 Το συγκεκριμένο άρθρο ανήκει στο zoosos.gr απλώς το αντιγράφουμε γιατί η σωστή ενημέρωση και οι διαφορετικές γνώμες πρέπει να ακούγονται, πρέπει να είναι μέρος του πολιτισμού μας η σωστή εκπαίδευση και η αλήθεια περί κάποιων πραγμάτων. Και σε ένα τέτοιο θέμα όπως το κυνήγι που υπάρχει συνεχόμενη διαστρέβλωση από την κυνηγετική πλευρά.
Της αναγνώστριας του zoosos.gr, Ιωάννας Νόρη Είμαι κυνηγός, και πιστεύω ότι είμαι «καλός άνθρωπος». Έτσι πιστεύω, άρα έτσι θα είναι. Είμαι κυνηγός, και επίσης είμαι και ηθικός άνθρωπος, πέραν του απλώς «καλός». Παίρνω το κυνηγετικό μου όπλο, πηγαίνω στα δάση και σκοτώνω ανυπεράσπιστα ζώα. Συχνά εξολοθρεύω ολόκληρες τις οικογένειες ζώων για ακόμα μεγαλύτερες «επιτυχίες» - ε, μη μένουν και ορφανά πίσω και πεθαίνουν από πείνα, θα τα φάω όλα εγώ για το «καλό τους», και να μην υπερπληθαίνουν. Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο θεωρώ ότι εγώ θα το αποφασίσω αυτό. Εγώ θα κρίνω το πόσα πρέπει να κυκλοφορούν στον πλανήτη από κάθε είδος, και εγώ αφανίζω τα ήδη σπάνια είδη που θεωρώ ότι οφείλουν να εξαλειφθούν. Εγώ! Όσο πιο μικρά τα σκοτώσω, τόσο το καλύτερο. Άλλωστε, τα γάλακτος είναι και τα πιο νόστιμα. Μετά ταΐζω τα δικά μου μικρά παιδιά, διότι θεωρώ ότι αυτά πρέπει να ζουν φυσικά, αλλά και τους φίλους μου, ενώ διασκεδάζουμε και καμαρώνουμε όλοι παρέα για τα κατορθώματά μου. Έχω και καταπληκτικό γούστο, και άριστες γνώσεις στη διακόσμηση εσωτερικών χώρων, γι' αυτό και «στολίζω» τους τοίχους του σπιτιού μου με ταριχευμένα πτώματα. Πανέμορφη αισθητική του κυνηγετικού επιπέδου μου! Όχι, δεν σκοτώνω, λέω – «θηρεύω», είναι διαφορετικό στο μικροσκοπικό μυαλό μου. Διότι εάν ντυθεί ο Παναγιός και βάλει τα ρούχα του αλλιώς, θα γίνει κάποιος άλλος. Έτσι κι εγώ, εάν αλλάξω απλά το ρήμα «σκοτώνω» με το ρήμα «θηρεύω», αλλάζω και το νόημα, αλλάζω και την ουσία, αλλάζω και το αποτέλεσμα, αλλάζω και εγώ και από φονιάς που πραγματικά είμαι «ντύνομαι» σε «καλό άνθρωπο» και ηθικό! Όχι, δεν είμαι φονιάς, είμαι ανώτερο είδος από τα άλλα είδη ζώων και μπορώ να εκτονώνω τις αιμοδιψείς μου τάσεις επάνω τους. Αγνοώ πλήρως τι είναι ο σπισισισμός (Specisism), και η ευγονική (Eugenics) και ότι ένας παγκόσμιος πόλεμος βασίστηκε σε αυτές τις ιδέες περί ανωτερότητας. Ουφ, τι άσχετα τώρα είναι αυτά; Δεν εννοώ να δεχτώ ότι είμαι απλά και μόνο άλλο ένα είδος ζώου στον πλανήτη και τίποτα παραπάνω. Θεωρώ ότι είμαι ανώτερο και όχι διαφορετικό, άρα μπορώ να σκοτώνω