​Διερεύνηση των πολλαπλών επιδράσεων της ριζοβολίας αγριόχοιρου στις απαιτήσεις ενδιαιτήματος μιας απειλούμενης πεταλούδας, Italian Festoon (Zerynthia cassandra).

Η απώλεια και η υποβάθμιση των οικοτόπων είναι από τους βασικούς παράγοντες απώλειας της βιοποικιλότητας παγκοσμίως. Για παράδειγμα, πολλά είδη πεταλούδων που εξαρτώνται από συγκεκριμένα φυτά-ξενιστές για να γεννήσουν τα αυγά τους ή που απαντούν μόνο σε συγκεκριμένα ενδιαιτήματα, έχουν μειωθεί απότομα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, οι οργανισμοί που είναι ικανοί να διαμορφώνουν το περιβάλλον με τη δραστηριότητά τους - οι λεγόμενοι μηχανικοί οικοσυστημάτων - μπορεί να αποτελέσουν πολύτιμους συμμάχους για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, καθώς μπορούν να δημιουργήσουν κατάλληλα μικροενδιαιτήματα για τις απειλούμενες πεταλούδες.

Ένας από τους πιο διαδεδομένους μηχανικούς του οικοσυστήματος στην Ευρώπη είναι το αγριογούρουνο, η δραστηριότητα ριζοβολίας του οποίου μπορεί να αλλάξει σημαντικά τις εδαφικές συνθήκες και, με τη σειρά της, τη βλάστηση και τους μικροενδιαιτήματα. Τα αγριογούρουνα προκαλούν όλο και περισσότερες ανησυχίες στους οικολόγους λόγω των δυνητικά αρνητικών επιπτώσεών τους στο περιβάλλον, ιδίως στη βλάστηση, ωστόσο πολύ λίγα είναι γνωστά για το πώς η ριζοβολία επηρεάζει άλλα ζώα, όπως τα έντομα που προκαλούν ανησυχία για τη διατήρηση.

​Στην παρούσα εργασία, χρησιμοποιήσαμε την ενδημική Ιταλική Φεστούνα (Zerynthia cassandra) ως μελέτη περίπτωσης για να διερευνήσουμε πώς οι αγριόχοιροι μπορούν να ευνοήσουν - ή όχι - ένα προστατευόμενο είδος πεταλούδας με στενές περιβαλλοντικές ανάγκες. Η Ιταλική Φεστούνα (Zerynthia cassandra) είναι στην πραγματικότητα μια εξειδικευμένη πεταλούδα που γεννά αυγά μόνο σε λίγα ποώδη είδη του γένους Aristolochia και λόγω της χαμηλής αφθονίας της περιλαμβάνεται στα είδη που προστατεύονται από την οδηγία της ΕΕ για τους οικοτόπους.​

​Για να το αντιμετωπίσουμε αυτό, πραγματοποιήσαμε την εργασία μας σε λιβαδικά ενδιαιτήματα της νότιας Ιταλίας, όπου ερευνήσαμε εντατικά τις περιοχές που επηρεάστηκαν ή δεν επηρεάστηκαν από τη δραστηριότητα ριζοβολίας των αγριόχοιρων για την καταγραφή της αφθονίας του φυτού ξενιστή (Aristolochia clusii), της εμφάνισης των αυγών της πεταλούδας και της ποώδους φυτοκοινότητας.

​Τονίσαμε ότι το φυτό ξενιστής είναι πιο πιθανό να εμφανιστεί σε περιοχές με δραστηριότητα αγριόχοιρων, όπου είναι επίσης πιο άφθονο. Η Ιταλική Φεστούνα (Zerynthia cassandra) προτιμά επίσης να γεννά αυγά σε φυτά ξενιστές που περιβάλλονται από μεγαλύτερη έκταση ριζών, γεγονός που συνδυάζεται επίσης με αυξημένη διαθεσιμότητα κατάλληλων πόρων νέκταρος.

Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν τον αγριόχοιρο ως βασικό σύμμαχο της Ιταλικής Φεστούνας (Zerynthia cassandra), τουλάχιστον στην περιοχή μελέτης, και αποτελούν ένα πρώτο βήμα για την κατανόηση των λεπτών και ευαίσθητων συνδέσεων μεταξύ των μηχανικών του οικοσυστήματος, των φυτών και των ασπόνδυλων. Πιθανές περαιτέρω ερευνητικές κατευθύνσεις σχετικά με αυτό το σύστημα μπορούν να επικεντρωθούν στον προσδιορισμό του βέλτιστου επιπέδου ριζοβολίας των αγριόχοιρων - και της πυκνότητας του πληθυσμού - που προάγει θετικές αντιδράσεις από είδη και οικοτόπους που αποτελούν αντικείμενο ενδιαφέροντος για τη διατήρηση, δηλαδή παρέχοντας ένα εργαλείο για μια πιο τεκμηριωμένη διαχείριση των αγριόχοιρων.

Ελεύθερη μετάφραση από: Ecology & Evolution​ Community

​Σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η Ελλάδα δεν συγκαταλέγεται στις πρώτες θέσεις όσον αφορά το παράνομο εμπόριο άγριας ζωής. Σύμφωνα με την έκθεση για το 2020 του δικτύου παρακολούθησης του εμπορίου άγριας ζωής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EU-TWIX), η Ελλάδα κατατάσσεται στη 14η θέση μεταξύ των 28 κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά τις κατασχέσεις παράνομων προϊόντων άγριας ζωής. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα στοιχεία για το παράνομο εμπόριο άγριας ζωής μπορεί να είναι ελλιπή και δύσκολα διαθέσιμα, οπότε η πραγματική έκταση του προβλήματος στην Ελλάδα μπορεί να μην αποτυπώνεται πλήρως σε αυτή την κατάταξη και να είναι στην πραγματικότητα σε πολύ χειρότερη θέση.

Τα τελευταία χρόνια έχουν καταβληθεί προσπάθειες από την ελληνική κυβέρνηση και μη κυβερνητικές οργανώσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος του παράνομου εμπορίου άγριων ζώων. Ωστόσο, υπάρχει ακόμη δουλειά που πρέπει να γίνει για την ενίσχυση της εφαρμογής των νόμων για την προστασία της άγριας ζωής και την ευαισθητοποίηση του κοινού. Είναι επίσης σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι το παράνομο εμπόριο άγριας ζωής είναι ένα διακρατικό ζήτημα που απαιτεί συνεργασία και συνεννόηση μεταξύ των χωρών για την αποτελεσματική καταπολέμησή του.

​Τα άγρια ζώα έχουν εξελιχθεί ώστε να ζουν σε ομάδες για διάφορους λόγους. Από το κυνήγι της τροφής μέχρι την αποφυγή των θηρευτών, αυτά τα κοινωνικά ζώα έχουν αναπτύξει πολύπλοκα συστήματα επικοινωνίας και συνεργασίας που τους επέτρεψαν να ευδοκιμήσουν στη φύση.

Ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους τα άγρια ζώα ζουν σε ομάδες είναι η προστασία από τα αρπακτικά. Όταν τα ζώα συνασπίζονται σε μια ομάδα, είναι σε θέση να αμυνθούν καλύτερα απέναντι σε πιθανές απειλές. Για παράδειγμα, πολλά φυτοφάγα ζώα, όπως οι ζέβρες και τα γκνου, ταξιδεύουν σε μεγάλα κοπάδια για να αποτρέψουν θηρευτές όπως τα λιοντάρια και οι ύαινες. Με το να μένουν ενωμένα, τα ζώα αυτά μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη συλλογική τους δύναμη για να αποκρούσουν τυχόν επίδοξους επιτιθέμενους.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο τα άγρια ζώα ζουν σε ομάδες είναι το κυνήγι. Πολλά αρπακτικά, όπως οι λύκοι και τα λιοντάρια, κυνηγούν σε αγέλες, επιτρέποντάς τους να σκοτώνουν μεγαλύτερα θηράματα από ό,τι θα μπορούσαν μόνα τους. Αυτά τα ζώα συνεργάζονται για να ξεγελάσουν και να εξουδετερώσουν το θήραμά τους, χρησιμοποιώντας συντονισμένες τακτικές για να περικυκλώσουν και να απομονώσουν τον στόχο τους.

Η ζωή σε ομάδες μπορεί επίσης να βοηθήσει τα ζώα να βρουν και να εξασφαλίσουν πόρους όπως η τροφή και το νερό. Ορισμένα ζώα, όπως οι νυφίτσες και οι κυνόμυς, ζουν σε μεγάλα κοινά λαγούμια, τα οποία τα βοηθούν να προστατεύονται από ακραίες θερμοκρασίες και θηρευτές. Άλλα, όπως τα πουλιά, σχηματίζουν σμήνη για να μεταναστεύσουν σε περιοχές με άφθονες πηγές τροφής.

Η κοινωνική διαβίωση μπορεί επίσης να προσφέρει στα ζώα ευκαιρίες για μάθηση και ανταλλαγή γνώσεων. Πολλά ζώα, όπως οι ελέφαντες και οι χιμπατζήδες, έχουν πολύπλοκες κοινωνικές δομές και ιεραρχίες, όπου τα μεγαλύτερα, πιο έμπειρα άτομα διδάσκουν στα νεότερα μέλη της ομάδας σημαντικές δεξιότητες επιβίωσης, όπως η εύρεση τροφής ή την αποφυγή θηρευτών.

Τέλος, η διαβίωση σε ομάδες μπορεί να βοηθήσει τα ζώα να βρουν συντρόφους και να αναπαραχθούν. Πολλά ζώα, όπως τα πτηνά και τα πρωτεύοντα θηλαστικά, εμπλέκονται σε πολύπλοκες τελετουργίες ερωτοτροπίας, όπου τα αρσενικά ανταγωνίζονται για την προσοχή των θηλυκών. Ζώντας σε ομάδες, τα ζώα είναι σε θέση να αλληλεπιδρούν και να δημιουργούν κοινωνικούς δεσμούς με πιθανούς συντρόφους, αυξάνοντας τις πιθανότητες επιτυχούς αναπαραγωγής τους.

Συμπερασματικά, τα άγρια ζώα ζουν σε ομάδες για πολλούς λόγους, όπως η προστασία από τα αρπακτικά, το κυνήγι για τροφή, η εξασφάλιση πόρων, η ανταλλαγή γνώσεων και η εύρεση συντρόφων. Αυτές οι κοινωνικές δομές έχουν εξελιχθεί κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών και έχουν επιτρέψει στα ζώα να επιβιώνουν και να ευδοκιμούν στον συχνά σκληρό και απρόβλεπτο φυσικό κόσμο.

​Η φωτογραφία άγριας ζωής είναι μια μοναδική και συναρπαστική μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης που επιτρέπει στους φωτογράφους να απαθανατίσουν την ομορφιά και το μεγαλείο του φυσικού κόσμου. Μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ευαισθητοποίηση και την προώθηση της διατήρησης της άγριας ζωής και των οικοτόπων τους, αλλά είναι σημαντικό για τους φωτογράφους να λάβουν υπόψη τις ηθικές συνέπειες των πράξεών τους.

Ένα από το κύριο μέλημα στη φωτογραφία άγριας ζωής είναι η ελαχιστοποίηση της ενόχλησης της άγριας ζωής και των οικοτόπων τους. Η παρουσία φωτογράφων και του εξοπλισμού τους μπορεί να διαταράξει τη συμπεριφορά της άγριας ζωής, προκαλώντας τα ζώα να αλλάξουν τα πρότυπα κίνησης, ταΐσματος ή ζευγαρώματος και ενδεχομένως να οδηγήσουν σε βλάβη. Για παράδειγμα, μια μητέρα πτηνού μπορεί να εγκαταλείψει τη φωλιά της εάν αισθάνεται ότι απειλείται ή ένα κοπάδι ζώων μπορεί να φύγει από την παρουσία ενός φωτογράφου, οδηγώντας σε αυξημένο άγχος και δαπάνη ενέργειας.

Ένας άλλος σημαντικός ηθικός παράγοντας είναι η αποφυγή επικίνδυνης ή παρεμβατικής συμπεριφοράς. Αυτό περιλαμβάνει το να πλησιάσετε πολύ την άγρια ζωή, να ρίξετε δόλωμα στα ζώα για να πετύχετε μια συγκεκριμένη λήψη ή να χρησιμοποιήσετε εξοπλισμό που μπορεί να βλάψει ζώα, όπως φωτογράφιση με φλας. Οι φωτογράφοι θα πρέπει επίσης να προσέχουν τον αντίκτυπό τους στο φυσικό περιβάλλον και να λαμβάνουν μέτρα για να ελαχιστοποιούν τυχόν ζημιές που προκαλούνται από την παρουσία τους. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την αποφυγή του περπατήματος σε ευαίσθητη βλάστηση ή μη σταθερό έδαφος και την αποφυγή χρήσης μονοπατιών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε διάβρωση.

Εκτός από αυτά τα πρακτικά ζητήματα, υπάρχουν επίσης ηθικά ζητήματα που σχετίζονται με τις τεχνικές και τον εξοπλισμό που χρησιμοποιούνται στη φωτογραφία άγριας ζωής. Για παράδειγμα, η χρήση τεχνικών ψηφιακής χειραγώγησης όπως το photoshop ή η σύνθεση εικόνων μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα μιας κατάστασης και να θέσει σε κίνδυνο την ακεραιότητα της φωτογραφίας. 

Τέλος, είναι σημαντικό για τους φωτογράφους άγριας φύσης να προσέχουν τον αντίκτυπο των πράξεών τους στο φυσικό περιβάλλον και να λαμβάνουν υπόψη τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της δουλειάς τους. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την εξέταση των επιπτώσεων της παρουσίας τους στους πληθυσμούς της άγριας ζωής, όπως το αυξημένο άγχος ή η μειωμένη επιτυχία αναπαραγωγής ή ο αντίκτυπος του εξοπλισμού τους στους οικοτόπους, όπως η διάβρωση του εδάφους ή η διαταραχή της βλάστησης.

