Η προσπάθεια να συγκεντρώσουμε πληροφορίες για τα ξενικά είδη ξεκινώντας από τον λαγοκέφαλο (Lagocephalus sceleratus) μας έδωσε στοιχεία για την εμφάνιση του σε όλη την Ελλάδα.

Ξεκίνησε το 2002 από την Ρόδο όπου και εξαπλώθηκε το 2006 στην Κρήτη όπου 10 χρόνια έπειτα έχει κατακτήσει πια όλο το Αιγαίο και το Ιόνιο απ' ότι δείχνουν τα βίντεο που έχουν ανέβει στο διαδίκτυο από ψαράδες, δύτες και πολίτες.

Ο λαγοκέφαλος είναι ένα ψάρι που έµαθε γρήγορα να επιβιώνει στης ακτές µας, και να αναπτύσσεται µε ραγδαίους ρυθµούς διότι δεν έχει κανένα φυσικό εχθρό-ανταγωνιστή. ∆ιαθέτει τέσσερα δυνατά και κοφτερά δόντια, χαρακτηριστικό που οφείλεται στη συνήθειά του να τρέφεται µε ένα είδος οστράκου που ευδοκιµεί στην Ερυθρά θάλασσα.

Το χαρακτηριστικό που κάνει το ψάρι αυτό ιδιαίτερα επικίνδυνο, είναι ότι περιέχει τοξίνες σε διάφορα µέρη του σώµατός του (π.χ. εντόσθια, δέρµα) και ιδιαίτερα επικίνδυνες αν καταναλωθούν από τον άνθρωπο, σε µερικές περιπτώσεις ως και θανατηφόρες.

Βίντεο από το λιμάνι του Αγίου Νικολάου μας δείχνει ότι υπάρχουν κοπάδια από λαγοκέφαλους στην Ελλάδα.

Η επιστολή της ομάδας υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ζώων.

​ΠΡΟΣ :
​1) ΠΦΠΟ - Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία , 2) Συ.Ζω.Σω.Ελ. - Συνομοσπονδία Ζωοφιλικών Σωματείων Ελλάδας, 3) Ελληνική Ζωολογική Εταιρεία / Hellenic Zoological Society, 4) Κέντρο Προστασίας & Περίθαλψης Άγριας Ζωής, 5) ΕΚΠΑΖ - Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων, 6) Ελληνικό Παρατηρητήριο Βιοποικιλότητας, 7) Greenpeace Greece, 8) Καλλιστώ, 9) Δράση για την Άγρια Ζωή/ Action for wildlife, 10) ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ – ARCTUROS, 11) WWF Ελλάς, 12) ΑΝΙΜΑ - Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής

Η επιστολή

Ονομάζομαι Τάσος Καραντής, είμαι φιλόζωος δημοσιογράφος και συνδημιουργός της ιντερνετικής ομάδας «ΟΜΑΔΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ». (https://www.facebook.com/groups/1763960733872484/).

Επικοινωνώ μαζί σας, για το πρόβλημα του κινδύνου επαναφοράς στα «επιβλαβή είδη» της αλεπούς και του λύκου.

Στα παρακάτω λινκς θα ενημερωθείτε για το θέμα :

- Πλήρης οπισθοδρόμηση στην εποχή που δινόταν αμοιβή για την αλεπού και θηρεύονταν μέχρι και 50.000 (!) αλεπούδες ετησίως σύμφωνα με παλιές αναφορές των δασαρχείων. Το 1992 ήταν το έτος της επίσημης κατάργησης του όρου «επιβλαβή» και παύσης της επ' αμοιβή δίωξης της αλεπούς.... που τώρα, δυστυχώς, επανέρχεται...

http://www.biodiversitygr.org/…/opisthodromosi-stin-dioxi-a…

- Οι κυνηγοί προσπαθούν με "επιστημονικά" επιχειρήματα, να επαναφέρουν στην Ελλάδα την αλεπού στα επιβλαβή είδη και να αμείβονται για τη θανάτωσή της!!!

