Ιδρυτική Διακήρυξη

Οι παρακάτω φορείς και συλλογικότητες συναντηθήκαμε και αποφασίσαμε να ανακινήσουμε το σοβαρό θέμα της θήρας και της προστασίας της άγριας ζωής στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα θέμα με σοβαρό περιβαλλοντικό, κοινωνικό και οικονομικό αντίκτυπο που κατά τη γνώμη μας έχει πάρα πολλές στρεβλώσεις.

Το νομοθετικό πλαίσιο που το διέπει είναι απαρχαιωμένο και ξεπερασμένο, μιας και η κατάσταση της φύσης και των ζώων στην Ελλάδα, αλλά και η αντίληψη της κοινωνίας για το περιβάλλον και τα ζώα, έχουν αλλάξει πολύ από την εποχή που ψηφίστηκαν οι νόμοι για το κυνήγι.

Σε μια εποχή που η κλιματική αλλαγή κάνει όλο και περισσότερο αισθητή την παρουσία της και η απώλεια της βιοποικιλότητας είναι μια από τις σοβαρότερες απειλές για όλο τον πλανήτη και για τη χώρα μας, θεωρούμε ότι η θανάτωση χιλιάδων ζώων για αναψυχή είναι μια καταστροφική δραστηριότητα για τη φύση.

Αναγνωρίζοντας αυτήν την πραγματικότητα, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στη συγκρότηση μιας νέας συλλογικότητας με στόχο την προστασία της άγριας ζωής σε όλες τις εκφάνσεις της, ως αντίβαρο στο μονοπώλιο της κυνηγετικής άποψης στην κοινωνία και στα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Μερικές από τις αρχές μας

α) Το κυνήγι σε στεριά, θάλασσα και αέρα με όποιο τρόπο κι αν γίνεται, δεν αποτελεί άθλημα, ούτε μέσο διαχείρισης της φύσης, ούτε ασκείται σήμερα για την κάλυψη διατροφικών αναγκών και επομένως δεν αποτελεί ανάγκη επιβίωσης για τον άνθρωπο αλλά χόμπι εις βάρος της πανίδας και της βιοποικιλότητας.

Η δε επαναφορά της ιερακοθηρίας και της ιερακοτροφίας από διάφορους επιτήδειους αποτελεί όνειδος για τη χώρα και πρέπει να καταργηθεί. Είναι μια δραστηριότητα  που έρχεται από άλλες εποχές όπου η φύση ήταν σε καλύτερη κατάσταση, υπήρχαν άλλες ανάγκες και άλλη αντίληψη της φύσης. Σήμερα το κυνήγι είναι μια οχλούσα, αχρείαστη και επιζήμια για το περιβάλλον δραστηριότητα που ο μόνος σκοπός της είναι η αναψυχή των ατόμων που την ασκούν.

β) Ιδανικά και σε βάθος χρόνου, θα θέλαμε έναν κόσμο χωρίς κυνήγι. Γνωρίζουμε όμως ότι δεν είναι κάτι που μπορεί να συμβεί ούτε εύκολα ούτε γρήγορα. Θέλουμε να αγωνιστούμε για τον πραγματικό έλεγχο της δραστηριότητας αυτής με απώτερο στόχο τον περιορισμό της και εν τέλει την ολική της απαγόρευση όταν οι συνθήκες στην κοινωνία θα έχουν ωριμάσει προς αυτή την κατεύθυνση.

γ) Εκτιμάμε, ότι οι πολίτες που είναι ενάντια στο κυνήγι είναι σαφώς περισσότεροι από τους κυνηγούς. Θέλουμε να δώσουμε στους πολιτικούς όλων των κομμάτων να καταλάβουν ότι υπάρχει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που διαφωνεί με την δραστηριότητα αυτή που, απλά, δεν είχε καμία αποτελεσματική και συστηματική εκπροσώπηση μέχρι τώρα και ήταν <<αόρατο>> για αυτόν τον λόγο.

δ) Δεν θέλουμε ακρότητες, κραυγές και φανατισμό. Θέλουμε να αγωνιστούμε με συνέπεια και σταθερότητα, με επιστημονικά επιχειρήματα, ως σοβαροί συνομιλητές και κοινωνικοί εταίροι σε κάθε συζήτηση γύρω από το θέμα. Θέλουμε να σταματήσει το μονοπώλιο των κυνηγών στη λήψη αποφάσεων και να υποχρεωθούν οι πολιτικοί να δώσουν σημασία στο διογκούμενο κύμα της κοινωνίας που είναι ενάντια στο κυνήγι.