Συμπερασματικά, η φωτογραφία άγριας ζωής είναι ένα ισχυρό εργαλείο για την ευαισθητοποίηση και την προώθηση της διατήρησης, αλλά είναι σημαντικό για τους φωτογράφους να λαμβάνουν υπόψη τις ηθικές συνέπειες των πράξεών τους. Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις ηθικές σκέψεις, οι φωτογράφοι άγριας ζωής μπορούν να βοηθήσουν στην προστασία της άγριας ζωής, ενώ καταγράφουν και μοιράζονται εικόνες που συμβάλλουν στην αύξηση της ευαισθητοποίησης και στην προώθηση της διατήρησης. Είτε είστε έμπειρος επαγγελματίας είτε ερασιτέχνης φωτογράφος, αφιερώνοντας χρόνο για να λάβετε υπόψη αυτές τις ηθικές σκέψεις θα σας βοηθήσει να διασφαλίσετε ότι η δουλειά σας δεν είναι μόνο όμορφη, αλλά και υπεύθυνη και επιδραστική.

Θέμα 2023: Συνεργασίες για τη διατήρηση της άγριας ζωής.

Η Παγκόσμια Ημέρα Άγριας Ζωής 2023 θα πραγματοποιηθεί με θέμα " Συνεργασίες για τη διατήρηση της άγριας ζωής" για να γιορτάσει όλες τις προσπάθειες διατήρησης, από τη διακυβερνητική έως την τοπική κλίμακα. Στο πλαίσιο αυτού του θέματος, η ημέρα επικεντρώνεται σε δύο επιμέρους θέματα:

• Θαλάσσια ζωή & ωκεανοί - με περίπου το 70% του πλανήτη μας να καλύπτεται από νερό, ο αντίκτυπος της διατήρησης των θαλασσών είναι απίστευτα σημαντικός.
  
  
• Επιχειρήσεις & χρηματοδότηση - σε παγκόσμιο επίπεδο, οι προσπάθειες διατήρησης πρέπει να χρηματοδοτούνται και το έργο αυτό πρέπει να γίνεται σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις - ένας τομέας που, στο παρελθόν, έχει θεωρηθεί ως εκμεταλλευτικός και μη βιώσιμος. Οι επιτυχείς συνεργασίες για τη διατήρηση πρέπει να βρουν τρόπους να συμπεριλάβουν τις επιχειρήσεις, αν θέλουμε να αντιστρέψουμε την απώλεια της βιοποικιλότητας.
  
  

Η 3η Μαρτίου 2023 είναι επίσης μια πολύ ιδιαίτερη ημερομηνία, καθώς θα σηματοδοτήσει την 50ή επέτειο της CITES. Η CITES βρίσκεται στη διασταύρωση του εμπορίου και της διατήρησης, με τα συμβαλλόμενα μέρη της σύμβασης να εργάζονται με κοινό στόχο τη διασφάλιση της βιωσιμότητας των απειλούμενων ειδών. Η CITES προσπάθησε να οικοδομήσει συνεργασίες και να συμβιβάσει τις διαφορές μεταξύ των ομάδων που καθοδηγούνται και διέπονται από τους κανονισμούς της. Σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, αυτές οι συνεργασίες ήταν απαραίτητες σε κάθε χώρα σε όλο τον κόσμο για την εστίαση στη διατήρηση των ειδών και των οικοσυστημάτων.

Το φετινό θέμα θα δώσει την ευκαιρία να αναδειχθούν οι άνθρωποι που κάνουν τη διαφορά, καθώς και να γιορτάσουμε τη γέφυρα που αποτέλεσε η CITES για τη δημιουργία αυτών των εταιρικών σχέσεων, συμβάλλοντας σημαντικά στη βιωσιμότητα, τη διατήρηση της άγριας ζωής και της βιοποικιλότητας.

Μετάφραση από: Geneva Environment Network

Όταν οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται τις σιδηροτροχιές των τρένων, φαντάζονται ένα σκληρό και αφιλόξενο περιβάλλον. Εξάλλου, οι σιδηροτροχιές είναι κατασκευασμένες από μέταλλο και σκυρόδεμα και έχουν σχεδιαστεί για να μεταφέρουν βαριά φορτία με υψηλές ταχύτητες. Ωστόσο, αν κοιτάξετε προσεκτικά, μπορεί να εκπλαγείτε ανακαλύπτοντας ότι οι σιδηροτροχιές των τρένων μπορούν στην πραγματικότητα να αποτελέσουν βιότοπο για μια ποικιλία φυτών και ζώων.

Οι πέτρες έρματος που στηρίζουν τις σιδηροδρομικές γραμμές μπορούν να παρέχουν κατάλληλο υπόστρωμα για την ανάπτυξη ορισμένων φυτικών ειδών, όπως χόρτα και αγριολούλουδα. Αυτά τα φυτά, με τη σειρά τους, μπορούν να παρέχουν ενδιαίτημα και τροφή για έντομα όπως πεταλούδες, μέλισσες και ακρίδες. Στην πραγματικότητα, μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι οι σιδηροτροχιές μπορούν να υποστηρίξουν μια ποικιλία φυτικών ειδών, με ορισμένες σιδηροτροχιές να έχουν περισσότερα φυτικά είδη απ' ότι οι κοντινές φυσικές περιοχές.

Επιπλέον, οι σιδηροτροχιές διέρχονται συχνά από διαφορετικούς τύπους οικοσυστημάτων, όπως δάση, υγροβιότοπους και λιβάδια. Αυτό παρέχει ευκαιρίες για μια ποικιλία ειδών να ζουν και να μετακινούνται κατά μήκος του σιδηροδρομικού διαδρόμου. 

Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ενώ η βιοποικιλότητα μπορεί να βρεθεί στις σιδηροδρομικές γραμμές, υπάρχουν επίσης αρνητικές επιπτώσεις που σχετίζονται με τις σιδηροδρομικές μεταφορές. Μία από τις μεγαλύτερες επιπτώσεις είναι ο κατακερματισμός των ενδιαιτημάτων, ο οποίος συμβαίνει όταν οι σιδηροδρομικές γραμμές χωρίζουν τα φυσικά ενδιαιτήματα σε μικρότερα και απομονωμένα κομμάτια. Αυτό μπορεί να καταστήσει δύσκολη τη μετακίνηση ορισμένων ειδών μεταξύ διαφορετικών τμημάτων του ενδιαιτήματός τους, οδηγώντας σε μειωμένη γενετική ποικιλομορφία και αυξημένο κίνδυνο τοπικών εξαφανίσεων.

Μια άλλη επίπτωση είναι η ηχορύπανση, η οποία μπορεί να διαταράξει την επικοινωνία και την πλοήγηση ορισμένων ειδών. Για παράδειγμα, έρευνες έχουν δείξει ότι οι δυνατοί θόρυβοι που παράγονται από τα διερχόμενα τρένα μπορούν να επηρεάσουν τα σήματα επικοινωνίας των πουλιών και να μεταβάλουν τη συμπεριφορά των βατράχων.

Υπό το πρίσμα αυτών των επιπτώσεων, είναι σημαντικό να διαχειριστούμε τους σιδηροδρομικούς διαδρόμους με τρόπο που να ελαχιστοποιεί τις αρνητικές επιπτώσεις και να προωθεί τη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει μέτρα όπως η φύτευση αυτοφυούς βλάστησης κατά μήκος των σιδηροδρομικών διαδρόμων, η κατασκευή διαβάσεων άγριας ζωής που επιτρέπουν στα είδη να μετακινούνται με ασφάλεια κατά μήκος των γραμμών και η μείωση της ηχορύπανσης μέσω τεχνικών και σχεδιαστικών λύσεων.

Συμπερασματικά, οι σιδηροτροχιές μπορεί να φαίνονται απίθανο μέρος για να βρει κανείς βιοποικιλότητα, αλλά στην πραγματικότητα μπορούν να αποτελέσουν ένα μοναδικό και σημαντικό βιότοπο για μια ποικιλία φυτικών και ζωικών ειδών. Ενώ υπάρχουν αρνητικές επιπτώσεις που σχετίζονται με τις σιδηροδρομικές μεταφορές, υπάρχουν επίσης ευκαιρίες για την προώθηση της διατήρησης της βιοποικιλότητας με τη διαχείριση των σιδηροδρομικών διαδρόμων με βιώσιμο και υπεύθυνο τρόπο.

​Η αλιεία είναι μια κρίσιμη πτυχή της ανθρώπινης επιβίωσης για χιλιάδες χρόνια, αλλά τα τελευταία χρόνια, η υπεραλίευση έχει γίνει μια σημαντική ανησυχία που έχει οδηγήσει στην εξάντληση των ιχθυαποθεμάτων και την υποβάθμιση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων. Σε απάντηση σε αυτό, πολλές αλιευτικές κοινότητες σε όλο τον κόσμο έχουν αρχίσει να αγκαλιάζουν την αλιεία οικοτουρισμού, μετατρέποντας τα σκάφη τους σε σκάφη που υποστηρίζουν βιώσιμες αλιευτικές πρακτικές και προωθούν τη διατήρηση των ωκεανών του κόσμου και των ειδών που φιλοξενούν.

Ένα από τα σημαντικότερα οφέλη της αλιείας στον οικοτουρισμό είναι ότι βοηθά στην προστασία και διατήρηση των πληθυσμών των ψαριών. Οι παραδοσιακές μέθοδοι αλιείας συχνά περιλαμβάνουν τη χρήση μεγάλων διχτυών ψαρέματος που πιάνουν αδιακρίτως οτιδήποτε στο πέρασμά τους, με αποτέλεσμα τη σύλληψη ειδών που δεν αποτελούν στόχο και το θάνατο αμέτρητων θαλάσσιων πλασμάτων. Αντίθετα, η αλιεία στον οικοτουρισμό χρησιμοποιεί μικρότερα αλιευτικά εργαλεία και τα αλιεύματα είναι πιο επιλεκτικά, μειώνοντας τις επιπτώσεις στα μη στοχευόμενα είδη και επιτρέποντας στους πληθυσμούς των ψαριών να ανακάμψουν.

Η υπεραλίευση και άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν διαταράξει την ευαίσθητη ισορροπία των τροφικών αλυσίδων του ωκεανού, οδηγώντας στην παρακμή των ζωτικών ειδών και στην υποβάθμιση των κρίσιμων οικοτόπων. Με την αλιεία οικοτουρισμού, η εστίαση είναι στην επιστροφή των αλιευμένων ψαριών στον ωκεανό με βιώσιμο τρόπο, ελαχιστοποιώντας τις επιπτώσεις στο οικοσύστημα και επιτρέποντάς του να ανακάμψει με την πάροδο του χρόνου.

Εκτός από τα περιβαλλοντικά της οφέλη, η οικοτουριστική αλιεία προσφέρει και οικονομικά οφέλη στις τοπικές κοινωνίες που το ασπάζονται. Πολλές αλιευτικές κοινότητες έχουν δυσκολευτεί τα τελευταία χρόνια λόγω της μείωσης των ιχθυαποθεμάτων, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να βγάλουν τα προς το ζην. Μετατρέποντας τα σκάφη τους σε αλιευτικά σκάφη οικοτουρισμού και προσφέροντας βιώσιμες αλιευτικές περιηγήσεις, αυτές οι κοινότητες μπορούν να προσελκύσουν τουρίστες και να δημιουργήσουν νέες πηγές εισοδήματος, στηρίζοντας τα προς το ζην και βοηθώντας να εξασφαλίσουν το μέλλον τους.

Ένας από τους βασικούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να διατηρηθεί η οικοτουριστική αλιεία είναι μέσω της εκπαίδευσης και της ευαισθητοποίησης. Παρέχοντας πληροφορίες σχετικά με τις βιώσιμες αλιευτικές πρακτικές και τη σημασία της διατήρησης των θαλάσσιων οικοσυστημάτων, η αλιεία οικοτουρισμού μπορεί να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τον αντίκτυπο που έχουν οι ανθρώπινες δραστηριότητες στον ωκεανό και τους κατοίκους του. Επιπλέον, προσφέροντας πρακτικές εμπειρίες στο νερό, η αλιεία οικοτουρισμού μπορεί να προσφέρει στους τουρίστες μια βαθύτερη κατανόηση του ωκεανού και των θεμάτων που αντιμετωπίζει, ενθαρρύνοντάς τους να υποστηρίξουν βιώσιμες αλιευτικές πρακτικές και προσπάθειες διατήρησης της θάλασσας.

Συμπερασματικά, η αλιεία με οικοτουρισμό είναι ένας καινοτόμος και αποτελεσματικός τρόπος για την υποστήριξη βιώσιμων αλιευτικών πρακτικών και τη διατήρηση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων. Υιοθετώντας αυτήν την προσέγγιση, οι αλιευτικές κοινότητες σε όλο τον κόσμο μπορούν να βοηθήσουν στην προστασία και τη διατήρηση των ωκεανών του κόσμου και των κατοίκων τους, ενώ παράλληλα δημιουργούν νέες πηγές εισοδήματος και υποστηρίζοντας τα προς το ζην. Δουλεύοντας μαζί και αυξάνοντας την ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σημασία της βιώσιμης αλιείας, μπορούμε να βοηθήσουμε να διασφαλίσουμε ότι οι μελλοντικές γενιές θα μπορούν να απολαμβάνουν τα οφέλη των άφθονων πόρων του ωκεανού.

Ο Γαλέος, είναι ένα είδος καρχαρία που καταναλώνεται συνήθως σε ορισμένες μεσογειακές χώρες, συχνά μαγειρεμένο με σκόρδο και άλλα μπαχαρικά. Ωστόσο, παρά τη δημοτικότητά του, ο Γαλέος είναι ένα είδος που είναι ιδιαίτερα ευάλωτο στην υπεραλίευση και έχει αργό ρυθμό αναπαραγωγής, γεγονός που καθιστά δύσκολη την αναπλήρωση του πληθυσμού του όταν αυτός εξαντληθεί. Η κατανάλωση του Γαλέου, ιδίως κατά την Καθαρά Δευτέρα, όπως π.χ. το παραδοσιακό πιάτο Γαλέος με σκορδαλιά που το ξέρουν οι άπαντες, μπορεί να συμβάλει στη μείωση των πληθυσμών των καρχαριών και να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στα θαλάσσια οικοσυστήματα. Είναι σημαντικό να λαμβάνουμε υπόψη τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τις επιπτώσεις στην υγεία των διατροφικών μας επιλογών και να λαμβάνουμε συνειδητές αποφάσεις που ωφελούν τόσο εμάς όσο και τον κόσμο γύρω μας.

