Δημοσιεύση του Γιάννη Γαστεράτου:

Η Κόκκινη Αλεπού ένα κάποτε κοινό είδος (όπου δεν υπήρχαν πολλά Τσακάλια ή όπου υπήρχαν βουνά) στην Κέρκυρα, σήμερα στις βόρειες περιοχές του νησιού τα πάει καλούτσικα, αλλά στη μέση και νότια Κέρκυρα είναι πλέον σπάνια και δύσκολα τη συναντάς.
​
Εδώ βλέπουμε τον αριθμό των αλεπούδων που σκοτώθηκαν και παρουσιάστηκαν στη δασική υπηρεσία για την αμοιβή που δίνονταν κατά την περίοδο 1971-1977 (αυτό συνέβαινε κατά την περίοδο 1947-1985, αλλά δεν έχω καταφέρει να βρω τα στοιχεία από τα υπόλοιπα χρόνια). Σε αυτά τα νούμερα δεν υπολογίζονται οι αλεπούδες που σκοτώθηκαν από τα δολώματα που έβαζε η ίδια η υπηρεσία.

​Το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου κου Παχουλάκη Γιάννη από τον ΑΝΤ1 με το τι καταγγέλουμε και τι απαντάει ο κρεοπώλης.

Μετά από ενημέρωση από το διαδίκτυο για το άρθρο του svouranews.gr ότι αρκούδα επιτέθηκε σε κτηνοτρόφο πισώπλατα επικοινωνήσαμε με το νοσοκομείο της Καστοριάς και το δασαρχείο Τσοτυλίου για να επιβεβαιώσουμε εάν ισχύει.

Η επικοινωνία με το νοσοκομείο της Καστοριάς ήταν ανεπιτυχής, διότι κανένας (κέντρο και νοσηλεύτριες) δεν γνώριζαν για το περιστατικό και ο υπεύθυνος χειρουργικής (που μας προωθούσαν) απουσίαζε.

Ενώ το δασαρχείο Τσοτυλίου μας έδωσε τις ακόλουθες πληροφορίες:

​Δεν ήταν πισώπλατη επίθεση της αρκούδας όπως αναφέρθηκε στο άρθρο αλλά μια μικρή απώθηση όπου τραυμάτισε τον βοσκό. Ο Βοσκός νοσηλεύτηκε για μια ημέρα στο νοσοκομείο της Καστοριάς, όπου την επόμενη ημέρα (δηλαδή σήμερα 2/06/17) αφ' ότου πήρε εξιτήριο μετέβη στο Δασαρχείο Τσοτυλίου για να αναφέρει το γεγονός.

Ήταν απλώς ένα ατύχημα, όπου λόγω της ύπαρξης των νυχιών αλλά και τη δύναμη της αρκούδας προκαλέσαν πληγές στην πλάτη του βοσκού, όπου ήταν πιθανόν εμπόδιο για τα προβατάκια που έβαλε στόχο η αρκούδα.

Ο άνθρωπος είναι καλά στην υγεία του και το δασαρχείο Τσοτυλίου ενημέρωσε και την Ομάδα Άμεσης Επέμβασης για τα περαιτέρω.

Επίσης το δασαρχείο μας ενημέρωσε ότι οι επαφές αρκούδας - ανθρώπου στην περιοχή του γίνονται όλο και πιο συχνές.

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που ένα δελφίνι μπορεί να έχει εκβραστεί (αρρώστια, σόναρ, κλπ), αλλά ο χρόνος είναι πολύτιμος ώστε να μπορέσει να σωθεί άμα είναι ζωντανό

Ελέγξτε εάν το δελφίνι ζει. Τα δελφίνια αναπνέουν από τον φυσητήρα (είναι η τρύπα πάνω από το κεφάλι του) και όχι από το στόμα.

​Επειδή όμως το δελφίνι μπορεί να κρατήσει την αναπνοή του μέχρι και 20 λεπτά θα πρέπει να έχετε υπομονή για να δείτε εάν αναπνέει ή κάνει κάποια κίνηση-σπασμό.

Τηλεφωνήστε άμεσα για βοήθεια, μέσω του 108,  όπου ο τριψήφιος αριθμός είναι δωρεάν ακόμα και από τα κινητά τηλέφωνα και σας συνδέει αυτόματα με το λιμενικό της περιοχής σας.

Ακόμα και εάν είναι νεκρό το δελφίνι μην αμελήσετε να τηλεφωνήσετε στο λιμενικό, διότι πρέπει να αφαιρεθεί το σώμα του από την παραλία και να γίνει υγειονομική ταφή βάση της νομοθεσίας.

Εάν έχει κόσμο, προσπαθήστε να τον κρατήστε τουλάχιστον 10 με 15 μέτρα πιο μακριά και πείτε στον κόσμο να μην κάνει φασαρία για να μην αγχώνεται-στρεσάρεται το δελφίνι. Εάν το δελφίνι είναι αγχωμένο ρίξτε του μια πετσέτα ή ένα ύφασμα στο πρόσωπο ώστε να μην βλέπει για να ηρεμήσει. Προσοχή στον φυσητήρα του.

Αφήστε το δελφίνι εκεί που βρίσκεται και μην το απομακρύνετε μέχρι να έρθει βοήθεια ή κάποιος ειδικός που να ξέρει τι πρέπει να κάνει σε αυτή την περίπτωση.

Μην προσπαθήστε να το ρίξετε πίσω στη θάλασσα ή να το βάλετε στα βαθιά. 

Μην το τραβάτε από την ουρά ή τα πτερύγια.

Το δελφίνι πρέπει πάντα να είναι σε οριζόντια θέση, άμα χρειαστεί κυλίστε το για να έρθει στη σωστή θέση.
​
​Σκάψτε τρύπες κάτω από τα πτερύγια του. Δεν έχει μάθει να βρίσκονται τα πτερύγια του σε επίπεδες επιφάνειες.

Μπορείτε να σκάψετε τρύπα κάτω από το στήθος του και να το γεμίσετε με νερό ώστε να μπορεί να παραμένει βρεγμένο και να μην πιέζει τα πνευμόνια και τα πτερύγια του. 

Ελέγξτε την περιοχή του φυσητήρα (να μην πάει νερό, άμμος ή άλλο αντικείμενο) και καθαρίστε την απαλά με μια πετσέτα άμα χρειάζεται.
​
Βρέξτε πετσέτες ή ρούχα στο νερό και ρίξτε τα στη ράχη του δελφινιού (προσοχή στον φυσητήρα του, όπου δεν πρέπει να καλυφθεί).

​Προσπαθήστε να το διατηρείτε δροσερό και να μην το αφήνετε να ζεσταθεί.

Άμα έχει λιακάδα, προσπαθήστε να κάνετε σκιά.

Εάν φτάσουν ειδικοί (λιμενικό ή άτομα [βιολόγοι, κτηνίατροι, κλπ] που γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν σε αυτές τις περιπτώσεις), φύγετε από την μέση και βοηθήστε τους όπου χρειαστεί και μόνο εάν σας ζητηθεί. 

Το δελφίνι μπορεί να είναι τραυματισμένο, αφυδατωμένο ή και πολύ άρρωστο. Οι πιο πολύ εκβρασμοί οδηγούν σε θάνατο. Καλό θα ήταν να απομακρύνετε παιδιά που παρακουλουθούν την προσπάθεια διάσωσης τους.