ε) Βάση μας είναι οι επιστημονικές αρχές της οικολογίας και η ηθική στάση του ανθρώπου προς τα ζώα και τη φύση.

στ) Θεωρούμε ότι το κυνήγι πρέπει να τεθεί σε συζήτηση από μηδενική βάση. Υπάρχουν μεγάλες στρεβλώσεις που διαιωνίζονται μόνο και μόνο επειδή ποτέ κανένας πολιτικός δεν ασχολήθηκε με το θέμα και επειδή οι κυνηγοί είχαν μονόλογο με τα υπουργεία.

ζ) Καμπάνιες ευαισθητοποίησης με σποτάκια, αφίσες, ακτιβισμό, κλπ θα πρέπει να αποτελέσουν τα εργαλεία της περαιτέρω ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης της κοινής γνώμης.

η) Νομικές ενέργειες προς τα Ελληνικά Διοικητικά, Αστικά και Ποινικά Δικαστήρια, όπως και στα Ευρωπαϊκά, θα αποτελέσουν το άλλο σημαντικό εργαλείο για να αντιμετωπιστούν οι στρεβλώσεις του κράτους, όπως η συνεχιζόμενη θήρα των τρυγονιών, η θηροφύλαξη από τους ίδιους τους κυνηγούς κλπ.

Καλούμε σε συνεργασία όποιους φορείς και άτομα έχουν κοινή αντίληψη με μας, ευελπιστώντας να διευρύνουμε τη βάση μας, τον αριθμό των εκπροσωπούμενων πολιτών και την πολιτική πίεση που πρέπει να ασκήσουμε.


Η Διοικούσα Επιτροπή του SaveWild

Ευχαριστούμε την γραφίστρια Αννα Φραδελάκη, που εθελοντικά μας έφτιαξε το όμορφο λογότυπο του SaveWild.

​Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η «Πανευρωπαϊκή Γιορτή των Πουλιών», την οποία γιορτάσαμε την Τρίτη 3 Οκτωβρίου, στο Κέντρο Πληροφόρησης Δέλτα Έβρου και για πρώτη φορά και στο Τουριστικό Κέντρο Φερών, την οικοτουριστική λειτουργία του οποίου έχει αναλάβει ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Δέλτα Έβρου.

Η εκδήλωση, η οποία συντονίζεται στην Ελλάδα από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, ήταν αφιερωμένη στην αξία της προστασίας των μεταναστευτικών πουλιών και των βιοτόπων τους! Η συμμετοχή ήταν μεγάλη και ξεπέρασε τους 300 μαθητές από τα Δημοτικά Σχολεία Άνθειας, Απαλού, Φερών, 9ο Αλεξανδρούπολης και τα νηπιαγωγεία ‘’Λεγγέτση’’ και 1ο Φερών.

Οι δραστηριότητες της γιορτής ενθουσίασαν τους μικρούς μαθητές οι οποίοι παρακολούθησαν αρχικά προβολή σχετικά με τη μετανάστευση των πουλιών και την αξία του Δέλτα του Έβρου για τα πουλιά, έπαιξαν εκπαιδευτικά παιχνίδια, έκαναν χειροτεχνίες και επισκέφθηκαν τον υγρότοπο για να παρατηρήσουν τους πρώτους φτερωτούς επισκέπτες που κατέφθασαν από το Βορρά.

Περάσαμε πολύ όμορφα και σας περιμένουμε και πάλι όλους του χρόνου!

Με μεγάλο ενδιαφέρον αλλά και επιφύλαξη ως προς το αληθές του γεγονότος διαβάσαμε το άρθρο των κυνηγετικών νέων της 1ης Φεβρουαρίου 2017.

Σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ, γύρω στις 10 Ιανουαρίου, μελισσοκόμος του νομού Κιλκίς και στο Δ.Δ Αγ. Νεκταρίου, κατά τη διάρκεια μελισσοκομικών εργασιών και με πλήρη χιονοκάλυψη, προσεγγίστηκε από αγέλη 15 λύκων και αναγκάστηκε να σκοτώσει έναν από αυτούς, κατά τη διάρκεια επίθεσης που έκανε ένας λύκος στον ίδιο, πυροβολώντας τον από απόσταση 4 μέτρων στο κεφάλι.
​
Διατηρούμε επιφυλάξεις ως προς την ακρίβεια και την πραγματική διαδοχή των γεγονότων όπως παρουσιάζονται στο ρεπορτάζ καθώς:
​

1. Η ιστορία παρατίθεται χωρίς προσωπικά στοιχεία και είναι ανώνυμη, δεν αναφέρεται δηλαδή πουθενά το ονοματεπώνυμο του μελισσοκόμου.
   
   
2. Λόγω της βαρυχειμωνιάς και της χιονοκάλυψης η θήρα απαγορεύθηκε προσωρινά σε όλη την επικράτεια τις συγκεκριμένες ημέρες , οπότε δεν εξηγείται στο άρθρο γιατί ο μελισσοκόμος έφερε μαζί του όπλο κατά τη διάρκεια μελισσοκομικών εργασιών (και μάλιστα ήταν γεμάτο και ο ίδιος σε ετοιμότητα).
   
   
3. Ο αριθμός των λύκων που αναφέρεται στο άρθρο (15) είναι πολύ μεγάλος για τα Ελληνικά δεδομένα. Ο μέσος αριθμός λύκων ανά αγέλη στην Ελλάδα είναι 5.2 ζώα (Ηλιόπουλος και συνεργάτες 20161) και πολύ σπάνια έχουν καταγραφεί ή ακόμα και αναφερθεί αγέλες μεγαλύτερες από 7 άτομα.
   
   
4. Δεν υπάρχουν καθόλου φωτογραφικά τεκμήρια του περιστατικού, όπως φωτογραφία του σκοτωμένου λύκου, της περιοχής, ίχνη λύκων κ.α. Η φωτογραφία που δημοσιεύεται από τα «κυνηγετικά νέα» και συνοδεύει το άρθρο, δεν απεικονίζει λύκο της Ελλάδας αφού:
   
   α) το ζώο έχει χαρακτηριστικό τρίχωμα των λύκων της Β. Αμερικής,
   
   β) η φωτογραφία δείχνει ένα λύκο ξαπλωμένο σε στεγνό έδαφος σε μη χιονοσκεπές έδαφος και με βλάστηση κοντά στο ζώο που φέρει φύλλωμα, ενώ αντιθέτως το άρθρο αναφέρεται σαφώς σε περιστατικό που έλαβε χώρα σε πλήρως χιονοσκεπές έδαφος κατά τη διάρκεια του καταχείμωνου (όχι φύλλωμα στα δέντρα της περιοχής).
   
   γ) αν ο λύκος της φωτογραφίας ήταν αυτός που αναφέρεται στο άρθρο θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι πλημμυρισμένος στο αίμα αφού δέχθηκε σύμφωνα με το δημοσίευμα πυροβολισμό από τα 4 μέτρα. Στη φωτογραφία δεν φαίνεται οποιαδήποτε τραυματισμός ή ίχνη αίματος.
   
   Στην περίπτωση που η σύνταξη χρησιμοποίησε ενδεικτικά και μόνο μια φωτογραφία ενός λύκου μη σχετική με το περιστατικό, όφειλε να το αναφέρει στη λεζάντα της φωτογραφίας.
   ​
   
5. Δεν αναφέρεται αν για το περιστατικό ενημερώθηκαν οι αρμόδιες αρχές (Δασαρχείο Κιλκίς) και η ομοσπονδιακή θηροφυλακή και αν υπήρξε αυτοψία από αρμόδιο δασικό υπάλληλο ή ομοσπονδιακό θηροφύλακα όπως θα έπρεπε σε ένα τέτοιο (λυσσύποπτο) περιστατικό. Ενδεχομένως δεν ενημερώθηκαν οι αρμόδιες αρχές και φορείς και δεν πραγματοποιήθηκε αυτοψία και πιστοποίηση του περιστατικού, ώστε να ληφθεί και δείγμα του νεκρού ζώου για τις απαραίτητες διαγνωστικές εξετάσεις, γιατί πιθανόν οι συνθήκες θανάτωσης του ζώου όπως περιγράφονται στο δημοσίευμα απείχαν από την πραγματικότητα.​

Ηλιόπουλος Γιώργος, Δρ. Βιολόγος
Συνεργάτης της περιβαλλοντικής οργάνωσης Καλλιστώ.

