Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,

Ελπίζουμε η παρούσα επιστολή να σας βρίσκει καλά. Σας γράφουμε σχετικά με τις πρόσφατες πλημμύρες που σημειώθηκαν στην περιοχή της Θεσσαλίας. Ο καταστροφικός αντίκτυπος αυτών των πλημμυρών στο περιβάλλον και τις τοπικές κοινότητες έχει εγείρει αρκετές ανησυχίες και θα επιθυμούσαμε να προτείνουμε κάποιες λύσεις που θα συμβάλλουν στον περιορισμό των περαιτέρω ζημιών.

Ένας από τους παράγοντες που συμβάλλουν στην ευπάθεια της άγριας ζωής και των οικοσυστημάτων της περιοχής είναι το απεριόριστο κυνήγι. Υπό το πρίσμα των πρόσφατων γεγονότων, προτείνουμε να απαγορευτεί προσωρινά το κυνήγι στην περιοχή της Θεσσαλίας, αλλά με τοπική προσέγγιση σε περίπτωση που δεν μπορεί να επιτευχθεί ολική απαγόρευση κυνηγιού στην Θεσσαλία. Αντί μιας γενικής απαγόρευσης του κυνηγιού σε ολόκληρο το νομό ή τη χώρα, προτείνουμε να ρυθμίζονται αυστηρότερα οι τοπικές άδειες κυνηγιού και να επιτρέπονται η θήρα μόνο για μόνιμους κατοίκους μιας περιοχής. 

Ακολουθούν τα βασικά σημεία της πρότασης μας:

1. **Προσωρινή απαγόρευση του κυνηγιού:** Εφαρμογή προσωρινής απαγόρευσης του κυνηγιού στην περιοχή της Θεσσαλίας για να επιτραπεί στα τοπικά οικοσυστήματα και την άγρια πανίδα να ανακάμψουν από τις επιπτώσεις της πλημμύρας. Σε περίπτωση που δεν είναι εφικτή η πλήρη απαγόρευση θήρας στην Θεσσαλία προτείνουμε τις 2η και 3η προτάσεις. 

2. **Τοπική ρύθμιση:** Αντί για πλήρη απαγόρευση για ολόκληρο το νομό ή τη χώρα, ρυθμίστε τις άδειες κυνηγιού σε τοπικό επίπεδο. Οι τοπικές αρχές μπορούν να αξιολογήσουν καλύτερα τις περιβαλλοντικές συνθήκες και να καθορίσουν αν είναι ασφαλές να εκδοθούν άδειες κυνηγιού σε συγκεκριμένες περιοχές. 

3. **Ισχύς μόνο τοπικών αδειών θήρας:** Να ισχύσουν τουλάχιστον για 3 χρόνια μόνο οι τοπικές άδειες θήρας στην Θεσσαλία και να μην επιτραπεί η μετακίνηση κυνηγών από άλλες περιφέρειες ή άλλα μέρη της Ελλάδας. Εφ' όσον δεν μπορεί να υπάρχει πλήρη απαγόρευση θήρας στην Θεσσαλία, να επιτραπεί η θήρα μόνο στους μόνιμους κατοίκους της εκάστοτε περιοχής, όπως ορίζεται η διεύθυνση τους στο Ε1 του εκάστοτε κυνηγού. 



4. **Περιβαλλοντική αξιολόγηση:** Διεξάγετε ενδελεχείς περιβαλλοντικές αξιολογήσεις στις πληγείσες από τις πλημμύρες περιοχές για να μετρήσετε την έκταση των ζημιών και να διασφαλίσετε ότι οι κυνηγετικές δραστηριότητες δεν θα επιδεινώσουν τη διαδικασία οικολογικής αποκατάστασης.

5. **Ευαισθητοποίηση του κοινού:** Ξεκινήστε μια εκπαιδευτική εκστρατεία για την ενημέρωση των τοπικών κυνηγών σχετικά με τη σημασία των υπεύθυνων πρακτικών κυνηγιού και την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσιμης περιόδου.

Με την εφαρμογή αυτών των μέτρων, μπορούμε να επιτύχουμε μια ισορροπία μεταξύ των συμφερόντων των τοπικών κυνηγών και της διατήρησης του περιβάλλοντος στη Θεσσαλία. Αυτή η προσέγγιση θα μας επιτρέψει να προστατεύσουμε τα ευαίσθητα οικοσυστήματα της περιοχής, ενώ παράλληλα θα επιτρέψουμε ελεγχόμενες κυνηγετικές δραστηριότητες, μόνο όταν αυτό κρίνεται ασφαλές και βιώσιμο.

Καταλαβαίνουμε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το υπουργείο σας στην αντιμετώπιση περιβαλλοντικών ζητημάτων και εκτιμούμε την αφοσίωσή σας στη διατήρηση της φυσικής κληρονομιάς της Ελλάδας. Ελπίζουμε ότι θα εξετάσετε αυτή την πρόταση ως ένα βήμα προς τη διασφάλιση του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας της Θεσσαλίας.

Σας ευχαριστούμε για το χρόνο και την προσοχή σας. Ανυπομονούμε να λάβουμε νέα σας για το θέμα αυτό.

Ειλικρινά,

Δημήτρης Μπάρας 
Αναπληρωτής Διαχειριστής ΕΠΒ

Τα τελευταία χρόνια, η συζήτηση γύρω από τις επιπτώσεις των πυρκαγιών στην άγρια ζωή έχει κερδίσει σημαντική προσοχή. Ενώ η επιστημονική κοινότητα συμφωνεί σε συντριπτικό βαθμό ότι οι πυρκαγιές έχουν εκτεταμένες συνέπειες στα οικοσυστήματα και στα ζώα που τα κατοικούν, ορισμένες κυνηγετικές ενώσεις έχουν διαιωνίσει μια αφήγηση που έρχεται σε αντίθεση με αυτή τη συναίνεση. Αυτή η ανάρτηση έχει ως στόχο να ρίξει φως στους αμφίβολους ισχυρισμούς και τις ψεύτικες έρευνες που προπαγανδίζουν αυτές οι ομάδες, αποκαλύπτοντας την αδιαμφισβήτητη αλήθεια για τη σχέση μεταξύ των πυρκαγιών και της άγριας ζωής.

Η ζωτική σύνδεση: Άγριας ζωής και πυρκαγιών

Οι πυρκαγιές είναι ένα φυσικό και απαραίτητο συστατικό πολλών οικοσυστημάτων σε όλο τον κόσμο. Διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στη διατήρηση της υγείας των οικοσυστημάτων, στην προώθηση της ποικιλομορφίας των ειδών και στη διαμόρφωση των τοπίων με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, είναι ευρέως αποδεκτό το γεγονός ότι οι πυρκαγιές έχουν αντίκτυπο στην άγρια ζωή, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα.

Άμεσες επιπτώσεις: Οι δασικές πυρκαγιές, ιδίως αυτές σημαντικής έντασης, μπορούν να οδηγήσουν στην άμεση απώλεια ζωικής ζωής. Τα είδη που δεν μπορούν να ξεφύγουν από τις φλόγες, όπως τα αργοκίνητα ερπετά ή τα θηλαστικά που σκάβουν, αντιμετωπίζουν μια τραγική μοίρα. Πουλιά και θηλαστικά που βασίζονται σε συγκεκριμένη βλάστηση για τροφή και καταφύγιο μπορεί να χάσουν τα ενδιαιτήματά τους, οδηγώντας σε μείωση των πληθυσμών και ενδεχομένως οδηγώντας ορισμένα είδη σε κίνδυνο ή εξαφάνιση.

Έμμεσες επιπτώσεις: Ακόμη και η άγρια ζωή που καταφέρνει να ξεφύγει από τις φλόγες πρέπει να αντιμετωπίσει τα επακόλουθα μιας πυρκαγιάς. Η καταστροφή της βλάστησης εκθέτει τα ζώα σε θηρευτές και μειώνει την πρόσβασή τους σε πηγές τροφής. Η απώλεια της φυτοκάλυψης μπορεί να οδηγήσει σε διάβρωση του εδάφους, η οποία επηρεάζει αρνητικά τα υδάτινα οικοσυστήματα αυξάνοντας την καθίζηση στα υδάτινα σώματα.

Καταρρίπτοντας την παραπληροφόρηση

Οι κυνηγετικές ενώσεις που αρνούνται τις επιπτώσεις των πυρκαγιών στην άγρια ζωή συχνά βασίζονται σε διαστρεβλωμένα δεδομένα και παραπλανητικούς ισχυρισμούς για να υποστηρίξουν τη θέση τους. Ακολουθούν ορισμένες από τις συνήθεις τακτικές που χρησιμοποιούν:

Διαλεγμένα δεδομένα: Αυτές οι ομάδες τείνουν να αναδεικνύουν παραδείγματα ειδών που έχουν προσαρμοστεί σε περιβάλλοντα επιρρεπή σε πυρκαγιές, αγνοώντας βολικά το ευρύτερο φάσμα της άγριας πανίδας που είναι ευάλωτη στις πυρκαγιές.

Αγνοώντας τις μακροχρόνιες επιπτώσεις: Ενώ ορισμένα οικοσυστήματα μπορεί πράγματι να ανακάμψουν με την πάροδο του χρόνου, η ανάκαμψη αυτή μπορεί να διαρκέσει χρόνια ή και δεκαετίες. Η αγνόηση των μακροπρόθεσμων συνεπειών των πυρκαγιών στην άγρια ζωή παραποιεί τον πραγματικό αντίκτυπο.

Παραποίηση της έρευνας: Ορισμένες κυνηγετικές ενώσεις προωθούν έρευνες που στερούνται επιστημονικής αυστηρότητας ή αξιοπιστίας. Μπορεί να παραθέτουν επιλεκτικά μελέτες ή να χρησιμοποιούν ξεπερασμένες πληροφορίες για να ταιριάζουν στην αφήγησή τους.

Η σημασία της ορθής επιστήμης

Το θεμέλιο κάθε νόμιμης έρευνας είναι η επιστημονική μέθοδος. Όταν αξιολογείται ο αντίκτυπος των πυρκαγιών στην άγρια ζωή, είναι σημαντικό να στηρίζεται κανείς σε μελέτες που έχουν αξιολογηθεί από ομοτίμους και έχουν διεξαχθεί από ειδικούς στον τομέα. Οι μελέτες αυτές λαμβάνουν υπόψη μια σειρά παραγόντων, συμπεριλαμβανομένης της ποικιλομορφίας των ειδών, της αποκατάστασης των ενδιαιτημάτων και της οικολογικής ανθεκτικότητας.

Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κ. Θόδωρου Σκυλακάκη, απαγορεύεται το κυνήγι, όλων των θηρεύσιμων ειδών, στην Περιφερειακή Ενότητα Έβρου, όπου οι πρόσφατες πυρκαγιές είχαν αρνητικές επιπτώσεις στα δασικά οικοσυστήματα της περιοχής, που αποτελούν το βιότοπο των θηρεύσιμων και μη ειδών (πτηνά και θηλαστικά).

Στην ίδια απόφαση, που υπεγράφη χθες από τον κ. Σκυλακάκη και δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (ΦΕΚ Β 5194/25-8-2023), λαμβάνονται ειδικά μέτρα περιορισμού της θηρευτικής δραστηριότητας σε περιοχές της Ρόδου, όπου επιτρέπεται το κυνήγι. Ειδικότερα, τα μέτρα αφορούν:

1. Στον περιορισμό του χρονικού διαστήματος που επιτρέπεται η θήρα στη Ρόδο, από 15 Σεπτεμβρίου 2023 μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2023.
2. Στον περιορισμό της χρονικής περιόδου θήρας του λαγού (Lepus europaeus), από 15 Σεπτεμβρίου έως 10 Δεκεμβρίου 2023.
3. Στη μείωση των ημερών θήρας του λαγού και της νησιώτικης πέρδικας (Alectoris chukar), σε δύο ημέρες την εβδομάδα (Τετάρτη και Κυριακή).
4. Στη μείωση της ημερήσιας κάρπωσης της νησιώτικης πέρδικας, σε δύο άτομα ανά ημερήσια έξοδο.

​Σημειώνεται πως με πρωτοβουλία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας είχε προηγηθεί έτερη απόφαση απαγόρευσης κυνηγιού όλων των θηραμάτων σε περιοχές του Δήμου Ρόδου, οι οποίες επλήγησαν από την πυρκαγιά που εκδηλώθηκε την 18η Ιουλίου του 2023.

To Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, έχοντας επίγνωση των ιδιαίτερων συνθηκών που έχουν δημιουργηθεί στο φυσικό περιβάλλον της χώρας και λαμβάνοντας υπόψη τις σχετικές εισηγήσεις των Δασικών Υπηρεσιών της Γενικής Γραμματείας Δασών, των Περιβαλλοντικών Οργανώσεων (Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, WWF και Αλκυόνη), καθώς και της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Κρήτης και Δωδεκανήσου, προχώρησε στην τροποποίηση της Ρυθμιστικής Απόφασης για τη θήρα και έθεσε επιπλέον περιορισμούς που αφορούν κυρίως, στις περιοχές που επλήγησαν πολύ σημαντικά από τις πρόσφατες δασικές πυρκαγιές.

​Πηγή: Dasarxeio.com

Πότε αρχίζει και πόσο διαρκεί το κυνήγι για το Κυνηγετικό έτος 2023-2024, ποια θηράματα επιτρέπονται και σε τι πληθυσμό θήρευσης ανά κυνηγό.

Αριθμ. ΥΠΕΝ/ΔΔΔ/85599/2679
Ρυθμίσεις θήρας για την κυνηγετική περίοδο 2023-2024.
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Α. ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΚΑΙ ΘΗΡΑΜΑΤΑ

1. Καθορίζουμε τη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου για το κυνηγετικό έτος 2023-2024 από 20 Αυγούστου
2023 μέχρι 29 Φεβρουαρίου 2024.
2. Κατ’ εξαίρεση της παραπάνω παραγράφου, επιτρέπουμε τη θήρα του αγριοκούνελου (Oryctolagus
cuniculus) μέχρι την 10η Μαρτίου 2024.

Τα επιτρεπόμενα να κυνηγηθούν είδη, η χρονική περίοδος και οι μέρες κυνηγίου τους, καθώς και ο μέγιστος αριθμός θηραμάτων κατά είδος, που επιτρέπεται να θηρεύει ο κάθε κυνηγός στην ημερήσια έξοδο του, αναφέρονται στον «ΠΙΝΑΚΑ ΘΗΡΕΥΣΙΜΩΝ ΕΙΔΩΝ» που ακολουθεί.
​
Στο Κεφάλαιο Β της παρούσας απόφασης αναφέρονται οι ειδικές ρυθμίσεις ως προς το κυνήγι του «ΠΙΝΑΚΑ
ΘΗΡΕΥΣΙΜΩΝ ΕΙΔΩΝ».

​1 Περιοχές της χώρας οι οποίες είχαν χαρακτηρισθεί «ως ζώνες διάβασης των αποδημητικών πουλιών» με αποφάσεις του Υπουργού Γεωργίας μέχρι την 18-12-1985 (34 σχετικό).

Επιπλέον οι κυνηγοί που ασκούν θήρα στις περιοχές αυτές οφείλουν να ενημερώνουν απαρέγκλιτα τις αρμόδιες τοπικές Κτηνιατρικές Υπηρεσίες στην περίπτωση κατά την οποία ανευρεθεί νεκρός αγριόχοιρος για περαιτέρω ενέργειες των.

* Από 1/3 έως 10/3 μόνο σε νησιά που υπάρχει αγριοκούνελο χωρίς συνοδεία σκύλου.
** Οι εξαιρέσεις του κυνηγίου του λαγού καθορίζονται στο κεφάλαιο Β. παρ. 5.
*** Επιτρέπεται η θήρα στις Ζώνες Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ): α) GR 2450009 (περιοχή Γαλαξιδίου), β) GR1140009
(Όρος Φαλακρό) και γ) GR 2530006 (Όρος Ζήρεια), μόνο τις μέρες Σάββατο και Κυριακή.
**** Ειδικές ρυθμίσεις του κυνηγίου της νησιώτικης πέρδικας καθορίζονται στο κεφάλαιο Β, παρ. 10.
***** Απαγορεύεται η θήρα (κοινή υπουργική απόφαση υπό στοιχεία Η.Π.8353/276/Ε103 (Β’ 415/2012) στη λίμνη Κερκίνη, Κορώνεια-Βόλβη στο Δέλτα του Νέστου, στη Λίμνη Ισμαρίδα, στη Λίμνη Βιστωνίδα-Πόρτο Λάγος και στο Δέλτα του Έβρου καθώς και στην περιοχή του έλους Αρτζάν (ΖΕΠ με κωδικό GR 1230005) και στην περιοχή της λίμνης Δοϊράνης (ΖΕΠ με κωδικό GR 1230003).
****** Για το Τρυγόνι καθορίζεται ετήσιο εθνικό όριο κάρπωσης 120.000 άτομα, μειωμένο δηλαδή πλέον του 50% σε σχέση με την μέση εθνική κάρπωση του είδους μεταξύ των ετών 2013-2018, καθώς για τις τρεις τελευταίες κυνηγετικές περιόδους. Μετά τη συμπλήρωση του καθοριζόμενου ανωτέρω ετήσιου εθνικού ορίου κάρπωσης, παύει αυτόματα η θήρα του είδους. Η παρακολούθηση της κάρπωσης τόσο της ημερησίας, όσο και της συνολικής μέχρι τη συμπλήρωση του ανώτερου ορίου, γίνεται μέσω online εφαρμογής κινητού τηλεφώνου που έχει προμηθευτεί με μέριμνά της η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος (Κ.Σ.Ε). Η εφαρμογή θα διανεμηθεί στους κυνηγούς κατά τη διαδικασία έκδοσης της ετήσιας άδειας θήρας, είτε μέσω των συνεργαζόμενων με το ΥΠΕΝ Κυνηγετικών Συλλόγων, είτε μέσω των Δασικών Υπηρεσιών από τις οποίες εκδίδουν άδεια θήρας οι μεμονωμένοι κυνηγοί. Ο κάθε κυνηγός κατά την έκδοση της άδειας θήρας του θα εφοδιάζεται με μοναδικό κωδικό (QR) που θα του δίνει αποκλειστική πρόσβαση μέσω του κινητού του τηλεφώνου στη χρήση της εφαρμογής.

Οι κυνηγοί σε όλη τη χώρα εφόσον θηρεύσουν τρυγόνια υποχρεούνται:

1. Να δηλώνουν μέσω της εν λόγω εφαρμογής την ημερήσια κάρπωση τους πριν την αναχώρηση τους από το
χώρο κυνηγιού.

2. Να επιδεικνύουν την εκάστοτε ημερήσια καταχώριση της κάρπωσης στα αρμόδια όργανα ελέγχου. Μετά τη συμπλήρωση του ετήσιου εθνικού ορίου κάρπωσης, όλοι οι κυνηγοί θα ενημερωθούν μέσω της εφαρμογής με μήνυμα στο κινητό τους τηλέφωνο για την λήξη της θήρας του είδους.

3. Κυνηγοί που δεν είναι κάτοχοι συσκευής κινητού τύπου smartphone:
Για τους κυνηγούς αυτούς η δήλωση της κάρπωσης του τρυγονιού θα γίνεται με την αποστολή sms (τηλεφωνικού μηνύματος) στον αριθμό 6976580000, πριν την αποχώρησή τους από την περιοχή άσκησης της
θήρας. Στο μήνυμα θα αναγράφονται με την κάτωθι σειρά:

1. Αριθμός κάρπωσης τρυγονιών
2. Ονοματεπώνυμο
3. Ο 12ψηφιος Αριθμός QR που παραλαμβάνει ο κυνηγός με την έκδοση άδειας θήρας
4. Περιφερειακή ενότητα στην οποία έγινε η κάρπωση.

Μοναδική πρόσβαση στη βάση δεδομένων της εθνικής κάρπωσης του είδους, που θα ενημερώνεται αυτόματα
από τη χρήση της εφαρμογής από τους κυνηγούς (ημερήσιες καταχωρήσεις κάρπωσης τρυγονιού) θα έχει αποκλειστικά το Τμήμα Διαχείρισης Άγριας Ζωής και Θήρας της Διεύθυνσης Διαχείρισης Δασών της Γενικής Διεύθυνσης Δασών και Δασικού Περιβάλλοντος της Γενικής Γραμματείας Δασών του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

Β. ΕΙΔΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ

1. Απαγορεύουμε το κυνήγι της Μπεκάτσας (Scolopax rusticola) στο καρτέρι, το πρωί και το βράδυ.

2. Περιορίζουμε τη χρησιμοποίηση σκύλων δίωξης για άσκηση κυνηγίου, από 15.09.2023 μέχρι και τις 29.02.2024 σε τρεις (3) ημέρες την εβδομάδα (Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή), δηλαδή μόνο τις ημέρες κατά
τις οποίες επιτρέπεται αντιστοίχως το κυνήγι του Λαγού (Lepus europaeus) και του Αγριόχοιρου (Sus scrofa).

Ο ανωτέρω περιορισμός της χρήσης σκύλων δίωξης δεν ισχύει κατά τη δράση των συνεργείων δίωξης αγριόχοιρων που συγκροτούνται από τις δασικές Υπηρεσίες στα πλαίσια του άρθρου 259 του Δασικού Κώδικα και των ομάδων κυνηγών που δραστηριοποιούνται δυνάμει της υπό στοιχεία 147/21886/25.01.2021 κοινής υπουργικής απόφασης (Β’ 313).

3. Επιτρέπουμε το κυνήγι του Αγριόχοιρου (Sus scrofa) σε ομάδες μέχρι δέκα (10) κυνηγών, με δικαίωμα θήρευσης χωρίς περιορισμό στο όριο κάρπωσης ανά ομάδα και έξοδο.

4. Επιτρέπουμε το κυνήγι της Αλεπούς (Vulpes vulpes) και του Πετροκούναβου (Martes foina) από 15.09.2023
μέχρι 20.01.2024 με τη χρησιμοποίηση κυνηγετικού όπλου και σκύλου δίωξης και από 21.01.2024 μέχρι 29.02.2024 χωρίς σκύλο δίωξης, μόνο στους νομούς που δεν έχουν χαρακτηρισθεί ως αρουραιόπληκτοι.