ΠΡΟΣΟΧΗ:

• Το δελφίνι δεν παύει να είναι άγριο ζώο και μπορεί να δαγκώσει έτσι και νιώσει ότι απειλείται.
• Προσέχετε τον φυσητήρα του και να μην πέσει νερό μέσα. Μπορεί να πνιγεί.
• Μην ακουμπάτε το δελφίνι χωρίς λόγο, μπορεί να έχει κάποια ασθένεια.
• Είναι σημαντικό να μην του προκαλέσετε στρες.
• Επίσης τα άγρια δελφίνια δεν έχουν συνηθίσει να τα ακουμπάνε άνθρωποι.
• Άμα δεν έρθει κάποια βοήθεια, προσπαθήστε να ρίξετε στα ρηχά το δελφίνι και να δείτε την συμπεριφορά του. Άμα κολυμπήσει προς τα βαθιά θα φύγει. Απλώς ελέγξτε για λίγες ώρες ακόμα ή την επόμενη ημέρα να μην έχει ξανά-εκβραστεί. Αν δεν θέλει ή δεν μπορεί να κολυμπήσει για να φύγει σημαίνει ότι έχει πρόβλημα.

Ελεύθερη μετάφραση από το wikihow.com

Άρθρο του Τακλή Χρήστου.

Τέτοια εποχή (από μέσα Φεβρουαρίου μέχρι μέσα Απριλίου) είναι γνωστό ότι εκβράζονται δελφίνια. Κάθε χρόνο εντοπίζω δελφίνια στις παραλίες της περιοχής μου. Φέτος μέχρι στιγμής εντόπισα νεκρό ένα ζωνοδέλφινο (Stenella coeruleoalba) στις 27 Φεβρουαρίου, στην παραλία της Λύρης Νοτίου Πηλίου. Είχε κομμένο ένα κομμάτι της ουράς και του πτερύγιου. Το ολικό μήκος του δελφινιού ήταν 2,06 μέτρα. 

Όπως κάνω πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, συμπλήρωσα το έντυπο εκβρασμού κητοειδών όσο πιο αναλυτικά μπορούσα και έκανα και τις μετρήσεις που χρειαζόντουσαν (όπως ολικό μήκος, μέτρηση ουράς, κλπ).

Έπειτα τράβηξα βίντεο και φωτογραφίες απ' όλες τις πλευρές.

Όταν γύρισα σπίτι απέστειλα το έντυπο εκβρασμού μαζί με οπτικοακουστικό υλικό στον Αρίων και στο Πέλαγος, επειδή συλλέγουν στοιχεία εκβρασμών κητοειδών.

Στο τέλος τηλεφώνησα στο λιμενικό (το τηλέφωνο για όποιον ενδιαφέρεται είναι το 108 και είναι δωρεάν), όπου είναι υπεύθυνο για εκβρασμούς θαλάσσιων ζώων ώστε να το ενημερώσω και να μπορέσει να κάνει και τις δικές του καταμετρήσεις αλλά και να ειδοποιήσει τον Δήμο για να το περισσυλέξουν και να το θάψουν όπως ορίζει η νομοθεσία.

Την επόμενη ημέρα, με πήραν τηλέφωνο από το Πέλαγος και μου ζητήσαν εάν μπορώ να πάρω δείγμα ιστού (λίγο δέρμα 2*2 εκ επιφανειακά) και να τους το στείλω για να κάνουν εργαστηριακές εξετάσεις. Όπως και το έκανα!

Ακολουθώντας τις οδηγίες που μου έδωσαν για το πως να συσκευάσω το δείγμα, βάζοντας και γάντια (για λόγους υγιεινής) πήρα το δείγμα (όπως φαίνεται και στην φωτογραφία) και το απέστειλα.

Ενώ ο Αρίων ενημέρωσε μέσα από την σελίδα του στο facebook πως το ατυχο δελφίνι τραυματίστηκε θανατηφόρα από ανθρωπογενή αιτία.

Το άρθρο το έγραψα με τέτοιο τρόπο για να καταλάβει κανείς τα βήματα που έγιναν και ότι ο καθένας μπορεί να βοηθάει από το τόπο του, όποτε μπορεί. Αυτό είναι η επιστήμη των πολιτών (citizen science), που εκπροσωπεί και το Ελληνικό Παρατηρητήριο Βιοποικιλότητας...

Να βοηθάμε όπου χρειάζεται και εφ' όσον το θέλουμε και εμείς οι ίδιοι και να δίνουμε τα στοιχεία σε ερευνητές και επιστήμονες.

Με μεγάλο ενδιαφέρον αλλά και επιφύλαξη ως προς το αληθές του γεγονότος διαβάσαμε το άρθρο των κυνηγετικών νέων της 1ης Φεβρουαρίου 2017.

Σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ, γύρω στις 10 Ιανουαρίου, μελισσοκόμος του νομού Κιλκίς και στο Δ.Δ Αγ. Νεκταρίου, κατά τη διάρκεια μελισσοκομικών εργασιών και με πλήρη χιονοκάλυψη, προσεγγίστηκε από αγέλη 15 λύκων και αναγκάστηκε να σκοτώσει έναν από αυτούς, κατά τη διάρκεια επίθεσης που έκανε ένας λύκος στον ίδιο, πυροβολώντας τον από απόσταση 4 μέτρων στο κεφάλι.
​
Διατηρούμε επιφυλάξεις ως προς την ακρίβεια και την πραγματική διαδοχή των γεγονότων όπως παρουσιάζονται στο ρεπορτάζ καθώς:
​

1. Η ιστορία παρατίθεται χωρίς προσωπικά στοιχεία και είναι ανώνυμη, δεν αναφέρεται δηλαδή πουθενά το ονοματεπώνυμο του μελισσοκόμου.
   
   
2. Λόγω της βαρυχειμωνιάς και της χιονοκάλυψης η θήρα απαγορεύθηκε προσωρινά σε όλη την επικράτεια τις συγκεκριμένες ημέρες , οπότε δεν εξηγείται στο άρθρο γιατί ο μελισσοκόμος έφερε μαζί του όπλο κατά τη διάρκεια μελισσοκομικών εργασιών (και μάλιστα ήταν γεμάτο και ο ίδιος σε ετοιμότητα).
   
   
3. Ο αριθμός των λύκων που αναφέρεται στο άρθρο (15) είναι πολύ μεγάλος για τα Ελληνικά δεδομένα. Ο μέσος αριθμός λύκων ανά αγέλη στην Ελλάδα είναι 5.2 ζώα (Ηλιόπουλος και συνεργάτες 20161) και πολύ σπάνια έχουν καταγραφεί ή ακόμα και αναφερθεί αγέλες μεγαλύτερες από 7 άτομα.
   
   
4. Δεν υπάρχουν καθόλου φωτογραφικά τεκμήρια του περιστατικού, όπως φωτογραφία του σκοτωμένου λύκου, της περιοχής, ίχνη λύκων κ.α. Η φωτογραφία που δημοσιεύεται από τα «κυνηγετικά νέα» και συνοδεύει το άρθρο, δεν απεικονίζει λύκο της Ελλάδας αφού:
   
   α) το ζώο έχει χαρακτηριστικό τρίχωμα των λύκων της Β. Αμερικής,
   
   β) η φωτογραφία δείχνει ένα λύκο ξαπλωμένο σε στεγνό έδαφος σε μη χιονοσκεπές έδαφος και με βλάστηση κοντά στο ζώο που φέρει φύλλωμα, ενώ αντιθέτως το άρθρο αναφέρεται σαφώς σε περιστατικό που έλαβε χώρα σε πλήρως χιονοσκεπές έδαφος κατά τη διάρκεια του καταχείμωνου (όχι φύλλωμα στα δέντρα της περιοχής).
   