1 Ηλιόπουλος Γ, Αστάρας Χ, Πετρίδου Μ, Πυλίδης Χ, Σιδέρη Ε, Γιαννακόπουλος Α, Λαζάρου Γ. 2016. Εκτίμηση των πληθυσμιακών επιπέδων και της έκτασης κατανομής του λύκου (Canis lupus L.) στην Ελλάδα με τη χρήση πολλαπλών μεθόδων καταγραφής παρουσίας. 8o Συνέδριο της Ελληνικής Οικολογικής Εταιρίας. 20-23 Οκτωβρίου 2016, Θεσσαλονίκη

Έχει κάτσει κανείς να σκεφτεί ποτέ πως θα ήταν σήμερα η Ελλάδα εάν δεν υπήρχανε οι φιλοζωικές και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις; Μπορεί κάποιοι να βγάζουν φλύκταινες με το άκουσμα “ΜΚΟ”, “Φιλοζωικές οργανώσεις”, “Περιβαλλοντικές οργανώσεις” ή και “οικολογικές οργανώσεις”, αλλά χωρίς αυτές σήμερα θα ήταν μια διαφορετική Ελλάδα (και κόσμος θα λέγαμε).

Παρακάτω περιγράφουμε πως θα ήταν σήμερα η Ελλάδα εάν δεν είχαν δημιουργηθεί ποτέ αυτές οι οργανώσεις, άρα δεν θα είχαν πράξει και τίποτα απ' όλα αυτά που κάνανε τις προηγούμενες δεκαετίες. Παρ' όλα αυτά όμως συνεχίζουν δυναμικά ακόμα και σήμερα.

Ας ξεκινήσουμε από τα σκυλιά και τις γάτες, όπου θα υπήρχαν εκατομμύρια (ή και δισεκατομμύρια) αδέσποτα, χωρίς να έχουν τσιπ και χωρίς να έχει κανείς δημιουργήσει καταφύγια. Άρα η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και όλες οι πόλεις θα είχαν γεμίσει με αδέσποτα στους δρόμους τα οποία θα ήταν πεινασμένα, διψασμένα και όπου θα υφίσταται δημόσια κακοποίηση και βασανισμούς όπου δεν θα τιμωρούνταν οι υπεύθυνοι. Οι αρχές θα αδιαφορούσαν πλήρως για τις καταγγελίες των πολιτών όταν θα επρόκειτο για κακοποιήσεις των ζώων. Τα σκυλιά θα συνέχιζαν να τα χρησιμοποιούν σχεδόν καθημερινά για κυνομαχίες. Δεν θα υπήρχαν οι απαραίτητες φιλοζωικές νομοθεσίες, με ότι συνεπάγεται αυτό και για την προστασία των ζώων και για την υγιεινή.

Θα συνεχιζόταν η νοοτροπία, όπως και παλιότερα, όπου ενήλικοι και ανήλικοι πυροβολούσαν με αεροβόλο τα ζώα, όπως τις γάτες, τα σκυλιά, τα πουλιά, κλπ.

Δεν θα υπήρχαν έλεγχοι για το κυνήγι. Θα επιτρεπόταν όλο τον χρόνο, χωρίς κανένα όριο στα θηράματα. Θα μπορούσαν να κυνηγούν όλα τα ζώα και όπου θέλανε. Θα μπορούσαν να κυνηγάνε και για να εμπορεύονται. Οι έλεγχοι δεν θα υπήρχανε και εάν θα υπήρχανε θα ήταν ελάχιστοι.

Η πολιτεία ίσως να μην αναγνώριζε τα ζώα ως απειλούμενα είδη στην Ελλάδα. Ούτε θα υπήρχαν προστατευόμενα είδη. Δεν θα υπήρχαν προστατευόμενες περιοχές ή σημαντικές περιοχές για τα πουλιά.

Θα υπήρχαν σκουπίδια παντού. Η ανακύκλωση θα ήταν άγνωστη λέξη.
Δεν θα υπήρχαν οι καθαρισμοί των παραλιών κάθε χρόνο από εθελοντές που νοιάζονται για το περιβάλλον. Τα ποτάμια όπως ο Πηνειός και ο Αλιάκμονας θα ήταν γεμάτα λύματα και οι λίμνες όπως η Κερκίνη, η Κάρλα, η Τριχωνίδα, κλπ θα ήταν σκουπιδότοποι.