Στην Ελλάδα έχουμε 4 είδη Γαλέων, τον Δροσίτη Γαλέο (Galeorhinus galeus) ο οποίος είναι το μόνο προστατευόμενο είδος από τους Γαλέους, τον Αστρογαλέο (Mustelus asterias), τον Γριζογαλέο (Mustelus mustelus) και τον Στικτογαλέο (Mustelus punctulatus)

Επιπλέον, ορισμένα είδη καρχαριών, συμπεριλαμβανομένου των ειδών Γαλέου, μπορεί να περιέχουν υψηλά επίπεδα υδραργύρου, ο οποίος μπορεί να είναι επιβλαβής για την ανθρώπινη υγεία εάν καταναλωθεί σε μεγάλες ποσότητες. Γενικά η βιοσυσσώρευση του κρέατος καρχαρία είναι τοξική για τους ανθρώπους.

Σας ζητάμε να πείτε όχι στον Γαλέο και σε άλλα είδη κρέατος καρχαρία. Αυτή η απλή επιλογή μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά στην προστασία της υγείας των ωκεανών μας και των πλασμάτων που τους αποκαλούν σπίτι τους.

Ελάτε μαζί μας στον αγώνα για την προστασία των ωκεανών μας και της απίστευτης ποικιλίας της θαλάσσιας ζωής που υποστηρίζουν. Επιλέξτε την αποχή από το κρέας καρχαρία και διαδώστε το στους φίλους και την οικογένειά σας. Δουλεύοντας μαζί, μπορούμε να έχουμε θετικό αντίκτυπο στον κόσμο γύρω μας και να προστατεύσουμε το περιβάλλον για τις μελλοντικές γενιές.

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, το Υ.Π.ΕΝ. σε συνεργασία με το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης και την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος (ΚΣΕ), προχωρούν στην έκδοση Ηλεκτρονικής Άδειας Θήρας. Θα προηγηθεί η δημιουργία online δικτύου με διασυνδεδεμένες τις βάσεις δεδομένων της Δασικής Υπηρεσίας, της Ελληνικής Αστυνομίας και των Κυνηγετικών Οργανώσεων.

​Παράλληλα στα δικαιολογητικά που προβλέπονται για την έκδοση Άδειας Θήρας θα απαιτείται η υποβολή βεβαίωσης συμμετοχής του κυνηγού σε φιλοθηραματικές και φιλοπεριβαλλοντικές δράσεις, κατά το προηγούμενο κυνηγετικό έτος. Στόχος είναι η αύξηση συμμετοχής των κυνηγών σε δράσεις δημοσίου συμφέροντος.

Τέλος, σύμφωνα πάντα με την ανακοίνωση του ΥΠΕΝ, σχεδιάζεται η δημιουργία Συστήματος Ελέγχου Συμπεριφοράς Κυνηγών σε συνεργασία με την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος, το οποίο θα περιλαμβάνει:

• Μητρώο καταχώρησης των κυνηγών που παραβιάζουν τους κανόνες.
  
  
• Βαθμολόγηση των παραβάσεων με point system. Οι 5 βαθμοί θεωρούνται ως υποτροπή, οι κυρώσεις διπλασιάζονται και επιβάλλεται εκ νέου η έκδοση Αδείας Θήρας με εξετάσεις.

Πηγή: ​https://ypen.gov.gr/ilektroniki-adeia-thiras-point-system-gia-paravaseis

Η παρατήρηση πεταλούδων, είναι η πράξη της παρατήρησης και της μελέτης πεταλούδων στα φυσικά τους ενδιαιτήματα. Οι πεταλούδες είναι ένα από τα πιο ποικίλα και όμορφα πλάσματα στη γη, με πάνω από 20.000 είδη παγκοσμίως και άνω των 235 ειδών στην Ελλάδα. Η παρατήρηση πεταλούδων δεν είναι μόνο ένα διασκεδαστικό και χαλαρωτικό χόμπι, αλλά έχει επίσης σημαντική επιστημονική αξία όσον αφορά την έρευνα και τη διατήρηση.

Η Ελλάδα φιλοξενεί ένα ευρύ φάσμα ειδών πεταλούδας, με περίπου 235 είδη που έχουν καταγραφεί στη χώρα. Μερικά από τα πιο συνηθισμένα είδη που απαντώνται στην Ελλάδα είναι η Papilio machaon, η Iphiclides podalirius, η Maniola jurtina, η Vanessa cardui και η Vanessa atalanta. Τα ελληνικά νησιά, ιδίως αυτά του Αιγαίου, είναι γνωστά για την υψηλή ποικιλότητα και τον ενδημισμό των πεταλούδων τους, με αρκετά είδη να απαντώνται μόνο στην Ελλάδα ή στην περιοχή της Μεσογείου.

Οι παρατηρητές πεταλούδων χρησιμοποιούν διάφορες τεχνικές για να παρατηρήσουν και να μελετήσουν τις πεταλούδες, όπως κιάλια, παγίδες με κάμερες και απόχες. Το πιο σημαντικό πράγμα κατά την παρατήρηση πεταλούδων είναι να ελαχιστοποιείται η ενόχληση των ενδιαιτημάτων και της συμπεριφοράς τους. Πολλά είδη πεταλούδων είναι ευαίσθητα στις αλλαγές στο περιβάλλον τους και μπορούν εύκολα να διαταραχθούν από την ανθρώπινη δραστηριότητα.

Η έρευνα για τις πεταλούδες περιλαμβάνει τη μελέτη της συμπεριφοράς, των ενδιαιτημάτων και της κατανομής των πληθυσμών των πεταλούδων. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν αυτές τις πληροφορίες για την καλύτερη κατανόηση της βιολογίας, της οικολογίας και των αναγκών διατήρησης των πεταλούδων. Η έρευνα για τις πεταλούδες μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να εντοπίσουμε τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, της απώλειας ενδιαιτημάτων και άλλων περιβαλλοντικών παραγόντων στους πληθυσμούς των πεταλούδων.

Ορισμένοι τρόποι για να συμμετάσχετε στην παρατήρηση και την έρευνα πεταλούδων περιλαμβάνουν την ένταξη σε τοπικές ομάδες παρατήρησης πεταλούδων, τη συμμετοχή σε προγράμματα επιστήμης των πολιτών και την εθελοντική εργασία σε οργανώσεις που επικεντρώνονται στη διατήρηση των πεταλούδων. Με λίγη προσπάθεια, ο καθένας μπορεί να συμβάλει στην κατανόηση αυτών των όμορφων και σημαντικών πλασμάτων.

Ο ρόλος της επιστήμης του πολίτη

Οι επιστήμονες-πολίτες μπορούν να διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο στην παρατήρηση και την έρευνα για τις πεταλούδες, συλλέγοντας πολύτιμα δεδομένα για τους πληθυσμούς και τη συμπεριφορά των πεταλούδων. Ακολουθούν ορισμένοι τρόποι με τους οποίους οι επιστήμονες-πολίτες μπορούν να συνεισφέρουν και να συμμετάσχουν:

1. Συμμετέχετε σε επιστημονικά προγράμματα πολιτών: Πολλές οργανώσεις και ερευνητικές ομάδες διαθέτουν προγράμματα επιστήμης των πολιτών που επιτρέπουν στους ανθρώπους να συνεισφέρουν δεδομένα σχετικά με τις παρατηρήσεις και τη συμπεριφορά πεταλούδων. Προγράμματα όπως το e-Butterfly, το Big Butterfly Count της Butterfly Conservation και το Monarch Larva Monitoring Project είναι μερικά μόνο παραδείγματα προγραμμάτων που βασίζονται σε δεδομένα της επιστήμης των πολιτών. Συμμετέχοντας σε αυτά τα προγράμματα, οι επιστήμονες-πολίτες μπορούν να βοηθήσουν τους ερευνητές να συγκεντρώσουν πολύτιμες πληροφορίες για τους πληθυσμούς και τη συμπεριφορά των πεταλούδων.
   
   
2. Καταγράψτε τις παρατηρήσεις πεταλούδων: Οι επιστήμονες-πολίτες μπορούν επίσης να συνεισφέρουν καταγράφοντας απλώς τις δικές τους παρατηρήσεις πεταλούδων. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω φωτογράφησης ή με την τήρηση ημερολογίου των παρατηρήσεων, συμπεριλαμβανομένου του είδους, της τοποθεσίας και της ώρας της ημέρας. Οι πληροφορίες αυτές μπορούν να κοινοποιηθούν σε τοπικές ομάδες παρακολούθησης πεταλούδων ή να υποβληθούν σε προγράμματα επιστήμης των πολιτών, ή ακόμα και σε πλατφόρμες όπως π.χ. το inaturalist.org.
   
   
3. Βοηθήστε με την αποκατάσταση ενδιαιτημάτων πεταλούδων: Οι πεταλούδες βασίζονται σε συγκεκριμένα ενδιαιτήματα για τροφή, καταφύγιο και αναπαραγωγή. Οι επιστήμονες-πολίτες μπορούν να συμμετάσχουν σε προσπάθειες αποκατάστασης ενδιαιτημάτων φυτεύοντας ενδημικά είδη φυτών που υποστηρίζουν πληθυσμούς πεταλούδων, απομακρύνοντας χωροκατακτητικά είδη φυτών και δημιουργώντας κήπους πεταλούδων.
   
   
4. Εκπαιδεύστε τους άλλους: Οι επιστήμονες-πολίτες μπορούν επίσης να συμβάλουν στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σημασία των πεταλούδων και την ανάγκη για προσπάθειες διατήρησης. Εκπαιδεύοντας τους άλλους σχετικά με τους πληθυσμούς και τη συμπεριφορά των πεταλούδων, οι επιστήμονες-πολίτες μπορούν να βοηθήσουν στη δημιουργία μιας κοινότητας ανθρώπων αφοσιωμένων στην προστασία αυτών των όμορφων πλασμάτων.

Συνολικά, οι επιστήμονες-πολίτες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην παρατήρηση και την έρευνα για τις πεταλούδες, συνεισφέροντας πολύτιμα δεδομένα και συμβάλλοντας στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τη διατήρηση των πεταλούδων. Συμμετέχοντας, ο καθένας μπορεί να κάνει τη διαφορά στην προστασία αυτών των σημαντικών και όμορφων πλασμάτων.

Εργαλείο έρευνας η απόχη εντόμων και όχι παιχνίδι

Η απόχη εντόμων είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται από παρατηρητές πεταλούδων και ερευνητές για τη συλλογή δειγμάτων πεταλούδων για σκοπούς παρατήρησης και έρευνας. Η απόχη εντόμων αποτελείται συνήθως από μια μακριά λαβή με ένα τριγωνικό δίχτυ στο άκρο, κατασκευασμένο από υλικό με λεπτό πλέγμα.

Για να χρησιμοποιήσει μια απόχη εντόμων, ο παρατηρητής πεταλούδων ή ο ερευνητής περπατά συνήθως μέσα σε ένα βιότοπο πεταλούδων, όπως ένα λιβάδι ή ένα χωράφι, και σαρώνει το δίχτυ αριστερά-δεξιά μέσα στη βλάστηση, πιάνοντας τυχόν πεταλούδες που βρίσκονται στην πορεία του διχτυού. Στη συνέχεια, οι πεταλούδες αφαιρούνται προσεκτικά από το δίχτυ και αναγνωρίζονται.

Οι απόχες εντόμων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη συλλογή δεδομένων σχετικά με τους πληθυσμούς, τη συμπεριφορά και την κατανομή των πεταλούδων. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τη συλλογή δειγμάτων για επιστημονικές έρευνες, όπως η γενετική ανάλυση ή η ταυτοποίηση ειδών.

Είναι σημαντικό να χρησιμοποιείτε μια απόχη εντόμων με υπευθυνότητα και φροντίδα για τις πεταλούδες και τα ενδιαιτήματά τους. Οι παρατηρητές πεταλούδων και οι ερευνητές θα πρέπει να αποφεύγουν να διαταράσσουν ή να καταστρέφουν τη βλάστηση και να απελευθερώνουν τις πεταλούδες που πιάνουν σώες μετά την παρατήρηση ή τη συλλογή. Είναι επίσης σημαντικό να ακολουθούνται οι τοπικοί κανονισμοί και οδηγίες σχετικά με τη χρήση απόχης εντόμων σε ενδιαιτήματα πεταλούδων, όπως και την πιθανή προϋπόθεση να έχει άδεια έρευνας ο κάτοχος της πριν βγει στο πεδίο.

​Τι είναι η ταξινομία του Λινναίου;

Η ταξινομία του Λινναίου είναι ένα ιεραρχικό σύστημα ταξινόμησης και ονομασίας των οργανισμών. Αναπτύχθηκε από τον Κάρολο Λινναίο, έναν Σουηδό βοτανολόγο και ζωολόγο, τον 18ο αιώνα. Το σύστημα Λινναίου βασίζεται στη χρήση της διωνυμικής ονοματολογίας, που σημαίνει ότι σε κάθε είδος δίνεται μια μοναδική επιστημονική ονομασία που αποτελείται από δύο μέρη, το γένος και το είδος.

Η ιεραρχική δομή της ταξινομίας του Λινναίου βασίζεται στην οργάνωση των οργανισμών σε ολοένα και πιο συγκεκριμένες ομάδες. Το υψηλότερο επίπεδο ταξινόμησης είναι το βασίλειο, το οποίο διαιρείται περαιτέρω σε φύλο, ομοταξία, τάξη, οικογένεια, γένος και είδος.