   γ) αν ο λύκος της φωτογραφίας ήταν αυτός που αναφέρεται στο άρθρο θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι πλημμυρισμένος στο αίμα αφού δέχθηκε σύμφωνα με το δημοσίευμα πυροβολισμό από τα 4 μέτρα. Στη φωτογραφία δεν φαίνεται οποιαδήποτε τραυματισμός ή ίχνη αίματος.
   
   Στην περίπτωση που η σύνταξη χρησιμοποίησε ενδεικτικά και μόνο μια φωτογραφία ενός λύκου μη σχετική με το περιστατικό, όφειλε να το αναφέρει στη λεζάντα της φωτογραφίας.
   ​
   
5. Δεν αναφέρεται αν για το περιστατικό ενημερώθηκαν οι αρμόδιες αρχές (Δασαρχείο Κιλκίς) και η ομοσπονδιακή θηροφυλακή και αν υπήρξε αυτοψία από αρμόδιο δασικό υπάλληλο ή ομοσπονδιακό θηροφύλακα όπως θα έπρεπε σε ένα τέτοιο (λυσσύποπτο) περιστατικό. Ενδεχομένως δεν ενημερώθηκαν οι αρμόδιες αρχές και φορείς και δεν πραγματοποιήθηκε αυτοψία και πιστοποίηση του περιστατικού, ώστε να ληφθεί και δείγμα του νεκρού ζώου για τις απαραίτητες διαγνωστικές εξετάσεις, γιατί πιθανόν οι συνθήκες θανάτωσης του ζώου όπως περιγράφονται στο δημοσίευμα απείχαν από την πραγματικότητα.​

Ηλιόπουλος Γιώργος, Δρ. Βιολόγος
Συνεργάτης της περιβαλλοντικής οργάνωσης Καλλιστώ.

1 Ηλιόπουλος Γ, Αστάρας Χ, Πετρίδου Μ, Πυλίδης Χ, Σιδέρη Ε, Γιαννακόπουλος Α, Λαζάρου Γ. 2016. Εκτίμηση των πληθυσμιακών επιπέδων και της έκτασης κατανομής του λύκου (Canis lupus L.) στην Ελλάδα με τη χρήση πολλαπλών μεθόδων καταγραφής παρουσίας. 8o Συνέδριο της Ελληνικής Οικολογικής Εταιρίας. 20-23 Οκτωβρίου 2016, Θεσσαλονίκη

Η επιστολή της ομάδας υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ζώων.

​ΠΡΟΣ :
​1) ΠΦΠΟ - Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία , 2) Συ.Ζω.Σω.Ελ. - Συνομοσπονδία Ζωοφιλικών Σωματείων Ελλάδας, 3) Ελληνική Ζωολογική Εταιρεία / Hellenic Zoological Society, 4) Κέντρο Προστασίας & Περίθαλψης Άγριας Ζωής, 5) ΕΚΠΑΖ - Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων, 6) Ελληνικό Παρατηρητήριο Βιοποικιλότητας, 7) Greenpeace Greece, 8) Καλλιστώ, 9) Δράση για την Άγρια Ζωή/ Action for wildlife, 10) ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ – ARCTUROS, 11) WWF Ελλάς, 12) ΑΝΙΜΑ - Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής

Η επιστολή

Ονομάζομαι Τάσος Καραντής, είμαι φιλόζωος δημοσιογράφος και συνδημιουργός της ιντερνετικής ομάδας «ΟΜΑΔΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ». (https://www.facebook.com/groups/1763960733872484/).

Επικοινωνώ μαζί σας, για το πρόβλημα του κινδύνου επαναφοράς στα «επιβλαβή είδη» της αλεπούς και του λύκου.

Στα παρακάτω λινκς θα ενημερωθείτε για το θέμα :

- Πλήρης οπισθοδρόμηση στην εποχή που δινόταν αμοιβή για την αλεπού και θηρεύονταν μέχρι και 50.000 (!) αλεπούδες ετησίως σύμφωνα με παλιές αναφορές των δασαρχείων. Το 1992 ήταν το έτος της επίσημης κατάργησης του όρου «επιβλαβή» και παύσης της επ' αμοιβή δίωξης της αλεπούς.... που τώρα, δυστυχώς, επανέρχεται...

http://www.biodiversitygr.org/…/opisthodromosi-stin-dioxi-a…

- Οι κυνηγοί προσπαθούν με "επιστημονικά" επιχειρήματα, να επαναφέρουν στην Ελλάδα την αλεπού στα επιβλαβή είδη και να αμείβονται για τη θανάτωσή της!!!

http://www.ethnos.gr/…/meionontai_oi_genniseis_auksanontai…/

- Η γενοκτονία του λύκου στην Ελλάδα θα επανέλθει ; - Προσπάθεια επαναφοράς από τους κυνηγούς του λύκου στα θηρεύσιμα είδη…

Από το 1993 έχει απαγορευτεί η εξόντωση του λύκου στην Ελλάδα - με την ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της Κοινοτικής Οδηγίας 92/43 (για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας) - έτσι κι ο λύκος συμπεριλήφθηκε στη λίστα των απειλούμενων ειδών, που προστατεύονται. Όπως, όμως, πληροφορηθήκαμε :

«Δεν είναι η πρώτη φορά που επαναφέρουν οι κυνηγοί το θέμα με τους λύκους στην περιοχή των Ιωαννίνων. Πέρυσι πάλι έκαναν τέτοιες ενέργειες και κινήσεις από τον Χαράλαμπο Μπρέχα, Γ. Γραμματέα της 5ης Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Ηπείρου, που είναι και Εντεταλμένος Σύμβουλος για τα αδέσποτα ζώα στα Ιωάννινα (!). Στόχος είναι να βάλουν τον λύκο στα θηρεύσιμα είδη!».

Για να επιτύχουν το σκοπό τους, χρησιμοποιούν, κατά την καταγγέλλοντα, κινδυνολογικά και τρομολαγνικά δημοσιεύματα, όπως αυτό της εφημερίδας «Πρώτο θέμα» (20/9/2016), με το χαρακτηριστικό τίτλο : «Αγέλες λύκων τρομοκρατούν τους κυνηγούς στο νομό Ιωαννίνων - Κατασπάραξαν κυνηγόσκυλο στο Πωγώνι».

Κλείνω (κι αν χρειαστεί θα επανέλθω) το θέμα με ένα εύγλωττο ερώτημα : Συνάδουν οι δύο θέσεις του κ. Χαράλαμπου Μπρέχα, ως Γ. Γραμματέα της 5ης Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Ηπείρου και Εντεταλμένου Σύμβουλου (της 5μελούς επιτροπής για την Διαχείριση των Αδέσποτων Ζώων στα Ιωάννινα) για τα αδέσποτα ζώα στα Ιωάννινα ;! Όταν, μάλιστα, είναι νωπός, ακόμα, ο σάλος για τις ευθανασίες αδέσποτων στα Ιωάννινα;!

- http://www.protothema.gr/…/ageles-lukon-tromokratoun-tous-…/

Θα ήθελα να γνωρίζουμε, ως ομάδα αν είστε ενήμεροι, και πως σκοπεύετε να προβείτε σε κινήσεις προς τους αρμόδιους για την προστασία της αλεπούς και του λύκου από τον κίνδυνο επιστροφής σε καθεστώς γενοκτονίας …
​
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη θετική σας ανταπόκριση κι αναμένουμε τις όποιες κινήσεις σας, στις οποίες θα είμαστε δίπλα και θα συνυπογράψουμε πιθανό κοινό κείμενο συναφών φορέων ως ομάδα.

