Δελτίο Τύπου από τους Φίλους των Εθνικών Πάρκων.
Τον Απρίλιο του 2024 καταγράφηκε για πρώτη φορά στο Εθνικό Πάρκο Σχινιά-Μαραθώνα, σε κάμερες ερευνητών, η βίδρα ή αλλιώς ενυδρίδα (Lutra lutra), ημιυδρόβιο θηλαστικό που ζει σε υγρότοπους και ακτές και τρέφεται με ψάρια και καβούρια. Το είδος εξαπλώνεται στην Ευρώπη και την Ασία, ενώ στη χώρα μας εμφανίζεται σε αρκετές περιοχές της ηπειρωτικής χώρας και σε λίγα μεγάλα νησιά. Ωστόσο το μέγεθος του πληθυσμού της είναι άγνωστο και για αυτό κατατάσσεται ως είδος «Κινδυνεύον» σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας. Στην Αττική το είδος δεν είχε καταγραφεί έως τώρα με βεβαιότητα, με εξαίρεση μια αναφορά για τη λίμνη του Μαραθώνα. Ο κοντινότερος γνωστός πληθυσμός του είδους βρίσκεται στην νότια Εύβοια. Εξετάζεται επομένως τώρα το ενδεχόμενο να υπάρχει στην περιοχή του Σχινιά ένας πολύ μικρός πληθυσμός που είχε διαφύγει έως τώρα της προσοχής των επιστημόνων. Η καταγραφή της βίδρας έγινε από τους ερευνητές των «Φίλων των Εθνικών Πάρκων»: Δρ. Χαράλαμπο Αλιβιζάτο (επιστημονικό υπεύθυνο), Ειρηλένα Λιναρδάκη, Μαριετίνα Λυκογεώργου, που εργάζονται σε πρόγραμμα για την προστασία της βαλτόπαπιας (Aythya nyroca) στο Εθνικό Πάρκο Σχινιά Μαραθώνα («Βελτίωση του ενδιαιτήματος της Βαλτόπαπιας στο Εθνικό Πάρκο Σχινιά- Μαραθώνα»). Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από εθνικούς πόρους του Πράσινου Ταμείου, και σε αυτό συμμετέχει ο Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ), που έχει την αρμοδιότητα διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου. Με τα νέα αυτά δεδομένα, η ερευνητική ομάδα θα συνεχίσει να αξιοποιεί τις καταγραφές των καμερών που έχει εγκαταστήσει, καθώς και τα βιοδηλωτικά ίχνη (περιττώματα, ίχνη, τρίχες) που συλλέγονται στο πεδίο, ώστε να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν περισσότερες από μια βίδρες – μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής ή ακόμη και ένα μικρός αναπαραγωγικός πληθυσμός, στο Εθνικό Πάρκο Σχινιά – Μαραθώνα. Η σημασία της ανακάλυψης: Στην Αττική όπου η αστική ανάπτυξη τείνει πλέον να καλύψει κάθε διαθέσιμη φυσική έκταση, ενώ τα τεχνικά έργα που εκτελούνται στα τελευταία εναπομείναντα ποτάμια και στους υγρότοπους σχεδιάζονται ακόμη με βάση τη λογική της τσιμεντοποίησης και των γκρίζων υποδομών, είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρα η επιβεβαίωση της ύπαρξης ενός ακόμη είδους θηλαστικού: μας θυμίζει ότι η φύση είναι παρούσα και διαθέτει τη δυνατότητα να μας εκπλήξει, εφόσον βέβαια της διαθέσουμε κάποιον χώρο, έστω και περιορισμένο. Και αποδεικνύει ότι υπάρχει ακόμα λίγος χρόνος για να εφαρμόσουμε μεθόδους βασισμένες στη φύση (nature-based solutions) και να να αποτρέψουμε κατά το δυνατόν τις δυσμενείς επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. |
Categories
All
Archives
September 2024
|