Το σύστημα Λινναίου χρησιμοποιείται ευρέως από τους επιστήμονες σήμερα και παρέχει ένα συνεπές πλαίσιο για τη μελέτη της βιοποικιλότητας. Ωστόσο, έχει ορισμένους περιορισμούς και τα τελευταία χρόνια έχει συμπληρωθεί με άλλα συστήματα ταξινόμησης.

Ποιος ήταν ο Κάρολος Λινναίος;

Ο Καρλ Λινναίος ήταν Σουηδός βοτανολόγος και ζωολόγος που έζησε από το 1707 έως το 1778. Συχνά αποκαλείται πατέρας της σύγχρονης ταξινομίας λόγω της συμβολής του στην ανάπτυξη ενός τυποποιημένου συστήματος για την ονομασία και την ταξινόμηση των οργανισμών.

Το έργο του Λινναίου για την ταξινόμηση ξεκίνησε με τα φυτά και δημοσίευσε το πρώτο του μεγάλο έργο, το "Systema Naturae", το 1735. Σε αυτό το έργο, εισήγαγε το σύστημα διωνυμικής ονοματολογίας, το οποίο χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα.

Ο Λινναίος συνέβαλε επίσης σημαντικά στη μελέτη της ταξινόμησης των ζώων και του αποδίδεται η περιγραφή πολλών νέων ειδών ζώων κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ήταν παραγωγικός συγγραφέας και δημοσίευσε πολυάριθμα έργα για τη βοτανική και τη ζωολογία, συμπεριλαμβανομένων πολλών εκδόσεων του "Systema Naturae".

 Η ταξινομία του Λινναίου αντικατέστησε όλα τα άλλα ταξινομικά συστήματα.

Πριν από την ευρεία υιοθέτηση της ταξινομίας του Λινναίου, υπήρχαν πολυάριθμα ταξινομικά συστήματα σε χρήση, με διαφορετικό βαθμό συνέπειας και ακρίβειας. Τα συστήματα αυτά βασίζονταν συχνά σε υποκειμενικά κριτήρια, όπως η αντιληπτή ομοιότητα ενός οργανισμού με άλλους οργανισμούς. 

Η ταξινομία του Λινναίου έγινε δημοφιλής επειδή ήταν απλή, τυποποιημένη και εύχρηστη και επέτρεπε την ακριβή ταυτοποίηση και την επικοινωνία μεταξύ των επιστημόνων. Το σύστημα του Λινναίου βασιζόταν επίσης σε αντικειμενικά κριτήρια, όπως τα φυσικά χαρακτηριστικά ενός οργανισμού, γεγονός που το καθιστούσε πιο ακριβές και συνεπές από τα προηγούμενα συστήματα.

Η υιοθέτηση της ταξινομίας του Λινναίου έγινε σταδιακά, αλλά έγινε όλο και πιο δημοφιλής κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα. Μέχρι τον 19ο αιώνα, είχε γίνει το πρότυπο σύστημα για την ονομασία και την ταξινόμηση των οργανισμών και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.

Συνοπτικά, η ταξινομία του Λινναίου αντικατέστησε άλλα ταξινομικά συστήματα επειδή ήταν απλούστερη, πιο τυποποιημένη και ακριβέστερη από τις προηγούμενες μεθόδους. Επέτρεψε στους επιστήμονες να επικοινωνούν αποτελεσματικότερα σχετικά με την ταξινόμηση των οργανισμών και παρείχε ένα συνεπές πλαίσιο για τη μελέτη της βιοποικιλότητας.

Άλλα συστήματα ταξινόμησης πέρα του Λινναίου:

Πριν υιοθετηθεί ευρέως η ταξινομία του Λινναίου, υπήρχαν διάφορα ταξινομικά συστήματα που χρησιμοποιούνταν από διάφορους φυσιοδίφες και επιστήμονες. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα:
​

1. Αριστοτελικό σύστημα (περίπου 350 π.Κ.Χ.): Ο Αριστοτέλης πρότεινε ένα σύστημα ταξινόμησης με βάση κοινά φυσικά χαρακτηριστικά και λειτουργικές σχέσεις. Ταξινόμησε τα ζώα σε ομάδες όπως τα θηλαστικά, τα πτηνά και τα ψάρια και τα φυτά σε ομάδες όπως τα δέντρα, οι θάμνοι και τα βότανα.
   
   
2. Σύστημα Θεόφραστου (περίπου 300 π.Κ.Χ.): Ο Θεόφραστος επέκτεινε το έργο του Αριστοτέλη και ανέπτυξε ένα σύστημα ταξινόμησης των φυτών με βάση κοινά μορφολογικά και ανατομικά χαρακτηριστικά.
   
   
3. ​Φυτικό σύστημα (16ος αιώνας Κ.Χ.): Τον 16ο αιώνα, οι μελετητές άρχισαν να αναπτύσσουν συστήματα ταξινόμησης των φυτών με βάση τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες και χρήσεις.
   
   
4. ​Νομιναλιστικό σύστημα (14ος αιώνας Κ.Χ.): Ο Γουλιέλμος του Όκαμ ανέπτυξε ένα σύστημα ταξινόμησης που βασιζόταν στην ιδέα ότι όλοι οι οργανισμοί ήταν μοναδικοί και δεν μπορούσαν να ταξινομηθούν με ακρίβεια σε ομάδες.
   
   
5. Λαμαρκιανό σύστημα (τέλη 18ου-αρχές 19ου αιώνα Κ.Χ.): Ο Jean-Baptiste Lamarck πρότεινε ένα σύστημα ταξινόμησης που βασιζόταν στην αντιληπτή εξελικτική ιεραρχία των οργανισμών. Ταξινόμησε τους οργανισμούς σε ομάδες όπως τα "ακτινοειδή" και τα "μαλάκια".
   
   
6. Σύστημα Κουβιέρ (τέλη 18ου-αρχές 19ου αιώνα Κ.Χ.): Ο Georges Cuvier ανέπτυξε ένα σύστημα ταξινόμησης με βάση τα ανατομικά χαρακτηριστικά και την έννοια της "σταθερότητας των ειδών", η οποία υποστήριζε ότι όλοι οι οργανισμοί δημιουργήθηκαν με τη σημερινή τους μορφή και δεν εξελίχθηκαν με την πάροδο του χρόνου. Ταξινόμησε τα ζώα σε ομάδες όπως τα "σπονδυλωτά" και τα "ασπόνδυλα".
   
   
7. ​Φυσικό σύστημα (18ος-19ος αιώνας Κ.Χ.): Αρκετοί φυσιοδίφες πρότειναν συστήματα ταξινόμησης για τα φυτά και τα ζώα με βάση κοινές φυσικές σχέσεις, όπως κοινή καταγωγή ή κοινές οικολογικές θέσεις.
   
   
8. Σεξουαλικό σύστημα (18ος-19ος αιώνας Κ.Χ.): Ο Λινναίος ανέπτυξε ένα σύστημα ταξινόμησης για τα φυτά με βάση τον αριθμό και τη διάταξη των αναπαραγωγικών τους οργάνων.
   
   
9. ​Τεχνητό σύστημα (18ος-19ος αιώνας Κ.Χ.): Αρκετοί φυσιοδίφες, συμπεριλαμβανομένου του Λινναίου, πρότειναν συστήματα ταξινόμησης για τα φυτά και τα ζώα με βάση αυθαίρετα, μη φυσικά κριτήρια, όπως ο αριθμός των στήμονες ή το σχήμα της στεφάνης.
   
   
10. Φυλογενετικό σύστημα (τέλη 19ου-αρχές 20ού αιώνα Κ.Χ.): Αρκετοί φυσιοδίφες πρότειναν συστήματα ταξινόμησης για τα φυτά και τα ζώα με βάση τις εξελικτικές τους σχέσεις.
    
    
11. Εξελικτικό σύστημα (τέλη 19ου-αρχές 20ού αιώνα Κ.Χ.): Το εξελικτικό σύστημα ταξινόμησης βασίζεται στη θεωρία της εξέλιξης που πρότεινε ο Κάρολος Δαρβίνος. Το σύστημα αυτό ταξινομεί τους οργανισμούς με βάση τις εξελικτικές τους σχέσεις, χρησιμοποιώντας τις αρχές της κοινής καταγωγής και της φυσικής επιλογής. Οι οργανισμοί ομαδοποιούνται σε κλάσεις με βάση την κοινή καταγωγή, ενώ οι πιο στενά συνδεδεμένοι οργανισμοί τοποθετούνται σε μικρότερες, πιο αποκλειστικές κλάσεις.
    
    
12. Κλαδιστική (μέσα του 20ου αιώνα Κ.Χ.): Η κλαδιστική περιελάμβανε την ομαδοποίηση οργανισμών με βάση την κοινή εξελικτική ιστορία και καταγωγή τους.
    
    
13. Φυλογενομική (τέλη 20ου-αρχές 21ου αιώνα Κ.Χ.): Η φυλογενωμική είναι μια σχετικά νέα προσέγγιση στην ταξινομία που χρησιμοποιεί δεδομένα αλληλουχίας DNA για την ανακατασκευή των εξελικτικών σχέσεων μεταξύ των οργανισμών.
    
    
14. ​Γραμμωτή κωδικοποίηση DNA (21ος αιώνας Κ.Χ.): Η γραμμωτή κωδικοποίηση DNA είναι μια σχετικά νέα προσέγγιση που χρησιμοποιεί μια σύντομη αλληλουχία DNA για την ταυτοποίηση και την ταξινόμηση διαφορετικών ειδών.

Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα από τα πολλά ταξινομικά συστήματα που έχουν προταθεί κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Ενώ ορισμένα από αυτά τα συστήματα δεν χρησιμοποιούνται πλέον ή έχουν αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από την ταξινομία του Λινναίου, όλα συνέβαλαν στην κατανόηση του φυσικού κόσμου και βοήθησαν στη διαμόρφωση της ανάπτυξης της σύγχρονης ταξινομίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ορισμένα από αυτά τα ταξινομικά συστήματα αναπτύχθηκαν παράλληλα μεταξύ τους, ενώ άλλα είχαν μεγαλύτερη επιρροή και μεγαλύτερη διάρκεια από άλλα. Επιπλέον, τα ταξινομικά συστήματα συνέχισαν να εξελίσσονται και να αναπτύσσονται με την πάροδο του χρόνου, καθώς η κατανόηση του φυσικού κόσμου αυξήθηκε και νέα εργαλεία και τεχνολογίες έγιναν διαθέσιμα.

Η Ελλάδα φιλοξενεί ένα απίστευτα ποικίλο φάσμα άγριας ζωής, με πολλά είδη που δεν συναντώνται πουθενά αλλού στον κόσμο. Ωστόσο, αυτή η μοναδική και πολύτιμη βιοποικιλότητα απειλείται από τη λαθροθηρία, η οποία έχει σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Η παράνομη λαθροθηρία όχι μόνο απειλεί την επιβίωση απειλούμενων ειδών, αλλά μπορεί επίσης να διαταράξει ολόκληρα οικοσυστήματα, οδηγώντας σε αρνητικές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία και αποδυναμώνοντας τη βιωσιμότητα της οικονομίας. Για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος έχουν εφαρμοστεί διάφορα μέτρα κατά της λαθροθηρίας στην Ελλάδα στο παρελθόν.

Επειδή όμως αυτές οι στρατηγικές απέτυχαν οικτρά, σαν Ελληνικό Παρατηρητήριο Βιοποικιλότητας ερχόμαστε να προτείνουμε νέες στρατηγικές και να δώσουμε νέες ιδέες στα απολιθωμένα μυαλά της κεντρικής διοίκησης.

Προτείνουμε:

• Παρακολούθηση λαθροθηρίας ανά περιοχή με βάση τις τοπικές κοινότητες: Η συμμετοχή των τοπικών κοινοτήτων στην παρακολούθηση πληθυσμών άγριας ζωής και ο εντοπισμός της λαθροθηρίας θα μπορούσε να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για τη μείωση της λαθροθηρίας. Οι κάτοικοι της περιοχής βρίσκονται συχνά στην καλύτερη θέση για να παρατηρήσουν οποιαδήποτε δραστηριότητα κυνηγιού στην περιοχή τους και μπορεί να είναι πιο πιθανό να αναφέρουν ύποπτη δραστηριότητα αν εντοπίσουν. Ένα κίνητρο για να ανοίξουν τα στόματα, ειδικά σε μικρές κοινότητες, θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνει οικονομική ανταμοιβή σε αυτούς που καταγγέλνουν περιστατικά λαθροθηρίας ή και μείωση φόρων, προστατεύοντας φυσικά τους καταγγέλοντες.
  
  
• Ενισχυμένες ποινές για τη λαθροθηρία: Η ισχυρή αύξηση των ποινών για εγκλήματα άγριας ζωής θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ισχυρός αποτρεπτικός παράγοντας για τους λαθροθήρες. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει μεγαλύτερες ποινές φυλάκισης ετών, υψηλότερα πρόστιμα (όπως π.χ. σαν τις 30.000 ευρώ για κακοποίηση κατοικιδίου) ή και κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων. Η δημοσιοποίηση επιτυχών καταδικαστικών αποφάσεων και κυρώσεων θα μπορούσε επίσης να χρησιμεύσει ως αποτρεπτικός παράγοντας για τους επίδοξους λαθροθήρες. Επίσης, εδώ ένα κίνητρο θα μπορούσε να αποτελεί αν αυτά τα πρόστιμα αποδίδονταν στο ταμείο του εκάστοτε Δήμου που πραγματοποιήθηκε το έγκλημα. Με αυτό τον τρόπο και το ενδιαφέρον των Δήμων να καταπολεμήσουν την λαθροθηρία στην περιοχή τους θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο.
  
  
• Προώθηση βιώσιμων εναλλακτικών λύσεων: Σε ορισμένες περιπτώσεις, η λαθροθηρία συμβαίνει επειδή οι τοπικές κοινωνίες βασίζονται στην πώληση προϊόντων άγριας ζωής ως πηγή εισοδήματος (π.χ. παράνομη πώληση αγριόχοιρου). Η προώθηση βιώσιμων εναλλακτικών λύσεων, όπως ο οικοτουρισμός ή η βιώσιμη γεωργία, θα μπορούσε να προσφέρει εναλλακτικές πηγές εισοδήματος που δεν βασίζονται στην εκμετάλλευση της άγριας ζωής.
  
