Προστατευόμενα και απειλούμενα είδη καρχαριών στα πιάτα των Ελλήνων.

Μέσα από το 15μήνο πρόγραμμα μας για την καταγραφή των καρχαριών στην Ελλάδα, ανακαλύπτουμε πως και με ποιο τρόπο οι Έλληνες τρώμε καρχαρίες και μάλιστα απειλούμενα αλλά και προστατευόμενα είδη. Βεβαίως φαίνεται πως υπάρχει μεγάλη άγνοια γύρω από το θέμα και στους καταναλωτές αλλά και στους ίδιους τους ψαράδες και τους λιμενικούς.

Το θέμα ξεκινάει από τους ψαράδες που ονομάζουν όλα τα είδη σκυλόψαρα, γαλέοι και σαπουνάδες και με αυτές τις ονομασίες φτάνει η πλειοψηφία των καρχαριών στις ιχθυόσκαλες. Όμως πολλοί καρχαρίες δεν φτάνουν καν στις ιχθυόσκαλες αλλά οι ψαράδες τους ξεφορτώνουν συνήθως σε μικρά λιμάνια ή απομακρυσμένες παραλίες και μέχρι να δέσουν το σκάφος τους έχουν φροντίσει ήδη να πουλήσουν τους καρχαρίες σε ταβέρνες, εστιατόρια ή και ιχθυοπωλεία.

​Βάση των καταγραφών του προγράμματος δείχνει ότι περίπου το 90% που των καρχαριών που αλιεύονται μόλις περίπου το 5% επιστρέφεται πίσω στην θάλασσα ενώ άγνωστος είναι ο πραγματικός αριθμός για το πόσοι πουλήθηκαν ή ιδιο-καταναλώθηκαν. Επίσης δεν είναι γνωστό εάν αυτοί οι καρχαρίες που απελευθερώθηκαν κατάφεραν να επιβιώσουν ή όχι.

Περισσότεροι έλεγχοι χρειάζονται από το λιμενικό αλλά και εκμάθηση στους ψαράδες.

Μέσα από το πρόγραμμα είδαμε και μάθαμε για τους ανύπαρκτους ελέγχους που γίνονται στις ιχθυόσκαλες, με πολλές φορές καν να μην υπάρχουν λιμενικοί παρών αλλά και να περνάνε προστατευόμενα είδη κάτω από την μύτη των αρχών. Οι ίδιοι οι λιμενικοί αδυνατούν να αναγνωρίσουν σωστά τα είδη των καρχαριών που έχουν μπροστά τους αλλά και οι ίδιοι παραδέχονται πως ποτέ δεν έλαβαν κάποια εκπαίδευση για την αναγνώριση των καρχαριών.

Επίσης το ίδιο ακριβώς πρόβλημα προκύπτει και με τους επαγγελματίες αλιείς. Ενώ με τους ερασιτέχνες ψαράδες είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα που τουλάχιστον οι περισσότεροι προσπαθούν να μάθουν τι είδος έχουν πιάσει, αλλά η πλειοψηφία των ερασιτεχνών ψαράδων δεν ενδιαφέρεται στην αλιεία καρχαριών.

Όπως ήδη αναφέραμε παραπάνω οι περισσότεροι ψαράδες λένε όλα τα είδη γαλέους, σκυλόψαρα και σαπουνάδες με το να προκαλεί ένα πραγματικό κομφούζιο στην αγορά αλλά και στους καταναλωτές διότι κανένας δεν ξέρει τι είδος είναι αυτό που πουλιέται και έαν είναι προστατευόμενο είδος. π.χ.

• Ο Γαλέος (Galeorhinus galeus) είναι προστατευόμενο είδος από διάφορες νομοθεσίες και συμβάσεις και θεωρείται τρωτό είδος με βάση το IUCN.
• Ενώ ο Σαπουνάς (Cetorhinus maximus) είναι επίσης ένα προστατευόμενο είδος από διάφορους κανονισμούς της Ε.Ε., νομοθεσίες και συμβάσεις και θεωρείται απειλούμενο είδος με βάση το IUCN.

Παρ' όλα αυτά, οι ψαράδες αρκετές φορές αναφέρουν σαν "γαλέο" τα 3 είδη Mustelus sp. που έχουμε στην Ελλάδα, τα οποία θεωρούνται τρωτά με βάση το IUCN, αλλά δεν προστατεύονται από κάποια νομοθεσία και επιτρέπεται η αλιεία τους.

Αλλά τα mustelus sp. ζουν μέχρι 13 με 27 χρόνια (εξαρτάται το είδος) και όλα ενηλικιώνονται και είναι έτοιμα για αναπαραγωγή στην μισή ζωή τους, με μικρό ρυθμό γεννήσεων και αναπαραγωγής και αυτό δημιουργεί ένα πρόβλημα με την συχνή αλιεία τους για το ποιο πραγματικά θα είναι το μέλλον των Mustelus sp.

Τις περισσότερες φορές όμως οι ψαράδες πιάνουν Εξαβράγχιους καρχαρίες  (Hexanchus griseus), όπου αναγνωρίζονται λανθασμένα σαν Σαπουνάδες (Cetorhinus maximus). Ενώ σαν σαπουνάδες πολλές φορές οι ψαράδες εννοούν όλους τους καρχαρίες που πιάνουν στον αφρό (δηλαδή στην επιφάνεια της θάλασσας).

