​Η θαλάσσια βιοποικιλότητα και τα οικοσυστήματα διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της υγείας και της ισορροπίας των ωκεανών του κόσμου. Ωστόσο, οι ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η αγκυροβόληση σκαφών, μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις σε αυτά τα ευαίσθητα συστήματα. Σε αυτό το άρθρο, θα διερευνήσουμε πώς η αγκυροβόληση σκαφών επηρεάζει τη θαλάσσια βιοποικιλότητα και τα βήματα που μπορούν να ληφθούν για να ελαχιστοποιηθεί ο αντίκτυπός της.

Η αγκυροβόληση των σκαφών μπορεί να έχει έναν αριθμό αρνητικών επιπτώσεων στη θαλάσσια βιοποικιλότητα και στα οικοσυστήματα. Πρώτον, το βάρος και η κίνηση της άγκυρας μιας βάρκας ή ενός σκάφους μπορεί να προκαλέσει φυσική βλάβη στον πυθμένα της θάλασσας. Αυτό μπορεί να διαταράξει ευαίσθητους οικοτόπους, όπως τους κοραλλιογενείς υφάλους και τα δάση λιβαδιών ποσειδωνίας, τα οποία είναι απαραίτητα για πολλά είδη ψαριών και άλλων θαλάσσιων ζώων. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις η αλυσίδα της άγκυρας μπορεί επίσης να εμπλέξει και να σκοτώσει θαλάσσια ζώα, όπως θαλάσσιες χελώνες, δελφίνια και θαλάσσια πτηνά, προκαλώντας σημαντική βλάβη στους τοπικούς πληθυσμούς.

Ένας άλλος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι ο συνωστισμός στα δημοφιλή αγκυροβόλια. Καθώς περισσότερα σκάφη συγκεντρώνονται σε αυτές τις περιοχές, μπορεί να οδηγήσουν στην εξάντληση των τοπικών πόρων, όπως οι χώροι αλιείας και οι περιοχές σίτισης για θαλάσσια ζώα. Αυτό μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη συνολική υγεία του οικοσυστήματος, καθώς και στις τοπικές αλιευτικές κοινότητες, που εξαρτώνται από αυτούς τους πόρους για τα προς το ζην. Άμα μια περιοχή είναι ήδη δημοφιλής και αγκυροβολούν πολλές βάρκες ή και πλοία, αντιμετωπίζουμε και το πρόβλημα των παρατημένων και σκουριασμένων αγκυρών στον πυθμένα της θάλασσας.

Παρά αυτές τις προκλήσεις, υπάρχουν βήματα που μπορούν να ληφθούν για να ελαχιστοποιηθεί ο αντίκτυπος της αγκυροβόλησης σκαφών στη θαλάσσια βιοποικιλότητα και στα οικοσυστήματα. Πρώτον, είναι σημαντικό να εφαρμόζουμε υπεύθυνες τεχνικές αγκυροβόλησης, όπως η χρήση μεθόδων αγκύρωσης που ελαχιστοποιούν τις ζημιές στον πυθμένα της θάλασσας και την αποφυγή της αγκυροβόλησης σε ευαίσθητα ενδιαιτήματα, όπως οι κοραλλιογενείς ύφαλοι και τα λιβάδια ποσειδωνίας. Αν και ήδη απαγορεύεται η αγκυροβόληση πάνω από λειβάδια ποσειδωνίας, δυστυχώς στην πράξη δεν εφαρμόζεται και τόσο συχνά ειδικά από μικρές βάρκες και σκάφη.

Επιπλέον, είναι σημαντικό να διαχειριστούμε και να ρυθμίσουμε τη χρήση των λαϊκών αγκυροβόλων, ώστε να διασφαλιστεί ότι ο υπερπληθυσμός δεν οδηγεί στην εξάντληση των τοπικών πόρων. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τον καθορισμό ορίων στον αριθμό των σκαφών που επιτρέπονται σε μια δεδομένη περιοχή ή τη δημιουργία εναλλακτικών αγκυροβολιών σε λιγότερο ευαίσθητες περιοχές.