  
• Χρήση τεχνολογίας: Η τεχνολογία μπορεί να είναι ένα ισχυρό εργαλείο για την πρόληψη της λαθροθηρίας. Για παράδειγμα, η επιτήρηση drone θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση περιοχών υψηλού κινδύνου λαθροθηρίας, ενώ οι παγίδες με κάμερα και η παρακολούθηση GPS θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό και την παρακολούθηση λαθροθήρων. Ακόμα και η χρήση θερμικών καμερών θα μπορούσε να αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο στην καταπολέμηση της λαθροθηρίας. Ανάπτυξη έξυπνων εφαρμογών που μπορούν να παρέχουν ειδοποιήσεις σε πραγματικό χρόνο και να βοηθήσουν στον εντοπισμό των δραστηριοτήτων των λαθροκυνηγών. Ή ακόμα και η λειτουργία του Συντονιστικού Κέντρου Δασοπροστασίας (1591) σε 24/7 καθ' όλη την διάρκεια του έτους θα μπορούσε να κάνει μια διαφορά.
  
  
• Διεθνής συνεργασία: Η λαθροθηρία άγριων ζώων είναι συχνά διεθνές έγκλημα και η αντιμετώπισή της μπορεί να απαιτεί συνεργασία μεταξύ των χωρών, ώστε να γίνει πιο εφικτή. Η διεθνής συνεργασία θα μπορούσε να λάβει τη μορφή ανταλλαγής πληροφοριών, συντονισμού των προσπαθειών επιβολής του νόμου και εναρμόνισης της νομοθεσίας για να διευκολυνθεί η δίωξη των λαθροθήρων. Σε αυτή την συνεργασία κατά της καταπολέμησης της λαθροθηρίας θα μπορούσε να συμβάλλει και ο Ελληνικός Στρατός στις περιπολίες και στην σύλληψη των λαθροθήρων. Ενώ Δασικές Αρχές άλλων χωρών θα μπορούσαν να προσφέρουν και εκπαίδευση στις δικές μας αρχές ή και συμβολή σε ταυτόχρονες περιπολίες, όπου χρειάζεται.

Η εφαρμογή αυτών των ιδεών κατά της λαθροθηρίας, μαζί με τα υπάρχοντα μέτρα, θα μπορούσε να βοηθήσει στην προστασία της άγριας ζωής αλλά και να σταματήσει ή να μειώσει δραματικά την λαθροθηρία στην Ελλάδα.

​Το Herping είναι η δραστηριότητα της αναζήτησης, παρατήρησης και μελέτης ερπετών και αμφιβίων στα φυσικά τους ενδιαιτήματα. Ο όρος "herp" προέρχεται από τη λέξη "herpetology", η οποία είναι η μελέτη των ερπετών και των αμφιβίων. Το herping είναι αντίστοιχο της ορνιθοπαρατήρησης, απλώς για αμφίβια και ερπετά.

Το Herping μπορεί να γίνει σε μια ποικιλία ενδιαιτημάτων, όπως δάση, ερήμους, υγροτόπους, ακόμη και σε αστικές περιοχές. Ορισμένοι ερπετολόγοι ειδικεύονται σε ορισμένα είδη ερπετών και αμφιβίων, όπως φίδια, σαύρες, βατράχια ή χελώνες, ενώ άλλοι απολαμβάνουν την παρατήρηση όλων των ειδών ερπετών.

Το Herping δεν είναι μόνο η παρατήρηση ερπετών, αλλά και η εκμάθηση της συμπεριφοράς τους, των προτιμήσεων των ενδιαιτημάτων τους και του κύκλου ζωής τους. Ορισμένοι herpers συμμετέχουν επίσης σε προγράμματα επιστήμης των πολιτών, όπου συλλέγουν δεδομένα σχετικά με την κατανομή και την αφθονία ορισμένων ειδών για να βοηθήσουν στις προσπάθειες διατήρησης.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το herping πρέπει να γίνεται με υπευθυνότητα και σεβασμό προς τα ζώα και τα ενδιαιτήματά τους. Οι herpers θα πρέπει πάντα να ακολουθούν τους τοπικούς νόμους και κανονισμούς, να λαμβάνουν τις απαραίτητες άδειες, εάν απαιτείται, και να χειρίζονται τα ζώα με προσοχή, ώστε να μην τα βλάπτουν ή να μην προκαλούν περιττό στρες.

Φωτογράφιση ερπετών

Η φωτογραφία ερπετών είναι η τέχνη και η πρακτική της φωτογράφησης ερπετών και αμφιβίων στο φυσικό τους περιβάλλον. Μπορεί να είναι ένα δύσκολο αλλά ικανοποιητικό χόμπι, καθώς η λήψη υψηλής ποιότητας εικόνων αυτών των ασύλληπτων και συχνά ταχέως κινούμενων πλασμάτων μπορεί να απαιτήσει μεγάλη υπομονή, δεξιότητα και γνώση των ζώων.

Για να τραβήξετε επιτυχημένες φωτογραφίες ερπετών, είναι σημαντικό να κατανοήσετε τη συμπεριφορά και το ενδιαίτημα του είδους που προσπαθείτε να φωτογραφίσετε. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τη μελέτη των προτιμώμενων σημείων απόκρυψης του ζώου, των ενεργών περιόδων της ημέρας και τυχόν μοναδικών φυσικών χαρακτηριστικών που μπορεί να το κάνουν πιο εύκολα αναγνωρίσιμο σε μια φωτογραφία.

Εκτός από την κατανόηση της συμπεριφοράς του ζώου, είναι επίσης σημαντικό να έχετε τον κατάλληλο εξοπλισμό για τη φωτογράφηση ερπετών. Αυτός μπορεί να περιλαμβάνει μια φωτογραφική μηχανή υψηλής ποιότητας με γρήγορη ταχύτητα κλείστρου, έναν μακρύ φακό για την αποτύπωση απομακρυσμένων ζώων και ένα καλό τρίποδο για σταθερές λήψεις. Οι εξειδικευμένοι φακοί, όπως οι φακοί macro, μπορεί επίσης να είναι χρήσιμοι για τη λήψη κοντινών εικόνων μικρών ερπετών, όπως βατράχια ή σαύρες.

Όταν φωτογραφίζετε ερπετά, είναι σημαντικό να είστε υπομονετικοί και να σέβεστε τα ζώα και το περιβάλλον τους. Η ενόχληση του ζώου ή του περιβάλλοντός του μπορεί να οδηγήσει σε άγχος και πιθανή βλάβη του ζώου. Είναι επίσης σημαντικό να αποφεύγετε τη φωτογράφηση με φλας, καθώς αυτό μπορεί να είναι επιβλαβές για τα μάτια του ζώου και να διαταράξει τη φυσική του συμπεριφορά.

Η Ελληνική ομάδα Greek Herping

Η Ελλάδα είναι γνωστή ως ο παράδεισος των ερπετών και ένας από τους κορυφαίους προορισμούς ερπετών στην Ευρώπη. Από αλπικούς και δασικούς βιότοπους μέχρι μικροσκοπικά, απομονωμένα νησιά στο Αιγαίο, η χώρα αυτή φιλοξενεί περίπου 100 είδη ευρωπαϊκής, αφρικανικής και ασιατικής προέλευσης, ενώ αρκετά είναι ενδημικά της Ελλάδας.

Στόχος αυτής της facebook ομάδας Greek Herping και του hellenolacerta.blogspot.com είναι να ενώσει τους ερπετοφάγους και τους λάτρεις της ερπετοπανίδας από την Ελλάδα & όλο τον κόσμο καθώς και να αναδείξει τον πλούτο της ελληνικής ερπετικής και αμφίβιας ποικιλότητας.

Τα μέλη είναι ευπρόσδεκτα να δημοσιεύσουν τα ευρήματα τους, τις φωτογραφίες τους, τις αναφορές ταξιδιών, να κάνουν ερωτήσεις, να έχουν ενδιαφέρουσες συζητήσεις με άλλους herpers και να γίνουν ενεργά μέλη του προγράμματος Hellenolacerta. 

​Ο Αριστοτέλης (384–322 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, επιστήμονας και δάσκαλος που συνέβαλε σημαντικά σε πολλούς τομείς μελέτης, συμπεριλαμβανομένης της θαλάσσιας βιολογίας. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές στη δυτική ιστορία και συχνά αναφέρεται ως ο «πατέρας της θαλάσσιας βιολογίας».

Όσον αφορά τη θαλάσσια βιολογία, ο Αριστοτέλης ήταν ένας από τους πρώτους φυσιοδίφες που ακολούθησαν μια συστηματική προσέγγιση στη μελέτη των θαλάσσιων οργανισμών. Παρατήρησε και ταξινόμησε ένα ευρύ φάσμα θαλάσσιας ζωής, συμπεριλαμβανομένων των ψαριών, των κεφαλόποδων, των καρκινοειδών και των μαλακίων. Μελέτησε επίσης τις συνήθειες και τα ενδιαιτήματα αυτών των οργανισμών, και μάλιστα περιέγραψε μερικές από τις αναπαραγωγικές τους συμπεριφορές.

Τα έργα του Αριστοτέλη για τη θαλάσσια βιολογία, όπως τα "Historia Animalium" και "De Partibus Animalium", παρείχαν λεπτομερείς περιγραφές και απεικονίσεις πολλών θαλάσσιων οργανισμών και ήταν μερικά από τα έργα με τη μεγαλύτερη επιρροή στον τομέα για πάνω από χίλια χρόνια.

Μία από τις πιο σημαντικές συνεισφορές του Αριστοτέλη στη θαλάσσια βιολογία ήταν η θεωρία του για αυθόρμητη δημιουργία. Πίστευε ότι πολλοί θαλάσσιοι οργανισμοί, όπως τα μαλάκια και τα καρκινοειδή, μπορούσαν να δημιουργηθούν αυθόρμητα από λάσπη ή άλλη οργανική ύλη στον ωκεανό. Αυτή η θεωρία αργότερα διαψεύστηκε, αλλά είχε σημαντικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη της βιολογικής σκέψης.

Συνολικά, οι συνεισφορές του Αριστοτέλη στη θαλάσσια βιολογία έθεσαν τα θεμέλια για τη μελέτη της θαλάσσιας ζωής και επηρέασαν το έργο πολλών επιστημόνων και φυσιολόγων που τον ακολούθησαν.

Η σημαντικότητα των εποχικών υγροτόπων.

​Οι προσωρινοί υγρότοποι, γνωστοί και ως εφήμεροι ή εποχικοί υγρότοποι, είναι υδάτινες μάζες που εμφανίζονται μόνο σε ορισμένες περιόδους του έτους, όπως κατά την περίοδο των βροχών ή το λιώσιμο του χιονιού. Αυτοί οι υγρότοποι αποτελούν κρίσιμους οικοτόπους για τη βιοποικιλότητα, παρέχοντας ζωτικής σημασίας τοποθεσίες αναπαραγωγής, διατροφής και φωλεοποίησης για ένα ευρύ φάσμα ειδών.

Παρά την εφήμερη φύση τους, οι προσωρινοί υγρότοποι μπορούν να υποστηρίξουν μια απίστευτη ποικιλομορφία ζωής, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων ειδών αμφιβίων, ερπετών, πουλιών, εντόμων και υδρόβιων φυτών. Για παράδειγμα, πολλά είδη βατράχων και φρύνων βασίζονται σε προσωρινούς υγροτόπους για να αναπαραχθούν και να γεννήσουν τα αυγά τους, καθώς παρέχουν ένα ασφαλές και σταθερό περιβάλλον για τους γυρίνους να εξελιχθούν σε ενήλικους βατράχους ή φρύνους. Επιπλέον, οι προσωρινοί υγρότοποι παρέχουν συχνά σημαντικές ενδιάμεσες τοποθεσίες για τα μεταναστευτικά υδρόβια πτηνά και τα παραθαλάσσια πτηνά, τα οποία βασίζονται σε αυτούς τους βιότοπους για να ξεκουραστούν και να ανεφοδιαστούν με ενέργεια κατά τη διάρκεια των μεγάλων ταξιδιών τους.

Επειδή είναι συχνά ρηχοί και έχουν χαμηλά επίπεδα θρεπτικών ουσιών, οι προσωρινοί υγρότοποι μπορούν επίσης να υποστηρίξουν μοναδικές φυτικές κοινότητες, συμπεριλαμβανομένων σπάνιων και ενδημικών ειδών που είναι προσαρμοσμένα σε αυτές τις ειδικές συνθήκες. Αυτά τα φυτά, με τη σειρά τους, παρέχουν τροφή και καταφύγιο σε μια σειρά ζωικών ειδών.

Δυστυχώς, οι προσωρινοί υγρότοποι είναι επίσης μερικά από τα πιο απειλούμενα οικοσυστήματα στον κόσμο. Πολλοί από αυτούς τους οικοτόπους έχουν χαθεί ή υποβαθμιστεί λόγω ανθρώπινων δραστηριοτήτων όπως η γεωργία, η αστικοποίηση και η γεώτρηση νερού. Ως αποτέλεσμα, η διατήρηση και η αποκατάσταση των προσωρινών υγροτόπων είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης υγείας των οικοσυστημάτων.

Απειλές εποχικών υγροτόπων

Παρ' όλα αυτά οι προσωρινοί υγρότοποι μπορεί να επηρεαστούν αρνητικά από τα ανθρώπινα σκουπίδια και τη ρύπανση. Ανθρώπινα σκουπίδια, όπως πλαστικές σακούλες, μπουκάλια και άλλα απορρίμματα, μπορούν να συσσωρευτούν σε αυτούς τους υγροτόπους και να βλάψουν την άγρια ζωή που εξαρτώνται από αυτούς. Για παράδειγμα, τα πλαστικά απορρίμματα μπορούν να μπερδέψουν και να πνίξουν τα ζώα ή να καταποθούν από αυτά, προκαλώντας σωματική βλάβη ή ακόμα και θάνατο. Τα σκουπίδια μπορούν επίσης να αλλάξουν τις χημικές και φυσικές ιδιότητες του νερού και των ιζημάτων, επηρεάζοντας την οικολογία του υγροτόπου και των οργανισμών που ζουν σε αυτόν.