Το πρόγραμμα όμως έφερε στην επιφάνεια επίσης και άλλο ένα πρόβλημα, όπου η αλίευση και η πώληση προστατευόμενων ειδών καρχαριών φτάνει άνω του 70% (βάση των καταγραφών).

Ενώ ταυτόχρονα οι καταναλωτές έχουν πλήρη άγνοια για ότι αρκετοί καρχαρίες που αγοράζουν είναι απειλούμενα και προστατευόμενα είδη και έτσι συμβάλλουν έστω και άθελα τους (μιας και δεν ζητάνε ποτέ να μάθουν περισσότερα για αυτό το είδος που αγοράζουν και στέκονται μόνο στο όνομα και την τιμή που έχει η καρτέλα) στην παράνομη αλιεία και το εμπόριο αυτών των ειδών.

Γαλέος με σκορδαλιά, καρχαρίας μεζές με το ούζο και το τσίπουρο, και καρχαρίας σουβλάκι είναι μερικά από τα είδη που τρώμε πολύ οι Έλληνες.

​Τώρα που πλησιάζει η Καθαρά Δευτέρα (στις 11 Μαρτίου 2019) οι Έλληνες θα γεμίσουμε για μια άλλη φορά τις κοιλιές μας με γαλέο και σκορδαλιά, διότι αποτελεί παράδοση χρόνων. Το μόνο όμως που δεν γνωρίζει η πλειοψηφία των Ελλήνων είναι πως ο Γαλέος (Galeorhinus galeus) είναι είδος καρχαρία, και είναι προστατευόμενο και απειλούμενο είδος.

Άλλο ένα πρόβλημα είναι οι ψαροταβέρνες σε όλη την επικράτεια, συνήθως σε παράλιες περιοχές, όπου δεν είναι και λίγες φορές που θα βγάλουν σαν μεζέ διάφορα είδη καρχαριών με το ούζο ή το τσίπουρο. Αλλά αυτοί οι καρχαρίες αγοράζονται πολλές φορές κατευθείαν από τα αλιευτικά σκάφη χωρίς να έχουν εκφορτωθεί σε κάποια ιχθυόσκαλα, αλλά ούτε και να έχει ειδοποιηθεί το λιμενικό για ότι πιάσανε καρχαρία, ή να έχει καταγραφεί κάπου αλλού επίσημα.

Ενώ τον τελευταίο καιρό, βλέπουμε και μια προσπάθεια από ψαροταβέρνες και ιχθυοπωλεία στην χώρα μας να προσπαθούν να κάνουν το σουβλάκι από καρχαρία το νέο trend της εποχής μας.

Βεβαίως υπάρχουν διάφορες μελέτες που αποδεικνύουν πως οι περισσότεροι καρχαρίες είναι ακατάλληλοι για ανθρώπινη κατανάλωση, καθώς το δέρμα τους περιέχει υψηλές συγκεντρώσεις από τοξικά βαρέα μέταλλα, αλλά αυτή η ενημέρωση δεν έχει φτάσει ποτέ στα αυτιά του κόσμου, αφού δεν υπάρχει ούτε μια ενημερωτική αφίσα ή flyer σε ιχθυοπωλεία ή ιχθυοαγορές και δεν έχει φροντίσει κανείς να ενημερώσει τους καταναλωτές.

Γαλέος (Galeorhinus galeus) στην Λήμνο

Καρχαρίας Αλεπού (Alopias vulpinus) στην Ξάνθη.

Συμπεράσματα και Απορίες:

• Συνεχίζει να υπάρχει άγνοια για την ύπαρξη καρχαριών όπως και για τι είδη υπάρχουν στους Αλιείς και τους Λιμενικούς, παρ' ότι η Γενική Διεύθυνση Αλιείας έχει εκδώσει οδηγό αναγνώρισης καρχαριών, όπως και εμείς σαν Ελληνικό Παρατηρητήριο Βιοποικιλότητας έχουμε αναλυτικό οδηγό, η iSea έχει pdf, το Αρχιπέλαγος έχει αφίσα εδώ και χρόνια και η WWF ένα pdf βιβλιαράκι.
• Βλέπουμε πολλές καταγραφές Εξαβράγχιων καρχαριών (Hexanchus griseus) και μας υπάρχει η απορία πως είναι δυνατόν να υπάρχει μετακίνηση τέτοιων μεγάλων και βαρέων προστατευόμενων καρχαριών (αφού πολλές φορές ζυγίζουν και 400 κιλά) χωρίς κανείς να αντιλαμβάνεται κάτι και να υπάρχει η ανάλογη δράση από το λιμενικό;
• Πως είναι δυνατόν να μην υπάρχουν έλεγχοι στα ιχθυοπωλεία, στις ψαροταβέρνες και όπου άλλου πωλούνται τόσο απρόκλητα αυτά τα προστατευόμενα είδη;
• Και γιατί ενώ γνωρίζουμε πως στην πρόσφατη έκθεσή του ο IUCN συμπεραίνει ότι περισσότερο από το 50% των καρχαριών της Μεσογείου κινδυνεύουν με κατάρρευσή του πληθυσμού τους, χαρακτηρίζοντας τη Μεσόγειο ως το πιο επικίνδυνο μέρος στο κόσμο για καρχαρίες, αλλά επίσης γνωρίζοντας και για τον ρόλο που παίζουν οι καρχαρίες στο οικοσύστημα και στα ιχθυοαποθέματα συνεχίζεται να επιτρέπεται η αλιεία των καρχαριών στην Ελλάδα;