Οι τράτες θα αλώνιζαν σε όλο το αιγαίο. Η δυναμίτιδα θα συνέχιζε να ήταν καθημερινό φαινόμενο ακόμα και δίπλα στα λιμάνια. Φώκιες, χελώνες, δελφίνια θα σκοτώνονταν καθημερινά από τους ψαράδες.

Χωρίς τις μεγάλες περιβαλλοντικές οργανώσεις να υπάρχουν δεν θα υπήρχε το ενδιαφέρον για την θαλάσσια προστασία, για την ανάδειξη των δασών ως προστατευόμενες περιοχές, αλλά ούτε και για την προστασία κάποιων συγκεκριμένων ειδών που πιθανώς θα είχαν ήδη εξαφανιστεί, όπως είναι η χελώνα καρέτα-καρέτα, η αρκούδα, ο λύκος, το τσακάλι, η φώκια μονάχους-μονάχους.

Θα συνεχιζόντουσαν να επιτρέπονται τα τσίρκα με τα ζώα στην Ελλάδα.

Τα σημερινά παιδιά δεν θα είχαν καμία περιβαλλοντική εκπαίδευση. 
Κάποια είδη θα τα έβλεπαν μόνο στα βιβλία αφού ήδη θα είχαν εξαφανιστεί.
Δεν θα γνώριζε κανείς όλα τα είδη ζώων που έχουμε στην Ελλάδα. Θα υπήρχανε ελάχιστες ως και μηδενικές επιστημονικές έρευνες για τα ζώα (χερσαία ή θαλάσσια) και για το περιβάλλον.

Θα συνεχίζαν να σκοτώνουν οι άνθρωποι τα ζώα (π.χ. φίδια), επειδή φοβόντουσαν και είχαν άγνοια. Και σαφώς δεν θα υπήρχε περίθαλψη άγριων ζώων.

Ελάχιστοι θα νοιαζόντουσαν για τα δάση, αλλά κανείς δεν θα μπορούσε να αποτρέψει την αποψίλωση τους και την καταστροφή τους.

Δεν θα υπήρχε καν Υπουργείο Περιβάλλοντος.
​
Τα παραπάνω είναι μερικά από τα πράγματα που αλλάξανε προς το καλύτερο οι περιβαλλοντικές και οι φιλοζωικές οργανώσεις τις τρεις τελευταίες δεκαετίες με τις προτάσεις τους και τα έργα τους. Πριν μιλήσετε άλλη φορά τι κάνουν και τι όχι όλες αυτές οι οργανώσεις, καθίστε να σκεφτείτε πόσο αλλάξανε τα πράγματα προς το καλύτερο, πως θα ήταν η Ελλάδα σήμερα και εάν θα σας άρεσε πραγματικά να μένετε σε αυτή την διαφορετική Ελλάδα...

​Τα αποτελέσματα της διεθνούς απογραφής των δύο ειδών πελεκάνων, του παγκοσμίως απειλούμενου αργυροπελεκάνου (Pelecanus crispus) και του ροδοπελεκάνου (Pelecanus onocrotalus), έφεραν στα χέρια των επιστημόνων που ασχολούνται με την προστασία τους δεδομένα που αποκτώνται για πρώτη φορά. 

Η ταυτόχρονη καταμέτρηση πραγματοποιήθηκε στις 7 Μαΐου 2016 σε 6 χώρες των Βαλκανίων και στην Τουρκία. Η πρωτοβουλία ανήκε στην Εταιρία Προστασίας Πρεσπών (ΕΠΠ), περιβαλλοντική ΜΚΟ με έδρα τον Άγιο Γερμανό Πρεσπών, η οποία ήρθε σε επαφή με φορείς και οργανώσεις σε Ελλάδα, Αλβανία, πΓΔΜ, Μαυροβούνιο, Βουλγαρία, Ρουμανία και Τουρκία που με τη σειρά τους κινητοποίησαν εθελοντές τους. Συνολικά καταμετρήθηκαν οι πελεκάνοι σε 98 υγροτόπους, καλύπτοντας σχεδόν όλο το δίκτυο των υγροτόπων που χρησιμοποιούν οι πληθυσμοί τους σε αυτή τη γωνιά του κόσμου που εκτιμάται ότι φιλοξενεί περίπου το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού του αργυροπελεκάνου.