Με εκτίμηση
Εκ μέρους της ομάδας «ΟΜΑΔΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ».

Με μια πρόσφατη ανακοίνωση του ο Κυνηγετικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης αποζημιώνει έξτρα κάθε ουρά αλεπούς που θα προσκομίσουν στον σύλλογο και δίνουν σαν αιτιολογία τον υπερπληθυσμό της αλεπού αλλά και “υποτιθέμενη” βοήθεια για το πρόγραμμα επιτήρησης της λύσσας στην Ελλάδα.

Παρ’ ότι από το 1992 είχε πάψει η αλεπού να θεωρείται επιβλαβές είδος και είχε καταργηθεί η επ’ αμοιβή δίωξη της, επανήλθε το 2015 με την υπογραφή του Γενικού Γραμματέα του Μόσχου Κορασίδη (ΠΑΣΟΚ) από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Η αλεπού όμως έχει αποδειχτεί με μελέτες ότι δεν είναι επιβλαβές είδος και περισσότερo ωφελεί στην ισορροπία του οικοσυστήματος παρά την διαταράσσει.

Για να εξακριβωθεί λοιπόν αν είναι σωστή η αντίληψη που επικρατούσε ότι δηλαδή η αλεπού είναι επιβλαβής, το εργαστήριο θηραματοπονίας του τμήματος Δασολογίας και φυσικού περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ανέλαβε την πραγματοποίηση σχετικής έρευνας.

Με βάση λοιπόν τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από την ανάλυση του στομαχικού περιεχομένου 200 περίπου αλεπούδων από όλη την Ελλάδα και τις 4 εποχές του χρόνου, προέκυψε σαν τελικό συμπέρασμα ότι: Η αλεπού είναι οικολογικά ωφέλιμη και ότι πρέπει να σταματήσει η επικήρυξη της. Η έρευνα λοιπόν αυτή έδειξε ότι το μεγαλύτερο και συχνότερο μέρος της τροφής της αποτελούν τα ποντίκια και δευτερευόντως οι σαύρες, τα φίδια, τα σκαθάρια, οι ακρίδες, πολλά είδη φρούτων, και πτώματα ή υπολείμματα διαφόρων ζώων.

Στο διαιτολόγιο της αλεπούς περιλαμβάνονται ελάχιστα θηραματικά είδη με αμελητέα συχνότητα. (Θανάσης Σφουγγάρης Δασολόγος – Περιοδικό «η φύσις» Μάρτιος 1988) Σύμφωνα με στοιχεία της έρευνας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης μια αλεπού μπορεί να προκαλέσει την εξαφάνιση 5.500 ποντικιών περίπου το χρόνο.

Επίσης το ΚΕΕΛΠΝΟ που παρατηρεί επίσημα την λύσσα στην Ελλάδα δεν έχει καταγράψει νέο κρούσμα λύσσας από τον Μάιο του 2014.

Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία που το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων συνεχίζει την αμοιβή για την δίωξη της αλεπούς.

Δεν υπάρχει καμία ψεύτικη αιτιολογία που δίνει ο κυνηγετικός σύλλογος Θεσσαλονίκης.

Ζητούμε δημόσια να αποσυρθεί άμεσα η αμοιβή δίωξης της αλεπού από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Ζητούμε να βγει ο Κυνηγετικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης και να ζητήσει δημόσια συγνώμη για τα ψέματα γύρω από το θέμα της αλεπούς στην ανακοίνωση του.

Γενετικά εύρωστος παραμένει ο πληθυσμός του λύκου στην Ελλάδα, όπως προκύπτει από έρευνα του είδους που διεξήχθη για πρώτη φορά στην Ελλάδα και βασίστηκε σε στοιχεία της τελευταίας 15ετίας.

Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Mammalian Biology, εκπονήθηκε από τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ, το Τμήμα Οικολογίας και Διεύθυνσης φυσικών πόρων του Πανεπιστημίου της Νορβηγίας (Norwegian University of Life Sciences), το Ινστιτούτο Έρευνας Άγριων Θηλαστικών στην Πολωνία και το Νορβηγικό Ινστιτούτο ‘Ερευνας της Βιοοικονομίας (Norwegian Institute of Bioeconomy Research).
«Όπως προέκυψε, ο πληθυσμός του λύκου στην Ελλάδα είναι αρκετά μεγάλος ώστε να διατηρήσει τη γενετική του ποικιλότητα» ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επιστημονικός υπεύθυνος της έρευνας, Δρ. Αλέξανδρος Καραμανλίδης.

Για την έρευνα μελετήθηκαν δείγματα από 48 ζώα, είτε ζωντανά που φιλοξενούνται στο καταφύγιο του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ είτε νεκρά (δηλητηριασμένα ή πυροβολημένα), κατά την τελευταία 15ετία και σε μία γεωγραφική περιοχή που προσδιορίζεται από την κεντρική Ελλάδα μέχρι τον Έβρο.

Σημειώνεται ότι από τα δείγματα που ελήφθησαν, διαπιστώθηκε ότι οχτώ προέρχονταν από διασταυρώσεις λύκων με σκύλους, φαινόμενο που οι επιστήμονες εκτιμούν ότι πρέπει να μελετηθεί περαιτέρω.
​
«Ο πληθυσμός του λύκου στην Ελλάδα έχει εκτεθεί σε αρκετές εξωτερικές πιέσεις αλλά για να διατηρηθεί πρέπει να διασφαλιστούν οι φυσικοί διάδρομοι επικοινωνίας του, δηλαδή να συνεχίσει η μέριμνα στην κατασκευή δρόμων που περιλαμβάνει την ύπαρξη περασμάτων για την άγρια πανίδα και να παραμείνουν όσο το δυνατόν περισσότερες περιοχές χωρίς δρόμους, με ελάχιστη ανθρώπινη δραστηριότητα» εξήγησε ο κ. Καραμανλίδης.

Πηγή: dasarxeio.com

Ασυνείδητοι κυνηγοί σκοτώνουν τα λίγα ζαρκάδια που έχουν απομείνει στη χώρα μας και ενώ το κυνήγι τους έχει απαγορευτεί εδώ και δεκαετίες.

Το Οικολογικό Δίκτυο δημοσιοποιεί την αποτρόπαια εικόνα ενός κεφαλιού ζαρκαδιού, που βρέθηκε στον Όλυμπο, στο «υπό αξιοποίηση» προστατευμένο βουνό των Ολύμπιων θεών. Και ταυτόχρονα ζητά από την κυβέρνηση να ενεργοποιήσει τις αρμόδιες υπηρεσίες και να εξασφαλίσει την επιβίωση ενός προστατευόμενου αλλά «τρωτού» είδους, όπως το ζαρκάδι.

Δυστυχώς στη χώρα μας έχει απομείνει ελάχιστος αριθμός ζαρκαδιών, που απαντώνται πια μόνο σε ορεινές δασικές περιοχές με περιορισμένη όχληση της Βόρειας Ελλάδας και της Στερεάς.

Αυτό το πανέμορφο ζώο χαρακτηρίζεται ως «τρωτό» στο Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας. Και αυτό σημαίνει ότι, αν συνεχίσει να εξοντώνεται, σύντομα θα εξαφανιστεί εντελώς.

Ο βασικός υπεύθυνος είναι η λαθροθηρία αλλά και οι δασικές πυρκαγιές καθώς και η υποβάθμιση και η πολυδιάσπαση των οικοτόπων που διαβιεί από την επέλαση έργων «ανάπτυξης», που συνοδεύονται από σημαντική μείωση των ορεινών καλλιεργειών, αφού το ζαρκάδι είναι εκλεκτικό χορτοφάγο και τρέφεται από βλαστάρια φυτών, φρούτα, φύλλα και σπόρους.