5. Επιτρέπουμε επίσης το κυνήγι της αλεπούς (Vulpes vulpes) χωρίς σκύλο, στις ζώνες διάβασης, από 20.08.2023 μέχρι 14.09.2023, στις Περιφερειακές Ενότητες που διενεργείται πρόγραμμα εμβολιασμών από
αέρος για τη λύσσα.

6. Απαγορεύουμε το κυνήγι του Λαγού (Lepus europaeus) καθ’ όλη τη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου στις νήσους Λήμνο και Άγιο Ευστράτιο.

7. Απαγορεύουμε το κυνήγι της Νησιώτικης Πέρδικας (Αlectoris chukar) καθ’ όλη τη διάρκεια της κυνηγετικής
περιόδου στον Άγιο Ευστράτιο.

8. Απαγορεύουμε το κυνήγι όλων των θηραμάτων καθ’ όλη τη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου στην νήσο Τήλο της Δωδεκανήσου και στη νήσο Γυάρο των Κυκλάδων.

9. Απαγορεύουμε το κυνήγι όλων των θηραμάτων στην περιοχή που ορίζεται από τις ζώνες Α, ΑΒ1, ΑΒ2, Α1, Β1 του «Εθνικού Πάρκου Υγροτόπων Κοτυχίου - Στροφιλιάς», όπως καθορίστηκαν με την υπ’ αρ. 12365/17-3-2009 κοινή υπουργική απόφαση (Δ’ 159).

10. Για όσα είδη πουλιών δεν αναφέρονται στην παρούσα απαγορεύεται το κυνήγι τους, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 2, 3 και 4 της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ, όπως αυτή κωδικοποιήθηκε με την οδηγία 2009/147/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 30ής Νοεμβρίου 2009.

11. Το κυνήγι της Νησιώτικης Πέρδικας (Αlectoris chukar) επιτρέπεται σύμφωνα με τον πίνακα θηρεύσιμων ειδών της παρούσας απόφασης, με τις παρακάτω εξαιρέσεις:

12. α) Στην Περιφερειακή Ενότητα (Νομό) Λέσβου (συμπεριλαμβανομένης και της νήσου Λήμνου και Άγιος Ευστράτιος) επιτρέπεται το κυνήγι της Νησιώτικης Πέρδικας τις παρακάτω ημερομηνίες: (Σάββατο) 16.09.2023 και (Κυριακές): 17.09.2023, 24.09.2023, 01.10.2023, 08.10.2023, 15.10.2023, 22.10.2023 και 29.10.2023, συνολικά για οκτώ (8) εξόδους.

β) Στις Περιφερειακές Ενότητες (Νομούς) Σάμου και Χίου και στην περιοχή της Α’ Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Κρήτης και Δωδεκανήσων (Α’ ΚΟΚΔ) επιτρέπεται το κυνήγι της από 15/09/2023 έως 30/11/2023 και ειδικότερα:

Στην Π.Ε (Νομό) Σάμου από 15.09.2023 έως 30.11.2023 τις ημέρες Τετάρτη-Σάββατο-Κυριακή.
Στην Π.Ε (Νομό) Χίου από 15.09.2023 έως 30.11.2023 τις ημέρες Σάββατο-Κυριακή.

γ) Παρατείνουμε την ισχύ της παρ. (Α) της υπ’ αρ. 97734/4284/14.08.2007 απόφασης «Τροποποίηση ρυθμίσεων θήρας» (Β΄ 1657) από 20.08.2023 έως 14.09.2023.

13. Απαγορεύεται η θήρα της πετροπέρδικας (Αlectoris graeca) στις ζώνες Α1, Α2, Α3, Β1, Β2, Β3 και Β4 του «Εθνικού Πάρκου Χελμού - Βουραϊκού», όπως αυτές έχουν καθοριστεί με την υπ’ αρ. 40390/1-10-2009 κοινή υπουργική απόφαση «Χαρακτηρισμός της χερσαίας περιοχής του ορεινού όγκου Χελμού - Βουραϊκού ως Εθνικού Πάρκου» (Δ’ 446).

14. Παρατείνεται για την τρέχουσα κυνηγετική περίοδο η ισχύς της υπ’ αρ. 161977/2659/19-10- 2017 απόφασης του ΥΠΕΝ, περί «Απαγόρευσης θήρας στον ορεινό όγκο του Υμηττού και στα μητροπολιτικά πάρκα Γουδή - Ιλισσίων» (Β’ 3885).

15. Παρατείνεται για την τρέχουσα κυνηγετική περίοδο η ισχύς της υπό στοιχεία ΥΠΕΝ/ΔΔΔ/2947/86/12-01-2022 απόφασης του ΥΠΕΝ «Άσκηση θήρας στη Γ’ Ζώνη του Εθνικού Πάρκου Ολύμπου» (Β’ 132) και επιτρέπεται η θήρα στις περιοχές, για τα είδη και τα χρονικά διαστήματα και τους όρους και προϋποθέσεις που θέτει η προαναφερόμενη απόφαση.

16. Επιτρέπεται η δράση των συνεργείων δίωξης και των ομάδων κυνηγών για τον έλεγχο του πληθυσμού των αγριόχοιρων και των υβριδίων αυτού εκτός της περιόδου θήρας και εντός των απαγορευμένων στη θήρα περιοχών, για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων που προκαλεί ο υπερπληθυσμός τους στη γεωργία, στη δημόσια ασφάλεια και στη βιοποικιλότητα, όπως προβλέπεται από την ειδικότερη νομοθεσία (σχετ. με α/α 37 και 42) και σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις που εκδίδονται από τις περιφερειακές Δασικές Υπηρεσίες και με τις οποίες θέτουν όρους, περιορισμούς και προϋποθέσεις για την άσκηση της.

Γ. ΓΕΝΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ

1. Απαγορεύουμε το κυνήγι:

1.1. Στα μόνιμα καταφύγια άγριας ζωής.

1.2. Στα εκτροφεία θηραμάτων.

1.3. Στις περιοχές όπου ισχύουν απαγορεύσεις θήρας ορισμένης χρονικής διάρκειας.

1.4. Στους πυρήνες των Εθνικών Δρυμών.

1.5. Σε ζώνη πλάτους πεντακοσίων (500) μέτρων

κατά μήκος της ελληνοτουρκικής χερσαίας μεθοριακής γραμμής.

1.6. Σε θαλάσσια ζώνη πλάτους τριακοσίων (300) μέτρων από τις ακτές.

1.7. Σε όλες τις περιοχές και για όλα τα είδη που ισχύουν ειδικοί περιορισμοί θήρας σύμφωνα με την υπ’ αρ. 414985/29.11.1985 (Β’ 757) κοινή υπουργική απόφαση, όπως αυτή τροποποιήθηκε με την υπό στοιχεία Η.Π. 37338/1807/Ε.103/1-9-2010 (Β’ 1495) κοινή υπουργική απόφαση και τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε αυτή με την υπό στοιχεία Η.Π. 8353/276/Ε103/23-2-2012 (Β’ 415) όμοια.

Απαγορεύεται η εκτέλεση οποιασδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις εντός απόστασης 100 μέτρων από υγροτόπους:

α) πυροβολισμοί με σκάγια που περιέχουν μόλυβδο (εκφρασμένο ως μέταλλο) σε συγκέντρωση ίση ή μεγαλύτερη του 1 % κατά βάρος και

β) μεταφορά τέτοιων σκαγιών κατά τη διάρκεια ή στο πλαίσιο βολών πυροβόλου όπλου σε υγροτόπους (Κανονισμός 2021/57).

1.8. Στις περιοχές για τις οποίες έχουν εκδοθεί Δασικές Απαγορευτικές Διατάξεις Κυνηγίου, λόγω πυρκαγιών τα προηγούμενα έτη, όπως αναφέρεται στο σημείο (34) του προοιμίου της παρούσας και σε όσες περιοχές έχουν εκδοθεί και ισχύουν ή πρόκειται να εκδοθούν σχετικές αποφάσεις.

1.9. Στους αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικούς τόπους και μνημεία χωρίς προηγούμενη άδεια του Υπουργείου
Πολιτισμού.

1.10. Σε περιοχές που λειτουργούν νόμιμα κατασκηνώσεις και κατά την περίοδο λειτουργίας τους, σε απόσταση μέχρι διακοσίων πενήντα (250) μέτρων από την εξωτερική περίφραξη αυτών.

1.11. Σε περιοχές πού λόγω παρατεταμένων χιονοπτώσεων ή ολικού παγετού δημιουργούνται αρνητικές για τα θηράματα συνθήκες επιβίωσης, σε εφαρμογή της παρ. 3 του άρθρου 258 του ν.δ. 86/1969. Για την έναρξη ισχύος της απαγόρευσης θήρας λόγω παρατεταμένων χιονοπτώσεων ή ολικού παγετού, με βάση την παρούσα ρύθμιση, απαιτείται η έκδοση, με βάση την παρούσα ρύθμιση, Δασικής Αστυνομικής Διάταξης (Δ.Α.Δ.) από την οικεία Δασική Αρχή, στην οποία θα προσδιορίζονται τα όρια και ο χρόνος διάρκειας της απαγόρευσης και αφού προηγηθεί εκτίμηση της επικρατούσας κατάστασης.

1.12. Στην περιοχή πέριξ των εγκαταστάσεων του αναψυκτηρίου και του θεάτρου στη Χερσόνησο του Αγίου Ιωάννη Δέτη στην νήσο Πάρο και σε απόσταση 250 μέτρων από αυτές, σύμφωνα με το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (Γ.Π.Σ) του Δήμου Πάρου (ΑΑΠ 148/2012).

2. Απαγορεύουμε την αγοραπωλησία όλων των ειδών θηραμάτων, εκτός εκείνων τα οποία προέρχονται από εκτροφεία (δημόσια ή ιδιωτικά), από τις Ελεγχόμενες Κυνηγετικές Περιοχές ή από το εξωτερικό, εφόσον έχουν τηρηθεί οι νόμιμες διαδικασίες απόκτησής τους.

3. Επιτρέπεται - κατ’ εξαίρεση - για την τρέχουσα κυνηγετική περίοδο η αγοραπωλησία του αγριοκούνελου στις νήσους Λήμνο και Θηρασιά, όπου λόγω του υπερπληθυσμού του είδους έχει διαταραχθεί το οικοσύστημα και έχουν δημιουργηθεί ήδη σοβαρά προβλήματα και καταστροφές στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις. Η έγκριση αγοραπωλησίας γίνεται με απόφαση του οικείου Επιθεωρητή Εφαρμογής Δασικής Πολιτικής, μετά από εισήγηση της αρμόδιας δασικής αρχής.

4. Η εκγύμναση των κυνηγετικών σκύλων επιτρέπεται αποκλειστικά και μόνο στους περιορισμένους χώρους εκγύμνασης που καθορίζονται από τις δασικές αρχές (Ζώνες Εκγύμνασης Σκύλων - Ζ.Ε.Σ.) και απαγορεύεται οπουδήποτε αλλού. Κατά το χρονικό διάστημα της αναπαραγωγικής περιόδου από Απρίλιο έως και τον Ιούνιο, δύναται να απαγορεύεται κατά περίπτωση η εκγύμναση κυνηγετικών σκύλων, για λόγους που σχετίζονται με την όχληση της θηραματοπανίδας την περίοδο αυτή. Για την εφαρμογή της ανωτέρω απαγόρευσης, απαιτείται η έκδοση Δασικής Αστυνομικής Διάταξης (Δ.Α.Δ.) από την οικεία Δασική Αρχή, στην οποία θα ορίζονται:

- Οι Ζ.Ε.Σ στις οποίες αφορά η απαγόρευση.
- Η διάρκεια ισχύος της τοπικής απαγόρευσης των εκγυμνάσεων κυνηγετικών σκύλων στις ανωτέρω Ζ.Ε.Σ, εντός του προαναφερόμενου τριμήνου (Απριλίου, Μαΐου και Ιουνίου).
- Οι τυχόν επιβαλλόμενοι κατά περίπτωση, περιορισμοί στους όρους διεξαγωγής των εκγυμνάσεων ή οι τυχόν λοιποί περιορισμοί στις περιπτώσεις των Ζ.Ε.Σ που εξαιρούνται της απαγόρευσης.

Για την εκτίμηση της ασκούμενης πίεσης στη θηραματοπανίδα, εξαιτίας της εκγύμνασης και τον καθορισμό των Ζ.Ε.Σ που περιλαμβάνονται στην ανωτέρω απαγόρευση, λαμβάνονται υπόψη τα ενδιαιτώμενα σε αυτές είδη της άγριας πανίδας και ο βιολογικός τους κύκλος καθώς και οι τεκμηριωμένες προτάσεις των τοπικών Κυνηγετικών Οργανώσεων. Η απαγόρευση που επιβάλλεται με την εκδιδόμενη Δ.Α.Δ δεν θα αφορά στο σύνολο των Ζ.Ε.Σ στην περιοχή αρμοδιότητας της επισπεύδουσας δασικής αρχής.

5. Προς αποφυγή ατυχημάτων κατά τη διάρκεια κυνηγίου αγριογούρουνου, λαγού, μπεκάτσας και ορτυκιού, οι κυνηγοί υποχρεούνται να φέρουν στον κορμό του σώματός τους ένδυμα φωσφορίζοντος χρώματος πορτοκαλί (αποκλειόμενης απλής λωρίδας), ορατό από κάθε οπτική πλευρά.

Εξουσιοδοτούνται οι Προϊστάμενοι των Δασικών Υπηρεσιών για την έκδοση Δασικών Αστυνομικών διατάξεων (Δ.Α.Δ) για την εφαρμογή της παρούσας.

Από τις διατάξεις αυτής της απόφασης δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού.

Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Αθήνα, 11 Αυγούστου 2023
​
Ο Υπουργός
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΚΥΛΑΚΑΚΗΣ

Οι συναντήσεις με αγριογούρουνα σε αστικές περιοχές αποτελούν ολοένα και μεγαλύτερη ανησυχία τα τελευταία χρόνια, θέτοντας προκλήσεις τόσο για τους κατοίκους όσο και για τις τοπικές αρχές. Αυτά τα ευφυή και ευπροσάρμοστα ζώα έχουν βρει έναν τρόπο να ευδοκιμούν εν μέσω ανθρώπινων οικισμών, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με την πιο αποτελεσματική προσέγγιση για τη διαχείριση των πληθυσμών τους. Ενώ το κυνήγι συχνά προτείνεται ως μοναδική λύση, είναι ζωτικής σημασίας να διερευνηθούν εναλλακτικές στρατηγικές που να αντιμετωπίζουν τις πολυπλοκότητες των αστικών περιβαλλόντων και να διασφαλίζουν την ασφάλεια και την ευημερία τόσο των ανθρώπων όσο και των αγριογούρουνων, ειδικά όταν το κυνήγι είναι ημίμετρο.

Σε αυτή την ανάρτηση, εμβαθύνουμε στο πολύπλευρο ζήτημα των αστικών αγριόχοιρων και ρίχνουμε φως στο γιατί το κυνήγι από μόνο του θεωρείται ανεπαρκές. Αντίθετα, εστιάζουμε στη σημασία της συνεργασίας με τον Υπουργό Περιβάλλοντος και υπογραμμίζουμε την ανάγκη μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης για την αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτής της πρόκλησης.

Ο Υπουργός Περιβάλλοντος διαδραματίζει καίριο ρόλο στη διαμόρφωση πολιτικών και στην υλοποίηση πρωτοβουλιών για τη διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση των συγκρούσεων ανθρώπου-άγριας ζωής. Αξιοποιώντας την τεχνογνωσία και τους πόρους του, μπορούμε να επιδιώξουμε τη βιώσιμη συνύπαρξη με τους αγριόχοιρους, μειώνοντας παράλληλα τους πιθανούς κινδύνους.

Ελάτε μαζί μας για να διερευνήσουμε τους λόγους για τους οποίους το κυνήγι θεωρείται ημίμετρο, τους περιορισμούς που θέτει σε αστικές περιοχές και τη σημασία της εξέτασης εναλλακτικών λύσεων. Θα εμβαθύνουμε στην πολυπλοκότητα της δυναμικής του πληθυσμού, των μεταναστευτικών προτύπων και των ανησυχιών για τη δημόσια ασφάλεια που σχετίζονται με τους αγριόχοιρους, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για μια πιο ολιστική προσέγγιση.

Το κυνήγι θεωρείται συχνά ημίμετρο για την αντιμετώπιση των αγριόχοιρων στις αστικές περιοχές για διάφορους λόγους:

1. Περιορισμένη αποτελεσματικότητα: Το κυνήγι μπορεί να αποτελέσει πρόκληση σε αστικές περιοχές λόγω των ανησυχιών για την ασφάλεια και των περιορισμών σχετικά με την χρήση κυνηγετικών όπλων. Επιπλέον, τα αγριογούρουνα είναι έξυπνα και ευπροσάρμοστα ζώα, γεγονός που καθιστά δύσκολο το αποτελεσματικό κυνήγι τους. Ακόμη και αν ορισμένοι αγριόχοιροι εξοντωθούν με το κυνήγι, αυτό μπορεί να μην μειώσει σημαντικά τον πληθυσμό ή να αποτρέψει την επιστροφή τους.
   
   
2. Δυναμική του πληθυσμού: Οι πληθυσμοί αγριόχοιρων μπορούν να ανακάμψουν γρήγορα λόγω του υψηλού αναπαραγωγικού τους ρυθμού. Εάν το κυνήγι δεν διεξάγεται με συνέπεια και σε μεγάλη κλίμακα, τα εναπομείναντα αγριογούρουνα μπορούν να αναπαραχθούν γρήγορα, μηδενίζοντας τον αντίκτυπο της αρχικής θανάτωσης.
   
   
3. Μετανάστευση και διασπορά: Τα αγριογούρουνα είναι ιδιαίτερα κινητικά ζώα και μπορούν εύκολα να μετακινηθούν από τη μία περιοχή στην άλλη. Εάν το κυνήγι περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη αστική περιοχή, αγριογούρουνα από γειτονικές περιοχές μπορεί να μεταναστεύσουν στον κενό χώρο, καθιστώντας αναγκαία τη συνεχή προσπάθεια κυνηγιού.
   
   
4. Προβλήματα δημόσιας ασφάλειας: Το κυνήγι σε αστικές περιοχές εγείρει ανησυχίες για την ασφάλεια τόσο των κυνηγών όσο και των κατοίκων. Μπορεί να είναι δύσκολο να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των παρευρισκομένων, ειδικά όταν εμπλέκονται όπλα. Μπορεί να προκληθούν τυχαίοι τραυματισμοί ή υλικές ζημιές εάν το κυνήγι δεν διεξάγεται με τη μέγιστη δυνατή προσοχή και τεχνογνωσία.

Αντί να στηριζόμαστε αποκλειστικά στο κυνήγι, είναι απαραίτητο να υιοθετήσουμε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για τη διαχείριση των αγριόχοιρων στις αστικές περιοχές. Ακολουθούν ορισμένες εναλλακτικές στρατηγικές που πρέπει να εξεταστούν:

1. Τροποποίηση ενδιαιτήματος: Προσδιορισμός και τροποποίηση των παραγόντων που προσελκύουν αγριογούρουνα σε αστικές περιοχές. Αυτό περιλαμβάνει την εξασφάλιση κάδων απορριμμάτων, την περίφραξη περιοχών όπου μπορούν να βρουν τροφή και την ελαχιστοποίηση της πρόσβασης σε άλλους ελκυστικούς παράγοντες.
   
   
2. Εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση του κοινού: Αύξηση της ευαισθητοποίησης του κοινού σχετικά με τη σημασία της μη σίτισης των αγριόχοιρων και τους πιθανούς κινδύνους που συνδέονται με την παρουσία τους. Ενθαρρύνετε τους κατοίκους να αναφέρουν αμέσως τις θεάσεις αγριογούρουνων στις τοπικές αρχές.
   
   
3.  Μη θανατηφόρα αποτρεπτικά μέσα : Εφαρμόστε μη θανατηφόρες μεθόδους για την αποτροπή των αγριόχοιρων, όπως η εγκατάσταση συστημάτων καταιονισμού που ενεργοποιούνται με κίνηση, συσκευές δυνατού θορύβου ή η χρήση απωθητικών οσμών. Τα μέτρα αυτά μπορούν να καταστήσουν τις αστικές περιοχές λιγότερο ελκυστικές για τα αγριογούρουνα και να τα ενθαρρύνουν να αναζητήσουν εναλλακτικά ενδιαιτήματα.
   
   
4. Συνεργασία με εμπειρογνώμονες: Ζητήστε καθοδήγηση και βοήθεια από επαγγελματίες στη διαχείριση της άγριας ζωής (εδώ δεν συμπεριλαμβάνονται οι κυνηγοί και οι κυνηγετικές οργανώσεις) ή οργανώσεις με εμπειρία στην αντιμετώπιση της αστικής άγριας ζωής. Μπορούν να παρέχουν πολύτιμες γνώσεις και εμπειρογνωμοσύνη για την εφαρμογή αποτελεσματικών και ανθρώπινων στρατηγικών για τη διαχείριση των αγριόχοιρων.
   
   
5. Έρευνα και παρακολούθηση: Πραγματοποιήστε τακτική παρακολούθηση των πληθυσμών των αγριόχοιρων για να κατανοήσετε τη συμπεριφορά τους, τα μοτίβα μετακίνησης και τη δυναμική του πληθυσμού τους. Οι πληροφορίες αυτές μπορούν να καθοδηγήσουν την ανάπτυξη στοχευμένων στρατηγικών διαχείρισης.
   