οτιδήποτε θεωρώ κατώτερο από εμένα. Άλλωστε, είναι διασκεδαστικό, και εφόσον είναι νόμιμο, είναι και απολύτως ηθικό. Όποτε με βολεύει (και σε αυτό το θέμα με βολεύει απόλυτα η σύνδεση ανάμεσα στο νόμιμο και το ηθικό), λέω ότι πληρώνω για την άδειά μου και «καθάρισα». Καθάρισα το όπλο μου, «καθάρισα» και το όποιο ζώο βρήκα μπροστά μου. Εφόσον πληρώνω, είμαι «καλός άνθρωπος» και μπορώ να σκοτώνω νόμιμα, άρα να σκοτώνω και «ηθικά»! Έτσι, η «καλοσύνη» μου και η «ηθική» μου δεν αμφισβητούνται σχεδόν ποτέ. Να είναι καλά βέβαια οι οπλοβιομηχανίες, η πρώτη οικονομική, και όχι μόνο, δύναμη στον κόσμο, που ορίζει τι είναι νόμιμο και τι όχι, με βάση το κέρδος. Να είναι επίσης καλά και οι βασιλιάδες που έχουν απομείνει σε κάποιες χώρες. Ναρκισσιστικές προσωπικότητες που, πέραν των λαών που εξουσιάζουν ως ανώτερα είδη με το γαλάζιο αίμα τους να τους διαφοροποιεί, έχουν σαν αγαπημένη δραστηριότητα, πλην των πολιτικών τους «υποχρεώσεων», να σκοτώνουν όσα περισσότερα ζώα μπορούν. Γιατί, όταν είσαι ανώτερο είδος, πράττεις και ανάλογα, πώς να το κάνουμε... Εξαιτίας τους λοιπόν, και μιας και εγώ τους συντηρώ συνεισφέροντας τους οβολούς μου για να αγοράζω πανάκριβους εξοπλισμούς (και ας λέω άλλες φορές ότι αναγκάστηκα για να ταΐσω τα παιδιά μου ο κακομοίρης), ικανοποιώ αυτή μου την ανάγκη και νομίζω και ότι παίρνω και λίγη από την «αίγλη» τους παράλληλα. Είμαι κυνηγός, άρα καλός άνθρωπος, διότι απλά ένα σπορ κάνω, ένα άθλημα όπως όλα τα άλλα. Πώς είναι το ποδόσφαιρο – ε, καμία σχέση με αυτό! Πώς είναι ο χορός, το ποδήλατο, το τένις και τόσα άλλα πραγματικά αθλήματα ατομικά και ομαδικά, τόσες ειρηνικές δραστηριότητες που κυριολεκτικά γυμνάζουν το σώμα και μαθαίνουν στους συμμετέχοντες σεβασμό, συνεργασία και ανταγωνισμό παράλληλα, ενώ προσφέρουν θέαμα επίσης σε τρίτους; Επίσης την απολύτως καμία σχέση με όλα τα παραπάνω! Απλά το αιτιολογώ αυθαίρετα ως άθλημα για να «χρυσώνω το χάπι». Άλλωστε η ξεχειλωμένη από την πολλή μάσα κοιλιά μου φανερώνει το πόσο τελικά με γυμνάζει όλο αυτό. Ενίοτε νοικιάζω και ελικόπτερα, για να σκοτώνω από ύψος. Είναι υψηλού επιπέδου «άθλημα» αυτό, έτσι αντιλαμβάνομαι τον όρο «επίπεδο» - καθαρά υψομετρικά. «Βγαίνω» και σε γυναικείο μοντέλο. Είμαι γυναίκα κυνηγός. Με το κυνήγι θεωρώ ότι τονώνω τη γυναικεία μου υπόσταση. Θες κάτι η κυνηγετική παραλλαγή που νομίζω ότι μου κάνει ωραίο πόδι, θες η εγγενής ικανότητά μου στη μητρότητα, που με κάνει να χαίρομαι ιδιαίτερα