 ημέρες. Το θηλυκό γεννά 4-12 νεογνά.
Είναι ζώα χορτοφάγα ή παμφάγα. Η λήψη στερεάς τροφής γίνεται από την 5η-7η ημέρα της ζωής τους. Η καθημερινή ποσότητα τροφής που απαιτείται για τα ενήλικα ζώα είναι 5-10 g. Επιπλέον οι κρικητοί έχουν αυξημένη ανάγκη βιταμινών και ιχνοστοιχείων. Η τροφή συνήθως αποτελείται από σπόρους, φρούτα και λαχανικά, ενώ μπορεί να χορηγείται και σε μορφή pellets. Ιδιαιτερότητα αποτελούν οι μεγάλοι και καλά σχηματισμένοι αμφοτερόπλευροι ζυγωματικοί θύλακες μέσα στους οποίους συνηθίζουν να αποθηκεύουν την τροφή τους. Το νερό χορηγείται με ειδικό πλαστικό μπουκάλι με βαλβίδα.
Οι κρικητοί συνήθως διατηρούνται σε μεταλλικά ή πλαστικά κλουβιά. Το δάπεδο της εγκατάστασης πρέπει να καλύπτεται με στρωμνή από αποστειρωμένο πριονίδι, ενώ παράλληλα είναι απαραίτητη η ύπαρξη υλικού (άχυρο, χαρτί, ροκανίδι) για τον σχηματισμό φωλιάς ή έτοιμη φωλιά. Επιπλέον πρέπει να εμπλουτισθεί ο χώρος διαβίωσης τους με εξαρτήματα άσκησης όπως ρόδες, σωλήνες. Η θερμοκρασία στον χώρο διαβίωσης του ζώου πρέπει να κυμαίνεται 19ο-23 ο C. Σε θερμοκρασία κάτω από 5ο C οι κρικητοί πέφτουν σε χειμερία νάρκη. Η υγρασία πρέπει να είναι 55% ± 10%.
Οι συχνές επισκέψεις ρουτίνας στον κτηνίατρο για συμβουλές που αφορούν τη σωστή διαχείρηση και για γενικές εξετάσεις, μπορούν να αποτρέψουν ή να προλάβουν κάποιες παθήσεις.
Τα νοσήματα που συναντώνται συχνότερα στυς κρικητούς είναι :
Τα είδη τα οποία συναντώνται συχνά ως εξωτικά κατοικίδια είναι ο Μesocricetus auratus (Συριακό ή χρυσό χάμστερ), ο Cricetulus griseus (Κινέζικο χάμστερ), ο Cricetus cricetus(Ευρωπαικό χάμστερ) και ο Phodopus sungorus (Σιβηρικό χάμστερ).
Ο κρικητός είναι ένα μικρό, ελκυστικό τρωκτικό που πρασαρμόζεται καλά σε αιχμαλωσία. Δεν απαιτεί ιδιαίτερα μεγάλο χώρο και το κόστος διατήρησής του είναι μικρό.
Έχει 4 τομείς οι οποίοι αναπτύσσονται συνεχώς σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Οι οφθαλμοί είναι μικροί και προβάλλουν ελαφρά προς τα έξω. Τα πρόσθια άκρα έχουν τέσσερα δάχτυλα και τα οπίσθια πέντε. Έχει μικρή ουρά και 6-7 μαστούς που εκτείνονται μέχρι τον ώμο.
Οι κρικητοί είναι νυκτόβια, μονογαστρικά ζώα. Η διάρκεια ζωής τους κυμαίνεται από 1,5 έως 3 χρόνια.
Τα αρσενικά ζώα έχουν ένα καλά ανεπτυγμένο όσχεο το οποίο είναι εύκολα ορατό ενώ κατά τη διάρκεια του χειμώνα συστέλλεται. Τα θηλυκά είναι πολυοιστρικά ζώα, με οίστρους σε όλη τη διάρκεια του έτους, εκτός από την περίοδο της χειμερίας νάρκης. Ωριμάζουν σεξουαλικά σε ηλικία 6-8 εβδομάδων. Ο οίστρος διαρκεί 4 ημέρες και η κύηση 15-18 ημέρες. Το θηλυκό γεννά 4-12 νεογνά.