Εκτός από τα σκουπίδια, άλλοι τύποι ρύπανσης, όπως η γεωργική απορροή, η βιομηχανική απόρριψη και η απορροή αστικών όμβριων υδάτων, μπορούν επίσης να έχουν επιβλαβείς επιπτώσεις σε προσωρινούς υγροτόπους. Αυτοί οι ρύποι μπορούν να προκαλέσουν υποβάθμιση της ποιότητας του νερού, η οποία μπορεί να βλάψει ή να σκοτώσει τα υδρόβια φυτά και ζώα που εξαρτώνται από τον υγρότοπο. Οι μολυσμένοι υγρότοποι μπορούν επίσης να επηρεάσουν αρνητικά την υγεία των κοντινών οικοσυστημάτων και των ανθρώπινων κοινοτήτων που βασίζονται σε αυτούς για καθαρό νερό.

Ο καθαρισμών των εποχικών υγροτόπων

Τόσο η ύπαρξη πολλών εθελοντών όσο και η ύπαρξη μερικών εθελοντών που έχουν γνώση και εμπειρία στη διατήρηση του περιβάλλοντος μπορεί να είναι αποτελεσματικά στον καθαρισμό των προσωρινών υγροτόπων. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες σημαντικές σκέψεις που πρέπει να έχετε κατά νου.

Η ύπαρξη πολλών εθελοντών μπορεί να είναι επωφελής όσον αφορά το ανθρώπινο δυναμικό και την κάλυψη. Με περισσότερους ανθρώπους να εργάζονται για τον καθαρισμό του υγροτόπου, μπορεί να καλυφθεί μια μεγαλύτερη περιοχή και να αφαιρεθούν περισσότερα σκουπίδια. Επιπλέον, η ύπαρξη πολλών εθελοντών μπορεί να βοηθήσει στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σημασία του υγροτόπου και την ανάγκη προστασίας του. Ωστόσο, είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ότι όλοι οι εθελοντές είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι και ενημερωμένοι για τις βέλτιστες πρακτικές για τον καθαρισμό του υγροτόπου χωρίς να προκληθεί βλάβη στο περιβάλλον.

Από την άλλη πλευρά, η ύπαρξη μερικών εθελοντών που έχουν γνώση και εμπειρία στη διατήρηση του περιβάλλοντος μπορεί επίσης να είναι αποτελεσματική, ειδικά εάν ο υγρότοπος είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος ή εύθραυστος. Με λιγότερους ανθρώπους που εργάζονται στον υγρότοπο, ο κίνδυνος βλάβης ή διαταραχής του οικοσυστήματος μπορεί να είναι μικρότερος. Οι έμπειροι εθελοντές μπορεί επίσης να είναι καλύτερα εξοπλισμένοι και να έχουν όλες τις απαραίτητες γνώσεις και να μπορούν να αναγνωρίσουν ακόμα και τις φωλιές εδάφιων ειδών άγριας ζωής ώστε να μην τις καταστρέψουν άθελα τους.

Τελικά, η καλύτερη προσέγγιση για τον καθαρισμό ενός προσωρινού υγροτόπου θα εξαρτηθεί από τις συγκεκριμένες συνθήκες και τους στόχους της προσπάθειας καθαρισμού. Είναι σημαντικό να εξισορροπήσετε την ανάγκη για αποτελεσματικό καθαρισμό με την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος και αποφυγής πρόκλησης ακούσιας βλάβης. Η συνεργασία με τοπικούς οργανισμούς διατήρησης ή περιβαλλοντικούς εμπειρογνώμονες μπορεί να βοηθήσει να διασφαλιστεί ότι η προσπάθεια καθαρισμού είναι καλά ενημερωμένη και πραγματοποιείται με τις κατάλληλες προφυλάξεις.

Προς:
Μιχαήλ Μιτζικός, Δήμαρχος Νοτίου Πηλίου


Αγαπητέ Δήμαρχε Νοτίου Πηλίου,

Σας γράφουμε σήμερα για να εκφράσουμε τη βαθιά μας ανησυχία σχετικά με την πρόσφατη καταστροφή και χρήση από βαρέα μηχανήματα εντός του προσωρινού υδροβιότοπου της Θεοτόκου στο Νότιο Πήλιο, κόβοντας τους καλαμιώνες και όχι μόνο από την μία πλευρά αλλά και από τις δύο, δημιουργώντας κατακερματισμό των οικοτόπων μεταξύ του ποταμού και του υγρότοπου. Μας λυπεί και μας εξοργίζει η κατάφωρη περιφρόνηση του ευαίσθητου οικοσυστήματος και της άγριας ζωής στην περιοχή.

Ο προσωρινός υδροβιότοπος της Θεοτόκου είναι ένας πολύτιμος και μοναδικός βιότοπος για μια ποικιλία φυτικών και ζωικών ειδών. Είναι σημαντικό να προστατεύσουμε αυτά τα ευαίσθητα οικοσυστήματα από καταστροφικές δραστηριότητες όπως η χρήση βαρέων μηχανημάτων. Η καταστροφή αυτής της περιοχής όχι μόνο βλάπτει το τοπικό περιβάλλον αλλά αποτελεί επίσης απειλή για την υγεία και την ευημερία ολόκληρης της κοινότητας.

Να σας αναφέρουμε πως έχουμε καταγραφές από 3 είδη βατραχιών, δεκάδων πτηνών τα οποία καταγράφονται και 4 είδη χελιδονιών, δεκάδων αρθρόποδων (με μεγάλη βαρύτητα στις λιβελλούλες και στα ορθόπτερα), όπως και διάφορα είδη θηλαστικών. Με κάποια είδη από αυτά όπως την γέννηση των φρύνων Butotes viridis το οποίο αναμένουμε σε λίγες εβδομάδες όπως και την άφιξη των χελιδονιών (όπου έχουν καταγραφεί ταυτόχρονα 4 είδη στον υδροβιότοπο της Θεοτόκου, το λευκοχελίδονο, σπιτοχελίδονο, μιλτοχελίδονο και οχθοχελίδονο).

Σας προτρέπουμε να λάβετε άμεσα μέτρα για τη διερεύνηση του συμβάντος και να ζητήσετε από τους υπεύθυνους να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους. Επιπλέον, σας παρακαλούμε να λάβετε μέτρα για να αποτρέψετε παρόμοια περιστατικά στο μέλλον. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της αύξησης της ευαισθητοποίησης και της εκπαίδευσης σχετικά με τη σημασία της διατήρησης των φυσικών μας πόρων και της επιβολής αυστηρότερων κυρώσεων για όσους εμπλέκονται σε καταστροφικές δραστηριότητες.

Ως περιβαλλοντική οργάνωση, είμαστε περήφανοι που έχουμε το Νότιο Πήλιο στις περιοχές που κάνουμε έντονη έρευνα γύρω από την άγρια ζωή όπως και τις αρκετές δράσεις που έχουμε κάνει στο παρελθόν αλλά και θα συνεχίσουμε να κάνουμε και στο άμεσο μέλλον. Ελπίζουμε ότι θα λάβετε σοβαρά υπόψη αυτό το θέμα και θα λάβετε ταχέως μέτρα για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος.

Σας ευχαριστούμε για την προσοχή σας σε αυτό το θέμα και ανυπομονούμε να ακούσουμε σύντομα νέα σας.

Υ.Γ. Θα χαιρόμασταν αν καθαρίζατε και τα βότσαλα με σκουπίδια αναμιγμένα που δημιουργήσατε πριν 2 χρονιές ακριβώς δίπλα από τον υδροβιότοπο, αντί να τα αποσύρατε όπως έπρεπε να γίνει. Σας παραθέτουμε εικόνες από το βουνό βοτσάλων με σκουπίδια όπως και διάφορα είδη που έχουμε καταγράψει για να κατανοήσετε καλύτερα την σημαντικότητα του υγροτόπου της Θεοτόκου Νοτίου Πηλίου. 

Επίσης μια παράκληση. Μην αφαιρείτε τα φύκια από την παραλία, μιας και βοηθάνε στην αποτροπή της διάβρωσης της παραλίας από τα κύματα. 

Με εκτίμηση​

Σήμερα 18 Φεβρουαρίου 2023, λίγα άτομα πήγαμε και καθαρίσαμε τον περιστασιακό (ή και εποχιακό) υγρότοπο της παραλίας Θεοτόκου Νοτίου Πηλίου. Ένας υγρότοπος ο οποίος μπορεί να είναι εποχιακός, δηλαδή το καλοκαίρι να είναι στεγνός ή και ακόμα πολύ μικρός σε διάσταση (μια νερολακούβα να δημιουργεί), αλλά η σημασία του μέγιστη για την βιοποικιλότητα της περιοχής.

Από το καλοκαίρι του 2022 τον έχουμε ενσωματώσει στους βιότοπους που παρακολουθούμε συχνά και τα ευρήματα μεγάλα. Ποτέ δεν περιμέναμε ένας τέτοιος μικρός υγρότοπος να έχει τόσο μεγάλο αντίκτυπο και να συγκεντρώνει τόσο μεγάλη ποικιλία άγριων ζώων.

Έχουμε καταγράψει 3 είδη βατράχων και τις επόμενες εβδομάδες περιμένουμε τα πρώτα βατράχια να γεννηθούν, ενώ περιμένουμε και τα χελιδόνια τις επόμενες ημέρες, έχουμε καταγράψει 4 είδη χελιδονιών ταυτόχρονα σε αυτό τον υγρότοπο, δεκάδες άλλα πτηνά, διάφορα αρθρόποδα όπως πεταλούδες, λιβελλούλες, σκαθάρια, ακρίδες, και πολλά άλλα είδη, ενώ στάσεις κάνουν και διάφορα θηλαστικά από αγριόχοιρους, αλεπούδες, κ.α.

Δυστυχώς τις προηγούμενες ημέρες ένα μέρος του υγρότοπου καθαρίστηκε από βαρέα μηχανήματα, όπως εκσκαφέα ή τρακτέρ. Με το μεγαλύτερο μέρος να καθαρίστηκε από τους καλαμιώνες, αποτελεί τεράστιο κίνδυνο για την άγρια ζωή και για αυτό δεν κάναμε δημόσιο κάλεσμα εθελοντών για να βοηθήσει.

Ένας περιστασιακός υγρότοπος είναι ένα πολύ πιο ευαίσθητο οικοσύστημα και ο καθαρισμός του έχει διαφορετική μεθοδολογία από έναν καθαρισμό παραλίας ή άλλου βιότοπου. Αντί να σπαταλήσουμε πολλές ώρες εκπαίδευσης στα είδη που υπάρχουν στην περιοχή και τι πρέπει να προσέξουν οι εθελοντές για να μην καταστρέψουν κάποια φωλιά (σκαθαριών, εδάφιων πτηνών, εντόμων στο χώμα, και πάει λέγοντας), προτιμήσαμε να το καθαρίσουμε μόνο άτομα που ξέραμε τι πρέπει να κάνουμε. 

Σε 3 ώρες καταφέραμε να καθαρίσουμε πλήρως σε μια εμβέλεια περίπου 10*6 μέτρα (10 μέτρα πλάτος παράλληλα με τον υγρότοπο και 6 μέτρα μήκος από εκεί που άρχιζε το νερό του υγρότοπου), μαζεύοντας όλα τα είδη σκουπιδιών, τα οποία τα περισσότερα ήταν μισοθαμμένα. Ο υγρότοπος ενώνεται με την παραλία χωρίζοντας το περίπου 2 μέτρα δρόμος, αλλά εκεί είναι δυνατόν να μαζευτούν και από εθελοντές σαν οποιαδήποτε άλλη παραλία. Ο κίνδυνος παραμένει τεράστιος όμως αυτών των εκατοντάδων σκουπιδιών όπου από την παραλία μπορούν να μεταφερθούν στον υγρότοπο τις επόμενες ημέρες. 

​Η θαλάσσια βιοποικιλότητα και τα οικοσυστήματα διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της υγείας και της ισορροπίας των ωκεανών του κόσμου. Ωστόσο, οι ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η αγκυροβόληση σκαφών, μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις σε αυτά τα ευαίσθητα συστήματα. Σε αυτό το άρθρο, θα διερευνήσουμε πώς η αγκυροβόληση σκαφών επηρεάζει τη θαλάσσια βιοποικιλότητα και τα βήματα που μπορούν να ληφθούν για να ελαχιστοποιηθεί ο αντίκτυπός της.

Η αγκυροβόληση των σκαφών μπορεί να έχει έναν αριθμό αρνητικών επιπτώσεων στη θαλάσσια βιοποικιλότητα και στα οικοσυστήματα. Πρώτον, το βάρος και η κίνηση της άγκυρας μιας βάρκας ή ενός σκάφους μπορεί να προκαλέσει φυσική βλάβη στον πυθμένα της θάλασσας. Αυτό μπορεί να διαταράξει ευαίσθητους οικοτόπους, όπως τους κοραλλιογενείς υφάλους και τα δάση λιβαδιών ποσειδωνίας, τα οποία είναι απαραίτητα για πολλά είδη ψαριών και άλλων θαλάσσιων ζώων. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις η αλυσίδα της άγκυρας μπορεί επίσης να εμπλέξει και να σκοτώσει θαλάσσια ζώα, όπως θαλάσσιες χελώνες, δελφίνια και θαλάσσια πτηνά, προκαλώντας σημαντική βλάβη στους τοπικούς πληθυσμούς.