όταν σκοτώνω παιδιά άλλων μανάδων, όταν τις κάνω να τα βλέπουν να ξεψυχάνε μπροστά στα μάτια τους, θες ότι θεωρώ ότι προάγω ένα υγιές κοινωνικό πρότυπο για το γυναικείο φύλο... τι να πρωτοπερηφανευτώ η γυναίκα. Είμαι κινητικά ανάπηρος κυνηγός. Απέκτησα μια κινητική αναπηρία κάποια στιγμή στη ζωή μου, αλλά το «πάθος» μου να σκοτώνω δεν μειώθηκε ούτε στο ελάχιστο. Η κινητική αναπηρία είναι κάτι που «έχω», κάτι που «έπαθα», είναι μια επίκτητη κατάσταση, όμως πάνω από όλα, πέρα από όλα είμαι κυνηγός, και αυτό είναι κάτι που «είμαι», είναι μέρος της προσωπικότητάς μου. Είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει να σκοτώνει ζώα. Μου δίνει εσωτερική ικανοποίηση να τα πυροβολώ και να τα βλέπω να πεθαίνουν. Δεν με βοηθάει να κάνω αποκατάσταση ούτε στο ελάχιστο. Είναι ότι δεν μπόρεσα ποτέ να ξεπεράσω αυτό το «πάθος» μου (όπως ο ίδιος το ονομάζω) και τώρα πια στην κατάστασή μου το διαφημίζω κιόλας ως «δύναμη ψυχής» που με βοηθάει, υποτίθεται, να ξεπεράσω τη σωματική μου αναπηρία. Χειραγωγώ το συναίσθημα των ανθρώπων που ευαισθητοποιούνται με τις αναπηρίες, και δημιουργώ έτσι θετικούς συνειρμούς με τη βίαιη τάση μου προς τα ζώα. Εγείροντας συναισθήματα λύπης και θαυμασμού, προσπαθώ να γίνω ένα είδος «ήρωα» στο μυαλό τους, ότι δηλαδή κάνω «ηρωικές πράξεις», με τις οποίες θα πρέπει και άλλοι να παραδειγματιστούν και να πράττουν ανάλογα. Να ένας πολύ καλός τρόπος να ξεπερνάνε οι άνθρωποι τις κινητικές αναπηρίες τους: να πηγαίνουν στα δάση και να σκοτώνουν εξ αποστάσεως ζώα που δεν τους έφταιξαν σε τίποτα, ζώα που το μόνο που επιθυμούν και αυτά είναι το δικαίωμα στη ζωή. Τα δικαιώματα για ζωή, για ελευθερία, για οικογένεια, εγώ θεωρώ ότι είναι μόνο ανθρώπινα. Αυτό πρεσβεύω, αυτό είναι το κοινωνικό μήνυμα που περνάω ως ο ανάπηρος-κυνηγός με τη «δύναμη ψυχής» που αφαιρεί άλλες ψυχές! Είμαι ο άρχοντας του δάσους εγώ - όχι ο άρχοντας των δαχτυλιδιών. Είναι ένδειξη ανδρισμού το κυνήγι τώρα, πώς να το κάνουμε, έτσι είναι όπως το λέω εγώ. Γιατί εγώ το λέω, οπότε έτσι και είναι. Επίσης, λέω δεξιά και αριστερά το πόσο μου αρέσει η φύση, και πόσο το απολαμβάνω να της αλλάζω την ισορροπία, και ότι οι άλλοι που δεν «θηρεύουν» δεν έχουν ιδέα το πόσο όμορφα είναι σε αυτά τα μέρη. Η αλήθεια είναι ότι, όταν κυκλοφορώ και οπλοφορώ, δεν μπορούν με ασφάλεια να απολαύσουν κανένα δάσος, διότι κινδυνεύουν από εμένα. Εδώ σκοτώνω τους ομοϊδεάτες μου, ό,τι κινείται το πυροβολώ και μπαμ, πάρ' το