Είναι ζώα χορτοφάγα ή παμφάγα. Η λήψη στερεάς τροφής γίνεται από την 5η-7η ημέρα της ζωής τους. Η καθημερινή ποσότητα τροφής που απαιτείται για τα ενήλικα ζώα είναι 5-10 g. Επιπλέον οι κρικητοί έχουν αυξημένη ανάγκη βιταμινών και ιχνοστοιχείων. Η τροφή συνήθως αποτελείται από σπόρους, φρούτα και λαχανικά, ενώ μπορεί να χορηγείται και σε μορφή pellets. Ιδιαιτερότητα αποτελούν οι μεγάλοι και καλά σχηματισμένοι αμφοτερόπλευροι ζυγωματικοί θύλακες μέσα στους οποίους συνηθίζουν να αποθηκεύουν την τροφή τους. Το νερό χορηγείται με ειδικό πλαστικό μπουκάλι με βαλβίδα.
Οι κρικητοί συνήθως διατηρούνται σε μεταλλικά ή πλαστικά κλουβιά. Το δάπεδο της εγκατάστασης πρέπει να καλύπτεται με στρωμνή από αποστειρωμένο πριονίδι, ενώ παράλληλα είναι απαραίτητη η ύπαρξη υλικού (άχυρο, χαρτί, ροκανίδι) για τον σχηματισμό φωλιάς ή έτοιμη φωλιά. Επιπλέον πρέπει να εμπλουτισθεί ο χώρος διαβίωσης τους με εξαρτήματα άσκησης όπως ρόδες, σωλήνες. Η θερμοκρασία στον χώρο διαβίωσης του ζώου πρέπει να κυμαίνεται 19ο-23 ο C. Σε θερμοκρασία κάτω από 5ο C οι κρικητοί πέφτουν σε χειμερία νάρκη. Η υγρασία πρέπει να είναι 55% ± 10%.
Οι συχνές επισκέψεις ρουτίνας στον κτηνίατρο για συμβουλές που αφορούν τη σωστή διαχείρηση και για γενικές εξετάσεις, μπορούν να αποτρέψουν ή να προλάβουν κάποιες παθήσεις.
Τα νοσήματα που συναντώνται συχνότερα στυς κρικητούς είναι :
- Παχυσαρκία/καχεξία
- Διάρροια
- Σύνδρομο «υγρής ουράς»
- Τραύματα
- Δερματικά προβλήματα
- Αιφνίδιος θάνατος
- Κακή σύγκλειση γνάθου
- Οδοντικά προβλήματα
- Απόφραξη/φλεγμονή/αποστήματα των ζυγωματικών θυλάκων
- Διατροφικά προβλήματα
- Κανιβαλισμός/εγκατάλειψη νεογνών
- Τοξίκωση από αντιβιοτικά
- Καρδιακή θρόμβωση
ΙΝΔΙΚΟ ΧΟΙΡΙΔΙΟ
Τα ινδικά χοιρίδια προέρχονται από τα βουνά και τις πεδιάδες της Νοτίου Αμερικής (Άνδεις), όπου ζουν ως άγρια, αλλά εκτρέφονται και για τη διατροφή του ανθρώπου. Στη φύση ζουν σε ομάδες 5-10 ατόμων.
Διατηρούνται σε αρκετά μεγάλα κλουβιά ή σε εγκατάσταση με διαστάσεις 0.9 m2/ζώο και σε θερμοκρασία 16ο-24ο C. Ο χώρος πρέπει να είναι ιδιαίτερα προφυλαγμένος από γάτες και άλλα αρπακτικά. Το δάπεδο πρέπει να έχει στρωμνή (άχυρο, πριονίδι, ροκανίδι) και υλικά ενασχόλησης (κορμοί, φωλιά). Ο χώρος πρέπει να καθαρίζεται συχνά (τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα).
Είναι κοινωνικά ζώα και ζουν σε ομάδες χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Η διαπίστωση του φύλου γίνεται σχετικά εύκολα. Τα θηλυκά είναι πολυοιστρικά ζώα και ωριμάζουν σεξουαλικά στις 4-10 εβδομάδες. Η κύηση διαρκεί από 59 έως 72 ημέρες. Τα νεογνά έχουν τρίχωμα και ανοικτά μάτια.