Τα υπουργεία περιβάλλοντος και αγροτικής ανάπτυξης με ενεργοποίηση των υπηρεσιών τους και χρήση μέσων της σύγχρονης τεχνολογίας, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν ουσιαστικά τη λαθροθηρία και την υποβάθμιση των δασικών ενδιαιτημάτων από τις ανθρωπογενείς παρεμβάσεις, που απειλούν την ίδια την ύπαρξη των ζαρκαδιών, όπως και άλλων ειδών της ελληνικής φύσης.

Σημείωση: Το κεφάλι του ζαρκαδιού βρέθηκε δίπλα στη δασική οδό Κοκκινοπηλού προς Πέτρα, κοντά στην τοποθεσία Τρόχαλο, από όπου και οι φωτογραφίες.

Πηγή: Οικολογικό δίκτυο

Τις τελευταίες ημέρες όλο και περισσότεροι πολίτες αναφέρουν για εμφάνιση αιλουροειδές στην περιοχή της Αγιάς Φωτιάς, του δήμου Σητείας της Κρήτης. Το πιο πιθανό είναι να είναι ένας Κρητικός αγριόγατος ή Φουρόγατος (Felis silvestris cretensis) ένα υποείδος αγριόγατας που ζει στην Κρήτη. Είναι αντικοινωνικό και δεν πλησιάζει σε ανθρώπους, σαρκοφάγο ζώο αλλά δεν είναι επιθετικό. 

Ο Κρητικός αγριόγατος είναι μεγαλύτερος από τις οικόσιτες γάτες και τα αρσενικά έχουν μήκος 50 εκατοστά ενώ η ουρά τους φτάνει τα 30 εκατοστά. Η ουρά του είναι στενή στη βάση και φουντωτή στην άκρη. Στην ουρά του υπάρχουν μαύροι δακτύλιοι. Τρέφεται κυρίως με λαγούς και ζει σε πουρναρότοπους και σε θαμνώνες μεσογειακής βλάστησης με αραιά δέντρα σε υψόμετρο 900 με 1200 μέτρων. Γεννάει 4-7 μικρά 1-2 φορές το χρόνο. Ο Κρητικός αγριόγατος ζει στις κορυφές των Λευκών ορέων, αφού βρέθηκε νεκρό ένα άτομο το 1997. Επίσης ζεί στο δάσος του Ρούβα και στο φαράγγι της Σαμαριάς. Ζουν αρκετοί στη Δείκτη, κυρίως στη Ν/Δ, με προβληματα στα μικρά αιγοπρόβατα.

Το kynoclub.gr σε σημερινό του δημοσιεύμα αναφέρει πως βρήκε ένας κυνηγός έναν λύγκα νεκρό σε τροχαίο.

Υπάρχουν αρκετές αναφορές ότι ο Λύγκας (Lynx lynx) έχει επιστρέψει στην Ελλάδα και μάλιστα έχει εξαπλωθεί, αλλά δεν υπάρχει καμία αξιόλογη μαρτυρία αλλά ούτε και κάποιο φωτογραφικό ή βιντεογραφικό ντοκουμέντο για την ύπαρξη του.

Έτσι και το σημερινό "δήθεν ντοκουμέντο" δεν είναι τίποτα άλλο από μια ψευδή αναφορά. Παρ' ότι υπάρχουν από το πρωί άνθρωποι που τους λένε ότι δεν είναι λύγκας αλλά αγριόγατα, αρνούνται οι κυνηγοί να το παραδεχτούν, διότι όπως οι ίδιοι λένε αυτοί ξέρουν καλύτερα.

Δείτε την φωτογραφία που ανάρτησε το kynoclub:

Και τώρα δείτε στην παρακάτω φωτογραφία πως είναι ένας νεκρός λύγκας:

Όπως μπορείτε να δείτε και με τα μάτια σας μοιάζει λίγο αλλά δεν έχει κανένα χαρακτηριστικό του λύγκα.

Με την συνεργασία της ομάδας "ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΛΕΠΟΥ - SAVE FOX IN GREECE" στείλαμε επιστολή (το ακόλουθο κείμενο) και τις υπογραφές από το ψήφισμα στις 09 Μαίου 2016, προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος και με κοινοποιήση στο email για τον Εθνικό Διάλογο για το Κυνήγι.

Φιλόξενο καταφύγιο στο Αιγαίο έχει βρει ο πληθυσμός της μεσογειακής φώκιας, ο οποίος παρουσιάζει πλέον σημάδια ανάκαμψης, με αποτέλεσμα να «κατέβει» μια κατηγορία κινδύνου στον «Κόκκινο Κατάλογο των Απειλούμενων Ειδών» και από «κρισίμως κινδυνεύον» είδος να θεωρείται «κινδυνεύον».
​
Την αισιόδοξη αυτή εξέλιξη για το μέλλον του είδους ανακοίνωσε η MOm/Εταιρεία για τη Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας, ύστερα από ενημέρωση της Παγκόσμιας Ένωσης για την Προστασία της Φύσης, που βασίστηκε σε συγκεκριμένα βιολογικά κριτήρια.

«Η θετική αυτή εξέλιξη βασίστηκε στην επιστημονική επαναξιολόγηση του είδους, την οποία ζήτησε η Παγκόσμια Ένωση για την Προστασία της Φύσης από τους ειδικούς ερευνητές της MOm, οι οποίοι σε συνεργασία με ειδικούς από όλο τον κόσμο συγκέντρωσαν και αξιολόγησαν τα πιο πρόσφατα δεδομένα σχετικά με την κατάσταση διατήρησης της μεσογειακής φώκιας» αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση της περιβαλλοντικής οργάνωσης.

Μάλιστα, βιολόγοι της MOm τονίζουν ότι τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί θετικές εξελίξεις στην κατάσταση διατήρησης της μεσογειακής φώκιας σε τουλάχιστον τρεις από τις τέσσερις βασικές περιοχής εξάπλωσης του είδους, μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα έχουν βελτιωθεί σημαντικά και οι γνώσεις μας σχετικά με τη βιολογία και τις απειλές για το είδος.

«Αυτό που φαίνεται να έχει παίξει ουσιαστικό ρόλο στη βελτίωση της κατάστασης του είδους είναι η θετική πλέον αντιμετώπιση από την πλειοψηφία των πολιτών, ως αποτέλεσμα της ενημέρωσης, περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και συνολικότερης ευαισθητοποίησής τους» επισημαίνεται σχετικά.

Ωστόσο, οι ειδικοί υπογραμμίζουν ότι ο κίνδυνος εξαφάνισης του είδους δεν έχει εκλείψει, καθώς οι πληθυσμοί του παραμένουν ακόμη μικροί και ευάλωτοι και πολλές από τις κύριες απειλές για το είδος, παραμένουν σημαντικές, όπως η υποβάθμιση των βιοτόπων του και ο ανταγωνισμός με την αλιεία.

«Η μεσογειακή φώκια κινδυνεύει ακόμα εξαφανισθεί αλλά έχει γίνει ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση προστασίας και γι’ αυτό βλέπουμε σημάδια ανάκαμψης» διευκρινίζει στο αθηναϊκό πρακτορείο ο επιστημονικός συντονιστής της MΟm Αλέξανδρος Καραμανλίδης, συμπληρώνοντας ότι στην Ελλάδα βρίσκεται η μεγαλύτερη αποικία και η πιο σημαντική της μεσογειακής φώκιας.