κάτω, διότι είμαι και πολύ ικανός σε αυτό που κάνω. Κάθε χρόνο τα ίδια κάνω, παρ' όλα αυτά δεν «θεωρούμαι» ακόμα «επικίνδυνος» ΚΑΙ για τους ανθρώπους. Καθόλου περίεργο και οξύμωρο, εάν πληρώνω κάθε χρόνο τους οβολούς μου στο κράτος. Είμαι κυνηγός και βρίσκομαι πάντα σε νοητική σύγχυση. Μια υπερασπίζομαι τις αιματηρές και θανατηφόρες μου πράξεις ως ένα σπορ, μια δηλώνω ότι το κάνω από αλτρουισμό, για το καλό των ειδών και της πανίδας γενικότερα, μια επικαλούμαι ότι πεθαίνω της πείνας και είναι μια αναγκαστική διέξοδος για να επιβιώσω. Το απίστευτα οξύμωρο, το απόγειο της σύγχυσής μου, είναι ότι δηλώνω και «ζωόφιλος». Θεωρώ ότι είμαι φίλος των ζώων επειδή τα σκοτώνω, έτσι κατανοώ τη φιλία εγώ. Αδυνατώ να αντιληφθώ ότι πέφτω σε αντιφάσεις, δεν είμαι σε θέση για τόση κατανόηση άλλωστε, ειδάλλως δεν θα ήμουν εξαρχής κυνηγός. Στο τέλος, δεν έχει καμία σημασία τι δηλώνω κάθε φορά, διότι σε κάθε αντιπαράθεση θα δείξω το πραγματικό μου πρόσωπο. Θα χυδαιολογώ μέχρις εσχάτων κάτω από κάθε, μα κάθε άρθρο που προσπαθεί να με απογυμνώσει από την κοροϊδία με την οποία έχω περιβάλει τις πράξεις μου και από το κοινωνικό μου προσωπείο. Το ίδιο θα κάνω και σε αυτό το άρθρο φυσικά, για να επιβεβαιώσω το ανύπαρκτο επίπεδό μου, να επιβεβαιώσω όλα τα παραπάνω. Γιατί, πέρα από «καλός άνθρωπος», πιστεύω ότι είμαι και έξυπνος, πιστεύω ότι είμαι και αξιοπρεπής, πιστεύω ότι είμαι και ηθικός, και αρκεί να τα πιστεύω για να είναι αληθινά στο μυαλό μου και μόνο, και πουθενά αλλού. Αλλά πάνω από όλα είμαι ευτυχής, διότι είμαι παντελώς βουλιαγμένος μέσα στην άγνοια για την αθλιότητα της ύπαρξής μου. Γι' αυτό και δεν μπορώ να αλλάξω έτσι κι αλλιώς, διότι είμαι ανίκανος να κατανοήσω τα όσα διαβάζω, τα όσα προσπαθούν να μου εξηγήσουν. Καλά λένε τελικά ότι η άγνοια είναι ευτυχία. Εάν μπορούσα να κατανοήσω το ποιος πραγματικά είμαι, το πόσο κακό κάνω, το πόσο τρέφομαι από τη βία, από το φόβο και τον πόνο που προκαλώ σε ζωντανά πλάσματα, εάν μπορούσα έστω και στο ελάχιστο να κοιτάξω μέσα μου, δεν θα άντεχα τον ίδιο μου τον εαυτό. Και εγώ θέλω να πιστεύω ότι, παρότι κυνηγός, είμαι «καλός άνθρωπος» και «ηθικός». Πάω τώρα πάλι να διασκεδάσω, να προκαλέσω και άλλο τρόμο, και άλλο πόνο, και άλλο θάνατο. Πάω να δώσω και άλλη «καλοσύνη» και «ηθική» σε οτιδήποτε ζωντανό βρεθεί μπροστά στο δίκαννό μου. Γιατί είμαι κυνηγός. Αυτός πραγματικά είμαι. Πηγή: «Είμαι κυνηγός. Είμαι καλός άνθρωπος και ηθικός» | www.zoosos.gr |