Ένας άλλος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι ο συνωστισμός στα δημοφιλή αγκυροβόλια. Καθώς περισσότερα σκάφη συγκεντρώνονται σε αυτές τις περιοχές, μπορεί να οδηγήσουν στην εξάντληση των τοπικών πόρων, όπως οι χώροι αλιείας και οι περιοχές σίτισης για θαλάσσια ζώα. Αυτό μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη συνολική υγεία του οικοσυστήματος, καθώς και στις τοπικές αλιευτικές κοινότητες, που εξαρτώνται από αυτούς τους πόρους για τα προς το ζην. Άμα μια περιοχή είναι ήδη δημοφιλής και αγκυροβολούν πολλές βάρκες ή και πλοία, αντιμετωπίζουμε και το πρόβλημα των παρατημένων και σκουριασμένων αγκυρών στον πυθμένα της θάλασσας.

Παρά αυτές τις προκλήσεις, υπάρχουν βήματα που μπορούν να ληφθούν για να ελαχιστοποιηθεί ο αντίκτυπος της αγκυροβόλησης σκαφών στη θαλάσσια βιοποικιλότητα και στα οικοσυστήματα. Πρώτον, είναι σημαντικό να εφαρμόζουμε υπεύθυνες τεχνικές αγκυροβόλησης, όπως η χρήση μεθόδων αγκύρωσης που ελαχιστοποιούν τις ζημιές στον πυθμένα της θάλασσας και την αποφυγή της αγκυροβόλησης σε ευαίσθητα ενδιαιτήματα, όπως οι κοραλλιογενείς ύφαλοι και τα λιβάδια ποσειδωνίας. Αν και ήδη απαγορεύεται η αγκυροβόληση πάνω από λειβάδια ποσειδωνίας, δυστυχώς στην πράξη δεν εφαρμόζεται και τόσο συχνά ειδικά από μικρές βάρκες και σκάφη.

Επιπλέον, είναι σημαντικό να διαχειριστούμε και να ρυθμίσουμε τη χρήση των λαϊκών αγκυροβόλων, ώστε να διασφαλιστεί ότι ο υπερπληθυσμός δεν οδηγεί στην εξάντληση των τοπικών πόρων. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τον καθορισμό ορίων στον αριθμό των σκαφών που επιτρέπονται σε μια δεδομένη περιοχή ή τη δημιουργία εναλλακτικών αγκυροβολιών σε λιγότερο ευαίσθητες περιοχές.

Συμπερασματικά, η αγκυροβόληση σκαφών μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στη θαλάσσια βιοποικιλότητα και στα οικοσυστήματα, αλλά με υπεύθυνες πρακτικές και σωστή διαχείριση, αυτές οι επιπτώσεις μπορούν να ελαχιστοποιηθούν. Λαμβάνοντας τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία των ωκεανών του κόσμου, μπορούμε να βοηθήσουμε στη διασφάλιση ενός υγιούς και βιώσιμου μέλλοντος για τα αμέτρητα είδη που εξαρτώνται από αυτά τα συστήματα για την επιβίωσή τους.

​Το Posidonia oceanica, γνωστό και ως Ποσειδωνία η ωκεάνιος, είναι ένα είδος θαλάσσιου χόρτου που βρίσκεται στη Μεσόγειο Θάλασσα. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά αυτού του είδους είναι ο σχηματισμός υποθαλάσσιων δασών της Posidonia oceanica, τα οποία χαρακτηρίζονται από τα πυκνά και εκτεταμένα λιβάδια τους. Αυτά τα υποθαλάσσια δάση διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στην υγεία και τη λειτουργία των μεσογειακών οικοσυστημάτων, καθιστώντας τα έναν από τους σημαντικότερους οικοτόπους στην περιοχή.

Αυτό το είδος παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή πολλών ειδών ψαριών και έχει σημαντικό αντίκτυπο στους πληθυσμούς ψαριών στην περιοχή.

Τα δάση Ποσειδωνίας σχηματίζονται από μακριά φύλλα που μοιάζουν με κορδέλα που αναπτύσσονται σε πυκνά στρώματα, καλύπτοντας συχνά αρκετά εκτάρια του πυθμένα της θάλασσας. Αυτά τα λιβάδια παρέχουν ενδιαίτημα για μια ποικιλία ειδών, συμπεριλαμβανομένων των ψαριών τόσο των νεαρών όσο και των ενήλικων ατόμων, των καρκινοειδών και των μαλακίων. Η πυκνή δομή των δασών παρέχει ένα ασφαλές καταφύγιο για τα νεαρά ψάρια, προστατεύοντάς τα από αρπακτικά και επιτρέποντάς τους να αναπτυχθούν και να ωριμάσουν. Επιπλέον, τα φύλλα και οι ρίζες των φυτών της Ποσειδωνίας προσφέρουν πηγή τροφής για πολλά είδη ψαριών, τα οποία έλκονται από τα πυκνά λιβάδια αναζητώντας τροφή.

Εκτός από την παροχή οικοτόπου, τα δάση Ποσειδωνίας διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στη διατήρηση της υγείας του ευρύτερου οικοσυστήματος, συμβάλλουν επίσης στη διατήρηση της ποιότητας του νερού και στη ρύθμιση του περιβάλλοντος με τρόπους που είναι ευεργετικοί για τους πληθυσμούς των ψαριών. Τα φυτά απορροφούν μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα από το νερό, συμβάλλοντας στη ρύθμιση των επιπέδων pH του νερού και στην άμβλυνση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Τα υποθαλάσσια δάση συμβάλλουν επίσης στη μείωση της διάβρωσης, στην προστασία των ακτών και στη βελτίωση της ποιότητας του νερού παγιδεύοντας ιζήματα και φιλτράροντας τους ρύπους.

Τα δάση Ποσειδωνίας είναι επίσης σημαντικά για την τοπική αλιευτική βιομηχανία. Τα δάση παρέχουν προστασία για πολλά είδη ψαριών, τα οποία είναι σημαντικά για τους ντόπιους ψαράδες. Επιπλέον, τα λιβάδια υποστηρίζουν την ανάπτυξη του φυτοπλαγκτού, το οποίο αποτελεί τη βάση της τροφικής αλυσίδας για πολλά είδη ψαριών. Αυτό επιτρέπει στα νεαρά ψάρια να τρέφονται και να αναπτύσσονται σε προστατευμένο περιβάλλον, αυξάνοντας τις πιθανότητες επιβίωσής τους και διασφαλίζοντας την υγεία των μελλοντικών πληθυσμών ψαριών.

Παρά τη σημασία τους, τα δάση Ποσειδωνίας απειλούνται από ποικίλες ανθρώπινες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της ρύπανσης, της αγκυροβόλησης, της υπεραλίευσης και της κλιματικής αλλαγής. Η υποβάθμιση αυτών των υποθαλάσσιων δασών έχει αρνητικό αντίκτυπο στην υγεία των πληθυσμών των ψαριών στη Μεσόγειο Θάλασσα, μειώνοντας την αφθονία και την ποικιλότητα των ειδών στην περιοχή.

Για την προστασία και τη διατήρηση των δασών Posidonia oceanica, είναι σημαντικό να εφαρμοστούν αποτελεσματικές στρατηγικές διαχείρισης, όπως θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές και βιώσιμες αλιευτικές πρακτικές. Επιπλέον, πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για τη μείωση της ρύπανσης και τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής σε αυτούς τους κρίσιμους οικοτόπους.

Η επιστήμη των πολιτών είναι μια μορφή συμμετοχής του κοινού στην επιστημονική έρευνα που επιτρέπει στα άτομα να συνεισφέρουν σε επιστημονικές μελέτες και προγράμματα. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται για τον φυσικό κόσμο μπορεί πλέον να συμμετάσχει στην επιστημονική έρευνα, ανεξάρτητα από το υπόβαθρο ή την εξειδίκευσή του. Το iNaturalist είναι μια τέτοια πλατφόρμα που επιτρέπει στους πολίτες επιστήμονες να καταγράφουν, να μοιράζονται και να αναγνωρίζουν παρατηρήσεις φυτών, ζώων και άλλων μορφών ζωής. Αυτό το άρθρο θα διερευνήσει τον ρόλο των επιστημόνων πολιτών στην επιστημονική έρευνα και πώς συμβάλλουν ανεβάζοντας τις παρατηρήσεις τους στο iNaturalist.

iNaturalist: Μια πλατφόρμα για επιστήμονες πολίτες (citizen scientists)

Το iNaturalist είναι ένα κοινωνικό δίκτυο για φυσιοδίφες, επιστήμονες και ερευνητές, σχεδιασμένο να βοηθά τους ανθρώπους να ανακαλύψουν, να τεκμηριώσουν και να διατηρήσουν τη βιοποικιλότητα του κόσμου. Παρέχει μια πλατφόρμα στους χρήστες να ανεβάζουν παρατηρήσεις φυτών, ζώων, μυκήτων και άλλων μορφών ζωής, οι οποίες στη συνέχεια μπορούν να εντοπιστούν και να μοιραστούν με την κοινότητα του iNaturalist. Οι παρατηρήσεις χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία μιας ολοκληρωμένης βάσης δεδομένων των ειδών και της κατανομής τους, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για διάφορα επιστημονικά ερευνητικά έργα.

Ο ρόλος των Επιστημόνων Πολιτών στην Επιστημονική Έρευνα

Οι επιστήμονες των πολιτών διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην επιστημονική έρευνα συνεισφέροντας παρατηρήσεις και δεδομένα στο iNaturalist. Οι συνεισφορές τους συμβάλλουν στην κάλυψη των κενών στη γνώση σχετικά με την ποικιλομορφία της ζωής στον πλανήτη μας και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μελέτη της κατανομής και της αφθονίας των ειδών, την παρακολούθηση των αλλαγών στη βιοποικιλότητα και τη συλλογή δεδομένων για διάφορα ερευνητικά έργα. Συμμετέχοντας στο iNaturalist, οι πολίτες επιστήμονες μπορούν να βοηθήσουν στην προώθηση της επιστημονικής γνώσης και να συμβάλουν στην καλύτερη κατανόηση του φυσικού κόσμου.

Ένα από τα κύρια οφέλη της επιστήμης των πολιτών είναι ότι παρέχει στους επιστήμονες ένα μεγάλο και ποικίλο σύνολο δεδομένων που διαφορετικά θα ήταν δύσκολο ή αδύνατο να συγκεντρωθούν. Οι πολίτες επιστήμονες είναι συχνά σε θέση να παρατηρούν και να καταγράφουν είδη σε περιοχές που είναι απομακρυσμένες, δυσπρόσιτες ή που δεν παρακολουθούνται συνήθως από επιστήμονες. Αυτό επιτρέπει στους επιστήμονες να μελετήσουν την κατανομή και την αφθονία των ειδών σε μια μεγαλύτερη γεωγραφική περιοχή και να εντοπίσουν περιοχές υψηλής βιοποικιλότητας που μπορεί να χρειάζονται προστασία.

Οι επιστήμονες των πολιτών βοηθούν επίσης στην παρακολούθηση των αλλαγών στη βιοποικιλότητα με την πάροδο του χρόνου, κάτι που είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση του αντίκτυπου των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και της κλιματικής αλλαγής στον φυσικό κόσμο. Αυτές οι πληροφορίες είναι σημαντικές για την ανάπτυξη στρατηγικών και πολιτικών διατήρησης για την προστασία και τη διατήρηση απειλούμενων ειδών και οικοτόπων.

Μάθηση και Ανάπτυξη Δεξιοτήτων

Εκτός από τη συμβολή στην επιστημονική έρευνα, η συμμετοχή στο iNaturalist είναι επίσης μια ευκαιρία για τους πολίτες επιστήμονες να μάθουν για τον φυσικό κόσμο και να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους στην παρατήρηση και την αναγνώριση. Με τη συμμετοχή στην πλατφόρμα, οι χρήστες μπορούν να αλληλεπιδράσουν με άλλους φυσιοδίφες, επιστήμονες και ειδικούς, οι οποίοι μπορούν να παρέχουν σχόλια και συμβουλές σχετικά με τις παρατηρήσεις τους. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση των δεξιοτήτων αναγνώρισής τους και στην αύξηση της γνώσης και της κατανόησής τους για τον φυσικό κόσμο.

Συμπέρασμα

Συμπερασματικά, η επιστήμη των πολιτών είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για την προώθηση της επιστημονικής έρευνας και της κατανόησης του φυσικού κόσμου. Συμμετέχοντας στο iNaturalist, οι πολίτες επιστήμονες μπορούν να συνεισφέρουν στην επιστημονική έρευνα, να μάθουν για τον φυσικό κόσμο και να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους στην παρατήρηση και την αναγνώριση. Τα δεδομένα που παρέχονται από επιστήμονες πολίτες είναι ζωτικής σημασίας για την κάλυψη των κενών στη γνώση σχετικά με την ποικιλομορφία της ζωής στον πλανήτη μας και συμβάλλουν στην προώθηση της επιστημονικής γνώσης και κατανόησης του φυσικού κόσμου.

Ο νόμος τίθεται σε ισχύ σε 30 χώρες, μια κίνηση που οι αγωνιστές ελπίζουν ότι θα σταματήσει περίπου 1 εκατομμύριο υδρόβια πτηνά το χρόνο να πεθαίνουν από δηλητηρίαση από μόλυβδο.

Ο πυροβολισμός πτηνών με φυσίγγια μολύβδου θα απαγορευτεί σε όλους τους υγροτόπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης από αυτή την εβδομάδα.

Ο νόμος θα ισχύει και για τις 27 χώρες της ΕΕ, καθώς και για την Ισλανδία, τη Νορβηγία και το Λιχτενστάιν. Εκτιμάται ότι ένα εκατομμύριο υδρόβια πτηνά πεθαίνουν από δηλητηρίαση από μόλυβδο στην ΕΕ κάθε χρόνο.

Σύμφωνα με την απαγόρευση που ενέκρινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από τις 16 Φεβρουαρίου, οι κυνηγοί θα πρέπει να χρησιμοποιούν μη τοξικά πυρομαχικά όπως χάλυβας, βισμούθιο ή άλλα μη τοξικά μέταλλα εντός υγροτόπων ή περιμετρικά στα 100 μέτρα .