Η απογραφή δίνει μια πλήρη εικόνα για το συνολικό μέγεθος του πληθυσμού, ο οποίος περιλαμβάνει τόσο τα αναπαραγόμενα όσο και τα μη αναπαραγόμενα και ανώριμα άτομα. Τονίζεται ότι οι πελεκάνοι είναι τα μόνα είδη, οι πληθυσμοί των οποίων, παρακολουθούνται κάθε χρόνο σε όλη την ΝΑ Ευρώπη μέσω μετρήσεων των αναπαραγόμενων ζευγαριών και του αριθμού των διαχειμαζόντων ατόμων.

Ένα τέτοιο φιλόδοξο εγχείρημα δε θα μπορούσε να έρθει εις πέρας χωρίς τη συμβολή πολλών δεκάδων συμμετεχόντων. Συμμετείχαν Φορείς Διαχείρισης Εθνικών Πάρκων (12 στην Ελλάδα, 1 στην Αλβανία και 1 στο Μαυροβούνιο), το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Μαυροβουνίου, διεθνείς, εθνικές και τοπικές περιβαλλοντικές ΜΚΟ (PPNEA-Αλβανία, MES-πΓΔΜ, ΝΟΕ-Γαλλία, ΕΠΠ-Ελλάδα), μεταξύ των οποίων και 4 εθνικές ορνιθολογικές οργανώσεις (Βουλγαρίας–BSPB, Ρουμανίας–SOR, Μαυροβουνίου–CZIP και Ελλάδας– ΕΟΕ, εταίροι του Birdlife International), καθώς και το Πανεπιστήμιο της Σμύρνης. Συνολικά, 138 παρατηρητές καταμέτρησαν 6.265 αργυροπελεκάνους και 22.944 ροδοπελεκάνους.

Σύμφωνα με όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα ο πληθυσμός του αργυροπελεκάνου σε Μεσόγειο και Μαύρη Θάλασσα αριθμούσε 4.350-4.850 άτομα. Τα αποτελέσματα αποδεικνύουν ότι ο συγκεκριμένος πληθυσμός είναι πλέον μεγαλύτερος, κάτι που αποτελεί ένα θετικό στοιχείο μεν αλλά καθόλου ενδεικτικό για την τάση του παγκόσμιου πληθυσμού δε, αφού τα στοιχεία για τους πληθυσμούς της Κεντρικής και Δυτικής Ασίας δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. 

Οι υγρότοποι των Βαλκανίων λειτουργούν ως σημαντικότατα καταφύγια για τα άγρια υδρόβια πουλιά και δη τους πελεκάνους, αλλά συγχρόνως η αξία του καθενός από αυτούς μεγεθύνεται από τη γειτνίασή του με άλλους υγροτόπους. Αυτό συμβαίνει καθώς οι πελεκάνοι που έχουν τις αναπαραγωγικές τους αποικίες σε μόλις 20 περίπου υγροτόπους στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης και της Τουρκίας, χρησιμοποιούν έναν πολλαπλάσιο αριθμό για την κάλυψη των αναγκών τους σε τροφή και ξεκούραση.

Αυτή η μεγάλη προσπάθεια ανέδειξε επίσης την σημασία των συνεργασιών και τους καρπούς που αυτές μπορούν να δώσουν. Το όλο εγχείρημα που κάλυψε δεκάδες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα και για το οποίο χρησιμοποιήθηκαν από αυτοκίνητα και βάρκες μέχρι και ελαφρύ αεροσκάφος για τις αποικίες του Δέλτα του Δούναβη, οι οποίες εκτείνονται σε τεράστιους δυσπρόσιτους καλαμιώνες, απαίτησε ελάχιστους οικονομικούς πόρους, χάρη στην «επιστράτευση» τόσων ενθουσιωδών ορνιθοπαρατηρητών. Η απογραφή απέφερε απαραίτητα στοιχεία για το σχεδιασμό κοινών μέτρων προστασίας και διαχείρισης των πελεκάνων. Το συγκεκριμένο εγχείρημα ενίσχυσε το δίκτυο συνεργασίας μεταξύ φορέων και επιστημόνων των διαφορετικών χωρών που τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται σε επίπεδο ανταλλαγής γνώσεων και στοιχείων. Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλονται στους δεκάδες εθελοντές που συμμετείχαν στις καταμετρήσεις.