   
6. Έλεγχος της γονιμότητας: Διερεύνηση των δυνατοτήτων των μεθόδων ελέγχου της γονιμότητας, όπως η ανοσοαντισύλληψη, για τη διαχείριση των πληθυσμών αγριόχοιρων. Οι μέθοδοι αυτές μπορούν να συμβάλουν στην επιβράδυνση των ρυθμών αναπαραγωγής και στη μείωση της αύξησης του πληθυσμού με την πάροδο του χρόνου.
   
   
7. Εκπαίδευση των αγριόχοιρων προς αναζήτηση τροφής στο δάσος: Μια από τις πιο δύσκολες αλλά και πιο αποτελεσματικές μεθόδους είναι η εκπαίδευση των αγριόχοιρων ώστε να βρίσκουν τροφή μέσα στο δάσος, την οποία την εναποθέτουν άνθρωποι, αντίθετα από την κατεύθυνση των αστικών περιοχών. Με αυτό τον τρόπο οι γονείς εκπαιδεύουν και τα μικρά τους ώστε να γνωρίζουν ότι μια περιοχή έχει φαγητό μακριά από κινδύνους (σ.σ. πόλης) και μπορεί να διαμορφώσει την ίδια την συμπεριφορά ενός ζώου και των απογόνων του στο να αποφεύγει την αστική περιοχή (βεβαίως με την πάροδο του χρόνου).

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η καλύτερη προσέγγιση μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τη συγκεκριμένη αστική περιοχή και τις μοναδικές προκλήσεις της. Ο συνδυασμός πολλαπλών στρατηγικών και η προσαρμογή τους στις τοπικές συνθήκες είναι συχνά ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για τη διαχείριση των αγριόχοιρων σε αστικό περιβάλλον.

Αρ. Πρωτ. 002
Αθήνα, 19 Ιουνίου 2023

ΠΡΟΣ : Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας
Υπόψη : Τμήμα Διαχείρισης Άγριας Ζωής και Θήρας
Email: diaxeirisidason@prv.ypeka.gr
Γραφείο Υφυπουργού Περιβάλλοντος
Email: secmin@ypen.gr

Θέμα : Προτάσεις και παρατηρήσεις του Δικτύου για την Προστασία της Άγριας Ζωής -“SaveWild” για τη Ρυθμιστική Απόφαση για την κυνηγετική περίοδο 2023-2024.

Αξιότιμες κυρίες/ Αξιότιμοι κύριοι,

Ενόψει της επικείμενης έκδοσης της νέας προβλεπόμενης υπουργικής απόφασης με θέμα τη ρύθμιση της θηρευτικής δραστηριότητας στην ελληνική επικράτεια για την κυνηγετική περίοδο 2023-2024, το Δίκτυο για την Προστασία της Άγριας Ζωής – «SaveWild» επιθυμεί με την παρούσα να καταθέσει τις προτάσεις του.

Συγκεκριμένα, προτείνουμε:

1. Δημόσια δημοσίευση όλων των μελετών που αφορούν στη ρυθμιστική

Βάσει του ν. 4048/2012, “Αρχές, διαδικασίες και μέσα καλής νομοθέτησης”, οι επιστημονικές μελέτες πάνω στις οποίες βασίζονται οι ρυθμιστικές αποφάσεις πρέπει να είναι σε γνώση της επιστημονικής κοινότητας και να είναι διαθέσιμες για κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη.

Επιπρόσθετα, οι ρυθμιστικές αποφάσεις είναι κρίσιμο να βασίζονται στο σύνολο της διαθέσιμης επιστημονικής γνώσης που αφορά στη βιοποικιλότητα της χώρας. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν σημαντικές διαθέσιμες σχετικές πληροφορίες, που έχουν προκύψει από το Κόκκινο Βιβλίο Απειλούμενων Ζώων, τα Προγράμματα Παρακολούθησης των ειδών, το Εθνικό Πρόγραμμα Εποπτείας, τους Καταλόγους Απειλούμενων Ειδών της IUCN, τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες, τα φύλλα πληροφοριών για τις περιοχές του Δικτύου Natura 2000 και τις σχετικές υπό εκπόνηση Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες.

Επιπρόσθετα, ζητάμε να δημοσιευθούν και όλες οι μελέτες των προηγούμενων χρόνων, ώστε να υπάρξουν συγκριτικά στοιχεία για τον πληθυσμό των θηρεύσιμων ειδών και άλλων δεδομένων.

2. Έναρξη της κυνηγετικής περιόδου την 1η Οκτωβρίου

Η έναρξη της θήρας στη χώρα μας κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα για μια σειρά από λόγους :

Α. Επιπτώσεις στον τουρισμό
Την 20η Αυγούστου, ημερομηνία που ορίζεται συνήθως ως η έναρξη της κυνηγετικής περιόδου, η τουριστική περίοδος της χώρας μας σε κορύφωση. Πολλοί από τους αλλοδαπούς αλλά και τους ημεδαπούς τουρίστες, βρίσκονται σε περιοχές με έντονη κυνηγητική δραστηριότητα. Οι άνθρωποι αυτοί επιλέγουν την ύπαιθρο της χώρας μας με οικοτουριστικά κριτήρια, αλλά ακόμα και αν δεν είναι αμιγώς έτσι, σε κάθε περίπτωση η επαφή τους με τη φύση, οι περίπατοι και η παραμονή τους σε αυτή, είναι δραστηριότητες ασύμβατες με την άσκηση μια τόσο οχλούσας και δυνητικά επικίνδυνης δραστηριότητας, όπως το κυνήγι. Οι τουριστικές περιοχές κατακλύζονται από πολυάριθμους κυνηγούς, που ενοχλούν τους επισκέπτες και υπάρχουν πολλά σχετικά παράπονα από τουρίστες και επαγγελματίες του τουρισμού.

Το κυνήγι καταλαμβάνει και αναγκαστικά μονοπωλεί τη χρήση περιοχών κατάλληλων για την ανάπτυξη του οικοτουρισμού, και λόγω της φύσης του, επικρατεί και δεν επιτρέπει την παράλληλη ανάπτυξη άλλης δραστηριότητας. Αποτελώντας μια «ψυχαγωγική» δράση που συντελεί στη μείωση, στην όχληση και στον εκφοβισμό της πανίδας είναι μοιραίο να συγκρούεται και να αποδυναμώνει την ανάπτυξη του τριτογενούς τομέα των ήπιων τουριστικών δραστηριοτήτων. Η παρουσία οπλισμένων κυνηγών, πολλές φορές και κατά μήκος των κεντρικών δρόμων είναι συχνή και καθόλου ενθαρρυντική και ασφαλής για τους επισκέπτες ή τους ντόπιους περιηγητές. Πέραν της ασυμβατότητας του κυνηγιού με τις δραστηριότητες του περιπατητικού οικοτουρισμού, του ορειβατικού τουρισμού, της ορνιθοπαρατήρησης, της φωτογραφίας άγριας φύσης, των εκπαιδευτικών περιηγήσεων αναγνώρισης και συλλογής ειδών βοτάνων, καρπών και μυκήτων, εγείρονται σημαντικά ερωτήματα ασφάλειας των επισκεπτών. Επιπλέον, η δυσκολία και η έλλειψη επαρκούς μηχανισμού ελέγχου της λαθροθηρίας, καθιστά ανασφαλή την επίσκεψη ακόμα και των περιοχών στις οποίες απαγορεύεται το κυνήγι.

Β. Επιπτώσεις στη μεταναστευτική ορνιθοπανίδα

Η οδηγία 2009/147/ΕΚ προβλέπει την προστασία των πουλιών κατά τη διάρκεια των μεταναστεύσεων τους και μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγάλη φθινοπωρινή μετανάστευσή τους. Προφανώς, η έναρξη της κυνηγετικής περιόδου μέσα στη φθινοπωρινή μετανάστευση, αντίκειται στις αρχές διατήρησης των πληθυσμών τους και της προστασίας της βιοποικιλότητας.

Γ. Επιπτώσεις στον Μαυροπετρίτη

Στην Ελλάδα αναπαράγεται το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού Μαυροπετρίτη, η αναπαραγωγή του οποίου ξεκινά τον Αύγουστο, με τα νεαρά πουλιά να μεγαλώνουν μέσα στον Σεπτέμβριο. Η χώρα μας έχει μεγάλη ευθύνη, σε παγκόσμιο επίπεδο, για τη διατήρηση αυτού του είδους. Παρόλα αυτά, στην ΑΛΚΥΟΝΗ – τον Σύλλογο Περίθαλψης και Προστασίας Άγριων Ζώων με έδρα την Πάρο – από το 1995 μέχρι σήμερα έχουν φθάσει περίπου 350 Μαυροπετρίτες, από τους οποίους περισσότεροι από τους μισούς ήταν πυροβολημένοι.

Την περίοδο αυτή, το κρισιμότερο δηλαδή διάστημα που έχουν τους νεοσσούς στη φωλιά, ακόμα και το νόμιμο κυνήγι αποτελεί πολύ μεγάλο πρόβλημα, καθώς και μόνο η ηχητική ενόχληση από τους πυροβολισμούς δεν επιτρέπει στους Μαυροπετρίτες να πετούν για να βρούνε την τροφή τους.

3. Λήξη της κυνηγετικής περιόδου την 31η Ιανουαρίου για όλα τα είδη – Κατάργηση των κλιμακωτών ημερομηνιών

Η άσκηση της θήρας κατά τη διάρκεια της προγαμιαίας μετανάστευσης, δηλαδή κατά τη διάρκεια του Φεβρουαρίου, ενέχει μεγαλύτερο κίνδυνο για τα πουλιά απ’ ότι κατά τη λήξη της αναπαραγωγικής περιόδου, τον Αύγουστο.

Ήδη από τον Φεβρουάριο, πολλά πουλιά (θηρεύσιμα και μη) βρίσκονται στη φάση της αναπαραγωγής ή στη φάση της προγαμιαίας μετανάστευσης. Η όχληση και η άμεση θανάτωση των πουλιών σε αυτή τη φάση, έχει τεράστια επίδραση στην ικανότητά τους να αναπαραχθούν και να αυξήσουν τους πληθυσμούς τους. Η Ρυθμιστική Θήρας μέχρι τώρα θέτει κλιμακωτές ημερομηνίες για τη θήρα κάποιων ειδών, με αποτέλεσμα τη δημιουργία των ακόλουθων προβλημάτων:

Α. Μεγάλη πιθανότητα σύγχυσης των ειδών που θηρεύονται με άλλα που δεν πρέπει να θηρεύονται

Παράγοντες της σύγχυσης είναι τόσο η έλλειψη εκπαίδευσης των κυνηγών πάνω στα είδη και την αναγνώρισή τους, όσο και οι ώρες που θηρεύονται τα πουλιά, που συχνά είναι πριν την ανατολή του ήλιου ή μετά τη δύση του, όπου το φως δεν επαρκεί για τη σωστή αναγνώρισή τους. Κύριος παράγοντας, που επηρεάζει ολόκληρη τη θηρευτική δραστηριότητα, είναι η πλημμελής επίβλεψη και ο έλεγχος της θήρας στο πεδίο.

Β. Όχληση της άγριας πανίδας

Η όχληση από την άσκηση της θήρας είναι μεγάλη και πρέπει να υπολογίζεται στη λήψη των αποφάσεων. Η όχληση από το κυνήγι επηρεάζει τόσο τα θηρεύσιμα είδη όσο και τα προστατευόμενα, έχει επιπτώσεις σε όλη την άγρια πανίδα και επηρεάζει σημαντικά τους βιότοπους. Κατά τη διάρκεια του Φεβρουαρίου, πολλά είδη ζώων βρίσκονται σε αναπαραγωγική περίοδο και η όχληση είναι κρίσιμης σημασίας για την επιβίωσή τους.

4. Απαγόρευση της θήρας μέσα στις προστατευόμενες περιοχές του Δικτύου Natura 2000

Αντίθετα με ότι συμβαίνει σε άλλες χώρες, το κυνήγι στην Ελλάδα επιτρέπεται σε όλη την επικράτεια εκτός από ελάχιστα μέρη στα οποία απαγορεύεται, ακόμα και μέσα σε περιοχές με μοναδική βιοποικιλότητα και ιδιαίτερες φυσικές αξίες. Θέση μας είναι να απαγορευτεί το κυνήγι μέσα στις προστατευόμενες περιοχές του Δικτύου Natura 2000, καθώς δεν είναι συμβατό με την προστασία και την ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος, τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και τον ήρεμο χαρακτήρα του τοπίου, στοιχεία τα οποία το Ελληνικό κράτος και η ευρωπαϊκή κοινότητα υποστηρίζουν με μελέτες, επιδοτήσεις και έργα. Η εφαρμογή και η επαύξηση χρηματοδοτικών εργαλείων για την προστασία των περιοχών του Δικτύου Natura 2000 έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με δραστηριότητες, όπως το κυνήγι, που υποβαθμίζουν την οικολογική ισορροπία των πληθυσμών σημαντικών ειδών πανίδας.

Πέρα από τη θανάτωση, οι επιπτώσεις της κυνηγετικής δραστηριότητας στην άγρια πανίδα εντοπίζονται στην όχληση που δέχονται οι πληθυσμοί των ειδών στις θέσεις τροφοληψίας και κούρνιας, όχληση που επιδρά στην ανάπτυξη και ευρωστία τους. Καθώς οι κυνηγοί εισχωρούν σε ευαίσθητα ενδιαιτήματα για τα είδη της άγριας πανίδας, αυξάνουν την κατάσταση στρες του συνόλου των ειδών και όχι μόνο των νόμιμων θηραμάτων, με αποτέλεσμα τα ζώα να μειώνουν τον χρόνο αποδοτικής τροφοληψίας, κοινωνικής συναναστροφής με τα άτομα του πληθυσμού τους και να στρέφονται σε δυσπρόσιτα και οριακά ενδιαιτήματα, τα οποία δεν προσφέρουν την ίδια ποιότητα και ποσότητας τροφής. Ο κυνηγός λειτουργεί ως ανταγωνιστής των μεγάλων θηρευτών και αρπακτικών ειδών, μειώνοντας τη φυσική τους λεία ή αυξάνοντας τη διαταραχή στους πληθυσμούς των ειδών, τα οποία οδηγούνται σε αυξημένη επαγρύπνηση δυσκολεύοντας τη θήρευσή τους από τα άγρια ζώα. Επιπρόσθετα, η αύξηση της άναρχης ανθρώπινης δραστηριότητας του κυνηγιού σε συνδυασμό με τη συνήθη εγκατάλειψη άδειων καλύκων, κουτιών φυσιγγιών και άλλων απορριμμάτων σε διάσπαρτες θέσεις, πέρα από την αισθητική υποβάθμιση του τοπίου, αυξάνει την ευπάθεια κυρίως των δασικών οικοσυστημάτων σε πυρκαγιές.

Η μολυβδίαση αποτελεί άλλη μία σημαντική επίπτωση του κυνηγιού στο περιβάλλον, με σημαντικές επιπτώσεις στις προστατευόμενες περιοχές. Αφορά στη διασπορά μολύβδινων σκαγιών σε σημαντικά ενδιαιτήματα, στη συγκέντρωση μολύβδου στο έδαφος και στη διασπορά του μολύβδου στην τροφική αλυσίδα μέσω των τραυματισμένων διαφυγόντων θηραμάτων, με αποτέλεσμα τη δηλητηρίαση ειδών της ορνιθοπανίδας και μεγάλων θηρευτών μέσω της κατάποσης ή της θήρευσης των τραυματισμένων ζώων.
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση που να αποδεικνύει ότι δεν υπάρχουν επιπτώσεις από το κυνήγι μέσα στις προστατευόμενες περιοχές. Παράλληλα, είναι αντιφατικό να σκοτώνονται για ‘σπορ’ ζώα που ζουν μέσα σε περιοχές για την οποίες η χώρα μας έχει ως υποχρέωση την προστασία και τη βελτίωση των οικοσυστημάτων τους.

Ο αποκλεισμός του κυνηγιού από τις προστατευόμενες περιοχές δεν θα επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό τη δράση της κυνηγετικής κοινότητας, καθώς έχει διαθέσιμο πεδίο στις ευρύτερες μη προστατευόμενες περιοχές.

5. Απαγόρευση θήρας για τα είδη Τρυγόνι, Πετροπέρδικα, Γκισάρι, Καλημάνα, Μπεκατσίνι και Ψαλίδα

Τα είδη Τρυγόνι, Γκισάρι, Καλημάνα και ψαλίδα, χαρακτηρίζονται ως τρωτά από την IUCN, ενώ η Πετροπέρδικα ως σχεδόν απειλούμενο. Ο πληθυσμός όλων των παραπάνω ειδών μειώνεται στην Ευρώπη. Με ποιο κριτήριο λοιπόν συνεχίζεται το κυνήγι τους στη χώρα μας;

Τρυγόνι: το κυνήγι του τρυγονιού αποτελεί απαράδεκτη τακτική εκ μέρους της χώρας μας, που δεν αποκλείεται σύντομα να την οδηγήσει στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ήδη ξεκινήσει την προδικαστική διαδικασία για την Ισπανία και τη Γαλλία, καλώντας τις χώρες αυτές να κάνουν περισσότερα βήματα για την προστασία του είδους. Υπενθυμίζεται ότι τα τελευταία 40 χρόνια, οι πληθυσμοί του τρυγονιού στην Ευρώπη έχουν καταρρεύσει (σε κάποιες χώρες μέχρι και 90%). Στην Ελλάδα, οι ίδιοι οι κυνηγοί – χωρίς σχετική επιστημονική τεκμηρίωση – υποστηρίζουν ότι οι πληθυσμοί είναι σταθεροί με αποτέλεσμα να συνεχίζουν να κυνηγούν κανονικά το είδος που βαίνει προς εξαφάνιση.

Ψαλίδα: Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία των μεσοχειμωνιάτικων καταμετρήσεων υδρόβιων πουλιών (ΜΕΚΥΠ), ο πληθυσμός της Ψαλίδας στην Ελλάδα παρουσιάζει πολύ μεγάλη μείωση. Κατά την περίοδο 2004 – 2015, το είδος μειώθηκε κατά 80%, μειούμενο κατά 15% ανά έτος. Το γεγονός αυτό φαίνεται και στα αποτελέσματα της έρευνας του ΑΠΘ, όπου ο μέσος μέγιστος αριθμός σε 39 περιοχές ανέρχεται περίπου σε 18.000 πουλιά, αριθμός πολύ μικρότερος από τον αντίστοιχο των παλαιότερων ετών στην Ελλάδα.

Παρόλα αυτά, οι συγγραφείς της μελέτης του ΑΠΘ αποσιωπούν το γεγονός αυτό και θεωρούν ότι το κυνήγι της Ψαλίδας πρέπει να συνεχιστεί απρόσκοπτα και μάλιστα σε παρατεταμένη κυνηγετική περίοδο (μέχρι 10/2).

Τα είδη Καλημάνα, Μπεκατσίνι και Ψαλίδα, το 2021 άλλαξαν προς το χειρότερο status στον κόκκινο κατάλογο των Ευρωπαϊκών πουλιών που εξέδωσε το Birdlife International. Η μείωση των πληθυσμών τους θα έπρεπε από μόνη της να σημαίνει ότι δεν πρέπει να κυνηγιούνται, εφόσον το κριτήριο είναι η αειφορία και η διατήρηση των ειδών. Τα είδη αυτά αποδεδειγμένα μειώνονται βάσει ανεξάρτητων επιστημονικών μελετών του Birdlife International, τα αποτελέσματα των οποίων έρχονται σε πλήρη αντίφαση με τις μελέτες που εκπονούν τα κυνηγετικά σωματεία και μέχρι σήμερα χρησιμοποιεί το Υπουργείο.

6. Ρυθμίσεις θήρας στις νησιωτικές περιοχές

Προτείνεται η δημιουργία εξαιρέσεων στις νησιωτικές περιοχές, με κατά τόπους απαγορεύσεις ή περιορισμούς στη θήρα. Συγκεκριμένα, προτείνεται:

Α. Η απαγόρευση της θήρας στα μικρά νησιά λόγω του μικρού μεγέθους τους, της δυσανάλογα μεγάλης όχλησης από το κυνήγι και της αδυναμίας διαφυγής των θηραμάτων. Τα μικρά νησιά χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα κατά τις μεταναστεύσεις των πουλιών, με αποτέλεσμα να συγκεντρώνονται σχετικά μεγάλοι αριθμοί σε μικρές εκτάσεις. Τα πουλιά την περίοδο αυτή είναι ιδιαίτερα κουρασμένα, ενώ παράλληλα δεν έχουν δυνατότητα να διαφύγουν. Η μικρή έκταση πολλών νησιών επηρεάζει δυσανάλογα και όλα τα μη-θηρεύσιμα είδη.

Β. Στα μεγαλύτερα νησιά, προτείνεται ο χρονικός περιορισμός της θήρας καθώς ο συνδυασμός της χαμηλής βλάστησης, της ξηρασίας και της υπερβόσκησης δημιουργεί ένα αφιλόξενο περιβάλλον και προκαλεί άνισες συνθήκες θήρευσης.

Γ. Απαγόρευση της θήρας στα νησιά όπου δεν υπάρχει Δασοφυλακείο. Χωρίς Δασοφυλακείο είναι αδύνατος ο έλεγχος της εύρυθμης λειτουργίας της θήρας. Οι λαθροθήρες είτε είναι μόνιμοι κάτοικοι των νησιών, είτε έρχονται με ιδιωτικά σκάφη από άλλες περιοχές και κυνηγούν χωρίς κανένα περιορισμό. Ακόμη και σε περίπτωση καταγγελίας, είναι δύσκολη η άμεση μετάβαση των δασοφυλάκων στην περιοχή, αφού το Δασοφυλακείο βρίσκεται σε άλλο νησί και πολλές φορές είτε δεν υπάρχει μέσο μετακίνησης των ελεγκτών, είτε οι καιρικές συνθήκες δεν επιτρέπουν τη μετάβαση.