«Πλέον, βλέπουμε φώκιες παντού, ακόμα και στον Θερμαϊκό κόλπο ή στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή της Αττικής» καταλήγει.

Το 1924 ο Λύκος χαρακτηρίστηκε από το κράτος επιβλαβές είδος. Για πολλά χρόνια οι κάτοικοι των αγροτικών περιοχών, σκότωναν τους λύκους με όπλα, με δίκαννα και με φόλες. Στη συνέχεια έκοβαν τα πόδια τους και τα πήγαιναν στο Δασαρχείο και εισέπρατταν τα χρήματα που είχε ορίσει το κράτος. Έτσι εξαφανίστηκε ο Λύκος από την Πελοπόννησο το 1930.

​Πέρσι η πολιτεία ενεργοποίησε το σύστημα δίωξης της αλεπού με αμοιβή στα 13€, παρ' ότι είχε καταργηθεί από το 1992. Δεν αρκούσε όμως και έτσι κάνοντας χάρη φέτος στους κυνηγούς αυξήσαν την αμοιβή στα 20€. Βεβαίως όλα αυτά με προδιαγραφές (όριο 2 αλεπούδων ανά 100 τχμ, επικοινωνία με την κτηνιατρική υπηρεσία από την προηγούμενη ημέρα, κλπ).

Σαν δεν έφταναν όλα αυτά, τώρα φαίνεται πως εν έτει 2016, υπάρχει πρόθεση από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων να δίνει αμοιβή που θα φτάνει μέχρι και τα 50 ευρώ / ανά αλεπού. Με την αιτιολογία για να αυξηθούν τα δείγματα για τον έλεγχο της λύσσας, αρκεί όμως η αλεπού να μην έχει πυροβοληθεί.

Αυτή η μέθοδος όμως ενώ είναι σε σωστή βάση, δημιουργεί τα εξής ερωτηματικά. 

1. Πως θα πιστοποιείται ότι η αλεπού δεν θανατώθηκε από επιτήδειους κυνηγούς ή κτηνοτρόφους για να εισπράξουν τα λεφτά;
2. Θα υπάρχει κάποιο όριο στις πόσες αλεπούδες μπορούν να πάνε οι κυνηγοί στις κτηνιατρικές υπηρεσίες;
3. Θα συλλέγονται μόνο όσες βρίσκονται τυχαία νεκρές ή θα συνεχιστεί και η δίωξη τους με πληρωμή από τους κυνηγούς;

Όλη αυτή η ανακοίνωση που διαβάσαμε στο group της Δασικής Υπηρεσίας στο facebook δημιουργεί υπόνοιες για προώθηση παράνομων πρακτικών όπως φόλες και θηλιές.

Και ενώ στην Ελλάδα βρίσκουν νέα τερτίπια για να εξουδετερώνουν την άγρια ζωή, σε άλλες χώρες οδηγούν σιγά-σιγά προς απαγόρευση κυνηγιού ή ειδών. Πρόσφατο παράδειγμα η περσινή απαγόρευση κυνηγιού αλεπού στο Λουξεμβούργο.

Στις 26 Νοεμβρίου 2015 μετά από καταγγελίες που μας γίνανε για θήρευση ελαφιών "πιθανόν" στην Κρήτη, προχωρήσαμε σε καταγγελία  προς την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος προωθόντας τις εικόνες-στιγμιότυπα για να ελέγξουν οι αρχές εάν πράγματι θηρεύτηκαν στην Ελλάδα.

Η Νομοθεσία 86/69 απαγορεύει την θήρευση ελαφιών στην Ελλάδα.

Εάν και από την αρχή μας φάνηκε ύποπτο διότι ελάφια στην Κρήτη δεν υπάρχουν, πέρα από ένα ζευγάρι κοντά στα Μάλια εδώ και 4 χρόνια, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν έχουν πολλαπλασιαστεί. Με αυτή την λογική προχωρήσαμε στην καταγγελία.

Τελικά αποδείχτηκε πως ο ένας κυνηγός παρ' ότι κατάγεται από τα Χανιά στην Κρήτη, μένει στις ΗΠΑ και εκεί πέρα κυνήγησε και σκότωσε τα ελάφια που η νομοθεσία του το επιτρέπει.

Ένα μεγαλειώδες παράδειγμα φυσικής επαναποίκισης του κατατρεγμένου από τους ανθρώπους θαυμαστού και άγριου θηλαστικού που συμβαίνει στις μέρες μας, λίγα μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας.
Ζώο περήφανο, σύμβολο της άγριας ζωής, αλλά και παρεξηγημένος κομιστής του φόβου, ο λύκος, αν και κυνηγήθηκε συστηματικά ανά τους αιώνες, φαίνεται να επανακάμπτει σε όλη την Ευρώπη, αλλά και στη χώρα μας. Και σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις από τις τελευταίες έρευνες της περιβαλλοντικής οργάνωσης ΚΑΛΛΙΣΤΩ, οι λύκοι έχουν επιστρέψει μετά από πενήντα χρόνια απουσίας στα βόρεια της Αττικής. Πριν από ένα χρόνο το Δασαρχείο Πάρνηθας ζήτησε την συνδρομή της περιβαλλοντικής οργάνωσης ΚΑΛΛΙΣΤΩ για την διεξαγωγή έρευνας σε σχέση με την πιθανή επανεμφάνιση του λύκου στην Πάρνηθα, καθώς τα τελευταία χρόνια υπήρχαν παρατηρήσεις ζώων που έμοιαζαν με λύκους, μαρτυρίες κτηνοτρόφων και κυνηγών για επιθέσεις σε τσοπανόσκυλα και κυνηγόσκυλα αλλά και η εύρεση ενός νεκρού ζώου που έμοιαζε με λύκο.

