Ύπουλα παιχνίδια παίζονται εις βάρος του περιβάλλοντος και ειδικά στο θέμα των ζώων από τους κυνηγούς και η Δασική Υπηρεσία απουσιάζει. Ή μήπως άρχιζαν να βολεύονται με όλο αυτό το θέμα;

Για να μην τα βάλουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι, να τονίσουμε πως υπάρχουν ακόμα δασοφύλακες (ελάχιστοι) που ενδιαφέρονται πραγματικά για το περιβάλλον και όχι την θέση τους.

Ας πάρουμε ένα-ένα τα πράγματα για να καταλάβουν όλοι τι παίζεται ειδικά τον τελευταίο καιρό και κανείς δεν λέει τίποτα αλλά ούτε κάνει κιόλας.

1.  Ένταξη του ζαρκαδιού και του ελαφιού στα θηρεύσιμα είδη, ζητάνε όλη την ώρα οι κυνηγετικοί σύλλογοι ανά την Ελλάδα.

Η απαγόρευση της θήρευσης τους ισχύει από το 1969. Τον τελευταίο καιρό φαίνεται πως άρχισαν να πολλαπλασιάζονται (χωρίς όμως να έχει γίνει κάποια καταγραφή τους). Αυτό οδηγεί τους κυνηγετικούς συλλόγους να ζητάνε την ένταξη στα θηρεύσιμα είδη και η αιτιολογία που δίνουν είναι ότι δεν πρέπει να τα ευχαριστιούνται μόνο οι λαθροθήρες.

Δηλαδή αντί να εντείνουν τις προσπάθειες να βρουν τους λαθροθήρες και να τους πιάσουν, ειδικά όταν έχουν και την δικιά τους θηροφυλακή, βρήκαν την ευκαιρία να ζητάνε να ενταχθούν αυτά τα είδη στα θηρεύσιμα είδη ώστε να μπορούν να τα σκοτώνουν ελεύθερα όλοι τους οι κυνηγοί.
​
2. Διαχείριση του Λύκου.

Εδώ προσπαθούν να παραπλανήσουν τον κόσμο. Με τον όρο "Διαχείριση", αυτό που εννοούν είναι 2 πράγματα. Το 1ο είναι να μπουν οι λύκοι στα θηρεύσιμα είδη και 2ο να μπορούν να τους σκοτώσουν για αυτοάμυνα. 

Εάν και ποτέ δεν έχει αναφερθεί επίθεση λύκου στην Ελλάδα και όμως οι κυνηγοί με αυτή την αιτία ζητάνε διαχείριση του λύκου. Ότι δήθεν κινδυνεύουν αυτοί και τα σκυλιά τους. Άσχετα εάν επίτηδες το κάνουν πολλές φορές να πηγαίνουν με τα σκυλιά τους σε περιοχές που υπάρχει πρόβλημα ήδη με τους λύκους να έχουν σκοτώσει τα σκυλιά άλλων κυνηγών.

3. Δημιουργία μητρώου καταγραφής επιθέσεων από λύκους και αρκούδες.

Η ΣΤ' ΚΟΜΑΘ δημιούργησε ένα μητρώο καταγραφής επιθέσεων από λύκους και αρκούδες για τον λόγο ότι πρέπει να καταγράφονται αυτά τα περιστατικά. Όμως τελικά δεν φαίνεται να είναι τόσο αθώο γιατί εδώ πέρα παίζονται επικίνδυνα παιχνίδια από τους κυνηγούς.

Στην πραγματικότητα, ενώ ξεκίνησε αυτό το μητρώο καταγραφής για τις επιθέσεις από λύκους και αρκούδες, κρυφά από τον κόσμο οι Κυνηγετικοί Σύλλογοι ζητούσαν από το Υπουργείο Περιβάλλοντος να ενταχθούν στα θηρεύσιμα είδη οι Λύκοι (αυτό που αναφέρουμε παραπάνω). Με την αιτιολογία σαφώς ότι τα κυνηγετικά τους σκυλιά πεθαίνουν κατά δεκάδες όταν πηγαίνουν για κυνήγι σε περιοχή με λύκους. Και ήδη εδώ και εβδομάδες δέχεται το Υπουργείο Περιβάλλοντος πιέσεις για να υπάρξει "Διαχείριση Λύκων", δημιουργεί ξαφνικά η ΣΤ' ΚΟΜΑΘ ένα μητρώο καταγραφής επιθέσεων από λύκους και αρκούδες που απ' ότι φαίνεται ένας από τους κύριους λόγους είναι η μεγαλύτερη πίεση προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος.