7. Απαγόρευση του κυνηγιού της Αλεπούς και του Πετροκούναβου

Προτείνουμε την απαγόρευση του κυνηγιού της Αλεπούς και του Πετροκούναβου, με οποιοδήποτε μέσο, καθώς αποτελούν είδη ρυθμιστές των πληθυσμών των τρωκτικών και βάσει της αρχής ότι κάθε είδος διαδραματίζει τον ειδικό ρόλο του στην ισορροπία του οικοσυστήματος. Επιπρόσθετα, στις περιοχές που υπάρχουν εκτροφεία μινκ, η Αλεπού είναι ο μοναδικός φυσικός θηρευτής τους, ικανός να αποτρέψει την εξάπλωσή τους όταν αυτά διαφεύγουν στο φυσικό περιβάλλον.

Η “επικήρυξη” μη βρώσιμων ειδών συμβάλλει στη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων, καθώς δημιουργεί την ψευδή εντύπωση ότι τα είδη αυτά είναι “επιβλαβή” – όπως αποκαλούνταν στο παρελθόν – και ότι πρέπει με κάθε τρόπο και μέσο να εξαφανιστούν. Είναι άλλωστε γνωστές οι συνέπειες που έχει η απαράδεκτη αυτή πρακτική, η οποία εξακολουθεί δυστυχώς να εφαρμόζεται στη χώρα μας οδηγώντας στον αφανισμό σπάνια και αυστηρά προστατευόμενα είδη της Ελληνικής πανίδας.

8. Απαγόρευση του κυνηγιού της Κάργιας, της Καρακάξας, της Κουρούνας και του Ψαρονιού

Προτείνουμε την απαγόρευση του κυνηγιού της Κάργιας, της Καρακάξας, της Κουρούνας και του Ψαρονιού, βάσει της αρχής ότι κάθε είδος διαδραματίζει τον ειδικό ρόλο του στην ισορροπία του οικοσυστήματος. Το ανεξέλεγκτο κυνήγι τους παντού δεν αντιστοιχεί στις περιορισμένες επιπτώσεις που πιθανά να έχουν κάποια από τα είδη αυτά σε ορισμένες μόνο κατηγορίες καλλιεργειών και σε συγκεκριμένες περιοχές. Η διαχείριση τυχόν προβλημάτων δεν μπορεί να επαφίεται στην κυνηγητική δραστηριότητα γενικώς, αλλά πρέπει να γίνεται βάσει ορθολογικών σχεδίων βασισμένων σε κατάλληλες ειδικές μελέτες για κάθε περιοχή.

9. Γενίκευση υποχρέωσης χρήση φωσφορίζοντος πορτοκαλί ενδύματος σε όλους τους κυνηγούς

Σύμφωνα με τις ετήσιες Υπουργικές Αποφάσεις περί ρυθμίσεων θήρας των τελευταίων ετών, θεσπίζεται η υποχρέωση χρήσης φωσφορίζοντος πορτοκαλί ενδύματος στον κορμό του σώματος, κατά τη θήρα αγριογούρουνου, λαγού, μπεκάτσας και ορτυκιού, προς αποφυγή ατυχημάτων.

Επί τούτου, θα θέλαμε κατ’ αρχήν να επισημάνουμε την ανάγκη διόρθωσης της διατύπωσης στην ΥΑ καθώς η φράση “προς αποφυγή ατυχημάτων” εμφανίζεται εσφαλμένα, προφανώς εκ παραδρομής, δύο φορές (στην αρχή και στο τέλος της πρότασης).

Πέραν όμως αυτού, η διάταξη ελέγχεται και ως προς το ουσιαστικό περιεχόμενό της στο οποίο εμφιλοχώρησαν σοβαρά λογικά σφάλματα. Συγκεκριμένα, αντί του λογικά ορθού ήτοι να γενικευτεί η υποχρέωση χρήσης του φωσφορίζοντος ενδύματος στο σύνολο των κυνηγών επελέγη το λογικά αδόκιμο ήτοι να περιοριστεί η χρήση μόνο σε ορισμένους από αυτούς, με κριτήριο το είδος του θηράματος που καταδιώκουν.

Με την προσέγγιση αυτή όμως αποδυναμώνεται το περιεχόμενο της διάταξης ως κανόνα δικαίου διότι για να στοιχειοθετηθεί το ποινικό αδίκημα της έλλειψης του φωσφορίζοντος ενδύματος θα πρέπει να είναι γνωστό ως στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης του αδικήματος, ότι ο παραβάτης θήρευε κάποιο από τα είδη θηραμάτων που αναφέρονται στην απόφαση. Συχνά όμως αυτό δεν είναι δυνατό να αποδειχθεί με πραγματικά περιστατικά και συνήθως αποτελεί αξιολογική κρίση του Δασικού οργάνου που βεβαιώνει την παράβαση, υποβαθμίζοντας την αξιοπιστία του κατηγορητηρίου.

Αλλά ακόμη και οι αιτιάσεις περί αποφυγής ατυχημάτων είναι αμφίβολο κατά πόσο υπηρετούνται από τη διατύπωση περί υποχρέωσης χρήσης του φωσφορούχου πορτοκαλί ενδύματος μόνο από τους κυνηγούς που θηρεύουν τα αναφερόμενα στην απόφαση είδη θηραμάτων.

Είναι προφανές ότι το φωσφορούχο ένδυμα έχει ως στόχο να καταστήσει τον φορέα αυτού άμεσα ορατό από τους άλλους κυνηγούς που δραστηριοποιούνται στην ίδια περιοχή και ως εκ τούτου να τον προστατέψει από πυροβολισμούς που εκ παραδρομής θα στραφούν εναντίον του είτε από πλάνη εάν κάποιος άλλος κυνηγός βάλει εναντίον του επειδή τον εξέλαβε ως θήραμα είτε τυχαία εάν βρεθεί στην γραμμή βολής άλλου κυνηγού που έβαλε μεν εναντίον θηράματος χωρίς όμως να έχει αντιληφθεί την παρουσία του.

Υπό αυτήν την έννοια, το είδος των θηραμάτων που κυνηγά κάθε κυνηγός είναι αδιάφορο ως προς την ασφάλεια του, ενώ αποκτά ιδιαίτερη σημασία το είδος των θηραμάτων που θηρεύουν οι άλλοι κυνηγοί με τους οποίους μοιράζεται τον ίδιο κυνηγότοπο. Για παράδειγμα, εάν δύο κυνηγοί θηρεύουν στην ίδια περιοχή και ο πρώτος κυνηγά φάσες ενώ ο δεύτερος λαγούς, τότε ο μεν πρώτος δεν υποχρεούται να φέρει φωσφορούχο ένδυμα καίτοι αποτελεί εν δυνάμει θύμα εσφαλμένων βολών του δεύτερου, ο δε δεύτερος υποχρεούται να φέρει φωσφορούχο ένδυμα παρότι ουδόλως κινδυνεύει από τις βολές του πρώτου. Το σοβαρό λογικό σφάλμα είναι προφανές.

Πέραν όμως της προστασίας της ανθρώπινης ζωής, η γενίκευση της χρήσης του φωσφορούχου πορτοκαλί ενδύματος από όλους τους κυνηγούς, θα καταστήσει απλούστερη και κατά συνέπεια αποτελεσματικότερη τη διάταξη και θα συμβάλλει προς το σκοπό της μείωσης της παράνομης θήρας διότι κανένας λαθροκυνηγός δεν θα είναι πρόθυμος να φέρει φωσφορούχο ένδυμα. Οπότε είτε θα εγκαταλείψει την παράνομη θήρα είτε θα διαπράττει επιπροσθέτως και ένα δεύτερο αδίκημα που θα αφορά στη μη χρήση του ειδικού ενδύματος. Σε αυτήν τη δεύτερη περίπτωση πλέον της επιβάρυνσης του κατηγορητηρίου με ένα δεύτερο αδίκημα, είναι παράλληλα πολύ πιθανό ότι θα αποδυναμώνονται άλλοι υπερασπιστικοί ισχυρισμοί, όπως για παράδειγμα η συχνή δικαιολογία ότι η θήρα εντός καταφυγίου άγριας ζωής είναι αποτέλεσμα πλάνης περί των ορίων του καταφυγίου και όχι δόλου.

Επίσης πιστεύουμε ότι η θεσμοθέτηση υποχρέωσης αναγραφής ενός μοναδικού κωδικού που θα αποδίδεται από το Δασαρχείου και θα εμφανίζεται με τρόπο ευδιάκριτο επί του φωσφορούχου ενδύματος, επιτρέποντας την ταυτοποίηση του κυνηγού από απόσταση, θα συνέβαλε τόσο στην μείωση του παράνομου κυνηγίου όσο και στον περιορισμό των κάθε λογής εντάσεων, καβγάδων και αψιμαχιών διότι θα αφαιρούσε το καθεστώς της ανωνυμίας που συχνά αποτελεί πηγή παρεπόμενων προβλημάτων.

Προτείνουμε, επίσης, να γίνεται ρητή αναφορά πως η απουσία του προβλεπόμενου φωσφορούχου ενδύματος, θα συνιστά ιδιαιτέρως επιβαρυντική περίπτωση εφόσον συντρέχει αθροιστικά με οποιοδήποτε άλλη περί θήρας παράβαση.

10. Αύξηση των ελάχιστων ορίων κυνηγιού από τις κατοικημένες περιοχές

Το κυνήγι σε ακτίνα 250 μέτρων από τις κατοικημένες περιοχές και σε ακτίνα 100 μέτρων από μεμονωμένες κατοικίες δημιουργεί συχνά σοβαρούς κινδύνους στους χρήστες των περιοχών αυτών. Προτείνουμε την αύξηση των αποστάσεων κυνηγιού σε ακτίνα 500 μέτρων από τα όρια των οικισμών και 250 μέτρων από τις μεμονωμένες κατοικίες.

11. Απαγόρευση κυνηγιού πάνω στους δρόμους

Όπως αναφέρθηκε, η συχνή παρουσία οπλισμένων κυνηγών κατά μήκος των δρόμων είναι συχνή και καθόλου ενθαρρυντική και ασφαλής για τους επισκέπτες ή τους ντόπιους περιηγητές. Για τους λόγους αυτούς προτείνεται η απαγόρευση κυνηγιού κατά μήκος των δρόμων και σε παράπλευρη ζώνη 100 μέτρων από αυτούς.

12. Τοποθέτηση GPS και καμερών στα οχήματα των δασικών υπαλλήλων και των θηροφυλάκων

Η τοποθέτηση GPS και καμερών στα οχήματα των δασικών υπαλλήλων και των θηροφυλάκων θα βελτιώσει και ενισχύσει τον έλεγχο της λαθροθηρίας και την ορθή λειτουργία του ελεγκτικού μηχανισμού της θήρας.

13. Κατάργηση της πανελλαδικής άδειας κυνηγιού – Απαγόρευση κυνηγίου σε κυνηγούς από άλλες χώρες και δυνατότητα σε Έλληνες να κυνηγούν σε δύο μόνο περιφέρειες ανά κυνηγετική περίοδο.

Σε καμία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν υπάρχει άδεια κυνηγιού για όλη την επικράτεια της χώρας, παρά μόνο για συγκεκριμένες περιφέρειες. Κατ’ αντιστοιχία προτείνουμε την κατάργηση της πανελλαδικής άδειας θήρας. Ας δίνεται σε κάθε κυνηγό η δυνατότητα να επιλέξει 2 μόνο περιφερειακές ενότητες, μέσα στις οποίες θα μπορεί να κυνηγάει κάθε κυνηγητική περίοδο. Είναι συχνό το φαινόμενο του ‘κυνηγετικού τουρισμού’, όπου κυνηγοί από μεγάλες πόλεις πληρώνουν ντόπιους κυνηγούς ως οδηγούς, είτε άλλες φορές μετακινούνται μόνοι τους σε μέρη ελκυστικά για κυνήγι. Αυτό σημαίνει ότι μέρη όπως είναι το Δέλτα του Έβρου δέχονται δυσανάλογα μεγάλη πίεση για την έκταση τους και την φέρουσα ικανότητα τους, με εκατοντάδες κυνηγούς από τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Σύμφωνα με τις σημερινές διατάξεις, τίποτα δεν εμποδίζει 10.000 κυνηγούς να βρεθούν ταυτόχρονα στο Δέλτα του Έβρου ή σε άλλα ελκυστικά για κυνήγι μέρη, το οποίο συμβαίνει δυστυχώς, με πολύ αρνητικά αποτελέσματα για τα άγρια ζώα που ζουν εκεί. Αντίστοιχα θα πρέπει να απαγορευτεί το κυνήγι σε κυνηγούς που προέρχονται από άλλες χώρες. Είναι γνωστό το φαινόμενο κατά το οποίο Ιταλοί κυνηγοί έρχονται και κάνουν τεράστιες ζημιές στη χώρα μας, όπου μπορούν να κυνηγήσουν πιο ανεξέλεγκτα, περισσότερα είδη, και για ολόκληρο το μήνα Φεβρουάριο κατά τον οποίο απαγορεύεται το κυνήγι στη χώρα τους. Η δράση τους είναι γνωστή σε όλους όσους ασχολούνται με το θέμα, και ακόμα και κυνηγετικές οργανώσεις έχουν αντίρρηση για αυτή τη δραστηριότητα, δυστυχώς όμως μόνο επειδή τους βλέπουν ανταγωνιστικά.

14. Απαγόρευση θήρας σε ιδιωτική ιδιοκτησία δίχως την συγκατάθεση του ιδιοκτήτη.

Το κυνήγι αποτελεί σήμερα «χόμπι» που επηρεάζει δραματικά τους πληθυσμούς των άγριων ζώων και είναι μία από τις βασικότερες αιτίες απώλειας βιοποικιλότητας – Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 2020, https://www.europarl.europa.eu/news/el/headlines/society/20200109STO69929/apoleia–viopoikilotitas–pou–ofeiletai–kai–giati–mas–afora

Στο SaveWild είμαστε προφανώς υπέρ της ολικής κατάργησης του κυνηγιού. Μέχρι τότε όμως, επείγει να επικαιροποιηθεί η σχετική νομολογία μας, από την σκοπιά της αυστηρής προστασίας της Άγριας Ζωής. Η τρέχουσα είναι παρωχημένη και γεμάτη προβληματικές διατάξεις, όπως αυτή που επιτρέπει την ελεύθερη άσκηση του κυνηγιού εντός ξένης ιδιοκτησίας δίχως την συγκατάθεση του ιδιοκτήτη. Πράγματι, ο νόμος περί θήρας – Ν.Δ. 86/1969 – ΦΕΚ Α-7/18-1-1969 – επιτρέπει το κυνήγι σε καλλιεργούμενες και μη καλλιεργούμενες ιδιωτικές εκτάσεις, δίχως άδεια από τον ιδιοκτήτη, αν πχ η περίφραξη της ιδιοκτησίας δεν υπερβαίνει το 1,50 μέτρο, ή αν η καλλιεργούμενη ιδιωτική έκταση βρίσκεται είναι εκτός της περιόδου από την ανθοφορία μέχρι τη συγκομιδή των καρπών κ.λ.π.

Πέρα από τα προφανή προβλήματα συγκρούσεων που δημιουργεί, όταν αρκετοί ιδιοκτήτες γης βρίσκονται αντιμέτωποι με κυνηγούς που εισέρχονται στην ιδιοκτησία τους και αρνούνται να απομακρυνθούν, ή τα περιττά, ανεπιθύμητα, έξοδα στα οποία εξαναγκάζονται για να περιφράξουν την ιδιοκτησία τους προκειμένου να κρατήσουν έξω τους κυνηγούς, η εν λόγω διάταξη εγείρει και νομικά ζητήματα, από την σκοπιά της μη ελεύθερης διάθεσης των περιουσιακών στοιχείων του καθένα όπως αυτός νομίζει, αλλά και σοβαρά ζητήματα δημόσιας υγείας λόγω της διάχυτης βιοσυσσώρευσης του μολύβδου των σκαγιών στο έδαφος που ελλοχεύει σοβαρούς κινδύνους στο πεδίο της διατροφικής αλυσίδας – https://savewild.gr/2022/05/symperifora–tou–molyvdou–sto–edafos.

Τι ορίζει σχετικά η Ελληνική Νομοθεσία
Το άρθρο 256 του Ν.Δ. 86/1969 – ΦΕΚ Α-7/18-1-1969 – https://www.kodiko.gr/nomothesia/document/524554/n.d.-86-1969 – περί «Απαγορευμένων εις την θήραν χώρων», ορίζει ότι το κυνήγι απαγορεύεται δίχως την συγκατάθεση του ιδιοκτήτη ή και του ενοικιαστή της όποιας ιδιόκτητης έκτασης στις περιπτώσεις:

α. Των αμπελώνων, από την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου έως τη λήξη του τρυγητού.
β. Των αθέριστων λειμώνων.
γ. Εντός καλλιεργουμένων εκτάσεων ή οπωρώνων από την ανθοφορία μέχρι και τη συγκομιδή των καρπών.
δ. Εντός περιφραγμένων ιδιόκτητων εκτάσεων με «συνεχές αδιαπέραστο και ανυπέρβλητο από άνθρωπόν φράχτη παντός είδους, ύψους τουλάχιστον ενός και ημίσεος του μέτρου (1,50)»

Το συγκεκριμένο άρθρο παρέμεινε «αναλλοίωτο» στο χρόνο πλην μιας τροποποίησης με τον ν. 177/75 (ΦΕΚ 205 Α’) – «Περί αντικαταστάσεως και συμπληρώσεως διατάξεών τινων του Ν.Δ.86/69 «περί Δασικού Κώδικος» – σύμφωνα με την οποία «απαγορεύεται η τοποθέτησις απαγορευτικών της θήρας πινακίδων, άνευ προηγουμένης εγγράφου – εγκρίσεως της οικείας Δασικής Αρχής», με λίγα λόγια για το κυνήγι εντός της ιδιωτικής ιδιοκτησίας δεν αποφασίζει ο ιδιοκτήτης αλλά η Δασική Υπηρεσία (sic !!!).

Τι γίνεται όμως σε άλλες χώρες ;

1. Στο Ηνωμένο Βασίλειο απαγορεύεται αυστηρά το κυνήγι σε ιδιωτικές εκτάσεις – κτήματα και αγρούς – δίχως την γραπτή συγκατάθεση του ιδιοκτήτη. Επιτρέπεται μεν η διέλευση των κυνηγών από αυτές, αλλά απαγορεύεται αυστηρά το κυνήγι στο εσωτερικό τους, ενώ η διέλευση μπορεί να ανακληθεί σε οποιαδήποτε στιγμή. Η παράβαση του νόμου επισύρει αυστηρές κυρώσεις, πρόστιμο ή και φυλάκιση, για παράνομο κυνήγι ή πρόκληση περιττής ταλαιπωρίας σε ζώο. Η κυνηγετική νομοθεσία στο Ηνωμένο Βασίλειο – https://www.gov.uk/hunting – είναι ιδιαίτερα αυστηρή σε σημείο που να ορίζει ως ποινικό αδίκημα το κυνήγι σε δημόσια μονοπάτια, βάσει του νόμου «περί Περιβάλλοντος» του 1990.
2. Στη Γαλλία απαγορεύεται η είσοδος κυνηγών σε ιδιωτική γη δίχως τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη, βάσει του άρθρου L422-1 του «Κώδικα Περιβάλλοντος» – Code de l’Εnvironment.
   
3. Στην Ιταλία η άσκηση της κυνηγετικής δραστηριότητας σε ιδιωτική έκταση απαγορεύεται μόνο εάν ο ιδιοκτήτης ζητήσει να εξαιρεθεί η ιδιοκτησία του από την Ρυθμιστική που συντάσσει η Περιφέρεια του – «Piano Faunistico Venatorio» – εντός τριάντα ημερών από τη δημοσίευση της και με την προϋπόθεση ότι το αίτημα του δεν έρχεται σε αντίθεση με αυτή. Διαφορετικά, ισχύουν οι ίδιοι περίπου περιορισμοί που ισχύουν στη χώρα με κάποιες διαφοροποιήσεις.
4. Στην Αυτόνομη Περιφέρεια της Ανδαλουσίας, στην Ισπανία, το κυνήγι σε ιδιωτική έκταση επιτρέπεται μόνο με έγγραφη εξουσιοδότηση του ιδιοκτήτη, διαφορετικά αποτελεί αδίκημα – https://www.citizensadvice.org.es/faq/hunting-season-the-law.
   
5. Μολονότι αναφέρεται σε σχετική υπόθεση στην Γερμανία, μια απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – ΕΔΔΑ της 26ης Ιουνίου του 2012 θεσπίζει ένα είδος δικαιώματος στην αντίρρηση συνείδησης κατά του κυνηγιού, προφανώς υπέρ των ιδιοκτητών γης που δεν σκοπεύουν να επιτρέψουν το κυνήγι στο εσωτερικό της ιδιοκτησίας τους. Με λίγα λόγια, ο ιδιοκτήτης δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται να ασκούν το κυνήγι στη γη του εάν αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις προσωπικές και ηθικές του πεποιθήσεις. Πρόκειται για μία απόφαση που προβάλλει το θέμα της ιδιοκτησίας στην ευρύτερη δυνατή του έννοια, αναγνωρίζοντας στον ιδιοκτήτη όχι μόνο το εμπράγματο δικαίωμα επί του περιουσιακού του στοιχείου αλλά και το αναφαίρετο δικαίωμα να εκφράζει και να εφαρμόζει, μέσω της περιουσίας του, τις δικές του ιδέες.

Tου διασφαλίζει το «ιερό» δικαίωμα να απαγορεύει την εισβολή τρίτων στη γη του αλλά και το άλλο τόσο «ιερό» δικαίωμα να μην επιτρέπει την αλλαγή της σχέσης του με την ιδιοκτησία του και με το περιβάλλον από πεποιθήσεις άλλων και, εν προκειμένων, ως προς το κυνήγι. Πρόκειται για μία απόφαση που αν και δεν εφαρμόζεται άμεσα στην υπόλοιπη Ευρώπη, θα μπορούσε να ανοίξει νέα σενάρια για όλους και για τη χώρα μας.
Είμαστε στη διάθεσή σας για κάθε επιπρόσθετη πληροφορία.

Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές του Μαίου 2023 οι δηλώσεις του κου Αμυρά (ΝΔ) και του κου. Φάμελλου (ΣΥΡΙΖΑ), όπου μπορείτε να τις δείτε παρακάτω μας προκάλεσαν πολλά ερωτήματα, αλλά, επειδή είναι προεκλογική περίοδος δεν είναι τώρα η ώρα να συζητηθούν. Γιατί, για τον απλό λόγο πως άλλα θα μας λέγανε τώρα οι υποψήφιοι και άλλα θα πράξουν μετά τις εκλογές. Την έχουμε ξαναδεί αυτή την παράσταση εντός του ΥΠΕΝ.

Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του, αλλά όταν αφορά θέματα γύρω από το κυνήγι και τις επιπτώσεις που έχει στο περιβάλλον, την άγρια ζωή, και την ασφάλεια των πολιτών εκεί μένουμε (και επιμένουμε) στην λογική, την έρευνα και τις παγκόσμιες μελέτες.

​Δεν είναι ιδανικό για τους πολιτικούς να τάσσονται αποκλειστικά στο πλευρό των κυνηγών όταν πρόκειται για την προστασία της άγριας ζωής, διότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ανισορροπίες στις προσπάθειες διατήρησης και να θέσει σε κίνδυνο τη συνολική ευημερία των οικοσυστημάτων. Ακολουθούν μερικοί λόγοι για τους οποίους η προσέγγιση αυτή είναι προβληματική:

Οικολογική ισορροπία: Η προστασία της άγριας ζωής απαιτεί τη διατήρηση μιας ευαίσθητης οικολογικής ισορροπίας. Εάν οι πολιτικοί δίνουν προτεραιότητα στα συμφέροντα των κυνηγών πάνω απ' όλα, μπορεί να διαταράξουν αυτή την ισορροπία ευνοώντας την υπερεκμετάλλευση ορισμένων ειδών. Το υπερκυνήγι μπορεί να οδηγήσει σε μείωση των πληθυσμών ή ακόμη και σε εξαφάνιση, προκαλώντας οικολογικές ανισορροπίες και επηρεάζοντας αρνητικά άλλα είδη που εξαρτώνται από το θηρευόμενο είδος.

Απώλεια βιοποικιλότητας: Η προστασία της βιοποικιλότητας είναι ζωτικής σημασίας για τη μακροπρόθεσμη υγεία των οικοσυστημάτων. Εστιάζοντας αποκλειστικά στα συμφέροντα του κυνηγιού, οι πολιτικοί μπορεί να υπονομεύσουν τις προσπάθειες για τη διατήρηση ενός ποικίλου φάσματος ειδών. Η απώλεια της βιοποικιλότητας μπορεί να οδηγήσει σε αλυσιδωτές επιπτώσεις σε όλα τα οικοσυστήματα, οδηγώντας στη μείωση άλλων ειδών, στη διακοπή των τροφικών αλυσίδων και στη μείωση της ανθεκτικότητας των οικοσυστημάτων.

Ηθικές ανησυχίες: Οι κυνηγετικές πρακτικές μπορεί να εγείρουν ηθικούς προβληματισμούς. Ορισμένες μέθοδοι κυνηγιού, όπως το κυνήγι τρόπαιων ή η λαθροθηρία, επικρίνονται ευρέως για τον αρνητικό αντίκτυπό τους στην ευημερία των ζώων. Οι πολιτικοί που συντάσσονται αποκλειστικά με τους κυνηγούς μπορεί να παραβλέψουν ή να υποβαθμίσουν αυτές τις ηθικές ανησυχίες, γεγονός που μπορεί να διαβρώσει την εμπιστοσύνη του κοινού και την υποστήριξη των προσπαθειών διατήρησης.

Κοινή γνώμη: Οι στάσεις του κοινού απέναντι στη διατήρηση της άγριας ζωής είναι ποικίλες. Ενώ ορισμένα άτομα μπορεί να υποστηρίζουν το κυνήγι, πολλοί άλλοι δίνουν προτεραιότητα στην προστασία και τη διατήρηση της άγριας ζωής. Οι πολιτικοί θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη το ευρύτερο δημόσιο συμφέρον και να υποστηρίζουν μέτρα διατήρησης που αντικατοπτρίζουν τις αξίες και τις ανησυχίες των ψηφοφόρων τους.

Βιώσιμες πρακτικές: Οι προσπάθειες διατήρησης αποσκοπούν στην προώθηση της βιωσιμότητας και στη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας των φυσικών πόρων. Η υπερεκμετάλλευση της άγριας ζωής μπορεί να εξαντλήσει τους πληθυσμούς και να διαταράξει τα φυσικά συστήματα. Οι πολιτικοί πρέπει να υποστηρίζουν βιώσιμες πρακτικές που εξισορροπούν τις ανάγκες του περιβάλλοντος ασχέτως αν ακολουθούν τα θέλω των κυνηγών, λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως η δυναμική των πληθυσμών, η προστασία των ενδιαιτημάτων και οι βιώσιμες ποσοστώσεις συγκομιδής.

Είναι σημαντικό για τους πολιτικούς να υιοθετήσουν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για τη διατήρηση της άγριας ζωής, λαμβάνοντας υπόψη το ευρύτερο οικολογικό πλαίσιο, τις ηθικές εκτιμήσεις, την κοινή γνώμη και τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των φυσικών πόρων. Η εξισορρόπηση των συμφερόντων των κυνηγών με την ανάγκη προστασίας και διατήρησης του περιβάλλοντος είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση υγιών οικοσυστημάτων και τη διαφύλαξη της άγριας ζωής για τις μελλοντικές γενιές.

Τα αγριογούρουνα (Sus scrofa) μπορεί να αποτελούν φυσικό μέρος του οικοσυστήματος στην Ελλάδα, αλλά οι Κυνηγετικοί Σύλλογοι επί σειρά ετών απελευθέρωναν αγριόχοιρους σε όλη την χερσαία Ελλάδα για να έχουν περισσότερα ζώα να σκοτώνουν χωρίς να σταματήσει το χόμπι - δραστηριότητα τους. Αυτά τα ζώα ήταν από εκτροφεία, τα οποία ήταν και συνηθισμένα στην παρουσία των ανθρώπων.

Η ίδια η Πολιτεία, και συγκεκριμένα το Υπουργείο Γεωργίας με τις εγκυκλίους υπ' αριθμ. 91053/1437/28-3-2001 και υπ’ αριθμ. 85782/1209/25-2-2002, δηλαδή 21 χρόνια πίσω, προσπάθησε να βάλει φρένο στην ασυδοσία των κυνηγών για τους εμπλουτισμούς και τις απελευθερώσεις των αγριόχοιρων στην Ελλάδα αφού τους απαγόρεψε να αγοράζουν και να απελευθερώνουν αγριογούρουνα από ιδιωτικά εκτροφεία.

Ενώ με την εγκύκλιο της Γενικής Διεύθυνσης Θήρας του Υ.Α.Α.Τ. 96231/1931 της 15-4-2004, περιορίστηκαν τα είδη που μπορεί κάποιος κυνηγητικός σύλλογος να προμηθευτεί και μπήκαν περιορισμοί στα είδη που επιτρέπονταν να αγοραστούν ανάλογα με την περιοχή που επρόκειτο να απελευθερωθούν. Η μέγιστη παρέμβαση εντοπίζεται στην απαγόρευση στους κυνηγετικούς συλλόγους της αγοράς αγριογούρουνων με σκοπό την απελευθέρωσή τους στο φυσικό περιβάλλον (σε ΚΑΖ, ή σε άλλες περιοχές που ισχύουν τοπικές ή χρονικές απαγορεύσεις Θήρας). Αγριογούρουνο δεν μπορούν να προμηθευτούν ούτε από κρατικά εκτροφεία, αλλά ούτε και από ιδιωτικά. Επίσης, δεν επιτρέπεται να εισάγουν αγριογούρουνα από άλλες χώρες γι’ αυτό το σκοπό.

Καταφέραμε να συγκεντρώσουμε διαθέσιμα δημόσια στοιχεία που δείχνουν ότι από το 1989 έως το 2015, αρκετοί κυνηγετικοί σύλλογοι απελευθέρωσαν αγριογούρουνα σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, μεταξύ των οποίων ο Κ.Σ. Μεγαλόπολης, ο Κ.Σ. Άρτας, και ο Κ.Σ. Καρδίτσας. Τα στοιχεία που βρήκαμε είναι ελεύθερα διαθέσιμα στο Dataset: Απελευθερώσεις Αγριόχοιρων στην Ελλάδα από Κυνηγετικές Οργανώσεις. (https://doi.org/10.6084/m9.figshare.22679869.v2) μαζί με συνδέσμους και για τις πηγές των στοιχείων αυτών, όπως π.χ. Διαύγεια. Αλλά πρέπει να τονιστεί πως αυτά τα διαθέσιμα στοιχεία αφορούν μόνο ότι μπορέσαμε να βρούμε, ενώ κατέστη αδύνατον να βρούμε διαθέσιμα ηλεκτρονικά στοιχεία για την δεκαετία του '90 που ίσως και να οφείλεται στην μη ψηφιοποίηση όλων των δεδομένων εκείνης της δεκαετίας ή και τη μη ύπαρξη πια τέτοιων εγγράφων μιας και οι απελευθερώσεις γινόντουσαν με διαφορετικό τρόπο.

Και σαφώς εδώ προκύπτουν και τα ερωτήματα: (1) για ποιο λόγο  απελευθερώθηκαν όλοι αυτοί οι αγριόχοιροι και σε τέτοιες ποσότητες και στις συγκεκριμένες τοποθεσίες μιας και δεν υπήρχε πρόβλημα με τον πληθυσμό του αγριόχοιρου; (2) με τι ελέγχους DNA; και (3) τι μέτρα ελήφθησαν ώστε να μην υπάρξει υβριδισμός;

Από τα στοιχεία αυτών των απελευθερώσεων αγριόχοιρων και μάλιστα σε περιοχές που τα τελευταία χρόνια δεν υπήρχε πρόβλημα με μείωση πληθυσμού του αγριόχοιρου σε τέτοιο βαθμό που να ανάγκαζε την πολιτεία να επέμβει για να αυξήσει τον πληθυσμό, οδηγεί ίσως και σε πρώιμα συμπεράσματα μήπως αυτές οι απελευθερώσεις συνέβαλαν σε υβριδισμό με τους οικόσιτους χοίρους, αν και εφ' όσον δεν ήταν ήδη από την αρχή υβρίδια όταν απελευθερώθηκαν. Αυτός ο υβριδισμός, ο οποίος αποτελεί ένα μείζων θέμα, έχει οδηγήσει στην απώλεια της γενετικής ποικιλομορφίας και στον εκτοπισμό των γηγενών πληθυσμών αγριόχοιρων, γεγονός που αποτελεί κύρια σοβαρή απειλή για τους καθαρόαιμους πληθυσμούς των αγριόχοιρων που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα επόμενα χρόνια. Αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και απειλή για την ασφάλεια των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, όπως π.χ. καλλιέργειες, οδικοί άξονες, κ.λ.π. μιας και αρνείται πεισματικά η πολιτική ηγεσία να ακούσει σε εναλλακτικές ιδέες, πέρα της θήρας που προτείνουν οι κυνηγετικές οργανώσεις.

Είναι σαφές ότι οι κυνηγετικές οργανώσεις που απελευθέρωσαν αυτά τα ζώα φέρουν τεράστια ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα. Ενώ, ο συνεχόμενος από πλευράς τους σκοπός να δείχνουν το δάχτυλο προς όλες τις κατευθύνσεις ότι όλοι οι υπόλοιποι φταίνε, είναι έτσι, ώστε να πιέσουν και να αναγκάσουν την πολιτεία να τους αφήσει να κυνηγάνε όπως και όποτε θέλουν αυτοί τους αγριόχοιρους. Προσπαθόντας ταυτόχρονα να φανούν σαν ήρωες, και να κάνουν τον κόσμο να ξεχάσει ότι και αυτοί έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης, άσχετα αν δεν πρόκειται να το ομολογήσουν ποτέ.

​Αλλά τα στοιχεία υπάρχουν και είναι διαθέσιμα προς όλους ανοιχτά!

Το νέο ΦΕΚ, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω και να το κατεβάσετε, που καθορίζει των λεπτομέρειες για την αποστολή δείγματος γενετικού υλικού των ζώων συντροφιάς και συγκεκριμένα σκύλων και γατών στο Εργαστήριο Φύλαξης και Ανάλυσης Γενετικού Υλικού Ζώων Συντροφιάς του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών, σύμφωνα με τον ν. 4830/2021 (Α’ 169), ήταν αυτό που αναμέναμε ώστε να ξεκινήσει επιτέλους σε εφαρμογή το νομοσχέδιο ώστε να λυθεί το πρόβλημα με τα χιλιάδες αδέσποτα και εγκαταλελειμμένα κυνηγόσκυλα.

Μια πρακτική που όταν τους είναι άχρηστα σαν "εργαλεία" δεν διστάζουν να τα εγκαταλείψουν και μάλιστα σε βουνά, όπου επηρεάζουν τα άγρια ζώα και την συμπεριφορά αυτών.

Και συγκεκριμένα από εδώ και πέρα ορίζεται ότι όποιος κυνηγός δεν προβεί σε υποχρεωτική στείρωση των σκύλων του (σ.σ. μερικού έχουν και άνω των 15 κυνηγετικών σκυλιών), αλλά επιλέξει την αποστολή δείγματος γενετικού υλικού έχει τα ακόλουθα:

• Για τη λήψη, την καταχώριση και τη διατήρηση του γενετικού υλικού εφάπαξ ηλεκτρονικό παράβολο ύψους εκατό τριάντα πέντε (135) ευρώ για κάθε ζώο καθώς επίσης και καταβολή στον κτηνίατρο δεκαπέντε (15) ευρώ και επιπλέον τα έξοδα αποστολής του δείγματος.
  
  
• Πρόστιμο 500 ευρώ αν δεν έχουν οι κυνηγοί μαζί τους στο κυνήγι ή σε οποιαδήποτε άλλη μετακίνηση με σκύλο, ενημερωμένο το ηλεκτρονικό βιβλιάριο του σκύλου τους. 
  
  
• Αφαίρεση άδειας θήρας για δύο (2) έτη σε κυνηγό, του οποίου ο σκύλος που χρησιμοποιείται στο κυνήγι δεν έχει σημανθεί, καταχωρηθεί στο ΕΜΖΣ και στειρωθεί ή για τον οποίο δεν έχει αποσταλεί δείγμα γενετικού υλικού στο Εργαστήριο Φύλαξης και Ανάλυσης Γενετικού Υλικού Ζώων Συντροφιάς.
  
  
• Οριστική αφαίρεση άδειας θήρας αν ένας ο κυνηγός έχει εγκαταλείψει ζώα που βρίσκονται στην ιδιοκτησία του ή άμεσους απογόνους αυτών. 
  
  
• Σε περίπτωση που ο ιδιοκτήτης ζώου δεν στειρώσει το ζώο συντροφιάς του ή δεν αποστείλει δείγμα γενετικού υλικού (DNA) στο Εργαστήριο Φύλαξης και Ανάλυσης Γενετικού Υλικού Ζώων Συντροφιάς, επιβάλλεται πρόστιμο 1.000 ευρώ (άρθρο 35 του ν. 4830/2021) και χορηγείται στον ιδιοκτήτη τρίμηνη προθεσμία για να προβεί στη στείρωση ή την αποστολή δείγματος γενετικού υλικού του ζώου. Σε περίπτωση που και αυτή η προθεσμία παρέλθει άπρακτη, επιβάλλεται εκ νέου το πρόστιμο.

Μια νέα μελέτη που διεξήχθη στο Οντάριο διαπίστωσε ότι το κυνήγι της μαύρης αρκούδας δεν αποτελεί βιώσιμη λύση για τη μείωση των συγκρούσεων μεταξύ ανθρώπων και αρκούδων. Η μελέτη συνέκρινε τις συγκρούσεις αρκούδας-ανθρώπου πριν και μετά την επαναφορά ενός μικρού πιλοτικού κυνηγιού αρκούδας σε οκτώ περιοχές του Οντάριο που είχαν προηγουμένως παρουσιάσει υψηλά επίπεδα συγκρούσεων μεταξύ ανθρώπου και αρκούδας. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι συγκρούσεις στην πραγματικότητα αυξήθηκαν σε ορισμένες περιοχές όπου πραγματοποιήθηκε το κυνήγι.

Η ανάλυση των δεδομένων για τις συγκρούσεις με αρκούδες που χρονολογούνται από το 2004 αποκάλυψε ότι η διαθεσιμότητα τροφής ήταν ο κύριος παράγοντας μείωσης των συγκρούσεων μεταξύ αρκούδων και ανθρώπων, ανεξάρτητα από το αν υπήρχε κυνήγι ή όχι. Όταν υπάρχει περισσότερη τροφή, οι αρκούδες τείνουν να μένουν μακριά από τους ανθρώπους, ενώ όταν υπάρχει λιγότερη τροφή, οι συγκρούσεις τείνουν να αυξάνονται.

Όταν οι ερευνητές συνέκριναν τις οκτώ περιοχές με πιλοτικό ανοιξιάτικο κυνήγι με άλλες περιοχές χωρίς αυτό, διαπίστωσαν ότι ο αριθμός των συγκρούσεων ήταν υψηλότερος στις περιοχές με κυνήγι αρκούδας. Οι συγκρούσεις αυξήθηκαν επίσης στις οκτώ περιοχές με ανοιξιάτικο κυνήγι αρκούδας μετά την εφαρμογή του πιλοτικού προγράμματος το 2014 και το 2015.

Οι ερευνητές διατύπωσαν μερικές θεωρίες για να εξηγήσουν γιατί οι συγκρούσεις αυξήθηκαν στις περιοχές με κυνήγι αρκούδας. Μια πιθανότητα είναι ότι οι κυνηγοί σε αυτές τις περιοχές χρησιμοποιούν δολώματα, γεγονός που μπορεί να οδήγησε τις αρκούδες να αρχίσουν να αναζητούν συχνότερα τροφή που επιδοτείται από τον άνθρωπο. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι οι ηλικιωμένες αρκούδες θανατώνονταν σε μεγαλύτερο ποσοστό από τις νεότερες αρκούδες, γεγονός που μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα οι νεότερες αρκούδες, οι οποίες είναι πιο πιθανό να έχουν προβλήματα με τους ανθρώπους, να γίνονται πιο συχνές στις οκτώ περιοχές με ανοιξιάτικο κυνήγι. Τέλος, οι ερευνητές υποθέτουν ότι η αυξημένη εστίαση των μέσων ενημέρωσης στις αρκούδες μετά την επαναφορά του εαρινού κυνηγιού μπορεί να ώθησε περισσότερους ανθρώπους να αναφέρουν θεάσεις αρκούδων και αλληλεπιδράσεις μέσω της τηλεφωνικής γραμμής Bear Wise.

Τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν ότι το κυνήγι, τουλάχιστον σε αυτό το επίπεδο, δεν αποτελεί αποτελεσματική λύση στο πρόβλημα της σύγκρουσης ανθρώπου-αρκούδας. Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι το κυνήγι των αρκούδων δεν αποτελεί βιώσιμη λύση, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε ακούσιες συνέπειες, όπως η αύξηση των συγκρούσεων ή η διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας.

Εικόνα κεφαλίδας: Το κυνήγι της αρκούδας την άνοιξη επανήλθε σε τμήματα του Οντάριο από το 2014. © Werner Bayer

Άρθρο του: Joshua Rapp Learn

Ελεύθερη συνοπτική μετάφραση από το: https://wildlife.org/jwm-bear-hunting-doesnt-decrease-conflict-in-ontario

Σημαντικές αλλαγές στο τρόπο που αντιμετωπίζονται οι παραβάσεις περί θήρας επέρχονται με το άρθρο 205 του ν. 5037/2023 (Α΄ 78). Ειδικότερα, με τον νέο νόμο, μεταξύ άλλων, προβλέπεται η επιβολή διοικητικού προστίμου κατά όσων παραβιάζουν τις διατάξεις περί θήρας.

Σε όποιον αρνείται ή παρακωλύει ή κωλυσιεργεί τη διενέργεια των ελέγχων από τα ελεγκτικά όργανα (δασικοί υπάλληλοι, θηροφύλακες, αστυνομικά όργανα) ή αρνείται την παροχή πληροφοριών ή παρέχει ψευδείς πληροφορίες, επιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο ύψους διακοσίων (200) ευρώ. Ο υπαίτιος των ανωτέρω πράξεων τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα (1) έτος.

Στον πίνακα που ακολουθεί αναγράφεται το διοικητικό πρόστιμο που επιβάλλεται για παραβάσεις περί θήρας.

Η νομοθεσία: Νόμος 5037/2023
Πηγή: Dasarxeio.com

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, το Υ.Π.ΕΝ. σε συνεργασία με το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης και την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος (ΚΣΕ), προχωρούν στην έκδοση Ηλεκτρονικής Άδειας Θήρας. Θα προηγηθεί η δημιουργία online δικτύου με διασυνδεδεμένες τις βάσεις δεδομένων της Δασικής Υπηρεσίας, της Ελληνικής Αστυνομίας και των Κυνηγετικών Οργανώσεων.

​Παράλληλα στα δικαιολογητικά που προβλέπονται για την έκδοση Άδειας Θήρας θα απαιτείται η υποβολή βεβαίωσης συμμετοχής του κυνηγού σε φιλοθηραματικές και φιλοπεριβαλλοντικές δράσεις, κατά το προηγούμενο κυνηγετικό έτος. Στόχος είναι η αύξηση συμμετοχής των κυνηγών σε δράσεις δημοσίου συμφέροντος.

Τέλος, σύμφωνα πάντα με την ανακοίνωση του ΥΠΕΝ, σχεδιάζεται η δημιουργία Συστήματος Ελέγχου Συμπεριφοράς Κυνηγών σε συνεργασία με την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος, το οποίο θα περιλαμβάνει:

• Μητρώο καταχώρησης των κυνηγών που παραβιάζουν τους κανόνες.
  