Ο βιολόγος της ΚΑΛΛΙΣΤΩ κ. Γιώργος Ηλιόπουλος έστησε έναν μικρό αριθμό από κάμερες, σε διαφορετικές περιοχές του Εθνικού Δρυμού, θέσεις επιστημονικά επιλεγμένες με βάση την εκτίμηση της πιθανότερης θέσης για την παρουσία των λύκων. Από τον Αύγουστο του 2014 έως τον Μάιο του 2015, οι κάμερες αυτές, κατέγραψαν την παρουσία λίγων ατόμων, τόσο ενηλίκων, όσο και νεαρών και πλέον τα ευρήματα μελετώνται από τους υπεύθυνους της ΚΑΛΛΙΣΤΩ για να παραχθούν τα επιστημονικά συμπεράσματα. ‘Οπως αναφέρει ο κ. Ηλιόπουλος: «Η εξακρίβωση της παρουσίας των λύκων της Πάρνηθας ήταν κάτι αναμενόμενο, περισσότερο επιβεβαίωση, καθώς υπήρχαν φήμες ήδη από το 2012, παρά έκπληξη. Γνωρίζαμε μάλιστα ότι οι λύκοι είχαν επιστρέψει στον Ελικώνα από το 2005, επομένως ήταν φυσικό ένα ζώο με τόσο μεγάλες επικράτειες να βρεθεί σύντομα και στην Πάρνηθα».
Το πρώτο γενικό αποτελέσματα της έρευνας ορίζει ως ελάχιστο πληθυσμιακό μέγεθος τον μέγιστο αριθμό λύκων που καταγράφηκαν ταυτόχρονα σε μια φωτογραφία. Στις 21 Νοεμβρίου 2014 καταγράφηκε μια αγέλη οχτώ λύκων, μέσα στην οποία υπήρχαν ενήλικοι αλλά και νεαροί λύκοι. Οι κάμερες κατέγραψαν επίσης την παρουσία πολλών αδέσποτων σκυλιών κάτι που οφείλεται στις αθρόες και ανήθικες απελευθερώσεις κατοικίδιων ζώων στο βουνό, στα οποία η παρουσία των λύκων ασκεί ευνοϊκή επίδραση καθώς τα εκτοπίζουν. Επίσης, στις περιοχές των ερευνών βρέθηκαν περιττώματα λύκων τα οποία περιέχουν τρίχες από ελάφια. Παράλληλα ένα ακόμα εντυπωσιακό περιστατικό εμφάνισης λύκου σημειώθηκε ακόμα πιο νότια, στην περιοχή των Γερανείων, όπου ένα αποπροσανατολισμένο νεαρό άτομο παρατηρήθηκε στα περίχωρα της πόλης του Λουτρακίου. Οι λύκοι είχαν να φανούν στην Αττική από τα μέσα της δεκαετίας του ‘60, καθώς για χρόνια οι παγάνες και τα δηλητηριασμένα δολώματα είχαν αφανίσει το είδος στα βουνά όλης της Ελλάδας. Σε αυτή την εξόντωση είχε συντελέσει και η αμοιβή του κράτους για κάθε νεκρό λύκο, καθώς θεωρούνταν επίσημα «επιβλαβές θήραμα» μέχρι και το  1991. Μάλιστα ακόμα πιο παλιά, στην δεκαετία του ‘30, οι βασιλιάδες που κατοικούσαν στο Τατόι οργάνωναν κυνήγια λύκων στη γύρω περιοχή.

Όπως φαίνεται οι λύκοι στην Ελλάδα ακολούθησαν τον ίδιο κύκλο επανεμφάνισης που παρατηρείται εδώ και κάποια χρόνια και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Τα τελευταία χρόνια οι λύκοι έχουν εμφανιστεί ξανά στη νότια Γαλλία, στην Ολλανδία, στο Βέλγιο, στη Γερμανία, στη Τσεχία, στην Αυστρία και στην Ουγγαρία σε περιοχές από τις οποίες απουσίαζαν για πολλές δεκαετίες. Οι μαζικές επανεμφανίσεις λύκων σε όλη την Ευρώπη καταρρίπτει και τον ελληνικό «μύθο της υπαίθρου» που θέλει να ερμηνεύσει το γεγονός της αύξησης ή επανεμφάνισης κάποιου άγριου ζώου στη γνωστή φράση «οι οικολόγοι τα αμολύσανε». Η επέκταση της επικράτειας του λύκου στη χώρα μας παρατηρείται συστηματικά εδώ και δύο δεκαετίες και ως κύρια αίτια είναι η μείωση των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων στις ορεινές περιοχές και ακολουθούν η μείωση των δηλητηριασμένων δολωμάτων, το νομικό καθεστώς προστασίας που ισχύει, η σχετική αύξηση των οπληφόρων ζώων (αγριόχοιροι, ζαρκάδια, ελάφια) στα δάση μας, της φυσικής τροφής δηλαδή των λύκων, αλλά και η ίδια η επεκτατική συμπεριφορά του είδους, το οποίο καλύπτει τεράστιες αποστάσεις προς εύρεση κατάλληλου ενδιαιτήματος. Ας μην ξεχνάμε ότι ο λύκος, κατά τους ιστορικούς χρόνους, υπήρξε το θηλαστικό με την μεγαλύτερη γεωγραφική εξάπλωση στον πλανήτη, μετά βέβαια από τον άνθρωπο.

Οι λύκοι της Πάρνηθας ακολούθησαν σε διάστημα χρόνων μια πορεία που από την κεντρική Πίνδο, τους οδήγησε στην Αττική μέσω της ορεινής αλυσίδας Παρνασσού-Ελικώνα-Κιθαιρώνα. Η φυσική διαδικασία φαίνεται ότι βρήκε, ή ότι θα βρει, στην Πάρνηθα τις κατάλληλες συνθήκες εποικισμού, καθώς η παρουσία των εκατοντάδων ελαφιών σε όλο το βουνό, εξασφαλίζει επαρκή τροφή για έναν μικρό αριθμό λύκων. Το συναρπαστικό για τους βιολόγους είναι το γεγονός ότι παρακολουθούν τον επικοισμό των λύκων στη Πάρνηθα από την αρχή του και οι έρευνες που θα ακολουθήσουν θα καταλήξουν σε πρώτης τάξεως συμπεράσματα σχετικά μα την επιβίωση της άγριας φύσης.

Εντούτοις δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πέρα από το γεγονός ότι η κοινή γνώμη έχει λανθασμένα ταυτίσει τον λύκο με την καταστροφή, υπάρχουν και οι πραγματικές καταστροφές στην κτηνοτροφία, κάτι που δεν θα γινόταν, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό, αν δεν είχαμε στο παρελθόν αφανίσει από τα βουνά μας, τα θηράματα του ζώου. Οι αποζημειώσεις που ανά καιρούς δίνονταν, μόνο επικουρικά μπορούν να βοηθήσουν σε ένα πρόβλημα που χρειάζεται μια ολιστική αντιμετώπιση. Από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους πρόληψης είναι η χρήση των, κατάλληλα εκπαιδευμένων, Ελληνικών ποιμενικών σκύλων και η Περιβαλλοντική Οργάνωση Καλλιστώ έχει εδώ και χρόνια αναπτύξει ένα πανελλαδικό δίκτυο ανταλλαγών ή δωρεών τέτοιων σκύλων μεταξύ κτηνοτρόφων. Και βέβαια δεν εγείρεται  κάποιος ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας, καθώς οι λύκοι έχουν μάθει εδώ και δεκαετίες να φοβούνται τον άνθρωπο και στη θέα του τρέπονται σε φυγή. 

Μπορεί να ακούγεται εντυπωσιακό ως νέο η ύπαρξη λύκων στην Πάρνηθα, εντούτοις απλά το ζώο έφυγε για κάποια χρόνια και επέστρεψε, όταν οι συνθήκες γίνανε ευνοϊκές, στις ίδιες βουνοπλαγιές που ζούσε άγριος και περήφανος εδώ και αιώνες. 

Ευχαριστούμε πολύ τον Γιώργο Θεοδωρίδη και τον Γιώργο Ηλιόπουλο από την ΚΑΛΛΙΣΤΩ.

Πηγή: www.naturagraeca.com

Οι γεωργοί στα χωριά του Δήμου Λαγκαδά καταγγέλνουν ότι το πρόβλημα - που ρημάζουν καλλιέργειες - με τους αγριόχοιρους έγινε αισθητό στην περιοχή (με την κάθοδο των αγριογούρουνων από τα βουνά στον κάμπο) μετά το κλείσιμο μονάδων εκτροφής ημίαιμων αγριογούρουνων, οι οποίες έκλεισαν όταν σταμάτησε η επιχορήγησή τους...

Τώρα θα τους αποζημιώσουν οι κυνηγοί, που τόσα χρόνια εκτρέφανε τους αγριόχοιρους για να τους απελευθερώσουν για να μπορούν να κυνηγάνε ή απλώς θα το ρίξουν πάλι το πρόβλημα στους οικολόγους?

Μένει να δούμε, εάν και είναι σίγουρο ότι θα ριχτεί σε όλους όσους θέλουν να προστατέψουν τα άγρια ζώα!!!

