Επειδή βλέπουμε πολλά προστατευόμενα είδη καρχαριών να ψαρεύονται και μάλιστα να φτάνουν μέχρι τους πάγκους για να πωληθούν να ξεκαθαρίσουμε τι επιτρέπεται και τι όχι.

Να τονίσουμε άσχετα με το τι πιστεύει ο κάθε ψαράς για ποιο είδος είναι καρχαρίας και ποιο όχι (το αναφέρουμε διότι έχουν υπάρξει αναφορές από ψαράδες που λένε ότι το σκυλόψαρο, ο γαλέος και ο σαπουνάς [όπου αρκετά είδη καρχαριών τα αναφέρουν σαν σαπουνάδες] δεν είναι καρχαρίες), πρέπει να μάθει να τα αναγνωρίζει σωστά. Για αυτό έχουμε και ηλεκτρονικό οδηγό πεδίου για την σωστή αναγνώριση: https://www.biodiversitygr.org/shark-species.html.

Η νομοθεσία όμως είναι ξεκάθαρη.

Απαγορεύονται να διατηρούνται επί του σκάφους, να μεταφορτώνονται, να εκφορτώνονται, να μεταφέρονται, να αποθηκεύονται, να πωλούνται, να εκτίθενται ή να διατίθενται προς πώληση.

Σε περίπτωση τυχαίας σύλληψης, τα άτομα θα πρέπει να ελευθερόνονται άμεσα και χωρίς να προκαλούνται βλάβες, και οι πληροφορίες να καταχωρούνται στο ημερολόγιο αλιείας.

Αν ανασυρθεί νεκρό πρέπει να υπάρξει επικοινωνία με το τοπικό λιμεναρχείο πριν πάει στην στεριά, ώστε να παραλάβουν τον καρχαρία για να μην υπάρξει κερδοφορία από προστατευόμενο είδος

Αποκρουστικό είναι το θέαμα στις παραλίες που υπάρχουν μικρά ψαρολίμανα. Νεκρά ψάρια που πετιούνται από τα αλιευτικά καράβια και βάρκες αλλά και εργαλεία παρατημένα στον βυθό (δίχτυα, πετονιές, κ.α.)

Σαφώς δεν είναι μόνο αποκρουστικό θέαμα, είναι επικίνδυνο όμως και για τους λουόμενους (ειδικά για τα παιδιά). Άνετα κάποιος περίεργος θα μπορούσε να ακουμπήσει κάποια σκορπίνα, ή να πιαστεί σε δίχτυα και να πνιγεί ακόμα και εάν είναι πολύ ρηχά, το πολύ, στα 2 μέτρα βάθος.

Πρέπει οι ψαράδες (ερασιτέχνες και επαγγελματίες) να μάθουν να σέβονται και τους άλλους ειδικά τους τουρίστες που θα έρθουν να απολαύσουν την θάλασσα και να αφήσουν τα χρήματα τους.

Και στην τελική πρόκειται για θέμα μόλυνσης και ρύπανσης του θαλάσσιου περιβάλλοντος και της θαλάσσιας βιοποικιλότητας.

Σύμφωνα με την Greenpeace οι μηχανότρατες, τα γρι-γρι, τα πελαγικά παραγάδια και οι βιντζότρατες αποτελούν τις συνηθέστερες μορφές αλιείας με καταστροφικά αποτελέσματα στα ιχθυαποθέματα.

Πελαγικά παραγάδια και παραγάδια ανοιχτής θάλασσας. Πιάνουν πολλά απειλούμενα είδη, όπως καρχαρίες, χελώνες, θαλάσσια θηλαστικά και πουλιά. Το ανεπιθύμητο αλίευμα μπορεί να μειωθεί με διάφορους τρόπους, όπως με τη χρήση κυκλικών αγκιστρίων ή την τοποθέτησή τους σε μεγαλύτερο βάθος.

Βιντζότρατες. Παράκτιο συρόμενο εργαλείο που αποτελείται από ένα σάκο τράτας που σύρεται με βίντσι από σκάφος το οποίο έχει δεθεί στην ακτή. Η βιντζότρατα ψαρεύει πάνω από τα λιβάδια Ποσειδωνίας, ένα ευαίσθητο και προστατευόμενο ενδιαίτημα. Επίσης έχει πολλές απορρίψεις εμπορικών και μη ειδών, τα οποία βρίσκονται κάτω από τα ελάχιστα επιτρεπόμενα μεγέθη. Στοχεύει τη μαρίδα και τη γόπα. Στην Ελλάδα απαγορεύεται η αλιεία με βιντζότρατα την περίοδο από Απρίλιο έως Σεπτέμβριο.

Στον αντίποδα, σύμφωνα πάντα με την Greenpeace, εργαλεία δίκαιης αλιείας είναι το αγκίστρι και η πετονιά, τα στάσιμα δίχτυα, οι παγίδες και τα καλάθια και τα παραγάδια βυθού, εφόσον χρησιμοποιούνται σωστά και τηρούνται κάποιοι κανόνες, όπως πχ. τα δίχτυα να έχουν το νόμιμο άνοιγμα ματιού,  τα μικρά ή ανεπιθύμητα είδη που πιάνονται σε παγίδες να ελευθερώνονται κ.α.
​
Πηγή: aplotaria.gr