Συμπερασματικά, η αγκυροβόληση σκαφών μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στη θαλάσσια βιοποικιλότητα και στα οικοσυστήματα, αλλά με υπεύθυνες πρακτικές και σωστή διαχείριση, αυτές οι επιπτώσεις μπορούν να ελαχιστοποιηθούν. Λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία των ωκεανών του κόσμου, μπορούμε να βοηθήσουμε στη διασφάλιση ενός υγιούς και βιώσιμου μέλλοντος για τα αμέτρητα είδη που εξαρτώνται από αυτά τα συστήματα για την επιβίωσή τους.

​Ο Τσαρλς Ρόμπερτ Δαρβίνος ήταν Άγγλος φυσιοδίφης, γεωλόγος και βιολόγος που θεωρείται ευρέως ως μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στην ιστορία της επιστήμης. Είναι περισσότερο γνωστός για τη θεωρία του για την εξέλιξη μέσω φυσικής επιλογής, η οποία έφερε επανάσταση στην κατανόησή μας για τον φυσικό κόσμο και συνεχίζει να διαμορφώνει την κατανόησή μας για τη ζωή στη Γη σήμερα.

Ο Δαρβίνος γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1809 στο Shrewsbury της Αγγλίας και έδειξε από νωρίς ενδιαφέρον για τη φύση και την επιστήμη. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου για να σπουδάσει ιατρική, αλλά το βρήκε ανεκπλήρωτο και έφυγε μετά από δύο χρόνια. Στη συνέχεια γράφτηκε στο Christ's College του Cambridge για να σπουδάσει φυσική ιστορία, όπου μυήθηκε στα έργα κορυφαίων φυσιολόγων και γεωλόγων της εποχής.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, ο Δαρβίνος διορίστηκε ως φυσιοδίφης στο HMS Beagle, ένα πλοίο που στάλθηκε σε μια τοπογραφική αποστολή στη Νότια Αμερική και τα νησιά του Ειρηνικού. Το ταξίδι διήρκεσε πέντε χρόνια, από το 1831 έως το 1836, κατά τη διάρκεια των οποίων ο Δαρβίνος συνέλεξε έναν τεράστιο όγκο δεδομένων και δειγμάτων που αργότερα θα αποτελέσουν τη βάση των επιστημονικών του θεωριών.

Η πιο σημαντική συνεισφορά του Δαρβίνου στις επιστήμες της άγριας ζωής ήταν η θεωρία του για την εξέλιξη μέσω φυσικής επιλογής, την οποία περιέγραψε για πρώτη φορά στο βιβλίο του «On the Origin of Species», που δημοσιεύτηκε το 1859. Η θεωρία πρότεινε ότι όλα τα είδη των ζωντανών οργανισμών έχουν εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου από κοινούς προγόνους μέσω της διαδικασίας της φυσικής επιλογής. Ο Δαρβίνος υποστήριξε ότι εκείνα τα άτομα που είναι καλύτερα προσαρμοσμένα στο περιβάλλον τους είναι πιο πιθανό να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν, μεταδίδοντας τα πλεονεκτήματα τους στους απογόνους τους. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η διαδικασία φυσικής επιλογής οδηγεί στην ανάπτυξη νέων ειδών.

​Ενώ ο Κάρολος Δαρβίνος είναι περισσότερο γνωστός για τη θεωρία του για την εξέλιξη μέσω φυσικής επιλογής, δεν εργάστηκε μεμονωμένα. Όπως οι περισσότερες επιστημονικές εξελίξεις, το έργο του Δαρβίνου βασίστηκε στις συνεισφορές άλλων επιστημόνων και στοχαστών που ήρθαν πριν από αυτόν, καθώς και εκείνων που εργάστηκαν μαζί του.

Μία από τις πιο σημαντικές επιρροές στο έργο του Δαρβίνου ήταν ο γεωλόγος Τσαρλς Λάιελ, του οποίου το βιβλίο «Αρχές Γεωλογίας» πρότεινε μια σταδιακή, ομοιογενή άποψη της γεωλογικής ιστορίας της Γης. Αυτό βοήθησε τον Δαρβίνο να δει ότι η Γη και τα ζωντανά της πλάσματα δεν ήταν στατικά, αλλά αντίθετα είχαν υποστεί μεγάλες περιόδους αλλαγής και εξέλιξης.