http://www.ethnos.gr/…/meionontai_oi_genniseis_auksanontai…/

- Η γενοκτονία του λύκου στην Ελλάδα θα επανέλθει ; - Προσπάθεια επαναφοράς από τους κυνηγούς του λύκου στα θηρεύσιμα είδη…

Από το 1993 έχει απαγορευτεί η εξόντωση του λύκου στην Ελλάδα - με την ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της Κοινοτικής Οδηγίας 92/43 (για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας) - έτσι κι ο λύκος συμπεριλήφθηκε στη λίστα των απειλούμενων ειδών, που προστατεύονται. Όπως, όμως, πληροφορηθήκαμε :

«Δεν είναι η πρώτη φορά που επαναφέρουν οι κυνηγοί το θέμα με τους λύκους στην περιοχή των Ιωαννίνων. Πέρυσι πάλι έκαναν τέτοιες ενέργειες και κινήσεις από τον Χαράλαμπο Μπρέχα, Γ. Γραμματέα της 5ης Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Ηπείρου, που είναι και Εντεταλμένος Σύμβουλος για τα αδέσποτα ζώα στα Ιωάννινα (!). Στόχος είναι να βάλουν τον λύκο στα θηρεύσιμα είδη!».

Για να επιτύχουν το σκοπό τους, χρησιμοποιούν, κατά την καταγγέλλοντα, κινδυνολογικά και τρομολαγνικά δημοσιεύματα, όπως αυτό της εφημερίδας «Πρώτο θέμα» (20/9/2016), με το χαρακτηριστικό τίτλο : «Αγέλες λύκων τρομοκρατούν τους κυνηγούς στο νομό Ιωαννίνων - Κατασπάραξαν κυνηγόσκυλο στο Πωγώνι».

Κλείνω (κι αν χρειαστεί θα επανέλθω) το θέμα με ένα εύγλωττο ερώτημα : Συνάδουν οι δύο θέσεις του κ. Χαράλαμπου Μπρέχα, ως Γ. Γραμματέα της 5ης Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Ηπείρου και Εντεταλμένου Σύμβουλου (της 5μελούς επιτροπής για την Διαχείριση των Αδέσποτων Ζώων στα Ιωάννινα) για τα αδέσποτα ζώα στα Ιωάννινα ;! Όταν, μάλιστα, είναι νωπός, ακόμα, ο σάλος για τις ευθανασίες αδέσποτων στα Ιωάννινα;!

- http://www.protothema.gr/…/ageles-lukon-tromokratoun-tous-…/

Θα ήθελα να γνωρίζουμε, ως ομάδα αν είστε ενήμεροι, και πως σκοπεύετε να προβείτε σε κινήσεις προς τους αρμόδιους για την προστασία της αλεπούς και του λύκου από τον κίνδυνο επιστροφής σε καθεστώς γενοκτονίας …
​
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη θετική σας ανταπόκριση κι αναμένουμε τις όποιες κινήσεις σας, στις οποίες θα είμαστε δίπλα και θα συνυπογράψουμε πιθανό κοινό κείμενο συναφών φορέων ως ομάδα.

Με εκτίμηση
Εκ μέρους της ομάδας «ΟΜΑΔΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ».

Τέσσερα είδη πεταλούδων από τα Βαλκάνια και Ελλάδα που ζουν σε διάσπαρτες περιοχές και ξέφωτα με θαμνώδη βλάστηση και επηρεάζονται από την απώλεια ενδιαιτημάτων και την υποβάθμιση που προκαλείται από τις πυρκαγιές, την αστικοποίηση, και την ανάπτυξη των υποδομών αναφέρονται πια ως απειλούμενα είδη προς εξαφάνιση (Endangered).

Τα είδη είναι τα εξής:

• Halicarnas Brown (Maniola halicarnassus), 
• Karpathos Grayling (Hipparchia christenseni), 
• Brown’s Grayling (Pseudochazara amymone) and 
• Balkan Clouded Yellow (Colias caucasica)

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε στο The status and distribution of Mediterranean butterflies (https://portals.iucn.org/library/node/46183).