Το βάρος τους κυμαίνεται 750-1000 g θηλυκά και 1000-1200 g τα αρσενικά και ζουν 5-8 χρόνια.
Η χορήγηση εμπορικών τροφών σε μορφή pellets, θεωρείται πλήρης. Συμπληρώνεται με σπόρους, φρούτα και λαχανικά. Απαραίτητη είναι η πρόσληψη βιταμίνης C με την τροφή ή σε συμπλήρωμα καθημερινά, διότι τα ινδικά χοιρίδια δεν έχουν την ικανότητα να τη συνθέτουν (10 -30 mg/kg ΣΒ ημερησίως). Το νερό χορηγείται ad libitum.
Είναι έξυπνα, ήρεμα και μη επιθετικά ζώα ενω επικοινωνούν με ήχους.
Οι αλλαγές της τροφής και του περιβάλλοντος είναι δυνατόν να επειρεάσουν τη συμπεριφορά τους.
Οι συχνές επισκέψεις ρουτίνας στον κτηνίατρο για συμβουλές που αφορούν τη σωστή διαχείρηση και για γενικές εξετάσεις, μπορούν να αποτρέψουν ή να προλάβουν κάποιες παθήσεις.
Τα νοσήματα που συναντώνται συχνότερα στα ινδικά χοιρίδια συνήθως σχετίζονται με κακή διατρφή και είναι :
Διατηρούνται σε αρκετά μεγάλα κλουβιά ή σε εγκατάσταση με διαστάσεις 0.9 m2/ζώο και σε θερμοκρασία 16ο-24ο C. Ο χώρος πρέπει να είναι ιδιαίτερα προφυλαγμένος από γάτες και άλλα αρπακτικά. Το δάπεδο πρέπει να έχει στρωμνή (άχυρο, πριονίδι, ροκανίδι) και υλικά ενασχόλησης (κορμοί, φωλιά). Ο χώρος πρέπει να καθαρίζεται συχνά (τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα).
Είναι κοινωνικά ζώα και ζουν σε ομάδες χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Η διαπίστωση του φύλου γίνεται σχετικά εύκολα. Τα θηλυκά είναι πολυοιστρικά ζώα και ωριμάζουν σεξουαλικά στις 4-10 εβδομάδες. Η κύηση διαρκεί από 59 έως 72 ημέρες. Τα νεογνά έχουν τρίχωμα και ανοικτά μάτια.
Το βάρος τους κυμαίνεται 750-1000 g θηλυκά και 1000-1200 g τα αρσενικά και ζουν 5-8 χρόνια.
Η χορήγηση εμπορικών τροφών σε μορφή pellets, θεωρείται πλήρης. Συμπληρώνεται με σπόρους, φρούτα και λαχανικά. Απαραίτητη είναι η πρόσληψη βιταμίνης C με την τροφή ή σε συμπλήρωμα καθημερινά, διότι τα ινδικά χοιρίδια δεν έχουν την ικανότητα να τη συνθέτουν (10 -30 mg/kg ΣΒ ημερησίως). Το νερό χορηγείται ad libitum.
Είναι έξυπνα, ήρεμα και μη επιθετικά ζώα ενω επικοινωνούν με ήχους.
Οι αλλαγές της τροφής και του περιβάλλοντος είναι δυνατόν να επειρεάσουν τη συμπεριφορά τους.
Οι συχνές επισκέψεις ρουτίνας στον κτηνίατρο για συμβουλές που αφορούν τη σωστή διαχείρηση και για γενικές εξετάσεις, μπορούν να αποτρέψουν ή να προλάβουν κάποιες παθήσεις.
Τα νοσήματα που συναντώνται συχνότερα στα ινδικά χοιρίδια συνήθως σχετίζονται με κακή διατρφή και είναι :
- Υποβιταμίνωση C (σκορβούτο)
- Διάρροια/εντερίτιδα
- Ανορεξία/καχεξία
- Πνευμονία
- Ποδοδερματίτιδα
- Αποβολή/δυστοκία/τοξαιμία εγκυμοσύνης
- Δερματικά προβλήματα
- Αρθρίτιδα
- Υπέρμετρη ανάπτυξη των δοντιών και η ανώμαλη σύγκλειση των γνάθων
- Τραύματα