Ο Δαρβίνος επηρεάστηκε επίσης από το έργο του Thomas Malthus, ενός οικονομολόγου που πρότεινε ότι οι πληθυσμοί αυξάνονται ταχύτερα από τους πόρους που απαιτούνται για τη διατήρησή τους, οδηγώντας σε ανταγωνισμό για επιβίωση. Αυτή η ιδέα βοήθησε τον Δαρβίνο να αναπτύξει τη θεωρία του για τη φυσική επιλογή, στην οποία άτομα με πλεονεκτικά χαρακτηριστικά είναι πιο πιθανό να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν, οδηγώντας στην εξέλιξη νέων ειδών με την πάροδο του χρόνου.

Κατά τη διάρκεια του χρόνου του ως φυσιοδίφης στο HMS Beagle, ο Δαρβίνος συνεργάστηκε στενά με άλλους επιστήμονες και ειδικούς που τον βοήθησαν να συλλέξει και να ταξινομήσει τον τεράστιο αριθμό δειγμάτων και δεδομένων που συγκέντρωσε. Σε αυτούς περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων γεωλόγοι, βοτανολόγοι, ζωολόγοι και εθνογράφοι.

Μετά την επιστροφή του από το ταξίδι του Beagle, ο Δαρβίνος συνέχισε να συνεργάζεται στενά με άλλους επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένου του συναδέλφου του Άλφρεντ Ράσελ Γουάλας, ο οποίος έφτασε ανεξάρτητα σε μια παρόμοια θεωρία φυσικής επιλογής. Ενώ ο Δαρβίνος συχνά πιστώνεται ότι ήταν ο πρώτος που πρότεινε τη θεωρία, αυτός και ο Wallace παρουσίασαν από κοινού τα ευρήματά τους στην επιστημονική κοινότητα το 1858.

Όμως η θεωρία του Δαρβίνου ήταν επαναστατική για την εποχή της, αμφισβητώντας την επικρατούσα πίστη στον δημιουργισμό και την ιδέα ενός στατικού, αμετάβλητου φυσικού κόσμου. Προκάλεσε εκτεταμένες διαμάχες και συζητήσεις, με πολλούς θρησκευτικούς ηγέτες και συντηρητικούς επιστήμονες να απορρίπτουν τις ιδέες του.

Παρά τη διαμάχη, η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου είχε βαθύ αντίκτυπο στην κατανόησή μας για τον φυσικό κόσμο και συνεχίζει να διαμορφώνει τις επιστημονικές και πολιτιστικές προοπτικές μας σήμερα. Έχει χρησιμοποιηθεί για να εξηγήσει τα πάντα, από την ποικιλομορφία της ζωής στη Γη μέχρι την προέλευση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και τις κοινωνικές δομές.

Εκτός από τη θεωρία του για την εξέλιξη, ο Δαρβίνος συνέβαλε επίσης σημαντικά σε άλλους τομείς της επιστήμης, συμπεριλαμβανομένης της γεωλογίας, της βοτανικής και της ζωολογίας. Διεξήγαγε εκτενή έρευνα σχετικά με το σχηματισμό κοραλλιογενών υφάλων, τον ρόλο των γαιοσκωλήκων στο σχηματισμό του εδάφους και τους μηχανισμούς κληρονομικότητας σε φυτά και ζώα.

Η επιρροή του Δαρβίνου στο πεδίο της βιολογίας ήταν τεράστια, εμπνέοντας γενιές επιστημόνων και διαμορφώνοντας την κατανόησή μας για τον φυσικό κόσμο. Το έργο του συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο έντονης μελέτης και συζήτησης, καθώς οι επιστήμονες προσπαθούν να βελτιώσουν την κατανόησή μας για τις εξελικτικές διαδικασίες που έχουν διαμορφώσει τη ζωή στη Γη.