Η κίνηση χαιρετίστηκε από τους ακτιβιστές. «Αυτό είναι τεράστιο», είπε η Barbara Herrero, ανώτερη υπεύθυνη πολιτικής της ΕΕ για τη φύση στο BirdLife Europe. «Παρά την απαγόρευση του μολύβδου από μπογιές, μολύβια και σχεδόν οτιδήποτε άλλο πριν από αρκετές δεκαετίες, εξακολουθούσε να επιτρέπεται να δηλητηριάζει το κοινό μας περιβάλλον – ακόμα και όταν υπάρχουν εναλλακτικές.

«Με αυτήν την απαγόρευση, η ΕΕ αντιμετώπισε ένα σημαντικό μέρος του προβλήματος. Τώρα καλούμε τις χώρες της ΕΕ να διασφαλίσουν ότι η απαγόρευση θα εφαρμοστεί».

Στην ΕΕ, 44.000 τόνοι μολύβδου καταλήγουν στο περιβάλλον κάθε χρόνο. 57% από αθλητική σκοποβολή, 32% από κυνήγι και 11% από ψάρεμα.

Τα υδρόβια πτηνά πιστεύεται ότι τρώνε το σφαιρίδιο, παρερμηνεύοντάς το με τροφή ή τρίμμα, το οποίο χρειάζονται για να βοηθήσουν στην πέψη της τροφής. Οι καθαριστές και τα αρπακτικά πουλιά δηλητηριάζονται τρώγοντας σφαιρίδιο μολύβδου στο θήραμά τους. Τα πτηνά που έχουν καταπιεί μόλυβδο συχνά αποδυναμώνονται λόγω της απελευθέρωσης επικίνδυνων τοξινών και είναι πιο πιθανό να στοχοποιηθούν από αρπακτικά, τα οποία με τη σειρά τους εξαπλώνουν τη μόλυνση μέσω του οικοσυστήματος.

«Είναι ένα τόσο τεράστιο ορόσημο», είπε η Δρ Τζούλια Νιούθ, από το Wildfowl & Wetlands Trust (WWT). «Η βολή μολύβδου μολύνει υγροτόπους για περισσότερο από έναν αιώνα. επιτέλους αυτός ο νόμος τίθεται σε ισχύ. Είναι κάτι που πρέπει να γιορτάσουμε, αλλά υπάρχει περισσότερη δουλειά που πρέπει να γίνει, με ευρύτερους περιορισμούς που εξετάζονται επί του παρόντος στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

Το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου έως και 100.000 υδρόβια πτηνά πεθαίνουν από δηλητηρίαση από μόλυβδο κάθε χρόνο, εξετάζει το ενδεχόμενο να θεσπίσει ευρύτερους περιορισμούς στα πυρομαχικά μολύβδου σε όλους τους οικοτόπους, με απόφαση να αναβληθεί για το επόμενο έτος.

Η Newth υποστηρίζει την πλήρη απαγόρευση των πυρομαχικών μολύβδου σε όλους τους βρετανικούς βιότοπους. «Πολλά είδη υδρόβιων πτηνών, όπως οι κύκνοι του Bewick, τρέφονται εκτός υγροτόπων σε περιοχές όπου είναι επί του παρόντος νόμιμο να πυροβολούν με μόλυβδο και να δηλητηριάζονται», είπε. «Γνωρίζουμε ότι οι τρέχοντες περιορισμοί δεν λειτουργούν».

Στην Αγγλία και την Ουαλία, η χρήση πυροβολισμών μολύβδου για τη θανάτωση άγριων πτηνών σε ακτές και καταγεγραμμένους υγροτόπους απαγορεύεται, αλλά οι ερευνητές λένε ότι υπάρχει κακή συμμόρφωση. Οι πυροβολισμοί με μόλυβδο έχουν ήδη απαγορευτεί σε υγροτόπους στη Βόρεια Ιρλανδία και τη Σκωτία, αλλά σύμφωνα με το WWT, ο αριθμός των πτηνών που το τρώνε δεν έχει μειωθεί. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι οι σκοπευτές συνεχίζουν να το χρησιμοποιούν ή επειδή τα πουλιά τρώνε σφαιρίδια μολύβδου σε χωράφια όπου μπορεί ακόμα να χρησιμοποιηθεί.

Τα θηράματα που σκοτώνονται με σφαιρίδια μολύβδου αποτελεί επίσης κίνδυνο για τους ανθρώπους, δυνητικά βλάπτοντας τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα, με τα παιδιά και τις έγκυες γυναίκες να είναι πιο ευάλωτα. Η Waitrose - ο μεγαλύτερος λιανοπωλητής παιχνιδιών στη Βρετανία - απαγόρευσε την πώληση παιχνιδιών με μόλυβδο λόγω αυτών των ανησυχιών για την υγεία.

Η χρήση κυνηγιού με μόλυβδο σε οποιαδήποτε γη είναι ήδη απαγορευμένη στη Δανία, την Ολλανδία και την περιοχή της Φλάνδρας του Βελγίου, με τον χάλυβα μια δημοφιλή εναλλακτική λύση. Η Γαλλία, η Ελλάδα, η Σουηδία, η Βουλγαρία, η Σλοβακία, η Κύπρος, το Λουξεμβούργο και η Μάλτα έχουν απαγορεύσεις σε υγροτόπους. Άλλες χώρες έχουν επιβάλει μερικές απαγορεύσεις, είτε σε συγκεκριμένους υγροτόπους είτε για χρήση σε υδρόβια πτηνά. Η Πολωνία, η Ρουμανία και η Ιρλανδία δεν έχουν καθόλου περιορισμούς.

«Αυτός ο πανευρωπαϊκός περιορισμός εναρμονίζει την εθνική νομοθεσία που ισχύει ήδη σε διάφορες μορφές», λέει ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων της ΕΕ, ο οποίος πιέζει για πιο εκτεταμένες απαγορεύσεις σε ολόκληρη την Ένωση, συμπεριλαμβανομένων των σφαιρών που χρησιμοποιούνται στο κυνήγι και της σκοποβολής σε υπαίθρια αθλήματα, καθώς και του μολύβδου. χρησιμοποιείται ως βάρη και σε θέλγητρα για ψάρεμα.

Οι υγρότοποι, που αποτελούν το 11% της ΕΕ, περιλαμβάνουν πολλούς βιότοπους πλούσιους σε άγρια ζωή, όπως εκβολές ποταμών, δέλτα, ποτάμια, πλημμυρικές πεδιάδες, λίμνες, έλη γλυκού νερού, τυρφώνες και τεχνητούς υγροτόπους. Οι αξιωματικοί επιβολής, που θα μπορούσαν να είναι η εθνική αστυνομία ή οι δασοφύλακες προστατευόμενων περιοχών, θα παρακολουθούν εάν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν φυσίγγια μολύβδου.

Ελεύθερη μετάφραση από την The Guardian.

​Ο Τσαρλς Ρόμπερτ Δαρβίνος ήταν Άγγλος φυσιοδίφης, γεωλόγος και βιολόγος που θεωρείται ευρέως ως μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στην ιστορία της επιστήμης. Είναι περισσότερο γνωστός για τη θεωρία του για την εξέλιξη μέσω φυσικής επιλογής, η οποία έφερε επανάσταση στην κατανόησή μας για τον φυσικό κόσμο και συνεχίζει να διαμορφώνει την κατανόησή μας για τη ζωή στη Γη σήμερα.

Ο Δαρβίνος γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1809 στο Shrewsbury της Αγγλίας και έδειξε από νωρίς ενδιαφέρον για τη φύση και την επιστήμη. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου για να σπουδάσει ιατρική, αλλά το βρήκε ανεκπλήρωτο και έφυγε μετά από δύο χρόνια. Στη συνέχεια γράφτηκε στο Christ's College του Cambridge για να σπουδάσει φυσική ιστορία, όπου μυήθηκε στα έργα κορυφαίων φυσιολόγων και γεωλόγων της εποχής.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, ο Δαρβίνος διορίστηκε ως φυσιοδίφης στο HMS Beagle, ένα πλοίο που στάλθηκε σε μια τοπογραφική αποστολή στη Νότια Αμερική και τα νησιά του Ειρηνικού. Το ταξίδι διήρκεσε πέντε χρόνια, από το 1831 έως το 1836, κατά τη διάρκεια των οποίων ο Δαρβίνος συνέλεξε έναν τεράστιο όγκο δεδομένων και δειγμάτων που αργότερα θα αποτελέσουν τη βάση των επιστημονικών του θεωριών.

Η πιο σημαντική συνεισφορά του Δαρβίνου στις επιστήμες της άγριας ζωής ήταν η θεωρία του για την εξέλιξη μέσω φυσικής επιλογής, την οποία περιέγραψε για πρώτη φορά στο βιβλίο του «On the Origin of Species», που δημοσιεύτηκε το 1859. Η θεωρία πρότεινε ότι όλα τα είδη των ζωντανών οργανισμών έχουν εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου από κοινούς προγόνους μέσω της διαδικασίας της φυσικής επιλογής. Ο Δαρβίνος υποστήριξε ότι εκείνα τα άτομα που είναι καλύτερα προσαρμοσμένα στο περιβάλλον τους είναι πιο πιθανό να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν, μεταδίδοντας τα πλεονεκτήματα τους στους απογόνους τους. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η διαδικασία φυσικής επιλογής οδηγεί στην ανάπτυξη νέων ειδών.

​Ενώ ο Κάρολος Δαρβίνος είναι περισσότερο γνωστός για τη θεωρία του για την εξέλιξη μέσω φυσικής επιλογής, δεν εργάστηκε μεμονωμένα. Όπως οι περισσότερες επιστημονικές εξελίξεις, το έργο του Δαρβίνου βασίστηκε στις συνεισφορές άλλων επιστημόνων και στοχαστών που ήρθαν πριν από αυτόν, καθώς και εκείνων που εργάστηκαν μαζί του.

Μία από τις πιο σημαντικές επιρροές στο έργο του Δαρβίνου ήταν ο γεωλόγος Τσαρλς Λάιελ, του οποίου το βιβλίο «Αρχές Γεωλογίας» πρότεινε μια σταδιακή, ομοιογενή άποψη της γεωλογικής ιστορίας της Γης. Αυτό βοήθησε τον Δαρβίνο να δει ότι η Γη και τα ζωντανά της πλάσματα δεν ήταν στατικά, αλλά αντίθετα είχαν υποστεί μεγάλες περιόδους αλλαγής και εξέλιξης.

Ο Δαρβίνος επηρεάστηκε επίσης από το έργο του Thomas Malthus, ενός οικονομολόγου που πρότεινε ότι οι πληθυσμοί αυξάνονται ταχύτερα από τους πόρους που απαιτούνται για τη διατήρησή τους, οδηγώντας σε ανταγωνισμό για επιβίωση. Αυτή η ιδέα βοήθησε τον Δαρβίνο να αναπτύξει τη θεωρία του για τη φυσική επιλογή, στην οποία άτομα με πλεονεκτικά χαρακτηριστικά είναι πιο πιθανό να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν, οδηγώντας στην εξέλιξη νέων ειδών με την πάροδο του χρόνου.

Κατά τη διάρκεια του χρόνου του ως φυσιοδίφης στο HMS Beagle, ο Δαρβίνος συνεργάστηκε στενά με άλλους επιστήμονες και ειδικούς που τον βοήθησαν να συλλέξει και να ταξινομήσει τον τεράστιο αριθμό δειγμάτων και δεδομένων που συγκέντρωσε. Σε αυτούς περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων γεωλόγοι, βοτανολόγοι, ζωολόγοι και εθνογράφοι.

Μετά την επιστροφή του από το ταξίδι του Beagle, ο Δαρβίνος συνέχισε να συνεργάζεται στενά με άλλους επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένου του συναδέλφου του Άλφρεντ Ράσελ Γουάλας, ο οποίος έφτασε ανεξάρτητα σε μια παρόμοια θεωρία φυσικής επιλογής. Ενώ ο Δαρβίνος συχνά πιστώνεται ότι ήταν ο πρώτος που πρότεινε τη θεωρία, αυτός και ο Wallace παρουσίασαν από κοινού τα ευρήματά τους στην επιστημονική κοινότητα το 1858.

Όμως η θεωρία του Δαρβίνου ήταν επαναστατική για την εποχή της, αμφισβητώντας την επικρατούσα πίστη στον δημιουργισμό και την ιδέα ενός στατικού, αμετάβλητου φυσικού κόσμου. Προκάλεσε εκτεταμένες διαμάχες και συζητήσεις, με πολλούς θρησκευτικούς ηγέτες και συντηρητικούς επιστήμονες να απορρίπτουν τις ιδέες του.

Παρά τη διαμάχη, η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου είχε βαθύ αντίκτυπο στην κατανόησή μας για τον φυσικό κόσμο και συνεχίζει να διαμορφώνει τις επιστημονικές και πολιτιστικές προοπτικές μας σήμερα. Έχει χρησιμοποιηθεί για να εξηγήσει τα πάντα, από την ποικιλομορφία της ζωής στη Γη μέχρι την προέλευση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και τις κοινωνικές δομές.

Εκτός από τη θεωρία του για την εξέλιξη, ο Δαρβίνος συνέβαλε επίσης σημαντικά σε άλλους τομείς της επιστήμης, συμπεριλαμβανομένης της γεωλογίας, της βοτανικής και της ζωολογίας. Διεξήγαγε εκτενή έρευνα σχετικά με το σχηματισμό κοραλλιογενών υφάλων, τον ρόλο των γαιοσκωλήκων στο σχηματισμό του εδάφους και τους μηχανισμούς κληρονομικότητας σε φυτά και ζώα.

Η επιρροή του Δαρβίνου στο πεδίο της βιολογίας ήταν τεράστια, εμπνέοντας γενιές επιστημόνων και διαμορφώνοντας την κατανόησή μας για τον φυσικό κόσμο. Το έργο του συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο έντονης μελέτης και συζήτησης, καθώς οι επιστήμονες προσπαθούν να βελτιώσουν την κατανόησή μας για τις εξελικτικές διαδικασίες που έχουν διαμορφώσει τη ζωή στη Γη.