Ενώ στην πραγματικότητα ένα τέτοιο μητρώο καταγραφής επιθέσεων θα έπρεπε να δημιουργηθεί μόνο από την Ελληνική πολιτεία και να δουλεύει από Δημόσιο Φορέα (όπως η Δασική Υπηρεσία) και όχι από τους ίδιους τους κυνηγούς, που έχουν έννομο συμφέρον (ειδικά όταν πολλοί απο αυτούς είναι και κτηνοτρόφοι-γεωργοί, δηλαδή αυτούς που θα τα καταγγέλουν αυτά τα περιστατικά). Δεν υπάρχει καμία αξιοπιστία σε αυτό το μητρώο καταγραφής και εάν πραγματικά θέλει η ΣΤ' ΚΟΜΑΘ να τρέξει ένα τέτοιο μητρώο καταγραφής, θα πρέπει κανονικά το παραδώσει άμεσα στην Δασική Υπηρεσία να το λειτουργήσει χωρίς να ασχοληθεί η ίδια η ΣΤ' ΚΟΜΑΘ. Εδώ υπεύθυνο είναι και το κράτος που το επιτρέπει. Αλλά το περιβάλλον είναι αδιάφορο στο κράτος ...

4. Η Λαθροθηρία κυριαρχεί.

Η λαθροθηρία καλά κρατεί. Η Δασική υπηρεσία απουσιάζει η οποία ασχολείται με όλα τα υπόλοιπα θέματα, πέρα από αυτού, εκτός ελάχιστων περιπτώσεων και η Θηροφυλακή άρχισε προ καιρού να ασχολείται κατά το δοκούν. 

Οι περιπτώσεις πολλές, όπως κυνηγός σκοτώνει μινγκ, κτηνοτρόφοι-κυνηγοί να απειλούν αλλά και να δίνουν οδηγίες για το πως να σκοτώσουν λύκους και καθημερινά περιστατικά λαθροθηρίας που γίνονται γνωστά στο διαδίκτυο και κανείς δεν κάνει τίποτα. Η Δασική υπηρεσία περιμένει κάποιος να το καταγγείλει, ενώ η θηροφυλακή σφυρίζει ανενόχλητη και κάνει πως δεν βλέπει τα καμώματα (τα οποία είναι κυνηγών).

Και ενώ η θηροφυλακή είναι ενήμερη για όλα αυτά τα περιστατικά, αφού λόγω βλακείας των κυνηγών τα έχουν δημοσιεύσει οι ίδιοι στα δεκάδες groups στο facebook αλλά και στα άλλα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και στα κυνηγετικά έντυπα δεν κάνουν τίποτα απολύτως. Ούτε να τους μηνύσουν, αλλά ούτε τίποτα. Το μόνο που αρχίσαν να κάνουν είναι να τα κάνουν κλειστά αυτά τα groups ώστε ο υπόλοιπος κόσμος να μην βλέπει το χάλι τους και να προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

5. Επιθέσεις των κυνηγών προς όλους όσους είναι εναντίον των κυνηγών στο διαδίκτυο.

Κυνηγοί έχουν εισχωρήσει σε όλες τις φιλο-περιβαλλοντικές ομάδες και σελίδες στο facebook και αρχίζουν πόλεμο σε όλους όσους είναι εναντίον του κυνηγιού. Ξεκινάει από βρισίματα και σε λίγη ώρα όταν ξεμείνουν από το τι να που, αρχίζουν τις προσωπικές επιθέσεις. Οι διαχειριστές σε αυτές τις ομάδες πολλές φορές δεν ξέρουν τι να κάνουν και αναγκάζονται να μπλοκάρουν άτομα, με αποτέλεσμα πολλά άτομα να μένουν εκτός από αυτές τις ομάδες, και οι κυνηγοί να καταφέρνουν τον σκοπό τους. Δηλαδή να συνεχίζουν την ίδια μεθοδολογία με αποτέλεσμα να νεκρώνουν όλες οι μετέπειτα συζητήσεις όταν αφοράνε στο κυνήγι και να γεμίζουν τις φιλο-περιβαλλοντικές ομάδες με δημοσιεύσεις/αναδημοσιεύσεις από τα κυνηγετικά έντυπα και των κυνηγετικών συλλόγων/ομοσπονδιών μετατρέποντας τα σε άτυπα κυνηγετικά στέκια/καφενεία.