Έχει κινηθεί διαδικασία επί παραβάσει* κατά της Ελλάδας, καθώς η χώρα:

•  δεν εκπόνησε ούτε εφάρμοσε έως τις 13 Ιουλίου 2019 ενιαίο σχέδιο δράσης ή σειρά σχεδίων δράσης που πληρούν τις απαιτήσεις που ορίζονται στο άρθρο 13 του κανονισμού για τα ξένα χωροκατακτητικά είδη και δεν το/τα υπέβαλε εγκαίρως στην Επιτροπή.
• δεν έθεσε σε εφαρμογή ούτε ενέταξε στο ήδη υπάρχον σύστημά της, σύστημα επιτήρησης των χωροκατακτητικών ξένων ειδών ενωσιακού ενδιαφέροντος, διαδικασίες παρακολούθησης ή άλλες διαδικασίες με σκοπό την αποτροπή της εξάπλωσης χωροκατακτητικών ξένων ειδών στην ΕΕ έως τις 13 Ιανουαρίου 2018, όπως προβλέπεται στο άρθρο 14 παράγραφος 1 του κανονισμού.
• αθέτησε την υποχρέωση που υπέχει βάσει του άρθρου 15 παράγραφος 1 να εγκαταστήσει πλήρως λειτουργικές δομές για τη διενέργεια των επίσημων ελέγχων οι οποίοι είναι απαραίτητοι για την αποτροπή της εκούσιας εισαγωγής χωροκατακτητικών ξένων ειδών ενωσιακού ενδιαφέροντος στην ΕΕ** . 

* Προστασία της βιοποικιλότητας (europa.eu).
** Πρόσφατα δημοσιεύθηκε κοινή υπουργική απόφαση με τίτλο: «Μέτρα εφαρμογής του Κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1143/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 22ας Οκτωβρίου 2014 για την πρόληψη και διαχείριση της εισαγωγής και εξάπλωσης χωροκατακτητικών ξένων ειδών». Η ΚΥΑ δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 5697/Β/7-12-2021. Τα άρθρα 2 και 8 της ΚΥΑ επιλύουν τις υποχρεώσεις που υπέχει η χώρα βάσει του άρθρου 15 παράγραφος 1 του κανονισμού.

Διαβάστε όλη την έκθεση (55 σελίδες) παρακάτω.

Χριστουγεννιάτικο δώρο της κυβέρνησης η κατάργηση επτά (7) φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών του δικτύου Natura 2000.

Με ΦΕΚ που βγήκε μόλις έκλεισε η Βουλή (23/12) καταργούνται οι ακόλουθοι Φορείς σε:

1. Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας,
2. Εθνικό Πάρκο Σχινιά, Μαραθώνα και Υμηττού,
3. Δέλτα Έβρου και Σαμοθράκης,
4. Εθνικό Πάρκο Δαδιάς,
5. Εθνικών Πάρκων Βόρειας Πίνδου,
6. Τζουμέρκα, Άγραφα, κοιλάδας Αχελώου και Μετέωρα,
7. Εθνικό Δρυμό Ολύμπου.

και ενσωματώνονται στον Οργανισμό Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α.)

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι:

• Η διοίκηση των φορέων μεταφέρεται στην Αθήνα και άρα οι γνωμοδοτήσεις για τα έργα θα βγαίνουν με τα κριτήρια της εκάστοτε κυβέρνησης.
• Οι εργαζόμενοι μένουν στον αέρα εφόσον η κυβέρνηση Μητσοτάκη σταμάτησε τις προσλήψεις που είχαν προγραμματιστεί το 2019.
• Οι τοπικοί φορείς δεν θα συμμετέχουν πλέον στη διοίκηση και διαχείριση των Φορέων.
•  Καθυστερούν οι Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες που είχαν ανατεθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2019 και η Ελλάδα έχει ήδη μία ευρωπαϊκή καταδίκη το 2020 και οδεύει προς νέο πρόστιμο.
• Πάνω από όλα όμως σημαίνει ότι το ελληνικό περιβάλλον γίνεται φτωχότερο και υποβαθμίζεται. 

Στην επιστήμη δεν πρέπει να υπάρχουν εμπόδια. Βγαίνουν δεκάδες επιστημονικές δημοσιεύσεις και άρθρα καθημερινά με πολλές φορές αυτά να είναι διαθέσιμα μόνο εφόσον τα αγοράσει κάποιος (και τις περισσότερες φορές είναι πανάκριβα κάνοντας τους επιστήμονες, ερευνητές, φοιτητές αλλά και πολίτες που να ενδιαφέρονται να μην έχουν πρόσβαση στην γνώση και την έρευνα.