  
• Βαθμολόγηση των παραβάσεων με point system. Οι 5 βαθμοί θεωρούνται ως υποτροπή, οι κυρώσεις διπλασιάζονται και επιβάλλεται εκ νέου η έκδοση Αδείας Θήρας με εξετάσεις.

Πηγή: ​https://ypen.gov.gr/ilektroniki-adeia-thiras-point-system-gia-paravaseis

Η Ελλάδα φιλοξενεί ένα απίστευτα ποικίλο φάσμα άγριας ζωής, με πολλά είδη που δεν συναντώνται πουθενά αλλού στον κόσμο. Ωστόσο, αυτή η μοναδική και πολύτιμη βιοποικιλότητα απειλείται από τη λαθροθηρία, η οποία έχει σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Η παράνομη λαθροθηρία όχι μόνο απειλεί την επιβίωση απειλούμενων ειδών, αλλά μπορεί επίσης να διαταράξει ολόκληρα οικοσυστήματα, οδηγώντας σε αρνητικές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία και αποδυναμώνοντας τη βιωσιμότητα της οικονομίας. Για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος έχουν εφαρμοστεί διάφορα μέτρα κατά της λαθροθηρίας στην Ελλάδα στο παρελθόν.

Επειδή όμως αυτές οι στρατηγικές απέτυχαν οικτρά, σαν Ελληνικό Παρατηρητήριο Βιοποικιλότητας ερχόμαστε να προτείνουμε νέες στρατηγικές και να δώσουμε νέες ιδέες στα απολιθωμένα μυαλά της κεντρικής διοίκησης.

Προτείνουμε:

• Παρακολούθηση λαθροθηρίας ανά περιοχή με βάση τις τοπικές κοινότητες: Η συμμετοχή των τοπικών κοινοτήτων στην παρακολούθηση πληθυσμών άγριας ζωής και ο εντοπισμός της λαθροθηρίας θα μπορούσε να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για τη μείωση της λαθροθηρίας. Οι κάτοικοι της περιοχής βρίσκονται συχνά στην καλύτερη θέση για να παρατηρήσουν οποιαδήποτε δραστηριότητα κυνηγιού στην περιοχή τους και μπορεί να είναι πιο πιθανό να αναφέρουν ύποπτη δραστηριότητα αν εντοπίσουν. Ένα κίνητρο για να ανοίξουν τα στόματα, ειδικά σε μικρές κοινότητες, θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνει οικονομική ανταμοιβή σε αυτούς που καταγγέλνουν περιστατικά λαθροθηρίας ή και μείωση φόρων, προστατεύοντας φυσικά τους καταγγέλοντες.
  
  
• Ενισχυμένες ποινές για τη λαθροθηρία: Η ισχυρή αύξηση των ποινών για εγκλήματα άγριας ζωής θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ισχυρός αποτρεπτικός παράγοντας για τους λαθροθήρες. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει μεγαλύτερες ποινές φυλάκισης ετών, υψηλότερα πρόστιμα (όπως π.χ. σαν τις 30.000 ευρώ για κακοποίηση κατοικιδίου) ή και κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων. Η δημοσιοποίηση επιτυχών καταδικαστικών αποφάσεων και κυρώσεων θα μπορούσε επίσης να χρησιμεύσει ως αποτρεπτικός παράγοντας για τους επίδοξους λαθροθήρες. Επίσης, εδώ ένα κίνητρο θα μπορούσε να αποτελεί αν αυτά τα πρόστιμα αποδίδονταν στο ταμείο του εκάστοτε Δήμου που πραγματοποιήθηκε το έγκλημα. Με αυτό τον τρόπο και το ενδιαφέρον των Δήμων να καταπολεμήσουν την λαθροθηρία στην περιοχή τους θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο.
  
  
• Προώθηση βιώσιμων εναλλακτικών λύσεων: Σε ορισμένες περιπτώσεις, η λαθροθηρία συμβαίνει επειδή οι τοπικές κοινωνίες βασίζονται στην πώληση προϊόντων άγριας ζωής ως πηγή εισοδήματος (π.χ. παράνομη πώληση αγριόχοιρου). Η προώθηση βιώσιμων εναλλακτικών λύσεων, όπως ο οικοτουρισμός ή η βιώσιμη γεωργία, θα μπορούσε να προσφέρει εναλλακτικές πηγές εισοδήματος που δεν βασίζονται στην εκμετάλλευση της άγριας ζωής.
  
  
• Χρήση τεχνολογίας: Η τεχνολογία μπορεί να είναι ένα ισχυρό εργαλείο για την πρόληψη της λαθροθηρίας. Για παράδειγμα, η επιτήρηση drone θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση περιοχών υψηλού κινδύνου λαθροθηρίας, ενώ οι παγίδες με κάμερα και η παρακολούθηση GPS θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό και την παρακολούθηση λαθροθήρων. Ακόμα και η χρήση θερμικών καμερών θα μπορούσε να αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο στην καταπολέμηση της λαθροθηρίας. Ανάπτυξη έξυπνων εφαρμογών που μπορούν να παρέχουν ειδοποιήσεις σε πραγματικό χρόνο και να βοηθήσουν στον εντοπισμό των δραστηριοτήτων των λαθροκυνηγών. Ή ακόμα και η λειτουργία του Συντονιστικού Κέντρου Δασοπροστασίας (1591) σε 24/7 καθ' όλη την διάρκεια του έτους θα μπορούσε να κάνει μια διαφορά.
  
  
• Διεθνής συνεργασία: Η λαθροθηρία άγριων ζώων είναι συχνά διεθνές έγκλημα και η αντιμετώπισή της μπορεί να απαιτεί συνεργασία μεταξύ των χωρών, ώστε να γίνει πιο εφικτή. Η διεθνής συνεργασία θα μπορούσε να λάβει τη μορφή ανταλλαγής πληροφοριών, συντονισμού των προσπαθειών επιβολής του νόμου και εναρμόνισης της νομοθεσίας για να διευκολυνθεί η δίωξη των λαθροθήρων. Σε αυτή την συνεργασία κατά της καταπολέμησης της λαθροθηρίας θα μπορούσε να συμβάλλει και ο Ελληνικός Στρατός στις περιπολίες και στην σύλληψη των λαθροθήρων. Ενώ Δασικές Αρχές άλλων χωρών θα μπορούσαν να προσφέρουν και εκπαίδευση στις δικές μας αρχές ή και συμβολή σε ταυτόχρονες περιπολίες, όπου χρειάζεται.

Η εφαρμογή αυτών των ιδεών κατά της λαθροθηρίας, μαζί με τα υπάρχοντα μέτρα, θα μπορούσε να βοηθήσει στην προστασία της άγριας ζωής αλλά και να σταματήσει ή να μειώσει δραματικά την λαθροθηρία στην Ελλάδα.

Ο νόμος τίθεται σε ισχύ σε 30 χώρες, μια κίνηση που οι αγωνιστές ελπίζουν ότι θα σταματήσει περίπου 1 εκατομμύριο υδρόβια πτηνά το χρόνο να πεθαίνουν από δηλητηρίαση από μόλυβδο.

Ο πυροβολισμός πτηνών με φυσίγγια μολύβδου θα απαγορευτεί σε όλους τους υγροτόπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης από αυτή την εβδομάδα.

Ο νόμος θα ισχύει και για τις 27 χώρες της ΕΕ, καθώς και για την Ισλανδία, τη Νορβηγία και το Λιχτενστάιν. Εκτιμάται ότι ένα εκατομμύριο υδρόβια πτηνά πεθαίνουν από δηλητηρίαση από μόλυβδο στην ΕΕ κάθε χρόνο.

Σύμφωνα με την απαγόρευση που ενέκρινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από τις 16 Φεβρουαρίου, οι κυνηγοί θα πρέπει να χρησιμοποιούν μη τοξικά πυρομαχικά όπως χάλυβας, βισμούθιο ή άλλα μη τοξικά μέταλλα εντός υγροτόπων ή περιμετρικά στα 100 μέτρα .

Η κίνηση χαιρετίστηκε από τους ακτιβιστές. «Αυτό είναι τεράστιο», είπε η Barbara Herrero, ανώτερη υπεύθυνη πολιτικής της ΕΕ για τη φύση στο BirdLife Europe. «Παρά την απαγόρευση του μολύβδου από μπογιές, μολύβια και σχεδόν οτιδήποτε άλλο πριν από αρκετές δεκαετίες, εξακολουθούσε να επιτρέπεται να δηλητηριάζει το κοινό μας περιβάλλον – ακόμα και όταν υπάρχουν εναλλακτικές.

«Με αυτήν την απαγόρευση, η ΕΕ αντιμετώπισε ένα σημαντικό μέρος του προβλήματος. Τώρα καλούμε τις χώρες της ΕΕ να διασφαλίσουν ότι η απαγόρευση θα εφαρμοστεί».

Στην ΕΕ, 44.000 τόνοι μολύβδου καταλήγουν στο περιβάλλον κάθε χρόνο. 57% από αθλητική σκοποβολή, 32% από κυνήγι και 11% από ψάρεμα.

Τα υδρόβια πτηνά πιστεύεται ότι τρώνε το σφαιρίδιο, παρερμηνεύοντάς το με τροφή ή τρίμμα, το οποίο χρειάζονται για να βοηθήσουν στην πέψη της τροφής. Οι καθαριστές και τα αρπακτικά πουλιά δηλητηριάζονται τρώγοντας σφαιρίδιο μολύβδου στο θήραμά τους. Τα πτηνά που έχουν καταπιεί μόλυβδο συχνά αποδυναμώνονται λόγω της απελευθέρωσης επικίνδυνων τοξινών και είναι πιο πιθανό να στοχοποιηθούν από αρπακτικά, τα οποία με τη σειρά τους εξαπλώνουν τη μόλυνση μέσω του οικοσυστήματος.

«Είναι ένα τόσο τεράστιο ορόσημο», είπε η Δρ Τζούλια Νιούθ, από το Wildfowl & Wetlands Trust (WWT). «Η βολή μολύβδου μολύνει υγροτόπους για περισσότερο από έναν αιώνα. επιτέλους αυτός ο νόμος τίθεται σε ισχύ. Είναι κάτι που πρέπει να γιορτάσουμε, αλλά υπάρχει περισσότερη δουλειά που πρέπει να γίνει, με ευρύτερους περιορισμούς που εξετάζονται επί του παρόντος στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

Το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου έως και 100.000 υδρόβια πτηνά πεθαίνουν από δηλητηρίαση από μόλυβδο κάθε χρόνο, εξετάζει το ενδεχόμενο να θεσπίσει ευρύτερους περιορισμούς στα πυρομαχικά μολύβδου σε όλους τους οικοτόπους, με απόφαση να αναβληθεί για το επόμενο έτος.

Η Newth υποστηρίζει την πλήρη απαγόρευση των πυρομαχικών μολύβδου σε όλους τους βρετανικούς βιότοπους. «Πολλά είδη υδρόβιων πτηνών, όπως οι κύκνοι του Bewick, τρέφονται εκτός υγροτόπων σε περιοχές όπου είναι επί του παρόντος νόμιμο να πυροβολούν με μόλυβδο και να δηλητηριάζονται», είπε. «Γνωρίζουμε ότι οι τρέχοντες περιορισμοί δεν λειτουργούν».

Στην Αγγλία και την Ουαλία, η χρήση πυροβολισμών μολύβδου για τη θανάτωση άγριων πτηνών σε ακτές και καταγεγραμμένους υγροτόπους απαγορεύεται, αλλά οι ερευνητές λένε ότι υπάρχει κακή συμμόρφωση. Οι πυροβολισμοί με μόλυβδο έχουν ήδη απαγορευτεί σε υγροτόπους στη Βόρεια Ιρλανδία και τη Σκωτία, αλλά σύμφωνα με το WWT, ο αριθμός των πτηνών που το τρώνε δεν έχει μειωθεί. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι οι σκοπευτές συνεχίζουν να το χρησιμοποιούν ή επειδή τα πουλιά τρώνε σφαιρίδια μολύβδου σε χωράφια όπου μπορεί ακόμα να χρησιμοποιηθεί.

Τα θηράματα που σκοτώνονται με σφαιρίδια μολύβδου αποτελεί επίσης κίνδυνο για τους ανθρώπους, δυνητικά βλάπτοντας τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα, με τα παιδιά και τις έγκυες γυναίκες να είναι πιο ευάλωτα. Η Waitrose - ο μεγαλύτερος λιανοπωλητής παιχνιδιών στη Βρετανία - απαγόρευσε την πώληση παιχνιδιών με μόλυβδο λόγω αυτών των ανησυχιών για την υγεία.

Η χρήση κυνηγιού με μόλυβδο σε οποιαδήποτε γη είναι ήδη απαγορευμένη στη Δανία, την Ολλανδία και την περιοχή της Φλάνδρας του Βελγίου, με τον χάλυβα μια δημοφιλή εναλλακτική λύση. Η Γαλλία, η Ελλάδα, η Σουηδία, η Βουλγαρία, η Σλοβακία, η Κύπρος, το Λουξεμβούργο και η Μάλτα έχουν απαγορεύσεις σε υγροτόπους. Άλλες χώρες έχουν επιβάλει μερικές απαγορεύσεις, είτε σε συγκεκριμένους υγροτόπους είτε για χρήση σε υδρόβια πτηνά. Η Πολωνία, η Ρουμανία και η Ιρλανδία δεν έχουν καθόλου περιορισμούς.

«Αυτός ο πανευρωπαϊκός περιορισμός εναρμονίζει την εθνική νομοθεσία που ισχύει ήδη σε διάφορες μορφές», λέει ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων της ΕΕ, ο οποίος πιέζει για πιο εκτεταμένες απαγορεύσεις σε ολόκληρη την Ένωση, συμπεριλαμβανομένων των σφαιρών που χρησιμοποιούνται στο κυνήγι και της σκοποβολής σε υπαίθρια αθλήματα, καθώς και του μολύβδου. χρησιμοποιείται ως βάρη και σε θέλγητρα για ψάρεμα.

Οι υγρότοποι, που αποτελούν το 11% της ΕΕ, περιλαμβάνουν πολλούς βιότοπους πλούσιους σε άγρια ζωή, όπως εκβολές ποταμών, δέλτα, ποτάμια, πλημμυρικές πεδιάδες, λίμνες, έλη γλυκού νερού, τυρφώνες και τεχνητούς υγροτόπους. Οι αξιωματικοί επιβολής, που θα μπορούσαν να είναι η εθνική αστυνομία ή οι δασοφύλακες προστατευόμενων περιοχών, θα παρακολουθούν εάν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν φυσίγγια μολύβδου.

Ελεύθερη μετάφραση από την The Guardian.

Ότι χρειάζεται να γνωρίζει ένας απλός πολίτης για το κυνήγι, τι επιτρέπεται και τι όχι από την νομοθεσία, τι μπορεί να κάνει έτσι και βρεθεί σε περίπτωση λαθροθηρίας και πολλά άλλα θέματα που περιστρέφονται γύρω από το κυνήγι.
​
Παρουσίαση του Παναγιώτη Βαφείδη.

Σύνδεσμος για σύνδεση με το Zoom:

Topic: Τι γνωρίζετε για το κυνήγι;
Time: Feb 11, 2023 19:00 Athens

Join Zoom Meeting
https://us05web.zoom.us/j/84081482793?pwd=R3JadXNKeVhSbDhZM0pMemNQdjZkQT09

Meeting ID: 840 8148 2793
Passcode: pEUpR4

Η διαχείριση ενός είδους δεν είναι ποτέ εύκολη, και σαφώς δεν αποτελεί ποτέ μόνο μία μέθοδος (όπως π.χ. μόνο κυνήγι). Υπάρχουν πρακτικές και μέθοδοι που μπορούμε να εφαρμόσουμε, αρκεί να το θέλουμε πραγματικά.

Παρακάτω είναι η δική μας πρόταση για το conservation του αγριόχοιρου τι πρέπει να κάνουμε:

1. Εφαρμογή κανονισμών και ποσοστώσεων θήρας για τον έλεγχο των πληθυσμών αγριόχοιρων μέσω θήρας μόνο όπου χρειάζεται, και όχι γενική θήρα σε όλη την Ελλάδα.
2. ​Χρησιμοποιώντας μεθόδους ελέγχου της γονιμότητας για τη μείωση του αριθμού των αγριόχοιρων σε ορισμένες περιοχές και μόνο όπου πραγματικά χρειάζεται.
3. Συνεργασία με αγρότες και ιδιοκτήτες γης για την εφαρμογή μη θανατηφόρων μέτρων, όπως ηλεκτρική περίφραξη, ηχητικά αποτρεπτικά μέσα, σκύλοι, και τροποποίηση του οικοτόπου για την αποτροπή της εισόδου αγριόχοιρων σε καλλιέργειες και άλλες ευαίσθητες περιοχές.
4. Ενθάρρυνση της χρήσης βιώσιμων πρακτικών καλλιέργειας που μπορούν να συμβάλουν στη μείωση των πληθυσμών αγριόχοιρων ή και προώθηση βιώσιμων πρακτικών χρήσης γης που ωφελούν τους πληθυσμούς των αγριόχοιρων και τα ενδιαιτήματά τους.
5. Δημιουργία εκπαιδευτικών προγραμμάτων για την ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σημασία της διατήρησης του αγριόχοιρου και των αρνητικών επιπτώσεων του υπερβολικού κυνηγιού και της καταστροφής των οικοτόπων.
6. Παροχή εκπαίδευσης στο κοινό σχετικά με τη συμπεριφορά των αγριόχοιρων και τον τρόπο ασφαλούς συνύπαρξης μαζί τους.
7. Εφαρμογή αυστηρότερων κυρώσεων για παράνομο κυνήγι και λαθροθηρία αγριόχοιρων.
8. Δημιουργία διαδρόμων άγριας ζωής για τη σύνδεση κατακερματισμένων οικοτόπων και τη βελτίωση της κίνησης και της ροής των αγριόχοιρων. 
9. Δημιουργία και διατήρηση καθορισμένων διαδρόμων άγριας ζωής και προστατευόμενων περιοχών για να επιτρέπεται στους αγριόχοιρους να κυκλοφορούν ελεύθερα και να μειώνονται οι συγκρούσεις ανθρώπου-άγριας ζωής.
10. Δημιουργία καθορισμένων περιοχών για τη διαμονή αγριόχοιρων, μακριά από ανθρώπινους οικισμούς, για να μειωθούν οι συγκρούσεις ανθρώπου-αγριογούρουνου.
11. Εφαρμογή προγράμματος εμβολιασμού αγριόχοιρου για την πρόληψη της εξάπλωσης ασθενειών όπως η πανώλη των χοίρων.
12. Ενθάρρυνση ευκαιριών οικοτουρισμού που επιτρέπουν στους ανθρώπους να βλέπουν αγριόχοιρους στους φυσικούς τους βιότοπους και συνεργασία με τις τοπικές κοινότητες για την ανάπτυξη τέτοιων ευκαιριών οικοτουρισμού.
13. Ανάπτυξη συστήματος παρακολούθησης πληθυσμών αγριόχοιρων και παρακολούθησης των αλλαγών στον αριθμό τους. Καθιέρωση συστήματος αναφοράς για θεάσεις αγριόχοιρων για την παρακολούθηση του πληθυσμού και των προτύπων μετακίνησης.
14. Ανάπτυξη συστήματος για την ασφαλή και ανθρώπινη μετεγκατάσταση αγριόχοιρων σε περιοχές όπου ο πληθυσμός τους είναι χαμηλός, αρκεί βεβαίως να μην αναμιχθεί καθαροαίμος πληθυσμός αγριόχοιρων με πληθυσμούς υβριδίων.
15. Διεξαγωγή έρευνας σε πληθυσμούς αγριόχοιρου για την καλύτερη κατανόηση της βιολογίας, της οικολογίας και των αναγκών διατήρησής τους και Διεξαγωγή έρευνας σχετικά με τη δυναμική και τη συμπεριφορά του πληθυσμού αγριόχοιρου για την ενημέρωση των προσπαθειών διατήρησης.
    
16. Επένδυση στην αποκατάσταση και προστασία ενδιαιτημάτων αγριόχοιρου για την υποστήριξη πληθυσμών αγριόχοιρων.
17. Συνεργασία με άλλους οργανισμούς και ενδιαφερόμενους φορείς για την ανάπτυξη και εφαρμογή ολοκληρωμένων σχεδίων διατήρησης αγριόχοιρου, το οποίο θα λαμβάνει υπόψη τις οικολογικές και οικονομικές επιπτώσεις των αγριόχοιρων στις τοπικές κοινωνίες..

​Η κατανάλωση κρέατος αγριόχοιρου μπορεί να έχει τόσο θετικές όσο και αρνητικές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία.

Ένα από τα κύρια οφέλη της κατανάλωσης κρέατος αγριόχοιρου είναι η θρεπτική του αξία. Ο αγριόχοιρος είναι μια άπαχη πηγή πρωτεΐνης που είναι πλούσια σε βιταμίνες και μέταλλα, όπως σίδηρο, ψευδάργυρο και βιταμίνη Β12. Είναι επίσης μια καλή πηγή υγιεινών λιπών, όπως ωμέγα-3 και ωμέγα-6 λιπαρά οξέα. Αυτά τα θρεπτικά συστατικά μπορούν να βοηθήσουν στην υποστήριξη της συνολικής υγείας και ευεξίας, συμπεριλαμβανομένης της υγείας της καρδιάς και της γνωστικής λειτουργίας.

Ωστόσο, υπάρχουν επίσης πιθανοί κίνδυνοι που σχετίζονται με την κατανάλωση κρέατος αγριόχοιρου. Μία από τις κύριες ανησυχίες είναι ο κίνδυνος τροφικής δηλητηρίασης. Ο αγριόχοιρος μπορεί να μεταφέρει μια ποικιλία επιβλαβών βακτηρίων και παρασίτων, όπως το E. coli και η σαλμονέλα, τα οποία μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές ασθένειες εάν δεν μαγειρευτούν ή δεν χρησιμοποιηθούν σωστά. Επιπλέον, το κρέας αγριόχοιρου μπορεί να έχει υψηλή περιεκτικότητα σε χοληστερόλη και κορεσμένα λιπαρά, τα οποία μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων και άλλων προβλημάτων υγείας.