Μετά από δεκαετίες απουσίας ο Λύκος από το Πήλιο έκανε την επανεμφάνιση του φέτος. Στην βόρεια πλευρά του Πηλίου όλα αυτά τα χρόνια ζούσε ήρεμος με αρκετές μεμονωμένες εμφανίσεις. Αλλά από τα Χάνια και προς τα κάτω έχει να εμφανιστεί δεκαετίες, με την τελευταία του εμφάνιση το 2002 (στα Χάνια Πηλίου) και ίσως τρεις δεκαετίες ή και παραπάνω για να εμφανιστεί στο Νότιο Πήλιο.

Φέτος από τον Γενάρη, όπως αναφέρουν οι κτηνοτρόφοι άρχισαν να βλέπουν λύκους στην περιοχή των Μηλέων-Βυζίτσας, με τον τελευταίο ενάμιση μήνα να έχουν φτάσει μέχρι και την άκρη του νότιου Πηλίου, το Τρίκερι.

Δυστυχώς οι κτηνοτρόφοι του Πηλίου μετά από τόσα χρόνια απουσίας του λύκου, αρκούδας και άλλων σαρκοφάγων θηλαστικών άλλαξαν και τις συνήθειες τους ως προς την προστασία των αιγοπροβάτων τους, αφήνοντας τα έξω το βράδυ και χωρίς πια καμία προστασία αλλά και καμία ασφάλεια. Τα παλαιότερα χρόνια είχαν στάβλους που έκλειναν με πόρτες και ήταν αδύνατον για τον λύκο να τους κάνει ζημιά.

Οι λύκοι όμως λόγω διαφόρων ανατροπών στους βιότοπους τους όπως με την ελάττωση της φυσικής λείας του (ελάφι, ζαρκάδι, αγριογούρουνο) από ανθρωπογενείς παράγοντες, στρέφονται προς τα κτηνοτροφικά ζώα.

Οι λύκοι μπορούν να εντοπίσουν το θήραμα τους από απόσταση 3 χλμ. μόνο από τη μυρωδιά, και το Πήλιο έχει την βασική λεία τους, δηλαδή ελάχιστα ζαρκάδια και μερικά αγριογούρουνα όπως και αρκετά ελεύθερα κτηνοτροφικά ζώα. Έτσι βρήκαν άφθονη τροφή για να ξαναεμφανιστούν στο Πήλιο.

Σημασία έχει οι κτηνοτρόφοι να μην πανικοβληθούν, και να προσπαθήσουν να καταλάβουν ότι όσο οι λύκοι θα έχουν άφθονη τροφή, δηλαδή τα πρόβατα και τα κατσίκια τους, θα μένουν εδώ αλλά και θα πολλαπλασιαστούν. Έχει μεγάλη σημασία να φτιάξουν κλειστούς στάβλους που να μπορούν το βράδυ να κλείνουν τα κοπάδια τους, αλλά και οι κάτοικοι των χωριών να μην αφήνουν νεκρά ζώα και σκουπίδια έξω αλλά μόνο κλειστά μέσα στους κάδους.

Επίσης πρέπει όλοι να μάθουν πως δεν πρέπει να φοβούνται και δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, όσο δεν απειλείται ο λύκος. Αυτό σημαίνει ότι κανείς κάτοικος ή κτηνοτρόφος έτσι και δει λύκο δεν πρέπει ούτε κατά διάνοια να τολμήσει να απειλήσει τον λύκο, δηλαδή να σηκώσει να του πετάξει πέτρες, ξύλα ή να προσπαθήσει να τον πυροβολήσει.

Επίσης είναι σημαντικό και δεν πρέπει κανείς να το ξεχνάει πως ο λύκος είναι προστατευόμενο είδος και ο σκοτωμός του τιμωρείται αυστηρά από τον νόμο.

Ταυτόχρονα με την επανεμφάνιση των λύκων, ξεκίνησαν πάλι και οι διάφορες μυθοπλασίες μερικών κατοίκων για ότι αφήνονται λύκοι, αρκούδες, φίδια και κάθε είδος ζώων από οικολόγους και περιβαλλοντικές οργανώσεις. Αυτό δεν συμβαίνει και ποτέ κανένας οικολόγος δεν θα τολμούσε να διαταράξει την ισορροπία της φύσης διότι αυτό θα δημιουργούσε πολλά περισσότερα προβλήματα παρά θα έλυνε, και τα ζώα που θα απελευθέρωνε δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε ένα βιότοπο που δεν είναι επαρκής. Σημασία έχει να σταματήσουν αυτοί οι μύθοι και να καταλάβει ο κόσμος ότι κάποιες χρονιές υπάρχουν εξάρσεις πληθυσμών, ενώ άλλες χρονιές μειώσεις κάποιων ειδών, μετακινήσεις πληθυσμών σε άλλους βιότοπους, ενώ και εξάπλωση κάποιων ειδών, χωρίς κάποιος άνθρωπος ή κάποια οργάνωση να επεμβαίνει.

Παράδειγμα ο λύκος μπορεί να διανύσει πάνω από 50 χλμ την ημέρα. Έτσι όπως ήρθαν οι λύκοι έτσι μπορούν και να φύγουν ή να έρθουν και άλλοι, χωρίς κάποιος να τους αφήσει. Πάντα εξαρτάται από την τροφή, οπότε εάν οι κάτοικοι αρνηθούν να μαζεύουν τα κοπάδια τους και συνεχίσουν να τα αφήνουν ελεύθερα χωρίς καμία προφύλαξη, οι λύκοι θα μείνουν και θα πολλαπλασιαστούν. Και ακόμα και να τους μαζέψουν όπως αναφέρθηκε, οι λύκοι άνετα μπορούν να ξαναέρθουν. Πρέπει να μάθουμε όλοι μας να επιβιώνουμε αρμονικά με την άγρια φύση του τόπου μας.

Ενημερώνουμε πως στα μέσα Ιουλίου ήρθαν και άτομα από την Καλλιστώ (Περιβαλλοντική οργάνωση που ασχολείται με την έρευνα και την προστασία για τους λύκους και τις αρκούδες) για να επιβεβαιώσει εάν πράγματι έχουν επανεμφανιστεί στο Πήλιο αρκούδες και για να καταγραφούν και επισήμως.

Παρά τα προβλήματα που υπάρχουν για τους κτηνοτρόφους και τις τόσες επιθέσεις που έχουν υπάρξει ήδη σχεδόν σε όλο το Πήλιο, η επανεμφάνιση των λύκων στην περιοχή του Πηλίου μετά από τόσα χρόνια θεωρείται ένας καλός οιωνός για την εξάπλωση του και την επανεμφάνιση του σε δάση και μέρη που υπήρχε πριν δεκαετίες.

Μια ιδέα κυνηγού, δεν θα ήταν τίποτα άλλο παρά μόνο η δολοφονία κάποιων ειδών. Αυτή την φορά σειρά έχουν τα ξενικά είδη, που παρ' όλο κάνουν κακό για την χλωρίνα και την πανίδα του τόπου, ένας κυνηγός μέσω facebook δεν θα μπορούσε να είχε καμιά άλλη ιδέα παρά μόνο την δολοφονία των ξενικών ειδών, και συγκεκριμένα να μπουν στα θηρεύσιμα είδη. Το ότι έχουν ξεφύγει το έχουμε τονίσει αρκετές φορές μέχρι που έχουμε αρχίσει να γινόμαστε κουραστικοί... Έτσι δεν καλύπτουμε ούτε όνομα και δίνουμε το στιγμιότυπο κατευθείαν εδώ.