Επειδή πιστεύουμε πως η γνώση πρέπει να είναι διαθέσιμη και ανοιχτή (Δωρεάν) για όλους όσους ενδιαφέρονται άσχετα με το επάγγελμα τους, την ιδιότητα τους ή τα πιστεύω τους, σας δίνουμε εδώ τον σύνδεσμο για την ιστοσελίδα Sci-Hub όπου μπορείτε εύκολα να αποκτήσετε δωρεάν πρόσβαση (κατά 99%) των papers ακόμα και αν είναι υπό πληρωμή ή θα έπρεπε να ζητήσετε από τους συγγραφείς να σας το στείλουν.

Μετά από αιτήματα λίγων εθελοντών που ενδιαφέρονται να βοηθήσουν στον καθαρισμό των παραλιών που προσβλήθηκαν από την πετρελαιοκηλίδα βγαίνουμε δημοσίως να ανακοινώσουμε και να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχουμε για τους ακόλουθους λόγους:

• Ο καθαρισμός χρειάζεται να είναι συντονισμένος από τις αρμόδιες αρχές, και αντί να βοηθήσουμε, τελικώς να είμαστε εμπόδιο στην δουλειά τους.
• Ο καθαρισμός χρειάζεται να γίνει με μηχανήματα και στολές.

Τώρα εάν κάποιος θέλει να βοηθήσει, μπορεί να πάει στις πληγείσες περιοχές και παραλίες για να παρατηρεί εάν κάποιο ζώο έχει καλυφθεί από πετρέλαιο και χρειάζεται βοήθεια. Στην συγκεκριμένη περίπτωση μπορούν να επικοινωνούν άμεσα για περαιτέρω οδηγίες με το πλησιέστερο κέντρο περίθαλψης, την ΑΝΙΜΑ - Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής, στα τηλέφωνα: 210 9510075 & 6972664675.

Βρίσκουμε απαράδεκτη την μη ετοιμασία του μηχανισμού για τέτοια περιστατικά (πετρελαιοκηλίδων), ειδικά όταν ταυτόχρονα, η κυβέρνηση προωθεί τις αντλήσεις πετρελαίου στο Αιγαίο και το Ιόνιο όπου όταν γίνει ένα ατύχημα θα νεκρώσει τις θάλασσες μας.

Ωστόσο δεν θα μιλήσουμε για το ποιος έχει ευθύνες. Αυτό είναι δουλειά της δικαιοσύνης να το κάνει.

Αυτά που μας προβληματίζουν είναι τα ακόλουθα, μιας και γνωρίζουμε ότι για να καθαρίσει και να επανέλθει ο βυθός από το πετρέλαιο και την πίσσα θα πάρει χρόνια ίσως και πάνω από μια δεκαετία:

• Τι θα γίνει με την κατανάλωση ψαριών και άλλων θαλάσσιων οργανισμών από τις προσβεβλημένες περιοχές όπου θα αρχίσει η πίσσα να εισέρχεται στην διατροφική αλυσίδα?
• Θα συνεχίσει να επιτρέπεται το ψάρεμα?
• Θα συνεχίσουν να υπάρχουν έλεγχοι και αφ' ότου τελειώσει ο καθαρισμός?
• Τα αρμόδια υπουργεία θα θέσουν νέους κανόνες καλύτερης διαχείρισης αλίειας στις προσβεβλημένες περιοχές?
• Θα υπάρξει πρόγραμμα παρατήρηση της θαλάσσιας πανίδας αφ' ότου τελειώσει ο καθαρισμός?

Εάν και δεν συνηθίζουμε να βγάζουμε ανακοινώσεις για τις παγκόσμιες ημέρες περιβάλλοντος όπως είναι η σημερινή, η Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων, αλλά σήμερα θα το κάνουμε διότι είναι μια σημαντική ημέρα οπού οι υγρότοποι συνεχώς υποβαθμίζονται από την ρύπανση αλλά και από την λαθροθηρία και μας πιάνει ο πόνος για το περιβάλλον όταν οι κυνηγοί το εκμεταλλεύονται με τα συνεχόμενα ψέματα τους!