Οι κυνηγοί έχουν δεκάδες ομάδες στο facebook που μιλάνε και βρίζουν καθημερινά τους οικολόγους, τους φυσιολάτρες, τους αντικυνηγούς, κλπ. Και όμως ενώ έχουν δεκάδες ομάδες μπαίνουν στις φιλοπεριβαλλοντικές ομάδες επίτηδες (πολλές φορές και με προσκλήσεις άλλων κυνηγών που είναι ήδη μέσα) μόνο και μόνο για να προωθήσουν το κυνήγι και να φιμώσουν όλους όσους είναι εναντίον του χόμπυ τους.
 
Τα προηγούμενα χρόνια οι κυνηγοί κάναν μηνύσεις σε όσους δημόσια μιλάγανε κατά του κυνηγιού, τώρα τους επιτίθονται ηλεκτρονικά για να τους φιμώσουν. 

Οι κυνηγοί παίζουν αυτό το ύπουλο παιχνίδι που όμως δεν τελειώνει μόνο στα παραπάνω που αναφέρονται αλλά σε πολλά περισσότερα θέματα. Και απ' ότι φαίνεται κερδίζουν...

Κερδίζουν όμως γιατί κανείς δεν βγήκε να τα πει όλα αυτά μέχρι τώρα.
Κερδίζουν γιατί καταφέραν να τους φιμώσουν όλους, είτε λόγω φοβήθηκαν μερικοί από τις απειλές τους ή είτε βαρέθηκαν.

Ύπουλο παιχνίδι που δεν θα τους περάσει. Όχι τουλάχιστον όσο υπάρχουν άτομα, έστω και μεμονωμένα που θα αντιστέκονται και θα τους ξεμπροστιάζουν.

Άρθρο του Δημήτρη Μπάρα και του Χρήστου Τακλή.

Επειδή το θέμα από μόνο του έχει πολλά ερωτηματικά. Στείλαμε μια επιστολή όπως μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω αλλά και το τι μας απάντησαν.

Υ.Γ. Κανονικά αυτήν την δημιουργία μητρώου θα έπρεπε να την κάνει το κράτος.

Το email που στείλαμε:

Στις 26 Νοεμβρίου 2015 μετά από καταγγελίες που μας γίνανε για θήρευση ελαφιών "πιθανόν" στην Κρήτη, προχωρήσαμε σε καταγγελία  προς την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος προωθόντας τις εικόνες-στιγμιότυπα για να ελέγξουν οι αρχές εάν πράγματι θηρεύτηκαν στην Ελλάδα.

Η Νομοθεσία 86/69 απαγορεύει την θήρευση ελαφιών στην Ελλάδα.

Εάν και από την αρχή μας φάνηκε ύποπτο διότι ελάφια στην Κρήτη δεν υπάρχουν, πέρα από ένα ζευγάρι κοντά στα Μάλια εδώ και 4 χρόνια, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν έχουν πολλαπλασιαστεί. Με αυτή την λογική προχωρήσαμε στην καταγγελία.

Τελικά αποδείχτηκε πως ο ένας κυνηγός παρ' ότι κατάγεται από τα Χανιά στην Κρήτη, μένει στις ΗΠΑ και εκεί πέρα κυνήγησε και σκότωσε τα ελάφια που η νομοθεσία του το επιτρέπει.

Οι θαλάσσιες χελώνες καρέτα καρέτα (caretta-caretta) δεν είναι πια απειλούμενο είδος!

Η κόκκινη λίστα IUCN (http://www.iucnredlist.org/details/83644804/0) αναβάθμισε την κατάσταση στις 20 Αυγούστου 2015 περνώντας την καρέτα καρέτα στην κατάσταση "Ελάχιστης Ανησυχίας - Least Concern".

Φαίνεται ξεκάθαρα πως όλες οι προσπάθειες των ΜΚΟ στην Ελλάδα και την Μεσόγειο έφεραν αυτό το καταπληκτικό αποτέλεσμα.

Δεν σημαίνει όμως πως έπαψαν να υπάρχουν και οι απειλές. Αντιθέτως όμως οι απειλές φαίνεται να έχουν αυξηθεί.

Φώτα στις παραλίες ωοτοκίας, μηχανοκίνητα μέσα πάνω από τις φωλιές, σκουπίδια στις θάλασσες, αλλά και πολλές άλλες απειλές.

Αυτό σημαίνει πως οι προσπάθειες για την διατήρηση του είδους δεν σταματάνε εδώ.