Άρθρο της Μαρία Σκαμπαρδώνη.

Η χελώνα καρέτα-καρέτα αποτελεί ένα είδος θαλάσσιας χελώνας που βρίσκεται σε κάθε μέρος του πληθυσμού. Συναντάται σε όλα τα μέρη του κόσμου (από τον Ειρηνικό, τον Ατλαντικό, τον Ινδικό ωκεανό), αλλά υπάρχει εξίσου και σε πολλά μέρη της Ελλάδας, με τις ακτές της Ζακύνθου και τις Κυπαρισσίας να είναι τα μέρη όπου συγκεντρώνονται.

Έχουν μήκος περίπου 90 cm, ενώ έχουν παρατηρηθεί και χελώνες με μήκος από 135 ως 280 cm. Έχουν χρώμα από κίτρινο ως καστανό και από κοκκινωπό ως καφέ. Είναι παμφάγο ζώο και τρέφεται κυρίως με ασπόνδυλα, δεκάποδα, σφουγγάρια, κοράλλια . Οι μεγαλύτεροι εχθροί του είναι οι αστακοί, οι σκώληκες, τα σκαθάρια, οι γάτες, τα γουρούνια, ακόμα και οι άνθρωποι. Η σεξουαλική του ωρίμανση ξεκινάει στα 17-33 χρόνια, ενώ ζει συνήθως 47 με 67 χρόνια. Στην προσπάθειά τους να αποφύγουν το έντονο κρύο μεταναστεύουν, ενώ οι κυριότερες δραστηριότητές περιλαμβάνουν τον ύπνο και την κολύμβηση.

Η χελώνα καρέτα-καρέτα είναι είδος προς εξαφάνιση, με τον αλιευτικό εξοπλισμό να ευθύνεται για πολλούς θανάτους του είδους, ενώ προστατεύεται από τη Διεθνή ένωση για τη διατήρηση της Φύσης. Οι κυριότερες αιτίες είναι η εισαγωγή νέων αρπακτικών στον κύκλο της ζωής και η απώλεια των κατάλληλων μερών που θα επιτρέψουν τη σωστή αναπαραγωγή του είδους. Η προστασία του συγκεκριμένου είδους θεωρείται προτεραιότητα των ομίλων προστασίας ζώων και περιβάλλοντος, με τα κυριότερα μέτρα να είναι η εισαγωγή συσκευών που θα βοηθούν τις χελώνες να διαφεύγουν και να μειώσουν τη θνησιμότητα. Αυτό βρίσκει ως πρόβλημα την ενίσχυση της βοήθειας σε όλα τα μέρη που οι χελώνες είναι διασκορπισμένες, καθώς δε συγκεντρώνονται σε ένα μόνο μέρος.

Οι χελώνες καρέτα-καρέτα είναι υπέροχες, γλυκές και αξίζουν την προσοχή και την προστασία όλων μας!

Άρθρο της Μαρία Σκαμπαρδώνη.

Μέσα στη νύχτα, την ώρα που όλοι κοιμούνται, βγαίνει και πετάει επάνω στους αγρούς.  Την ημέρα που ήταν δραστήριοι όλοι εκείνη κοιμόταν; τώρα είναι η δική της σειρά να βγει, τις ώρες εκείνες που δεν τη βλέπει κανείς. Βγάζει άναρθρες κραυγές, πετά υπερήφανα, προκαλεί το φόβο με το βλοσυρό της βλέμμα. Ψάχνει τα επιδέξια θύματά της, όποιο ποντίκι βρεθεί στο διάβα της θα γίνει το γεύμα της. Δε θα μπορέσει να γλιτώσει από τα κοφτερά νύχια της, τα οποία έχουν τη δύναμη να εγκλωβίσουν το οτιδήποτε. Μπορεί εύκολα να φάει έως εφτά ποντικούς, αλλά λόγω του γεγονότος πως τα κόκκαλα δεν είναι εύκολα για πέψη, βγάζει έναν μαύρο σβώλο  που τον αποβάλλει από το στόμα της.

Η τυτώ είναι μοναχικό πουλί, συνήθως μόνο για την αναπαραγωγή ζευγαρώνει και προσπαθεί να επικοινωνήσει με κάποιο άλλο. Το πρόσωπό της μοιάζει με καρδιά, ενώ παρά την ομοιότητά της δε μοιάζει με την κουκουβάγια.

Διαχρονικά η τυτώ ταυτίστηκε με το άγγελμα του θανάτου, ήταν ένα προμήνυμα πως κάτι κακό θα έρθει. Ένα πουλί που βρισκόταν επάνω σε ένα αγρόκτημα προμήνυε την επερχόμενη καταστροφή του, σε άλλες περιπτώσεις η τυτώ συμβόλιζε τη γέννηση. Όμως, κάνουν λάθος όσοι τη φοβούνται, διότι είναι ένα πανέμορφο πουλί. Έχει εκφραστικά μάτια, άφθονα απαλά και καστανοκίτρινα φτερά, οξεία ακοή, ενώ το στήθος και το κεφάλι της έχουν βούλες σαν μαργαριτάρια.

Η τυτώ είναι ένα υπέροχο πουλί, συνδέθηκε διαχρονικά με το άγνωστο και το σκοτεινό, η ύπαρξή της διαποτίστηκε από διάφορους λαϊκούς μύθους. Αλλά για εμάς, συμβολίζει εξίσου και το όμορφο και το ρωμαλέο και το αποφασιστικό.