Ταυτόχρονα αποτελούν ντροπή για το περιβάλλον οι σημερινές ανακοινώσεις από τα κυνηγετικά μέσα όπως του ihunt. Έχουν γίνει τόσες προσπάθειες μέχρι σήμερα για να προστατευτούν οι υγρότοποι της Ελλάδας. Τα κυνηγετικά μέσα χτύπησαν, δείχνοντας  σαν παράδειγμα το κόλπο του Αμβρακικού, χωρίς να λένε φυσικά ότι οι λαθροθήρες είναι κυνηγοί που κατάφεραν και έβγαλαν άδεια τώρα που επιτρέπεται το κυνήγι, αλλά ούτε και σαφώς δείχνουν την ανεπάρκεια της θηροφυλακής - που είναι το καμάρι τους - που δεν επιτηρούν όλους τους υγρότοπους αλλά εστιάζουν την προσοχή τους μόνο εκεί που επιτρέπεται το κυνήγι!

Η έλλειψη της κρατικής και δασικής θηροφυλακής και η ανεπάρκεια των δασαρχείων είναι πολύ γνωστό σε όλους μας αλλά δυστυχώς με την κρίση δεν έχει υποβαθμιστεί μόνο η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ζωή αλλά και το περιβάλλον, αναγκάζοντας τους επιτήδειους (σ.σ. κυνηγούς) να καταστρέφουν τους υγρότοπους και να σκοτώνουν την άγρια ζωή του τόπου μας.

H Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων εορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Φεβρουαρίου.

Στις 2 Φεβρουαρίου 1977 υπογράφτηκε η Σύμβαση για τους Υγροτόπους στην πόλη Ραμσάρ του Ιράν, στις ακτές της Κασπίας Θάλασσας. Υγρότοποι χαρακτηρίζονται τα δέλτα, τα έλη, οι λίμνες, οι λιμνοθάλασσες, οι πηγές, οι εκβολές, οι ποταμοί και οι τεχνητές λίμνες. Η συνθήκη Ραμσάρ αποσκοπεί στην προστασία και τη συνετή χρήση όλων των υγροτόπων μέσω τοπικών και εθνικών δράσεων και διακρατικής συνεργασίας ως μια συνεισφορά στην αειφόρο ανάπτυξη. Στη συνθήκη περιλαμβάνονται 1524 υγρότοποι με έκταση 520 εκατομμυρίων στρεμμάτων περίπου.

Στη χώρα μας, βάσει της συνθήκης Ραμσάρ, προστατεύονται δέκα υγρότοποι: Δέλτα Έβρου, οι λίμνες Ισμαρίδα και Βιστωνίδα, το Πόρτο Λάγος και οι γύρω λιμνοθάλασσες, το Δέλτα και η λιμνοθάλασσα Νέστου, η τεχνητή λίμνη Κερκίνη, οι λίμνες Βόλβη και Κορώνεια, το Δέλτα των ποταμών Αξιού- Λουδία-Αλιάκμονα, ο Αμβρακικός κόλπος, η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και η λιμνοθάλασσα Κοτύχι στο Νομό Ηλείας.

Όπως τονίζουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι υγρότοποι της χώρας μας υποβαθμίζονται σε τέτοιο βαθμό, ώστε να χάνεται η μοναδική οικολογική τους αξία. Αλλαγές στο υδρολογικό καθεστώς, αλλοίωση και υποβάθμιση της ποιότητας των υδάτων, απόρριψη στερεών και εκροή αστικών αποβλήτων, παράνομη και αυθαίρετη δόμηση, εντατικοποίηση της γεωργίας και λαθροθηρία είναι μόνο ορισμένα από τα εντονότατα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.


Πηγή: http://www.sansimera.gr/worldays/2

Γνωρίζατε ότι:

• Το δάσος των Σκουριών είναι συνέχεια του Δάσους του Στρατωνικό ενός από τα 32 πιο σημαντικά δάση της Ελλάδας.
  
• Είναι άνω των 3.300 στρέμματα αρχέγονου δάσους.
  