Επίσης υπάρχει η πιθανότητα μόλυνσης του αγριόχοιρου από ασθένειες όπως η τριχινέλωση, μια παρασιτική μόλυνση που μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας στον άνθρωπο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν το αγριογούρουνο τρέφεται με ωμό ή κακοψημένο κρέας.

Μια άλλη ανησυχία για το κρέας αγριόχοιρου είναι η πιθανότητα μόλυνσης με βαρέα μέταλλα, άλλες τοξίνες ή άλλες επιβλαβείς χημικές ουσίες. Είναι γνωστό ότι ο αγριόχοιρος αναζητά τροφή σε περιοχές όπου μπορεί να υπάρχουν φυτοφάρμακα και άλλες χημικές ουσίες, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στη συσσώρευση αυτών των ουσιών στο κρέας.  Αυτό μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία, ιδιαίτερα για τα παιδιά και τις έγκυες γυναίκες.

Η κατανάλωση κρέατος αγριόχοιρου μπορεί να εκθέσει τα άτομα σε βαρέα μέταλλα όπως ο μόλυβδος και ο υδράργυρος. Αυτά τα βαρέα μέταλλα μπορούν να συσσωρευτούν στο σώμα και να προκαλέσουν πιθανά προβλήματα υγείας.

Ο μόλυβδος είναι ένα τοξικό βαρύ μέταλλο που μπορεί να βρεθεί στο περιβάλλον λόγω βιομηχανικών δραστηριοτήτων, επίσης μπορεί να βρεθεί στο έδαφος και το νερό και μπορεί να συσσωρευτεί στους ιστούς των αγριόχοιρων που ζουν σε περιοχές με υψηλά επίπεδα μόλυνσης από μόλυβδο, και μπορεί επίσης να βρεθεί σε κυνηγετικά πυρομαχικά. Εάν τα αγριογούρουνα πυροβοληθούν με σφαίρες μολύβδου, ο μόλυβδος μπορεί να μολύνει το κρέας και εάν καταναλωθεί μπορεί να προκαλέσει δηλητηρίαση από μόλυβδο. Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης από μόλυβδο περιλαμβάνουν κοιλιακό άλγος, δυσκοιλιότητα, πονοκέφαλο, απώλεια μνήμης και κόπωση.

Ο υδράργυρος είναι ένα άλλο βαρύ μέταλλο που μπορεί να βρεθεί στο κρέας αγριόχοιρου. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν τα αγριογούρουνα καταναλώνουν ψάρια ή άλλα υδρόβια ζώα που έχουν υψηλά επίπεδα υδραργύρου στους ιστούς τους. Η κατανάλωση κρέατος αγριόχοιρου που περιέχει υψηλά επίπεδα υδραργύρου μπορεί να οδηγήσει σε δηλητηρίαση από υδράργυρο, η οποία μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως τρόμο, απώλεια μνήμης και μούδιασμα στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η μόλυνση από βαρέα μέταλλα στο κρέας αγριόχοιρου μπορεί επίσης να συμβεί λόγω περιβαλλοντικών παραγόντων, όπως η βιομηχανική ρύπανση ή η γεωργική απορροή. Αυτά μπορεί να μολύνουν το έδαφος και τα φυτά με τα οποία τρέφονται τα αγριογούρουνα, οδηγώντας στη συσσώρευση βαρέων μετάλλων στο κρέας τους.

Είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι η μόλυνση από βαρέα μέταλλα στο κρέας αγριόχοιρου μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με την τοποθεσία και το μεμονωμένο ζώο. 

Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι το κρέας αγριόχοιρου μπορεί να είναι πλούσιο σε λίπος και χοληστερόλη, κάτι που μπορεί να συμβάλει σε καρδιακές παθήσεις και άλλα προβλήματα υγείας εάν καταναλωθεί σε υπερβολική ποσότητα.

Συμπερασματικά, το κρέας αγριόχοιρου μπορεί να προσφέρει μια καλή πηγή βασικών θρεπτικών συστατικών για τον άνθρωπο, αλλά εγκυμονεί και αρκετούς κινδύνους για την υγεία. Για να ελαχιστοποιηθούν αυτοί οι κίνδυνοι, είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ότι το κρέας αγριογούρουνου προετοιμάζεται και μαγειρεύεται σωστά και περιορίζεται η κατανάλωση του κρέατος. Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζετε την πιθανότητα μόλυνσης με επιβλαβείς χημικές ουσίες και να λαμβάνετε υπόψη αυτούς τους παράγοντες όταν αποφασίζετε εάν θα φάτε κρέας αγριόχοιρου.

​Ο κατακερματισμός των οικοτόπων άγριας ζωής αναφέρεται στη διαίρεση μεγάλων, συνεχών περιοχών οικοτόπου σε μικρότερα, πιο απομονωμένα θραύσματα. Αυτό μπορεί να συμβεί λόγω ανθρώπινων δραστηριοτήτων όπως η αστικοποίηση, η γεωργία και η εξόρυξη πόρων. Ο κατακερματισμός των οικοτόπων μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στους πληθυσμούς της άγριας ζωής, καθώς μπορεί να περιορίσει την ικανότητά τους να μετακινούνται, να βρίσκουν τροφή και συντρόφους και να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες συνθήκες.

Το κυνήγι μπορεί επίσης να συμβάλει στον κατακερματισμό των οικοτόπων, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική συγκομιδή ορισμένων ειδών και αλλαγές στη δυναμική του πληθυσμού (παράδειγμα: Επιδράσεις του κυνηγιού και του κατακερματισμού σε χερσαία θηλαστικά στα δάση Chiquitano της Βολιβίας). Για παράδειγμα, το κυνήγι μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική αφθονία ορισμένων ειδών, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο ανταγωνισμό για πόρους, αλλαγές στη χρήση των οικοτόπων και μείωση της βιοποικιλότητας. Επιπλέον, το κυνήγι μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια βασικών ειδών ή άλλων ειδών που παίζουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της υγείας του οικοσυστήματος.

Συνολικά, ο κατακερματισμός των οικοτόπων άγριας ζωής και το κυνήγι είναι αλληλένδετα ζητήματα που μπορούν να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στους πληθυσμούς και στα οικοσυστήματα της άγριας ζωής (παράδειγμα: Επιδράσεις του κατακερματισμού των οικοτόπων και των δραστηριοτήτων κυνηγιού στη δυναμική της αφρικανικής πανώλης των χοίρων μεταξύ των πληθυσμών αγριόχοιρων). Ως εκ τούτου, οι προσπάθειες διατήρησης θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις πιθανές επιπτώσεις τόσο του κατακερματισμού των οικοτόπων όσο και του κυνηγιού στους πληθυσμούς της άγριας ζωής και να εργαστούν για τον μετριασμό αυτών των επιπτώσεων μέσω πρακτικών σχεδιασμού και διαχείρισης χρήσης γης.

Ενώ η δυναμική του πληθυσμού της άγριας ζωής μπορεί να επηρεαστεί από το κυνήγι με διάφορους τρόπους. Το κυνήγι μπορεί να μειώσει το μέγεθος του πληθυσμού ενός συγκεκριμένου είδους, το οποίο μπορεί να έχει κυματιστικές επιπτώσεις στο οικοσύστημα ως σύνολο (Παράδειγμα: Η αλληλεπίδραση μεταξύ του ρυθμού κυνηγιού, της επιλεκτικότητας κυνηγιού και των στρατηγικών αναπαραγωγής διαμορφώνει τη δυναμική του πληθυσμού ενός μεγάλου σαρκοφάγου). Για παράδειγμα, εάν ο πληθυσμός ενός είδους θηρευτή μειωθεί μέσω του κυνηγιού, ο πληθυσμός του θηράματός του μπορεί να αυξηθεί, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε υπερβόσκηση και καταστροφή οικοτόπων. Επιπλέον, το κυνήγι μπορεί επίσης να αλλάξει την ηλικιακή δομή ενός πληθυσμού, με τα μεγαλύτερα, πιο έμπειρα άτομα να στοχοποιούνται κατά προτίμηση, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα του πληθυσμού να αναπαραχθεί και να επιβιώσει. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το κυνήγι μπορεί επίσης να οδηγήσει στην εξέλιξη ορισμένων χαρακτηριστικών, όπως η αυξημένη επιφυλακτικότητα, η οποία μπορεί να κάνει ένα είδος πιο δύσκολο στο κυνήγι. Συνολικά, το κυνήγι μπορεί να έχει πολύπλοκες και εκτεταμένες επιπτώσεις στη δυναμική του πληθυσμού της άγριας ζωής και είναι σημαντικό να διαχειριζόμαστε το κυνήγι με βιώσιμο τρόπο για να διασφαλίσουμε τη μακροπρόθεσμη υγεία των άγριων πληθυσμών.

Το κυνήγι είναι μια κοινή πρακτική που χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες ως μέσο απόκτησης τροφής και άλλων πόρων. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία για τις επιπτώσεις του κυνηγιού στους πληθυσμούς και τα οικοσυστήματα της άγριας ζωής. Αυτή η ανησυχία οδήγησε σε εκκλήσεις για αυστηρότερους κανονισμούς για το κυνήγι και ακόμη και για απαγόρευση του κυνηγιού σε ορισμένες περιοχές.

Το κυνήγι είναι εδώ και πολύ καιρό ένα επίμαχο ζήτημα, με πολλούς ανθρώπους να έχουν ισχυρές απόψεις και στις δύο πλευρές της συζήτησης. Ενώ ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το κυνήγι είναι απαραίτητο για τον έλεγχο του πληθυσμού και τις προσπάθειες διατήρησης, άλλοι υποστηρίζουν ότι το κυνήγι είναι κακό για το περιβάλλον και μπορεί να έχει μια σειρά αρνητικών επιπτώσεων στα οικοσυστήματα και τους πληθυσμούς των ζώων.

Σε αυτό το άρθρο, θα διερευνήσουμε τα επιστημονικά στοιχεία για το γιατί το κυνήγι είναι επιβλαβές για τους πληθυσμούς και τα οικοσυστήματα της άγριας ζωής και γιατί πρέπει να σταματήσουμε το κυνήγι.

Μία από τις κύριες ανησυχίες για το κυνήγι είναι το υπερβολικό κυνήγι. Υπερκυνήγι συμβαίνει όταν ο πληθυσμός ενός συγκεκριμένου ζωικού είδους μειώνεται σε σημείο που δεν μπορεί πλέον να συντηρηθεί. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στην εξαφάνιση ορισμένων ειδών, τα οποία μπορεί να έχουν κυματιστικές επιπτώσεις σε άλλους οργανισμούς του οικοσυστήματος. Για παράδειγμα, η εξαφάνιση ενός συγκεκριμένου είδους αρπακτικών μπορεί να οδηγήσει σε υπερπληθυσμό της λείας του, που μπορεί να οδηγήσει σε υπερβόσκηση και καταστροφή οικοτόπων. Ομοίως, η εξαφάνιση ενός συγκεκριμένου φυτοφάγου είδους μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του αριθμού των φυτοφάγων εντόμων, που με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή της βλάστησης.

Μια άλλη ανησυχία για το κυνήγι είναι η καταστροφή των οικοτόπων. Το κυνήγι μπορεί να οδηγήσει σε εκδίωξη ζώων από τα φυσικά τους ενδιαιτήματα σε αναζήτηση τροφής και καταφυγίου. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή των οικοτόπων, καθώς τα ζώα αναγκάζονται να ανταγωνίζονται για πόρους σε νέες περιοχές. Η καταστροφή των οικοτόπων μπορεί επίσης να οδηγήσει στην εξαφάνιση ορισμένων ειδών, καθώς δεν είναι πλέον σε θέση να επιβιώσουν στους φυσικούς τους βιότοπους.

Το κυνήγι μπορεί επίσης να οδηγήσει στην εξάπλωση χωροκατακτητικών ειδών και ασθενειών. Τα ζώα που θηρεύονται σε μια περιοχή μπορούν να μεταφερθούν σε άλλη περιοχή, είτε ως κυνήγι τροπαίου είτε για κυνηγετικούς σκοπούς. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στην εισαγωγή χωροκατακτητικών ειδών και ασθενειών σε νέες περιοχές, γεγονός που μπορεί να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στο τοπικό οικοσύστημα.

Το κυνήγι μπορεί επίσης να έχει αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον μέσω της χρήσης του μολύβδου. Η χρήση πυρομαχικών μολύβδου μπορεί να οδηγήσει στη μόλυνση του εδάφους και του νερού και μπορεί επίσης να βλάψει την άγρια ζωή που θα καταπιεί θραύσματα μολύβδου που έχουν παραμείνει εκεί.

Επιπλέον, το κυνήγι μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μείωση της βιοποικιλότητας. Η βιοποικιλότητα είναι η ποικιλία της ζωής στη Γη και είναι σημαντική για τη διατήρηση της υγείας και της σταθερότητας των οικοσυστημάτων. Το κυνήγι μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της βιοποικιλότητας μειώνοντας τον πληθυσμό ορισμένων ζωικών ειδών, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της γενετικής ποικιλότητας. Αυτό μπορεί να κάνει τα οικοσυστήματα πιο ευάλωτα σε αλλαγές στο περιβάλλον, όπως η κλιματική αλλαγή.

Ένας από τους κύριους λόγους για να σταματήσετε το κυνήγι είναι η έννοια των ηθικών κριτηρίων, το κυνήγι θεωρείται ως σκληρή και περιττή πράξη βίας, υποστηρίζεται ότι το κυνήγι δεν είναι μια φυσική ή απαραίτητη δραστηριότητα για τον άνθρωπο και δεν είναι ένα δίκαιο παιχνίδι μεταξύ ο κυνηγός και ο κυνηγημένος, καθώς στο κυνηγητό δεν δίνεται η ευκαιρία να αμυνθεί ή να δραπετεύσει.

Τέλος, το κυνήγι μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην τοπική οικονομία και κοινότητα. Πολλές κοινότητες βασίζονται στον τουρισμό ως πηγή εισοδήματος και το κυνήγι μπορεί να είναι σημαντικός αποτρεπτικός παράγοντας για τους τουρίστες. Επιπλέον, το κυνήγι μπορεί επίσης να οδηγήσει σε συγκρούσεις μεταξύ των τοπικών κοινοτήτων και των κυνηγών, καθώς μπορεί να ανταγωνίζονται για πόρους ή να διαφωνούν για τη διαχείριση των πληθυσμών των ζώων.

Παρά τις πολλές αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει το κυνήγι στο περιβάλλον, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις στο κυνήγι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διαχείριση πληθυσμών άγριας ζωής. Για παράδειγμα, οι μη θανατηφόρες μέθοδοι όπως ο έλεγχος των γεννήσεων και η αποκατάσταση των οικοτόπων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κρατήσουν τους πληθυσμούς υπό έλεγχο χωρίς να προκληθεί βλάβη στο περιβάλλον. Επιπλέον, τα προγράμματα εκπαίδευσης και προβολής μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σημασία της διατήρησης και την ανάγκη προστασίας της άγριας ζωής και των οικοτόπων τους.

Συμπερασματικά, το κυνήγι έχει αρνητικό αντίκτυπο στους πληθυσμούς και στα οικοσυστήματα της άγριας ζωής και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται προσεχτικά ώστε να διασφαλίζεται ότι δεν βλάπτει τα οικοσυστήματα και τους πληθυσμούς των ζώων. Το υπερβολικό κυνήγι μπορεί να οδηγήσει στην εξαφάνιση ορισμένων ειδών, γεγονός που μπορεί να έχει κυματιστικές επιπτώσεις σε άλλους οργανισμούς του οικοσυστήματος. Η καταστροφή των οικοτόπων μπορεί να οδηγήσει στην εξαφάνιση ορισμένων ειδών και στην απώλεια της βιοποικιλότητας. Το κυνήγι μπορεί επίσης να οδηγήσει στην εξάπλωση χωροκατακτητικών ειδών και ασθενειών, που μπορεί να έχουν καταστροφικές επιπτώσεις στο τοπικό οικοσύστημα. Επιπλέον, το κυνήγι εγείρει και ηθικούς λόγους. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις του κυνηγιού και να ληφθούν μέτρα για την ελαχιστοποίησή τους. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διαχείριση πληθυσμών άγριας ζωής χωρίς να προκληθεί βλάβη στο περιβάλλον. Είναι ευθύνη μας να διασφαλίσουμε τη διατήρηση του φυσικού μας περιβάλλοντος για τις μελλοντικές γενιές.

Το κυνήγι αποτελεί σήμερα «χόμπι» που επηρεάζει δραματικά τους πληθυσμούς των άγριων ζώων και είναι μία από τις βασικότερες αιτίες απώλειας βιοποικιλότητας – Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο 2020, https://www.europarl.europa.eu/news/el/headlines/society/20200109STO69929/apoleia-viopoikilotitas-pou-ofeiletai-kai-giati-mas-afora.

Στο SaveWild είμαστε προφανώς υπέρ της ολικής κατάργησης του κυνηγιού. Μέχρι τότε όμως, επείγει να επικαιροποιηθεί η σχετική νομολογία μας, από την σκοπιά της αυστηρής προστασίας της Άγριας Ζωής. Η τρέχουσα είναι παρωχημένη και γεμάτη προβληματικές διατάξεις, όπως αυτή που επιτρέπει την ελεύθερη άσκηση του κυνηγιού εντός ξένης ιδιοκτησίας δίχως την συγκατάθεση του ιδιοκτήτη. Πράγματι, ο νόμος περί θήρας – Ν.Δ. 86/1969 – ΦΕΚ Α-7/18-1-1969 – επιτρέπει το κυνήγι σε καλλιεργούμενες και μη καλλιεργούμενες ιδιωτικές εκτάσεις, δίχως άδεια από τον ιδιοκτήτη, αν πχ η περίφραξη της ιδιοκτησίας δεν υπερβαίνει το 1,50 μέτρο, ή αν η καλλιεργούμενη ιδιωτική έκταση βρίσκεται είναι εκτός της περιόδου από την ανθοφορία μέχρι τη συγκομιδή των καρπών κ.λ.π.

Πέρα από τα προφανή προβλήματα συγκρούσεων που δημιουργεί, όταν αρκετοί ιδιοκτήτες γης βρίσκονται αντιμέτωποι με κυνηγούς που εισέρχονται στην ιδιοκτησία τους και αρνούνται να απομακρυνθούν, ή τα περιττά, ανεπιθύμητα, έξοδα στα οποία εξαναγκάζονται για να περιφράξουν την ιδιοκτησία τους προκειμένου να κρατήσουν έξω τους κυνηγούς, η εν λόγω διάταξη εγείρει και νομικά ζητήματα, από την σκοπιά της μη ελεύθερης διάθεσης των περιουσιακών στοιχείων του καθένα όπως αυτός νομίζει, αλλά και σοβαρά ζητήματα δημόσιας υγείας λόγω της διάχυτης βιοσυσσώρευσης του μολύβδου των σκαγιών στο έδαφος που ελλοχεύει σοβαρούς κινδύνους στο πεδίο της διατροφικής αλυσίδας – https://savewild.gr/2022/05/symperifora-tou-molyvdou-sto-edafos.

Τι ορίζει σχετικά η Ελληνική Νομοθεσία

Το άρθρο 256 του Ν.Δ. 86/1969 – ΦΕΚ Α-7/18-1-1969 – https://www.kodiko.gr/nomothesia/document/524554/n.d.-86-1969 – περί «Απαγορευμένων εις την θήραν χώρων», ορίζει ότι το κυνήγι απαγορεύεται δίχως την συγκατάθεση του ιδιοκτήτη ή και του ενοικιαστή της όποιας ιδιόκτητης έκτασης στις περιπτώσεις:

α. Των αμπελώνων, από την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου έως τη λήξη του τρυγητού.
β. Των αθέριστων λειμώνων.
γ. Εντός καλλιεργουμένων εκτάσεων ή οπωρώνων από την ανθοφορία μέχρι και τη συγκομιδή των καρπών.
δ. Εντός περιφραγμένων ιδιόκτητων εκτάσεων με «συνεχές αδιαπέραστο και ανυπέρβλητο από άνθρωπόν φράχτη παντός είδους, ύψους τουλάχιστον ενός και ημίσεος του μέτρου (1,50)».

Το συγκεκριμένο άρθρο παρέμεινε «αναλλοίωτο» στο χρόνο πλην μιας τροποποίησης με τον ν. 177/75 (ΦΕΚ 205 Α’) – «Περί αντικαταστάσεως και συμπληρώσεως διατάξεών τινων του Ν.Δ.86/69 «περί Δασικού Κώδικος» – σύμφωνα με την οποία «απαγορεύεται η τοποθέτησις απαγορευτικών της θήρας πινακίδων, άνευ προηγουμένης εγγράφου – εγκρίσεως της οικείας Δασικής Αρχής», με λίγα λόγια για το κυνήγι εντός της ιδιωτικής ιδιοκτησίας δεν αποφασίζει ο ιδιοκτήτης αλλά η Δασική Υπηρεσία (sic !!!).

Τι γίνεται όμως σε άλλες χώρες ;

1. Στο Ηνωμένο Βασίλειο απαγορεύεται αυστηρά το κυνήγι σε ιδιωτικές εκτάσεις – κτήματα και αγρούς – δίχως την γραπτή συγκατάθεση του ιδιοκτήτη. Επιτρέπεται μεν η διέλευση των κυνηγών από αυτές, αλλά απαγορεύεται αυστηρά το κυνήγι στο εσωτερικό τους, ενώ η διέλευση μπορεί να ανακληθεί σε οποιαδήποτε στιγμή. Η παράβαση του νόμου επισύρει αυστηρές κυρώσεις, πρόστιμο ή και φυλάκιση, για παράνομο κυνήγι ή πρόκληση περιττής ταλαιπωρίας σε ζώο.
   