Δείτε εδώ τα αναλυτικά αποτελέσματα από την απογραφή των πελεκάνων.

Πηγή: zougla.gr

Σε αντίθεση με όσα δείχνουν να πιστεύουν οι πολιτικοί μονομάχοι, το περιβάλλον δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο για την Ελλάδα, ούτε πολυτέλεια. Ειδικά τώρα, απαιτείται γενναία στροφή προς μια περιβαλλοντικά και κοινωνικά βιώσιμη αναπτυξιακή πορεία. 

Οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις είναι τεκμηριωμένες, ξεκάθαρες και σε πολλές περιπτώσεις νομικά δεσμευτικές που καθυστερούν επί δεκαετίες. Έχουν όμως και πολιτικό κόστος, καθώς ξεφεύγουν από τα τετριμμένα και τις συνηθισμένες προεκλογικές υποσχέσεις. Έχουν πολιτικό κόστος, επειδή δεν αφήνουν περιθώρια για μικροκομματικές σκοπιμότητες και απαιτούν μαχαίρι στη διαφθορά και το εύκολο περιβαλλοντικό έγκλημα.

Όσοι υπογράφουμε αυτή την ανοιχτή έκκληση, θέλουμε να σταματήσει η άνευ προηγουμένου πολιτική διολίσθηση του περιβάλλοντος και η αντιμετώπιση του φυσικού κεφαλαίου της χώρας ως ακινήτου προς εκποίηση. Καλούμε κάθε παράταξη που διεκδικεί την ψήφο του ελληνικού λαού να κάνει την υπέρβαση και να προτάξει στιβαρό πολιτικό προσανατολισμό βιωσιμότητας για τη χώρα. Απαιτούμε δεσμεύσεις ότι η Κυβέρνηση και η Βουλή που ελπίζουμε ότι θα προκύψει από τις εκλογές του Ιουνίου θα αντιμετωπίσουν τη φύση ως συγκριτικό πλεονέκτημα, τους φυσικούς πόρους ως πλούτο εν ανεπαρκεία και το περιβάλλον ως πυλώνα καινοτομίας και δείκτη οικονομικής βιωσιμότητας.


ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΕΔΩ:  http://www.gopetition.com/petitions/%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD/sign.html

2 Μέλη μας παρακολούθησαν την ημερίδα της Helmepa με θέμα:  «Απορρίμματα σε Θάλασσες και Ακτές, ένα πρόβλημα που μας αφορά όλους», που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα στις 20 Φεβρουαρίου 2012.

Πρώτα απ'όλα συγχαίρουμε την Helmepa για την πρωτοβουλία της, και την αναλύτική επεξήγηση για το θέμα των σκουπιδιών και τι διαστάσεις παίρνει με άμεσες επιπτώσεις στην βιοποικιλότητα.

Βεβαίως κατακρίνουμε τον "δήθεν" θαλάσσιο βιολόγο, που είπε την έκφραση: «Οτί δεν τον νοιάζει να σώσει το ένα ζώο, αλλά το σύνολο, και είπε ότι κάθε μέρα πεθαίνουν ζώα», βεβαίως αυτό μας νευρίασε περισσότερο απ'ότι κάθετι άλλο που θα μπορούσε να εκφραστεί, γιατί για να σωθεί το σύνολο πρέπει να ξεκινήσεις με ένα-ένα ζώο σιγά-σιγά. Επίσης κάθε μέρα ναι πεθαίνουν τα ζώα αλλά γιατί απλώς οι άνθρωποι με τις πράξεις τους τα σκοτώνουν.

Βεβαίως όλα αυτά μας δίνουν περισσότερο κουράγιο στο να παλέψουμε περισσότερο για να σώσουμε όσα περισσότερα ζώα μπορούμε.

Ευχαριστούμε θερμά τον Αρχελών για την διάθεση φωτογραφιών με θαλάσσιες χελώνες για την Βιβλιοθήκη μας.

Προσπαθώντας να φτιάξουμε μια βιβλιοθήκη με όλα τα είδη της βιοποικιλότητας που υπάρχουν στην Ελλάδα, ο ΑΡΧΕΛΩΝ μας βοηθάει στο έργο μας, που θα ήταν δύσκολο από εμάς να υπάρξουν από τους εθελοντές μας αυτές οι φωτογραφίες.