Του Στέφανου Σταμέλλου.

Κυριακή, 30 Οκτωβρίου, περίπου δώδεκα η ώρα το μεσημέρι. Ανεβαίναμε με τη γυναίκα μου στην Γραμμένη Οξυά με στόχο να αφήσουμε το αυτοκίνητο κάτω από το καταφύγιο και να ανεβούμε στην κορυφή απολαμβάνοντας τα όμορφα χρώματα που έχει τώρα η φύση και ιδιαίτερα οι οξυές και οι φτέρες. Εικόνες με γήινα χρώματα σε όλες τις αποχρώσεις του κίτρινου – καφέ, με φόντο πολλές φορές το βαθύ πράσινο του έλατου.

Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο διάσελο κάτω από το καταφύγιο, ακριβώς δίπλα στο νέο μνημείο της Μάχης της Γραμμένης Οξυάς. Δίπλα ήταν ένα τροχόσπιτο, που απ’ έξω λειτουργούσε με θόρυβο μια γεννήτρια και πιο πέρα δύο ή τρία ακόμα αυτοκίνητα. Το δικό μας ήταν το μοναδικό κόκκινο. Ο καιρός με ψιλόβροχο και ομίχλη ψηλότερα, καθαρά φθινοπωρινό βουνό. Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε αφήνοντας τον επαρχιακό δρόμο, όταν έρχονται δύο πάνοπλοι κυνηγοί και μας λένε «έ φίλε, εδώ εμείς κυνηγάμε. Το αυτοκίνητο δεν θα το αφήσεις εκεί» κι εμείς τους λέμε: «γιατί βρε παιδιά;» «Διώχνει τα πουλιά. Και αν δεν το πάρετε θα το γεμίσουμε σκάγια» «Μην κάνετε κανένα αστείο», τους λέω, «εμείς ήρθαμε να ανεβούμε στο καταφύγιο, ξέρετε ότι εδώ ανεβαίνουν ορειβάτες και αφήνουν τα αυτοκίνητά τους». «Δεν μας νοιάζει εμάς τι κάνουν οι ορειβάτες, εμείς εδώ κυνηγάμε και να το πάρετε τώρα!»

Έγινα έξαλλος, όπως μπορεί κανείς να καταλάβει, και άρχισα να τους λέω ότι «δεν μπορεί να μας διώξετε από το βουνό, το καταφύγιο είναι στα 300 μέτρα και σε κάθε περίπτωση είμαστε επάνω στον επαρχιακό δρόμο και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί καν κυνηγότοπος. Θα πάρω το δασαρχείο τηλέφωνο τώρα» Ήρθαν κατά πάνω μας και οι δύο με τα όπλα προτεταμένα. Φάτσες αναψοκοκκινισμένες με ρούχα παραλλαγής, με μυρωδιά αλκοόλ, μαυρισμένοι από το ξενύχτι και τους καπνούς της φωτιάς. Απέναντι ακριβώς είχαν στημένη μια σκηνή, όπου νομίζω κάπνιζε φωτιά. Και μας λένε φωνάζοντας εν ψυχρώ: «πάρτε το αυτοκίνητο τώρα διαφορετικά θα σας θάψουμε! Εδώ εμείς κυνηγάμε φάσες. Έχουμε τόσα μερόνυχτα και κάνουμε το χόμπι μας. Δεν θα μας τη βγεις εσύ που μας ήρθες με το σορτσάκι να κάνεις τη βόλτα σου. Να, τις βλέπεις; Έχουμε σκοτώσει φάσες» και μας έδειχναν τα σκοτωμένα πουλιά που είχαν στο πρόχειρο γιατάκι τους πάνω από το δρόμο για να κρύβονται από τον αέρα και τα πουλιά. Γύρω η περιοχή σε μια ακτίνα τουλάχιστον 200 μέτρων ήταν γεμάτη με διάσπαρτα φυσίγγια.