• Βρίσκεται ανάμεσα σε 3 Καταφύγια Άγριας Ζωής, τα οποία είναι το Καταφύγιο Άγριας Ζωής Χαβρία, το Καταφύγιο Άγριας Ζωής Κρυονέρι Καλογερικό και το Καταφύγιο Άγριας Ζωής Μπροστόμνιτσα.
• Βρίσκεται ανάμεσα σε τουλάχιστον 4 προστατευόμενες περιοχές
  
• Υπάρχουν τουλάχιστον 68 είδη Άγριας Ζωής
  

Επίσης όπως μπορείτε και εσείς να διαβάσετε στα Ελληνικά Νέα για την Άγρια Πανίδα της Χαλκιδικής ότι στην περιοχή υπάρχουν:

• 4 προστατευόμενα Θηλαστικά, το τσακάλι, η βίδρα, ο λύκος και το ζαρκάδι, και

• 4 προστατευόμενα είδη πουλιών, το διπλομπεκάτσινο, η βαλτόπαπια, το κιρκινέζι και ο στεπόκιρκος

Μπορεί το δάσος των Σκουριών, που δικαιολογημένα έχει γίνει πεδίο οικολογικής μάχης, να μην ονομάζεται «εθνικό πάρκο» ή «περιοχή Natura 2000», αλλά είναι ένας πράσινος πνεύμονας από εκείνους που θα έπρεπε να βρίσκονται στην αγκαλιά του νόμου.

Εάν συνεχιστούν οι εργασίες η ζημιά που θα προκληθεί στο περιβάλλον θα είναι και ανεπανόρθωτη.

Η Ελληνική νομοθεσία (Ν. 3937/2011) έχει σκοπό την προστασίας της βιοποικιλότητας, και μιλάει για την προστασία των προστατευόμενων ειδών από το Ελληνικό Κράτος. Τι γίνεται όταν το ίδιο το ελληνικό κράτος παραβαίνει τις ίδιες τις δικές του νομοθεσίες; Υπάρχει κάποιος υπεύθυνος να το σταματήσει;

Ένας κρυφός θησαυρός θα χαθεί, ένας θησαυρός που λίγοι τον βλέπουν πραγματικά όπως είναι, ένας θησαυρός που δεν μπορεί κανείς να τον εκμεταλλευτεί και για τίποτα άλλο παρά μόνο για την ομορφιά του και αυτό είναι η φύση και η άγρια ζωή του τόπου.

Σε αντίθεση με όσα δείχνουν να πιστεύουν οι πολιτικοί μονομάχοι, το περιβάλλον δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο για την Ελλάδα, ούτε πολυτέλεια. Ειδικά τώρα, απαιτείται γενναία στροφή προς μια περιβαλλοντικά και κοινωνικά βιώσιμη αναπτυξιακή πορεία. 

Οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις είναι τεκμηριωμένες, ξεκάθαρες και σε πολλές περιπτώσεις νομικά δεσμευτικές που καθυστερούν επί δεκαετίες. Έχουν όμως και πολιτικό κόστος, καθώς ξεφεύγουν από τα τετριμμένα και τις συνηθισμένες προεκλογικές υποσχέσεις. Έχουν πολιτικό κόστος, επειδή δεν αφήνουν περιθώρια για μικροκομματικές σκοπιμότητες και απαιτούν μαχαίρι στη διαφθορά και το εύκολο περιβαλλοντικό έγκλημα.

Όσοι υπογράφουμε αυτή την ανοιχτή έκκληση, θέλουμε να σταματήσει η άνευ προηγουμένου πολιτική διολίσθηση του περιβάλλοντος και η αντιμετώπιση του φυσικού κεφαλαίου της χώρας ως ακινήτου προς εκποίηση. Καλούμε κάθε παράταξη που διεκδικεί την ψήφο του ελληνικού λαού να κάνει την υπέρβαση και να προτάξει στιβαρό πολιτικό προσανατολισμό βιωσιμότητας για τη χώρα. Απαιτούμε δεσμεύσεις ότι η Κυβέρνηση και η Βουλή που ελπίζουμε ότι θα προκύψει από τις εκλογές του Ιουνίου θα αντιμετωπίσουν τη φύση ως συγκριτικό πλεονέκτημα, τους φυσικούς πόρους ως πλούτο εν ανεπαρκεία και το περιβάλλον ως πυλώνα καινοτομίας και δείκτη οικονομικής βιωσιμότητας.


ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΕΔΩ:  http://www.gopetition.com/petitions/%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD/sign.html