   Η κυνηγετική νομοθεσία στο Ηνωμένο Βασίλειο – https://www.gov.uk/hunting – είναι ιδιαίτερα αυστηρή σε σημείο που να ορίζει ως ποινικό αδίκημα το κυνήγι σε δημόσια μονοπάτια, βάσει του νόμου «περί Περιβάλλοντος» του 1990.
   
   
2. Στη Γαλλία απαγορεύεται η είσοδος κυνηγών σε ιδιωτική γη δίχως τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη, βάσει του άρθρου L422-1 του «Κώδικα Περιβάλλοντος» – Code de l’Εnvironment.
   
   
3. Στην Ιταλία η άσκηση της κυνηγετικής δραστηριότητας σε ιδιωτική έκταση απαγορεύεται μόνο εάν ο ιδιοκτήτης ζητήσει να εξαιρεθεί η ιδιοκτησία του από την Ρυθμιστική που συντάσσει η Περιφέρεια του – «Piano Faunistico Venatorio» – εντός τριάντα ημερών από τη δημοσίευση της και με την προϋπόθεση ότι το αίτημα του δεν έρχεται σε αντίθεση με αυτή. Διαφορετικά, ισχύουν οι ίδιοι περίπου περιορισμοί που ισχύουν στη χώρα με κάποιες διαφοροποιήσεις.
   ​
4. Στην Αυτόνομη Περιφέρεια της Ανδαλουσίας, στην Ισπανία, το κυνήγι σε ιδιωτική έκταση επιτρέπεται μόνο με έγγραφη εξουσιοδότηση του ιδιοκτήτη, διαφορετικά αποτελεί αδίκημα – https://www.citizensadvice.org.es/faq/hunting-season-the-law.

​Μολονότι αναφέρεται σε σχετική υπόθεση στην Γερμανία, μια απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – ΕΔΔΑ της 26ης Ιουνίου του 2012 θεσπίζει ένα είδος δικαιώματος στην αντίρρηση συνείδησης κατά του κυνηγιού, προφανώς υπέρ των ιδιοκτητών γης που δεν σκοπεύουν να επιτρέψουν το κυνήγι στο εσωτερικό της ιδιοκτησίας τους. Με λίγα λόγια, ο ιδιοκτήτης δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται να ασκούν το κυνήγι στη γη του εάν αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις προσωπικές και ηθικές του πεποιθήσεις. Πρόκειται για μία απόφαση που προβάλλει το θέμα της ιδιοκτησίας στην ευρύτερη δυνατή του έννοια, αναγνωρίζοντας στον ιδιοκτήτη όχι μόνο το εμπράγματο δικαίωμα επί του περιουσιακού του στοιχείου αλλά και το αναφαίρετο δικαίωμα να εκφράζει και να εφαρμόζει, μέσω της περιουσίας του, τις δικές του ιδέες.
​
Tου διασφαλίζει το «ιερό» δικαίωμα να απαγορεύει την εισβολή τρίτων στη γη του αλλά και το άλλο τόσο «ιερό» δικαίωμα να μην επιτρέπει την αλλαγή της σχέσης του με την ιδιοκτησία του και με το περιβάλλον από πεποιθήσεις άλλων και, εν προκειμένων, ως προς το κυνήγι. Πρόκειται για μία απόφαση που αν και δεν εφαρμόζεται άμεσα στην υπόλοιπη Ευρώπη, θα μπορούσε να ανοίξει νέα σενάρια για όλους και για τη χώρα μας.

Πηγή αρχικής δημοσίευσης: ​https://savewild.gr/2023/01/gia-to-kynigi-se-idiotiki-idioktisia-dixos-tin-sygkatathesi-tou-idioktiti

Ο αγριόχοιρος ή αγριογούρουνο όπως λέγεται αλλιώς είναι ένα μεγάλο θηλαστικό που παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στα δασικά και μη οικοσυστήματα όπως και στην τροφική αλυσίδα μιας περιοχής.

Όμως τα τελευταία χρόνια έχουμε ένα πρόβλημα του υβριδισμού των αγριόχοιρων το οποίο επιτεύχθηκε με 2 διαφορετικούς τρόπους τις 2 προηγούμενες δεκαετίες (ημισταβλισμένη χοιροτροφία στην Βόρεια Ελλάδα και επανεντάξεις - απελευθερώσεις αγριόχοιρων από κυνηγετικούς συλλόγους στην Πελοπόννησο και άλλα μέρη στην Ελλάδα), το οποίο όμως φαίνεται να διογκώνεται συνεχώς σε αρκετά σημεία στην Ελλάδα χωρίς πραγματικά να υπάρχει κάποιο σχέδιο, πέρα από το κυνήγι.

Αυτό όμως το ελεύθερο "παραδοσιακό" κυνήγι όπως το χαρακτηρίζουν οι ίδιοι οι κυνηγοί, δηλαδή το οριζόντιο κυνήγι με τους ίδιους κανόνες παντού στην Ελλάδα και χωρίς σχέδιο, αληθινές μελέτες πληθυσμών ανά περιφέρεια ή Δήμο, δημιουργεί:

1. Πίεση στους καθαρόαιμους πληθυσμούς και στους βιότοπου των αγριόχοιρων, αναγκάζοντας τους να μετακινούνται και να αναμιγνύονται με αγέλες υβριδίων, όπου μετά από ανάμικτες αναπαραγωγές οι νέες γενιές αγριόχοιρων θα είναι υβρίδια. Ενώ και η συνεχόμενη πίεση του κυνηγιού, όπως και ομάδες δίωξης αγριόχοιρων, ή και εκπαιδευτικά κυνηγόσκυλων οδηγούν ακόμα και στην αλλαγή της συμπεριφοράς των ίδιων των ζώων. 
   
   
2. Ίσως στην οριστική εξαφάνιση καθαρόαιμων πληθυσμών των αγριόχοιρων. Πολλές φορές η μη φαινότυπη διαφοροποίηση των καθαρόαιμων αγριόχοιρων από τα υβρίδια, με το ελεύθερο κυνήγι όπως πραγματοποιείται σήμερα κανείς κυνηγός δεν γνωρίζει αν το άτομο του αγριόχοιρου που θήρευσε είναι καθαρόαιμο ή υβρίδιο. Αν πράγματι ο πληθυσμός των καθαρόαιμων αγριόχοιρων έχει λιγοστέψει δραματικά και έχουν υπερισχύσει τα υβρίδια, κανείς δεν εγγυάται πως με την σημερινή μορφή του κυνηγιού (θήρας) δεν θα εξαφανιστούν οι τελευταίοι καθαρόαιμοι πληθυσμοί των αγριόχοιρων και μάλιστα πολύ γρήγορα στην Ελλάδα. 

Χωρίς όμως να υπάρχει σχέδιο, να υπάρχουν μελέτες, να ακούγονται φωνές άλλες πέρα των κυνηγών, αρχίζουν και δημιουργούνται σοβαρά κρίσιμα ερωτήματα που θα πρέπει το κράτος να απαντήσει με την σωστή συμβούλευση από βιολόγους και αξιωμένους ερευνητές-επιστήμονες που εργάζονται πάνω στους αγριόχοιρους, όπως π.χ. πρέπει να δούμε που θα οδεύσουμε σαν χώρα. Και πιο αναλυτικά:

• Θέλουμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο θήρας (ελεύθερο "παραδοσιακό" κυνήγι) και ότι γίνει στην τελική; αρκεί να κρατήσουμε, όπως ζητάνε και οι κυνηγοί, την θήρα στην Ελλάδα όπως είναι.
  
  
• Θέλουμε να προσπαθήσουμε να σώσουμε τον καθαρόαιμο πληθυσμό αγριόχοιρων ή θέλουμε να απομείνουμε με τα υβρίδια ή μια μίξη πληθυσμών; άσχετα άμα δεν έχει γίνει καμία καταγραφή πληθυσμού των αγριόχοιρων, έστω και κατά προσέγγιση και δεν έχουν χαρτογραφηθεί οι περιοχές που υφίσταται πρόβλημα. Αν δεν αποφασίσουμε τι θέλουμε να κάνουμε, θα αποφασίσει μόνη της η φύση και απλώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλες τις συνέπειες μετέπειτα.
  
  
• Είμαστε έτοιμοι σαν κοινωνία να αντιμετωπίσουμε όλα τα προβλήματα οικονομικά και κοινωνικά που μπορεί να δημιουργηθούν από μια αντικατάσταση του καθαρόαιμου πληθυσμού από υβρίδια αγριόχοιρων; και αν όχι, που είναι το πιο πιθανόν σαν απάντηση, πρέπει να ετοιμαστούμε να αλλάξουμε τον τρόπο θήρας στην Ελλάδα και να ξεφύγουμε από ένα πεπαλαιωμένο μοντέλο (του ελεύθερου "παραδοσιακού" κυνηγιού) που δημιουργεί περισσότερα προβλήματα παρά λύσεις, ή και να μπορέσουμε να ανασυγκροτήσουμε σαν κοινωνία τις δυνατότητες μας για να αντιμετωπίσουμε όλα τα υπάρχοντα και μελλοντικά προβλήματα από μια αυτό-διαχείριση του πληθυσμού, αν αυτό επιθυμούμε.

Το μόνο που είναι σίγουρο γνωρίζοντας με τα σημερινά δεδομένα, είναι ότι, με το ελεύθερο "παραδοσιακό" κυνήγι που ασκείται στην Ελλάδα σήμερα, όχι μόνο δεν αποτελεί κανένα μέσο διαχείρισης για τους καθαρόαιμους πληθυσμούς αγριόχοιρων (και άλλων ειδών), αλλά τα προβλήματα που δημιουργεί αυτό το είδος θήρας - για την δραστηριότητα χόμπι μερικών ανθρώπων - για να βρεθούν μετέπειτα σωστές λύσεις για την διόρθωση αυτών των προβλημάτων είναι χρονοβόρες και κοστοβόρες, και αν δεν αντιμετωπιστούν γρήγορα μπορούν να φτάσουν σε τέτοιο βαθμό όπου δεν θα υπάρχει επιστροφή.

Έχοντας περάσει μόνο λίγες δεκαετίες όπου τα μεγάλα σαρκοβόρα θηλαστικά, όπως ο λύκος, η αρκούδα, και άλλα είδη, πλησίαζαν στην εξαφάνιση τους λόγω του εκτεταμένου κυνηγιού των θηραμάτων τους σήμερα εμφανίζουν εντυπωσιακά σημάδια ανάπτυξης σε όλη την Ευρώπη.

Οι κυριότεροι λόγοι ανάκαμψης των μεγάλων σαρκοβόρων θηλαστικών είναι η αύξηση του πληθυσμού της λείας τους, όπως ελάφια και αγριογούρουνα, αλλά και η αστικοποίηση του ανθρώπινου πληθυσμού όπου συνεχίζει να συμβαίνει ακόμα και σήμερα, από τον 20ο αιώνα. Με την ανάκαμψη των πληθυσμών λείας αυτών των ειδών άρχισαν να ανακάμπτουν και άλλα είδη όπως π.χ. τσακάλια.

Το σημαντικότερο ρόλο έπαιξε όμως η επιτυχία των νόμων προστασίας της άγριας ζωής και των βιοτόπων τους, όπως η συνθήκη της Βέρνης του 1979. Μεγάλης σημασίας όπου έπαιξαν και σημαντικό ρόλο είναι τα καταφύγια άγριας ζωής, αλλά και η ίδια η πανδημία του Κορωνοϊού (Covid-19) με τα lockdown και τον περιορισμό σε μετακίνηση για το κυνήγι φαίνεται ότι βοήθησε να ηρεμήσει η φύση από την έντονη δραστηριότητα των ανθρώπων.

Δίνοντας μια τεράστια ευκαιρία στα άγρια ζώα να αλλάξουν την συμπεριφορά τους, να αισθανθούν ότι δεν κινδυνεύουν από τους ανθρώπους σε κάποιες τοποθεσίες, να τους δοθεί ευκαιρία να εξερευνήσουν νέες τοποθεσίες πέρα από τα όρια που κινιόντουσαν μέχρι τώρα, να μπορέσουν να εδραιωθούν σε κάποια από αυτά τα νέα μέρη και να μπορέσουν να αναπαραχθούν επιτυχώς.

Αυτή όμως η νέα εξερεύνηση νέων τοποθεσιών οδήγησε αρκετά είδη στο να πλησιάσουν περισσότερο τους ανθρώπους και τις πόλεις, όπως και τις ανθρώπινες δραστηριότητες (π.χ. κτηνοτροφία), δημιουργώντας μια νέα καθημερινότητα κάνοντας τα πιο ήπια σε επιθετικές ή και αμυντικές στάσεις απέναντι στους ανθρώπους…

Η νέα αυτή καθημερινότητα που έχει ξεκινήσει και στην Ελλάδα, γιατί σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει εδώ και κάποια χρόνια, μας βρίσκει ανέτοιμους σαν κοινωνία για το πως να την διαχειριστούμε σωστά!

Ξεχάσαμε οι άνθρωποι πως είναι να βρισκόμαστε και να ζούμε δίπλα από άγρια ζώα, όπως και το πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε. Και ενώ η σημερινή παραπληροφόρηση ειδικά για επιθέσεις άγριων ζώων σε ανθρώπους μας κρατάει ένα καθεστώς τρόμου μόνο και μόνο στην ιδέα να βρεθούμε απέναντι σε αυτά τα ζώα.

Για παράδειγμα, στην αύξηση των αγριόχοιρων ενώ φέρνει μεγάλες καταστροφές σε καλλιέργειες και στην ίδια την οικονομική επιβίωση των γεωργών και ταυτόχρονα συγκρούονται με οχήματα σε οδικές αρτηρίες της χώρας μας, σαν οδηγοί δεν έχουμε ιδέα πως πρέπει να συμπεριφερθούμε έτσι και δούμε αγριόχοιρο στον δρόμο ή δίπλα από τον δρόμο. Αυτές οι συγκρούσεις με τα οχήματα μας πολλές φορές μας κάνουν να μην μπορούμε να αντεπεξέλθουμε και στις οικονομικές ζημιές των οχημάτων μας (αφού οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν καλύπτουν αυτές τις ζημιές στις βασικές ασφάλειες – μόνο σε μερικές μικτές).

Ενώ για παράδειγμα στην αύξηση των σαρκοβόρων θηλαστικών όπως αρκούδες και λύκοι όπου οδηγούν ζημιές στο κεφάλαιο των κτηνοτρόφων, είναι σχεδόν αδύνατον να αλλάξουν νοοτροπίες σε μια βραδιά οι κτηνοτρόφοι και να μάθουν να τους παρέχουν κατάλληλη προστασία και φύλαξη, γιατί απλά είχαν μάθει τόσες δεκαετίες να μην έχουν απολύτως καμία προστασία στα ζώα τους. Επίσης δεν παίρνουν πάντα αποζημίωση, γιατί πολλές φορές δεν καλύπτουν τις προϋποθέσεις που πρέπει να προϋπάρχουν από τον ΕΛΓΑ και έτσι δεν βοηθάει στο να αποκαταστήσουν το χαμένο κτηνοτροφικό τους κεφάλαιο. Οδηγούνται αρκετές φορές στην απόγνωση και παίρνουν την νομοθεσία στο χέρι τους.

Παρ’ όλα αυτά, όμως μια απειλή παραμένει κρυμμένη, σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσε να επιδεινώσει τρομερά την κατάσταση όσο αφορά την προστασία των άγριων ζώων και την ανάκαμψη αυτών των ειδών και να μας γυρίσει δεκαετίες πίσω...

Αυτή η απειλή είναι το κυνήγι (νόμιμο και μη).

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι το κυνήγι με πολύ αυστηρούς όρους και σωστό σχεδιασμό κυνηγιού - το οποίο δεν συμβαίνει στην Ελλάδα - μπορεί να κρατήσει σταθερά τα νούμερα ενός πληθυσμού άμα χρειαστεί, ειδικά αν ο υπερπληθυσμός ενός είδους μπορεί να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα σε άλλα είδη πανίδας και χλωρίδας.

Αυτό όμως ανακάμπτει και μια νοοτροπία που νομίζαμε ότι είχε εκλείψει δια παντός από την Ελληνική κουλτούρα, η τουλάχιστον είχε μειωθεί σε τέτοιο βαθμό ελάχιστων κυνηγών-οπλοφόρων.

Οι πάντες γνωρίζουν ότι το όπλο είναι η πιο οικονομική λύση στο να εκφοβίσουν και να απομακρύνουν κάποιους θηρευτές μακριά από τις καλλιέργειες και τα κτηνοτροφικά τους ζώα, ανάλογα βεβαίως πάντα με την συμπεριφορά του εκάστοτε είδους. Αυτό το εκμεταλλεύονται σε κυνηγετικές σελίδες και ομάδες μέσω του διαδικτύου όπου αρκετοί χρήστες (συνήθως κυνηγοί) παροτρύνουν άλλους κυνηγούς, γεωργούς και κτηνοτρόφους να σκοτώνουν τα άγρια ζώα αυτά για να προστατεύσουν τις καλλιέργειες και τα ζώα τους. Γνωρίζουν ότι είναι παράνομο για κάποια είδη τα οποία είναι προστατευόμενα και απαγορεύεται η θήρευση και η φόνευσις τους, όπως π.χ. λύκος, αρκούδα και τσακάλι.

Αλλά λόγω της νοοτροπίας τους - που έτσι έχουν μάθει - θεωρούν πιο εύκολη, γρήγορη και οικονομική λύση το να πάρουν το όπλο, από το να ενισχύσουν και να προστατεύσουν με άλλους τρόπους τις καλλιέργειες τους ή τα κτηνοτροφικά τους ζώα.

Και ενώ είχαμε δεκαετίες χρόνο να προετοιμαστούμε και να εξελιχθούμε σαν κοινωνία για να μπορέσουμε να συμβιώνουμε με τα άγρια ζώα, και ειδικά μετά από τόσα προγράμματα προστασίας αυτών των ειδών. Σήμερα κυριεύει η άγνοια, η μη διάθεση να γίνει κάτι σωστά και να ακουστούν φωνές πέρα των κυνηγών. Ειδικά οι ενέργειες της πολιτείας τα τελευταία χρόνια δεν βοηθάνε ούτε στο ελάχιστο, αλλά αντιθέτως δίνουν πατήματα σε ομάδες ανθρώπων να δρουν όπως θέλουν οι ίδιοι με κίνδυνο να χαθούν όποιες προσπάθειες ανάκαμψης αυτών και άλλων ειδών που έγιναν τις τελευταίες δεκαετίες.

Οι 2 μεγαλύτερες κυνηγετικές σελίδες (kynigesia και ihunt), οι οποίες έχουν χιλιάδες αναγνώστες χρησιμοποιούν μια μέθοδο τρομοκράτησης της κοινής γνώμης μη βάζοντας σκόπιμα τις χώρες στον τίτλο για τα διάφορα συμβάντα επίθεσης άγριων ζώων. Αυτό έχει παρατηρηθεί κυρίως για αρκούδες, λύκους και αγριόχοιρους. 

Δηλαδή για τα 3 είδη που καθημερινά προσπαθούν μέσα από τις σελίδες τους να ζητούν να έχουν πλήρη έλεγχο και "διαχείριση" όλο τον χρόνο και όποτε χρειάζεται για την Ελλάδα. Γνωρίζουν ότι σήμερα ο κόσμος πολλές φορές μένει μόνο στον τίτλο και δεν ανοίγουν να διαβάσουν μέσα τα άρθρα. Και έτσι σκόπιμα για αυτά τα 3 είδη δεν γράφουν τις περισσότερες φορές στους τίτλους την χώρα που συνέβη, όταν είναι από το εξωτερικό. Μερικά παραδείγματα στην εικόνα παραπάνω όπου κανένα από αυτά τα συμβάντα δεν έχει συμβεί στην Ελλάδα.

Αλλά όταν τα συμβάντα είναι από Ελλάδα, το γράφουν άμεσα. Με αυτό τον τρόπο υπάρχει παραπληροφόρηση στον κόσμο και πολλές φορές κοινοποιούνται πληροφορίες λανθασμένα από τρίτα άτομα, για ότι έχουν συμβεί στην Ελλάδα αυτά τα περιστατικά.

Όλοι οι κυνηγοί της χώρας ενημερώθηκαν, σήμερα (6/10/2022), με μήνυμα στο κινητό τους τηλέφωνο, για την αυτόματη λήξη της θήρας του τρυγονιού, λόγω συμπλήρωσης του ετήσιου εθνικού ορίου κάρπωσης (120.000). 

Η αυτόματη παύση της θήρας του τρυγονιού προβλέπεται από την ετήσια ρυθμιστική απόφαση σύμφωνα με την οποία καθορίστηκε ετήσιο εθνικό όριο κάρπωσης 120.000 άτομα.

Κατά τη προηγούμενη κυνηγετική περίοδο το ετήσιο εθνικό όριο κάρπωσης ανέρχονταν στα 145.000 άτομα.

Μετά τη συμπλήρωση του καθοριζόμενου ανωτέρω ετήσιου εθνικού ορίου κάρπωσης, παύει αυτόματα η θήρα του είδους. Η παρακολούθηση της κάρπωσης τόσο της ημερησίας, όσο και της συνολικής μέχρι τη συμπλήρωση του ανώτερου ορίου, γίνεται μέσω online εφαρμογής κινητού τηλεφώνου που έχει προμηθευτεί με μέριμνά της η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος (Κ.Σ.Ε). Ο κωδικός πρόσβασης στην εφαρμογή δίνεται στους κυνηγούς κατά τη διαδικασία έκδοσης της ετήσιας άδειας θήρας, είτε μέσω των συνεργαζόμενων με το ΥΠΕΝ Κυνηγετικών Συλλόγων, είτε μέσω των Δασικών Υπηρεσιών από τις οποίες εκδίδουν άδεια θήρας οι μεμονωμένοι κυνηγοί.

​Πηγή: dasarxeio.com